Metodyka:

1. Związki metodyki z innymi naukami:

-pedagogika- dzięki niej formułujemy modele pojęciowe i twierdzenia celowościowe

- pedagogika społeczna- zajmuje się środowiskowymi uwarunkowaniami procesu opiekuńczo-wychowawczego oraz rozwoju człowieka w różnych fazach jego życia

- pedagogika resocjalizująca- polega między innymi na dostarczaniu i opracowywaniu metod oddziaływań występujących w procesie resocjalizacji

- psychologia społeczna i socjologia- psychologia społeczna zajmuje się procesami uwarunkowującymi czynności człowieka

- patologia i kryminologia-

- cybernetyka- pomaga określić zmiany

- aksjologia- to nauka o wartościach czyli określenie celów

2. Strategie i zalecenia strategiczne;

Strategia sposób działania

Zalecenia strategiczne

Strategia zmian postaw strategia zmian integracji postaw

Zalecenia strategiczne- cele etapowe, których osiągnięcie stanowi warunek zdobycia tego głównego celu. Odnoszą się one do trzech głównych zadań:

-oddziaływania etiotropowe- to usuwanie różnego rodzaju czynników zwiększających ryzyko powstawania zaburzenia np. usuwanie elementu środowiska usuwanie różnorodnych czynników uczenia się postaw niepożądanych, aspołecznych. Odizolowanie osób (grup), zmiany warunków, organizowanie odpowiednich elementów otoczenia. Wprowadzanie w życie dziecka osób znaczących, które go będą inspirowały.

- oddziaływania ergotropowe- przekształcenie postaw i powiązań właściwa praca resocjalizacyjna wykorzystujemy umiejętności, zdolności wychowanka przekształcanie postaw aspołecznych oraz ich wzjemnych powiazań. Odwoływanie się do zainteresowań wychowanka, umiejetności, zdolności, aby wywołać u niego odpowiednią motywację, powodującą pozytywne ustosunkowanie się do obowiązujących norm społecznych.

- oddziaływanie semiotropowe- ma charakter utrwalający usuwanie psychicznych skutków wpływu i oddziaływań czynników znajdujących się w centrum działań etiotropowych.

3. Rodzaje oddziaływań w metodyce wychowania resocjalizującego

4. Fazy oddziaływania resocjalizującego

- oddziaływanie środowiskowe, zmiana środowiska społecznego (pozwala na izolację wychowanka od destrukcyjnych grup oraz zmianę społecznej przynależności, zmiana środowiska jednostki

- dążenie do usuniecia napiecia frustracyjnego (wychowawca powinien zapokajać potrzeby, nie regowac pochopnie karaniem, nie powinien spełniac każdej zachcianki, powinien uzyskać zaufanie i poprzez stopniowanie trudności nauczyć go jak pokonywać przeszkody)

- włączenie wychowanka do pełnienia okreslonych grup społecznych, powinno się pozostawić swobodę działania, co rozwija samodzielość, przekazywania działań powinno nastepować przez dawanie zadań

- doradzanie wychowawcze- zwracanie uwagi na następstwa niepotrzebnych zachowań, dostarczanie wzorów, wzmacnianie wiary w mozliwości, nagradzanie

5. Antropotechnika

Antropotechnika oparta jest o więź osobową ( stosunki interpersonalne ) z wychowankiem, grupa wychowanków lub środowiskiem. Jest ona formą autorealizacji ( samowychowania), ponieważ bez świadomego udziału człowieka, poddanego oddziaływaniu środków antropotechnicznych, kształtowanie jego osobowości nie jest możliwe. Antropotechnika jest zbiorem reguł postępowania przy wykorzystaniu różnego rodzaju więzi między osobami wychowywanymi i wychowującymi. Podstawowym czynnikiem jest więź osobowa (stosunki interpersonalne) z indywidualnymi jednostkami, grupami społecznymi lub środowiskiem.

Główny środek oddziaływań stanowi osoba wychowawcy, która stosuje metodę wpływu osobistego.(po przez; ukierunkowanie aktywności wychowanka; doradzanie) Antropotechnika wychowania resocjalizującego wykorzystuje różnego rodzaju więzi osobowe. I na tej podstawie wyróżnia się trzy odmiany procedur antropotechnicznych interakcji:

6. Socjotechnika

Socjotechnika, ogół metod, środków i działań praktycznych zmierzających do wywołania pożądanych przemian w postawach lub zachowaniach społecznych, np. oddziaływanie (pozytywne lub negatywne) nauczyciela na uczniów, wpływ reklamy na jednostkowe lub społeczne zachowania konsumpcyjne.

Działamy poprzez zarządzanie grupą , samorząd kształtowanie celów, stosowanie metod wpływu grupowego poprzez integracje.

Socjotechnika ( antropotechnika interakcji grupowej ) - interakcja typu wychowawca – grupa, wychowanek – grupa wychowanków, itp.

Stosuje się zarządzanie, samorząd, kształtowanie celów, norm, strukturę i prestiż grupy, integracje z innymi grupami.; metodę pracy z grupą wychowanków (group-work)

7. Kulturotechnika

Wykorzystują pracę i naukę:

- kulturotechnika aktywności szkolnej- uczymy się przez utrwalenie, praktykę

- kulturotechnika- aktywności pracowniczej- praca społecznie użyteczna zawodowa i porządkowo gospodarcza

Kulturo technika aktywności rekreacyjnej – czyli spory i rekreacja, turystyka, rekreacja wypoczynkowa i zajęcia kulturalno oświatowe

8. Zalety i wady wybranych metod (nagradzanie i karanie, przykład własny, metoda doradzania)

Metoda karania - „Metoda karania polega na zwalczaniu zachowań destrukcyjnych, obniżaniu prawdopodobieństwa występowania ich w przyszłości, a tym samym tłumieniu niepożądanych wychowawczo dyspozycji psychicznych wychowanka.”

Metoda nagradzania - polega na tworzeniu atrakcyjnych dla jednostki zdarzeń w następstwie określonych czynności w celu wzmocnienia tendencji do reagowania określoną czynnością na daną sytuację.

Wady metody karania

· Mało skuteczna metoda.

· Karanie raczej „tłumi” niż wygasza niepożądane zachowanie.

· Karanie przyjmuje postać WYGASZANIA – uniemożliwienie spodziewanego się nagradzania (wzmocnienia pozytywnego).

· Nadmiar karania wyzwala skłonność do agresji, kłamstwa, dogmatyzmu, uprzedzeń. Powoduje frustrację, lęk, niepewność, sprzyja poczuciu niższości, wzmaga zachowania podlegające karaniu.

· Metoda nie pociąga za sobą skutków trwałych.

· Znaczenie metody karania i nagradzania i ich skuteczność polega na łączeniu obu metod lub przemiennym ich stosowaniu.

Metoda doradzania wychowawczego, czyli stwarzanie przez wychowawcę odpowiednich sytuacji, w których podopieczny będzie oczekiwał od niego rad, wskazówek i propozycji postępowania. Wymaga to istnienia wewnętrznego związku między wychowawcą, a wychowankiem. Integralnym elementem doradzania jest krytyka zachowań wychowanka;

9. Cele, założenia teoretyczne, formy pracy w artterapii

Arteterapia – to forma pracy terapeutycznej, korzystająca zarówno do celów leczniczych jak i rozwojowych czy edukacyjnych z różnych metod technik plastycznych, muzycznych literackich i teatralnych. ]

Cele:

-rozbudzenie wrażliwości

- ekspresja własnych emocji

- poznanie siebie własnych możliwości, ograniczeń

- rozbudzenie wyobraźni, fantazji

- zmniejszenie napięć, szukanie nowych metod radzenia sobie z lękiem, stresem

- nauka koncentracji

- rozwój motywacji

- funkcja dydaktyczna

- poszerzenie wiedzy o świecie i o sobie

- kształtowanie możliwości przekształcenia informacji

Cele z podziałem na funkcje:

- wychowanie przez sztukę (kształtowanie wrażliwości estetycznej)

- terapeutyczny

- rozwijające kreatywne

- inspirujący

- Integrujący

- indywidualizujący

10. Wykorzystanie sportu w resocjalizacji

Wychowanie fizyczne odgrywa ogromną rolę w procesie resocjalizacji, w szkołach może on nawet zminimalizować się na rzecz profilaktyki tego zjawiska. Wychowanie fizyczne wyzwala nadmiar energii wychowanków, rozładowuje napięcia emocjonalne. Nawet niewielkie efekty sportowe dając zadowolenie oraz satysfakcje i mogą doprowadzi do wiary w możliwości uzyskania lepszych wyników także w innych dziedzinach życia. Ćwiczenia porządkowe służą wyrabianiu karności i dyscypliny. Gry zespołowe mają wykształci umiejętności działania kolektywnego, zdolności podporządkowania osobistych ambicji interesowi grupy. W czasie treningów wychowankowie zrzucają maskę, stają się bardziej naturalni, a przez to łatwiej ich poznać, dotrzeć do zakamuflowanych cech osobowości. Stanowi to punkt wyjścia do terapii psychologicznej.

Wśród form rekreacji fizycznej szczególnie przydatnych w procesie resocjalizacji, należy wyróżnić: gry sportowe, terenowe, sporty zimowe, turystkę.

11. Metody pracy grupowej;

-metody:

-interpersonalno-korektywne

- oparte na kulturze

- na pracy zawodowej

- na twórczości artystycznej

- na zajęciach oświatowych

- na relaksacji i sporcie

12. Asertywność i podnoszenie kompetencji asertywnych

Asertywność- to zespół zachowań interpersonalnych , wyrażająca uczucia, postawy, życzenia, opinie i prawa innych osób. To umiejętność zachowania się zdecydowanego ale pozbawionego agresji.

13. metoda indywidualnych przypadków- cel, przedmiot, zalety i wady , procedura

Metoda indywidualnych przypadków- jest sposobem badań podlegających na analizie jednostkowych losów ludzkich uwikłanych w określone sytuacje np. wychowawcze lub na analizie konkretnych zjawisk natury wychowawczej poprzez pryzmat jednostkowy losów z nastawieniem na opracowanie diagnozy w celu analizy zjawiska i podjęcia działań terapeutycznych

Cele:

- opis danego zjawiska z różnych perspektyw

- poszerzenie technik badawczych

Przedmiot badań:

- osoba

- określona grupa lub zbiorowość

- instytucja

Zalety;

-można poznać dobrze wychowanka

-skupia się tylko na konkretnym przypadku a nie na ogółu

- większe szanse na powodzenie

- dostosowanie do indywidualnych potrzeb jednostki

- wszechstronność, szeroki zakres

- głęboka analiza

- otwartość badacza

- metoda jakościowa wzbogaca badania ilościowe

- naturalność środowiska badań

-gwarancja dyskrecji

Wady:

- trudność w nawiązywaniu kontaktu z wychowankiem

- czasochłonność

- wymaga dostosowania technik do jednostki

- subiektywizm oceny wyników

- trudności z interpretacją

- ryzyko generalizacji wyników

- nie można ufać danym, które gromadzimy na podstawie pamięci

Procedura:

1.diagnoza środowiska społecznego

2.opracowanie plany postępowania

3.koncentracja na własnym prowadzeniu przypadku

14. wskazówki techniczne dla osób stosujących metodę indywidualnych przypadków, kategorie spraw podlegających metodzie.

Wskazówki;

1.Nie koncentruj się na problemie ale na tym co klient chce aby się zmieniło.

2.Ustal cele z klientem ale te cele muszą spełnić kilka warunkow

- cele realistyczne

- cele pozytywnie sformułowane

- raczej małe niż wielkie

3. Dowiedź się jak życie klienta wygląda ja jak ma wyglądać ( zapoznaj się ze szczegółami bądź konkretami)

4. analizuj z klientem sytuacje ważne w jego życiu.

5. Szanuj tempo klienta.

6. poszukaj fundamentów na których można oprzeć zmiany.

7. poszukaj zasobów w kliencie bierz realistyczne zasoby.

8. doceń to co klient osiągnął

9. sprawdzaj czy osiągnął to co zamierzał

10. jeśli klient się opiera zmień strategie.

Kategorie ;

1. Ograniczone możliwości intelektualne bądź fizyczne osoby.

2. Wyczerpane indywidualne zasoby sił i możliwości rozwiązania problemu

3. Zbyt długie pozostawanie w stresie.