Płeć i charakter w trzech społecznościach pierwotnych

1. Standaryzacja temperamentu w zależności od płci

   1. Arapeshowie – reprezentanci osobowości „macierzyńskiej” w aspektach rodzicielskich i kobiecą w aspektach seksualnych,
      mężczyźni też przyswajają umiejętności takie jak nieagresja, współdziałanie i otwartość na potrzeby i wymagania innych
      IDEAŁ: łagodny, odpowiedzialny mężczyzna ożeniony z taką samą kobietą

   2. Mundugumorowie – kobiety i mężczyźni wyrastają na bezwzględne, agresywne, pobudliwe seksualnie jednostki przy minimalnych macierzyńsko-opiekuńczych cecach osobowości. (coś na wzór w naszej kulturze bardzo niezdyscyplinowanego i gwałtownego faceta a la Bytom)
      IDEAŁ: gwałtowny, agresywny mężczyzna ożeniony z taką samą kobietą

   3. Tchambulalowie – kobieta dominująca i zarządzająca, mężczyzna osobą mniej odpowiedzialną i emocjonalnie zależną od kobiety.

WNIOSKI:

• Cechy męskie i żeńskie są luźno związane z płcią i zależą od kultury (np. opiekuńczość i bierność przypisywana zwykle kobietom może stać się dla mężczyzn ideałem)

• Te powyższe cechy są przypisywane przez jakieś spoleczeństwo danej płci w określonym okresie

• Różnice między członkami kultur całkowicie trzeba przepisać różnicom uwarunkowania w okresie wczesnego dzieciństwa (forma jest zdefiniowana już kulutowo)

1. Dewiacja

   1. Ludzie, którzy nie posiadają takich cech, jakie ma ich społeczeństwo np. u Arapeshów mężczyźni o gwałtownym usposobieniu, mogą uważać, że ich świat jest kompletnie pozbawiony znaczenia (nie czują się szczęśliwi), ale mimo tego wykonują dalsze czynności życiowe takie jak zakładanie rodziny etc.

   2. Ludzie, którzy „odbiegają od normy” będą to manifestować np. w dziedzinie artystycznej, ale w życiu osobistym z przedstawicielami własnej i odmiennej płci nie będą odczuwać w zasadzie zakłóceń

   3. Dużo osób „odbiegających od normy” cierpi na zakłócenia psychoseksualne (mężczyzna ma odczucia kobiety i na odwrót) – mezyczna może szukac ucieczki w trwałym zboczeniu i transwestytyzmie.