Wpływ niedoboru ruchu na organizm ludzki
Ruch jest biologiczna potrzebą organizmu ludzkiego. Doceniany był już w medycynie starożytnej jako środek wspomagający sprawność fizyczna i psychiczną
Niedobór ruchu- hipokinezja jest skutkiem wielu chorób cywilizacyjnych jak nadwaga, deformacje kręgosłupa, nadciśnienie krwi, miażdżyca (szczególnie naczyń wieńcowych serca), cukrzyca.
Brak ruchu powoduje m. in. zgubną gospodarkę komórek kostnych prowadzących do osłabienia struktury kostnej i zaniku jej masy. Bezczynność ruchowa wywołuje wsteczne zmiany w różnych układach i narządach organizmu, prowadząc do upośledzenia ich funkcji.
Ludzie, którzy ze względu na rodzaj wykonywanej pracy oraz posiadane nawyki prowadzą mało ruchliwy tryb życia, stopniowo tracą sprawność fizyczną. Ujawnia się to w mniejszej odporności na zmęczenie przy wykonywaniu nawet umiarkowanych wysiłków. Wśród wielu niekorzystnych zjawisk fizjologicznych, będących wynikiem zbyt małej aktywności fizycznej, do najbardziej charakterystycznych należą zmiany w układzie krążenia, ujawniające się np. zbyt wysokim tętnem w stanie spoczynku, a także w odpowiedzi na wysiłek, ponieważ niedostatecznie wytrenowany mięsień sercowy pracuje mniej wydajnie.
Hipokinezja powoduje zmniejszenie pojemności serca i płuc, kruchość naczyń, osłabieniu ulega układ krążenia, przemiana materii jest zbyt wolna. Zanim brak ruchu u człowieka wywoła jakąś chorobę mijają lata.
Trening ruchowy dzięki swej regularności wzmacnia system przewodzenia limfatycznego, poprawia się przemiana materii, niektóre procesy hormonalne intensyfikują się, lepiej wytrenowane mięśnie poprawiają ukrwienie. Ruch zabezpiecza nas przed przedwczesnym starzeniem i ma olbrzymi wpływ na naszą psychikę. Wiele korzystnych zmian, jakie zachodzą w wyniku systematycznego treningu, jest widoczne gołym okiem. Są to zazwyczaj: prosta, szczupła sylwetka mimo lepszego umięśnienia, energiczny sprężysty chód, brak objawów zmęczenia przy pracy fizycznej, na ogół lepsze samopoczucie w dniach, w których inni czują się gorzej. Zachodzą korzystne zmiany w organizmie w wewnętrznych narządach i tkankach.
Systematyczna aktywność ruchowa stymulująca kości zwiększa i usprawnia proces wychwytywania wapnia z organizmu i wykorzystywanie go w procesie budowy i regeneracji kości ( a więc przeciwdziała osteoporozie).
Jak więc widać, hipokinezja - czyli mała aktywność ruchowa przynosi ogromne szkody. Żadna choroba nie przychodzi znienacka, a jedynie jej ujawnienie odczuwa się jako coś nagłego.
BIBLIOGRAFIA-
Gomułka W.S., Rewerski W. Red. - Encyklopedia zdrowia; Wydawnictwo Naukowe PWN
Romanowski W., Eberhardt A., - „Profilaktyczne znaczenie zwiększonej aktywności ruchowej człowieka”