Tako ubo molite sę wy: Oticze naszi, iże jesi na nebesichy, da swętity sę imę twoje, da pridety cjesaristwije twoje, da bądety wol(j)a twoja jako na nebesi i na zemli. Chljeby naszi nastojeszta (jego dine) dażdi namy dinisi. I otypusti namy dligy naszę jako i my otypusztajemy dliżinikomy naszimy, i ne wywedi nasy wy napasti, ny izbawi ny oty neprijazni. Jako twoje jesty cjesaristwije, i sila, i slawa wy (wjeky) wjek (omy). Amini."

Oćcze naś, iże jesi na niebiesĭch, da świętit się imię twoje, da priidziet cĕsarzstwo twoje, da bądziet wola twoja na zemli jako na niebiesi; chlĕb naszĭ nasąśnyj dażdź nam w dzin semĭ, i ostawi namĭ dłŭgy nasi jako i my ostawlajemŭ dłŭżĭnkomŭ nasimŭ; ne wŭwedi nas w napaść i izbawi nas ot neprijĕzni. Twoje bo jest cĕsarzstwo i siła i sława na wĕky. Amiń.

Ojcza nasz, jaki jość u niabiosach, chaj świacicca imia Twajo, chaj pryjdzie carstwa Twajo, chaj budzie wola Twoja jak na niebie j na ziamli. Chleb nasz nadzionny daj nam na sionna. I daruj nam naszyja daŭhi, jak i my darujem daŭżnikam naszym. I nia ŭwiadzi nas u spakusu, ale asłani nas ad złoha. Amin.