KINEZYTERAPIA WYKŁAD 18.04.2008

REEDUKACJA

„Educo, edukatio”- uczyć, kształcić, wykształcenie i ponownie nauczanie osoby, która utraciła tą umiejętność

Możemy redukować na wskutek:

1) Osłabienia mięśni

- różne podłoże (czynnościowe, biogenne, neurogenne)

- nasilenie (niedowłady, porażenia)

- rozległość (poj, m., grupa lub wiele grup mięśni)

2) zaburzeń sterowania czynnością mięśni:

- spastyczność

- ruchy mimowolne

- patologiczne synergizmy

- zaburzenia koordynacji

3) utrata pamięci ruchowej lub zaburzenia obrazu ruchu wynikający ze złej kompensacji

U podłoża reedukacji leży:

- redukcja nerwowo-mięśniowa

Reedukacja nerwowo-mięśniowa

Są to ćwiczenia, które maja na celu przywrócenie choremu utraconej czynności mięśniowej.

Musimy pamiętać o reedukacji mięśni

Reedukacja- postępowanie:

- pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego (rozwijanie pamięci ruchowej)

- torowanie drogi dla bodźców ruchowych (pobudzenie i odtworzenie łuku odruchowego)

Elementy stałe reedukacji nerwowo-mięśniowe:\

Aktywizacja określonych mięśni (skurcz czynny lub prowokowany)

- współpraca ze strony usprawnianego

- unikanie substytucji i inkoordynacji

- utrzymanie lub przywrócenie pamięci ruchowej

- torowanie drogi dla bodźców ruchowych

- hamowanie niepożądanych ruchów czy współruchów

SUBSTYTUCJA

* zastępowanie m. słabego mięśniem silnym

INKOORDYNACJA

* osłabienie ośrodkowego układu nerwowego, w którym doszło do zaburzeń w wysyłaniu bodźców ( u pacjenta ruchy nierytmiczne i bez koordynacji )

Przyczyny:

- skurcz jednoczesny mięśni o przeciwnym działaniu (agonistycznych i antagonistycznych)

- skurcz niewłaściwego mięśnia

- skurcz od niewłaściwego końca mięśnia przez odpowiednie ćwiczenia

* metoda analityczna- wzmacniany mięsień przez odpowiednie ćwiczenia

* metoda syntetyczna- ćwiczymy, doskonalizujemy dany ruch- wzmacniamy mięśnie

* metoda mieszana- połączenie m. syntetyczną a m analityczną

Reedukacja:

- osłabienie m. (0-1 w skali Lovetta)

Sposoby pobudzenia oparte o stymulację „ekstero i proprioreceptorów” (nasilenie aferentacji- wzmocnienie mięśni)

- zaburzenia sterowania czynności mięśni

KOLEJNOŚC POSTĘPOWANIA

- pozycja jak do ćwiczeń biernych

- objaśniamy dane ćwiczenia z pokazem i wskazaniem, który mięsień będzie pracował

- przy sile 0 danego mięśnia lub grupy mięśni- chory próbuje wykonać skurcz określonego mięśnia podczas prowadzenia ruchu przez terapeutę

- należy uwzględnić:

- lekkie bierne rozciągnięcie mięśnia

- wykonanie ruchu biernego w pełnym zakresie przy współudziale pacjenta, który stara się kurczyć określony mięsień

- odpoczynek

- ćwiczenia prowadzone rytmicznie, tak około 15 min, 2-3 razy dziennie

- pojawienie się widocznego skurczu

- w miarę wzrostu siły mięśnia wprowadza się trudniejsze ćwiczenia

- zabiegi fizykalne- (masaż, galwanostymulacja)

STYMULACJA SENSOMOTORYCZNA (SMS)

- należy do kompleksowych metod postępowania polegająca na ułatwieniu. Wychodzi z koncepcji o 2 poziomach opanowywania ruchu i sterowania nim- korowym i podkorowym

Zastosowanie:

- niestabilności stawowe po urazach i operacjach

- w zespołach kręgosłupopochodnych

- w wadach postawy

- w zaburzeniach czucia głębokiego

- w zespołach móżdżkowych i błędnikowych

- w zdrowych- profilaktyka

Przeciwwskazania:

- ostre zespoły bólowe (pourazowe i kręgosłupowopochodne)

BIOLOGICZNE SPRZĘŻENIE ZWROTNE (BIOFEEDBACK)

Biologiczne sprzężenie zwrotne:

Nieprawodłowości mogą być:

- ilościowe ubóstwo lub brak dopływu informacji

- jakościowe: błędne informacje

Skutkiem są zaburzenia ruchowe:

1. sprzężenie zwrotne – to ciągły odbiór informacji niezbędnych do sterowania rozmaitymi aktami fizjologicznymi za pośrednictwem wzroku lub słuchu

- aparatura elektrofizjologiczna

- aparatura audio-wizualna

METODA KINEZYTERAPUETYCZNA

Jest to samodzielny sposób podejścia do problemu postępowania leczniczego:

3 warunki:

- twórca metody musi dokładnie opisać wykorzystanie postawy teoretycznie i wyjaśnić ich związek

- zastosowane procedury diagnostyczne mają umożliwić szybkie i obiektywne określenie stanu pacjenta

- określić cele usprawnienia

METODY KLASYFIKUJEMY WEDŁUG:

- zasięgu oddziaływania (miejscowe, ogólne)

- stopnia zaangażowania pacjenta, bierne, czynne

- celu (powrót funkcji, adaptacja do sytuacji)

- obecnego wykorzystania (historyczne i teraźniejsze)

- pochodzenia (polskie, zagraniczne)

METODY KINEZYTERAPEUTYCZNE:

- mechaniczne

- neurofizjologiczne

- edukacyjne

METODY MECHANICZNE:

- wykorzystujemy odruchy bezwarunkowe i warunkowe sterowanych z poziomami rdzenia kręgowego, przedłużonego i ośrodków podkorowych

METODY NEUROFIZJOLOGICZNE:

- nauka nowych wzorców ruchowych kontrolowanych przez ośrodki korowe, pola czuciowe

METODY EDUKACYJNE:

- wykorzystanie odruchów bezwarunkowych i warunkowych sterowanych z poziomu rdzenia kręgowego i rdzenia przedłużonego, ośrodków podkorowych