Karolina Galińska
II sem. Gr 2c
Praca kontrolna z pracowni chemii kosmetycznej
Substancje aktywne stosowane w kosmetyce.
Wykładowca: mgr A. Szostek
Antyutleniacze to liczna grupa substancji, które chronią skórę przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Wolne rodniki to niezwykle aktywne cząstki tlenu powstające np. w wyniku szkodliwego oddziaływania zanieczyszczonego środowiska lub w efekcie promieniowania słonecznego. Ich cechą szczególną jest efektywne działanie już małych stężeniach. Wolne rodniki uszkadzają barierę naskórka i przyspieszają degenerację włókien kolagenu i elastyny. Najczęściej stosowanymi w kosmetykach antyutleniaczami są: witamina C, witamina E, koenzym Q10, kwas ferulowy, kwas liponowy oraz roślinne ekstrakty bogate w polifenole i flawonoidy z: soi, zielonej herbaty, pestek winogron, ostropestu plamistego, owoców cytrusowych, rozmarynu, miłorząbu japońskiego itd. witamina C i E oraz wyciągi roślinne z zielonej i białej herbaty, z winogron, z miłorzębu japońskiego. Kosmetyki z antyutleniaczami polecane są w kuracjach przeciwzmarszczkowych, a także dla cery zmęczonej i „zszarzałej”.
W produkcji kosmetyków przeciwutleniacze zapobiegają jełczeniu tłuszczów, a więc utlenianiu preparatów. Optymalnym przeciwutleniaczem w preparatach kosmetycznych jest mieszanina witaminy E, witaminy C i lecytyny, przydatny jest także beta karoten.
Lecytyna to mieszanina lipidów, doskonale wchłaniająca się w skórę. To główny składnik błon komórkowych, nawilża i ułatwia wchłanianie substancji aktywnych zawartych w preparacie kosmetycznym, szczególnie aktywnie działa w połączeniu z białkami. Normalizuje procesy metaboliczne komórek naskórka, pobudza jego regenerację. Chętnie stosowana w kremach i maseczkach przeciwzmarszczkowych, odżywczych, regenerujących, a także w preparatach do pielęgnacji włosów szczególnie wysuszonych, zniszczonych trwałą, farbowaniem lub zbyt intensywnym działaniem promieni słonecznych. Ponieważ zawiera NNKT jest skuteczna w pielęgnacji skóry suchej i popękanej. Jako składnik mydeł zmniejsza ich działanie odtłuszczające. Jest materiałem wyjściowym do produkcji liposomów.
Liposomy to przykład nanocząsteczek, których zadaniem jest transport substancji w głąb skóry, niejako „przemycanie” ich przez nieprzepuszczalny dla wielu cząstek naskórek. To drobne ciała tłuszczowe, mające zdolność przenikania między komórkami keratyny naskórka nawet do skóry właściwej. Mikroskopijne pęcherzyki zbudowane z tłuszczów roślinnych, między innymi fosfolipidów. Wprowadzenie liposomów do przemysłu kosmetycznego pozwoliło na rozszerzenia pola działań preparatów. Możemy transportować do wnętrza skory wodę i substancje odżywcze. Ze względu na podobieństwo budowy liposomów do lipidowych barier naskórka, mają one zdolność wnikania do warstwy rogowej. Po wchłonięciu rozpadają się i uwalniają swoją zawartość.
Bibliografia:
Peters B., Kosmetyka, wyd. Rea, Warszawa 2002r.
Dylewska – Grzelakowska J., Kosmetyka stosowana, wyd. WSiP 2007r.
Marzec A., Chemia kosmetykow, Toruń 2005r.