KSZTAŁTOWANIE SIĘ ŚWIADOMOŚCI EKOLOGICZNEJ

Główna funkcja świadomości ekologicznej polega na umożliwieniu celowej działalności, opartej na wyobraźni, przewidywaniu wyników i skutków procesów zachodzących w środowisku. Świadomość ekologiczna jest niezbędna aby człowiek mógł zrozumieć motywy własnego postępowania a także działania w otaczającym go środowisku przyrodniczym.

Zdaniem Z. Hulla świadomość ekologiczna funkcjonuje w dwóch zasadniczych sferach: opisowo-technicznej i aksjologiczno-normatywnej. W sferze opisowo technicznej świadomości ekologicznej można wyróżnić wiedzę i wyobraźnię ekologiczną, a w sferze aksjologiczno-normatywnej system wartości i norm etyki ekologicznej, na którym opiera się tzw. Sumienie ekologiczne.

Świadomość ekologiczna stanowiącą swoistą formę świadomości społecznej wyraża się w myśleniu i przeżyciu ludzi, które można zdefiniować jako wielostronne całościowe i perspektywiczne uświadomienie sobie konsekwencji dla przyrody, wynikających z wszelkich poczynań człowieka w środowisku oraz dalsze planowanie działań z punktu widzenia ochrony żywych i nieożywionych zasobów naszej planety.

Rezultatem ukształtowanej świadomości ekologicznej są: kultura ekologiczna, moralność ekologiczna co w efekcie prowadzi do humanizmu ekologicznego oznaczającego traktowanie przyrody z głębokim rozumieniem i wewnętrznym przekonaniem.