Temat: Po dwóch stronach. „Władca Lewawu” Doroty Terakowskiej.

Cele lekcji

Cel główny: Uczeń potrafi odróżnić świat fantastyczny od świata realistycznego. Umie także wymienić fantastyczne i realistyczne składniki świata przedstawionego w powieści.

Cele operacyjne:

1. Uczeń potrafi wskazać charakterystyczne różnice w wyglądzie obu krain występujących w powieści.(Krakowa i Wokarku).

2. Uczeń potrafi wyjaśnić symboliczne znaczenie świata odwróconego. Rozumie na czym polega owo odwrócenie.

Metody

Pogadanka

Analiza dokumentacyjna (Zenon Uryga)

Formy organizacyjne

Praca pod kierunkiem

Praca indywidualna.

Środki dydaktyczne

Książka „Władca Lewawu” Doroty Terakowskiej, test wyboru.

Bibliografia

Merytoryczna:

1. Dorota Terakowska, Władca Lewawu, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1998

2. Dorota Terakowska, Córka Czarownic, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002

Metodyczna:

1. Zenon Uryga, Godziny polskiego: z zagadnień kształcenia literackiego, Wydawnictwo PWN, Warszawa, Kraków 1996

Przebieg lekcji

Wstęp:

1. Sprawy organizacyjne.

2. Test: Nauczyciel rozdaje uczniom test wyboru (2 grupy po 7 pytań) mający na celu sprawdzić znajomość treści „Władcy Lewawu”. Uczniowie mają 5 minut na rozwiązanie tego testu.

Rozwinięcie:

1. Nauczyciel zadaje uczniom pytania. Pytając o ich opinie na temat „Władcy Lewawu” oraz zadaje pytania dotyczące kreacji bohaterów powieści oraz świata w niej przedstawionego.

2. Uczniowie porównują dwie krainy występujące w książce, uwzględniając: kreacje mieszkańców, co jest charakterystycznego w sposobie rządzenia miastem itp. Nauczyciel prosi uczniów aby każdą swoją wypowiedź opierali na cytatach z książki. Uczniowie dokładnie analizują przeczytany fragment tekstu ( w trakcie analizy tworzona jest notatka, która zostanie zapisana na tablicy w postaci tabeli). Przykładowy wygląd takiej notatki:

Wokark	Kraków
Czyste, mniejsze, kolorowe kamienice.	Kamienice brudne, zakurzone.
Allianie: śliczni, mieli wielkie, błękitne oczy jak u lalek, niski wzrost, kolorowe stroje.	Bartek (krakowianin): mało urodziwy, wysoki, bezbarwnie i nieciekawie ubrany.
Bulwary Wisły porastały nieznane krzewy i kwiaty. Brak w mieście fabryk, samochodów, pozyskuje się energię słoneczną.	Zatłoczone bulwary. Wisła przypominająca ściek.

1. Nauczyciel pyta uczniów, czy dzisiejszy Kraków przypomina ten z opisu Terakowskiej. Ma to na celu odwołania się do ich życiowych doświadczeń.

2. Zakończenie:

1. Nauczyciel prosi uczniów, by każdy z nich powiedział swoje imię wspak, ma to na celu pomóc zrozumieć na czym polega „odwrócenie” w utworze Terakowskiej.

2. Po krótkiej zabawie nauczyciel zadaje uczniom pytania: Czemu owo odwrócenie miało służyć? Jakie to ma znaczenie symboliczne? Ma to na celu naprowadzić uczniów na to, że człowiek wewnętrznie odwrócony, to człowiek który nie czuje się sobą.