Wykład I-II
12 października 2009
15:45
5 października - zajęcia organizacyjne
W listopadzie nie ma zajęć - trzeba będzie odrobić 2 zajęcia wcześniej
Dozwolone są 1-2 nieobecności
12 października - wykład
KONSERWACJA ZABYTKÓW
Konserwacja polega na zatrzymaniu procesu korozji (czyli niszczenia, usunięcie jej przyczyny, przywrócenie w miarę możliwości pierwotnego wyglądu obiektu i zabezpieczenie go przed agresywnym wpływem otoczenia (np. działanie czynników zewnętrznych)
Konserwacja jest nauką interdyscyplinarną, adaptującą współczesne zdobycze nauki do swych celów
Działania konserwatorskie można podzielić na konserwację aktywną i pasywną
PODSTAWOWE ZASADY KONSERWACJI
Zachowanie autentyzmu, wartości artystycznej i dokumentalnej konserwowanego dzieła
Świadoma odpowiedzialność za prowadzone prace
"primum non nocere"
PROGRAM KONSERWATORSKI POWINIEN OBEJMOWAĆ
Badania naukowe nad technologią wykonania obiektów zabytkowych i w związku z tym wykorzystanie innych dyscyplin naukowych, jak np. fizyki, chemii, materiałoznawstwa i technologii, geologii, nauk przyrodniczych itd.
Odpowiednie prowadzenie procesu konserwatorskiego
Wybór metody konserwacji
Wykonanie dokumentacji konserwatorskiej, opisowej i fotograficznej, załączenie wyników badań.
Proces konserwatorski musi być odwracalny - użyte środki muszą być możliwe do usunięcia
Dobór odpowiednich zasad postępowania -
Konserwacja doraźna (w trakcie badań wykopaliskowych)
Konserwacja laboratoryjna
HISTORIA KONSERWACJI
Pracownie konserwacji zaczęły powstawać po wojnach napoleońskich, by umożliwić naprawę, a co za tym idzie skuteczniejszą sprzedaż dzieł antycznych zrabowanych w czasie wojen
Szczególnie intensywny rozwój nastąpił po I i II wojnie światowej
W Polsce powstały wtedy pracownie konserwatorskie przy wszystkich ASP w Polsce