7 ) Program postępowania korekcyjno- kompensacyjnego

Czym jest gimnastyka korekcyjno – kompensacyjna?

Kompensacja -Funkcja wyrównawcza przeciwdziałająca nieutrwalonym jeszcze odchyleniom od stanu prawidłowego, odchylenia te mają charakter zmian czynnościowych. Jest zorganizowany system bodźców dopełniających oraz anty bodźców mających zrównoważyć ślepe działanie zbyt daleko posuniętej adaptacji. Jest to działanie profilaktyczne.

Korekcja - Funkcja poprawcza przeciwdziałająca zmianom już istniejącym – strukturalnym. Jest interwencją w przypadkach odchyleń rozwojowych możliwych do zlikwidowania lub zahamowania drogą ćwiczeń. Są to działania typu terapeutycznego – interwencja oparta na rozpoznawaniu już istniejącej zmiany.

Celem gimnastyki korekcyjno – kompensacyjnej jest:

-Korygowanie zaburzeń statyki ciała i przeciwdziałanie utrwalaniu i pogłębianiu się ich;

-Wyrównywanie zaburzeń w rozwoju motorycznym;

-Zapobieganie powstawaniu zaburzeń statyki ciała oraz wyrównywanie niedoboru ruchu dzieci z odchyleniami w stanie zdrowia i rozwoju, które ograniczają ich udział w obowiązujących zajęciach wychowania fizycznego;

FORMY ĆWICZEŃ KOREKCYJNYCH

Czynnik przestrzenny określa miejsce wykonywania różnych czynności o działaniu korekcyjnym. Cele i zadania postępowania korekcyjnego mogą być realizowane zarówno w domu osoby poddawanej temu procesowi, jak i w szkole, ośrodku międzyszkolnym, w odpowiedniej przychodni czy w zakładzie lecznictwa zamkniętego (np. w szpitalu, sanatorium lub ośrodku rehabilitacyjnym), a nawet na wspomnianych wcześniej obozach czy koloniach zdrowotnych. Szczegółowiej możemy natomiast mówić o zajęciach realizowanych w konkretnych pomieszczeniach oraz poza nimi - np. na boisku lub w terenie.

Czynnik czasowy jest wieloaspektowy, gdyż określa on zarówno czas jednorazowego wykonywania odpowiednich ćwiczeń, jak i szereg krótko- i długoterminowych aspektów postępowania korekcyjnego. Podstawową jednostką są tutaj zajęcia korekcyjne, będące odpowiednikiem lekcji wychowania fizycznego, o czasie trwania wynoszącym zwykle ok. 45 minut. Zaleca się jednak, by u dzieci przedszkolnych stosować jednostki krótsze (około 30 minut), co podyktowane jest mniejszą ich wydolnością i mniejszą zdolnością do długotrwałego koncentrowania uwagi. Tego typu zajęcia, podobnie zresztą jak lekcje WF, zwykło się dzielić na trzy części - wstępną (trwającą około 10 minut), będącą swego rodzaju rozgrzewką, główną (około 30 minut), w której realizowane są zasadnicze cele oraz końcową (pozostałe 5 minut), służącą fizycznemu i psychicznemu uspokojeniu ćwiczących. W pojęciu czynnik czasowy mieści się również całodobowe oddziaływanie profilaktyczno-korekcyjne. Mieszczą się tu także pewne "cykle terapeutyczne", służące zwykle realizacji określonego celu. Ze względu na mniejszą częstotliwość ćwiczeń wykonywanych np. w szkole czy w przychodni (2-3 razy tygodniowo), cykle te są zwykle dłuższe (kilkunasto tygodniowe), niż analogiczne cykle realizowane w placówkach zamkniętych (kilkutygodniowe), gdzie odpowiednie zabiegi i ćwiczenia wykonywane są codziennie. Pełny cykl postępowania korekcyjnego, w zależności od rodzaju i stopnia ciężkości wady, może obejmować szereg tygodni, miesięcy, a nawet lat - aż do pełnego skorygowania wady, względnie do chwili zakończenia wzrostu kostnego.

Czynniki organizacyjne zdeterminowane są w zasadzie przez rodzaj i sposób wykonywania zastosowanych ćwiczeń, choć te "narzucone" są niejako przez cel postępowania korekcyjnego danej osoby bądź grupy osób z zaburzeniami statyki ciała. Omawiane czynniki wiążą się z tworzeniem warunków do realizacji planów postępowania korekcyjnego oraz optymalnego w czasie wykorzystania bazy lokalowo-sprzętowej. Czynniki te dotyczą również samej organizacji pracy oraz współdziałania różnych osób (a nawet ośrodków) zajmujących się postępowaniem korekcyjnym. Czynniki organizacyjne wiążą się także z faktem indywidualnego lub zbiorowego przeprowadzania ćwiczeń korekcyjnych. Ćwiczenia korekcyjne ściśle indywidualne (jeden ćwiczący obsługiwany przez jednego terapeutę) wykonywane są niezwykle rzadko - jedynie w niektórych placówkach rehabilitacyjnych. Dotyczą one przeważnie przypadków cięższych, gdzie niezbędna jest znaczna pomoc terapeuty. Organizacja takich ćwiczeń nie nastręcza specjalnych trudności. Ich mankamentem jest niestety mała dostępność, wynikająca z czasochłonnego zaangażowania terapeuty, wobec czego może on się zająć zaledwie kilkoma osobami dziennie.

Formy prowadzenia zajęć korekcyjno - kompensacyjnych

dotyczą strony organizacyjnej przebiegu ćwiczeń w czasie i przestrzeni i są ściśle związane z metodami realizacji zadań. Wybór odpowiedniej formy dla realizacji planowanych zadań zależy od: zaawansowania sprawnościowego dzieci, ich wieku, liczby ćwiczących, miejsca prowadzenia zajęć, możliwości wykorzystania sprzętu, urządzeń i przyborów.

Forma frontalna - polega na takiej organizacji zajęć, podczas której dzieci w tym samym czasie wykonują to samo ćwiczenie, a prowadzący, mając ich w polu widzenia, kieruje nimi. Forma zajęć w zespołach - polega na tym, że ćwiczenia odbywają się w kilku grupach, przy czym uczniowie każdego zespołu realizują odrębne zadania.

Forma zajęć indywidualnych - występuje wtedy, gdy uczniowie wykonują zadania ruchowe samodzielnie i każdy ćwiczący ma do opanowania swój program ćwiczeń.

Forma stacyjno - obwodowa - występuje wtedy, gdy uczniowie ćwiczą na stanowiskach zwanych stacjami, pojedynczo lub w małych grupach, mają do wykonania określoną liczbę powtórzeń lub określony czas ćwiczenia i dokonują zmiany poszczególnych stacji.

Forma ćwiczeń ze współćwiczącym - jest jedną z form intensyfikacji zajęć oraz zwiększenia ich atrakcyjności i efektywności. Ćwiczący, dzięki wzajemnej współpracy, kształtują odpowiednią - poprawną formę ruchu, wdrażają się do wzajemnej ochrony i pomocy w czasie ćwiczeń, rozwijają poczucie odpowiedzialności za siebie i partnera.