Wola – umiejętność wyboru między tym, co chciałoby się zrobić, a tym co powinno się zrobić.

Myślenie przedoperacyjne –

• Dominacja percepcji

• Egocentryzm

• Centralizacja

• Niezdolność do śledzenia percepcji

Operacje konkretne:

• Myślenie uwolnione od ograniczeń percepcji

• Posługiwanie się niezmiennikami

• W konflikcie między percepcją a rozumowaniem zwycięża rozumowanie

Stadium operacji formalnych –

• użycie myślenia logicznego do rozwiązywania wszystkich problemów.

• Całkowite uwolnienie myślenia od bezpośredniego doświadczenia

• Dominuje myślenie hipotetyczno-dedukcyjne

• Jest to rozwiązanie, które przekracza percepcję i pamięć i dotyczy tego co nie jest bezpośrednio poznawane, co jest hipotetyczne

• Umiejętność posługiwania się symbolami

Rozumowanie dedukcyjne to rozumowanie od przesłanek do konkluzji lub od ogółu do szczegółu. Zdolność rozważania hipotez, które nie są prawdziwe i wyprowadzanie poprawnych wniosków

Rozumowanie indukcyjne – wprowadzanie ogólnych konkluzji ze szczegółowych faktów. Jest to podstawowy typ rozumowania używany przez naukowców.

Zdolność do równoczesnego uwzględniania wielu zmiennych (rozumowanie kombinatoryczne).

Zdolność do rozumienia analogii.

Rozwój afektywny – rozwój uczuć idealistycznych. Dominuje tutaj przekonanie, że jeśli logiczne, to jest słuszne.

Słabe strony teorii Piageta:

• Nie doceniał zdolności dzieci

• Zbyt małe znaczenie wpływu kultury

• Kontrowersyjna koncepcja stadialności rozwoju

SPOŁECZNO-ROZWOJOWA TEORIA WYGOTSKIEGO:

• Kultura ma bardzo ważny wpływ na rozwój człowieka. Można wyróżnić 3 stanowiska:

  • Proces nauczania jest procesem odrębnym względem procesu rozwoju.

  • Rozwój zawsze poprzedza nauczanie

  • Uczenie jest rozwojem, wyznacza jego kierunek

• 3 główne tezy:

  • Rozwój umysłowy procesem społecznym

  • Wyższe procesy społeczne wyrastają ze społecznych doświadczeń dziecka

  • Natura stanowi produkt społeczno-kulturowy. Dzieci korzystają z mądrości pokoleń.

• Dziedziczenie kultury za pomocą narzędzi kulturowych

• Narzędzia kulturowe – wyprodukowane przez społeczeństwo przedmioty służące przekazywaniu wiedzy z pokolenia na pokolenie. Pojęcia, symbole, umiejętności (np. komputer).

• Podstawą język

  • Główny środek przekazywania doświadczeń społecznych

  • Umożliwia kierowanie swym działaniem (dziecięce monologi)

  • Ulega internalizacji i przekształceniu się myśli

• Rozwój dziecka jest wynikiem przede wszystkim relacji. Przez kontakty przekazują dziecku narzędzia kulturowe.

• Każdy przejaw rozwoju dziecka jest zakorzeniony w kontekście kulturowym i interpersonalnym.

Strefa najbliższego rozwoju:

Różnice między tym, co dziecko samo robi, a tym co zrobi przy pomocy kogoś.

Działanie dziecka w tej sferze:

1. Działanie dziecka usprawniane przez osoby najbliższe, bardziej kompetentne.

2. Dziecko samo wspiera się w działaniu

3. Działanie dziecka staje się zautomatyzowane