1.

graficzna metoda odwzorowywania składu osadu/gruntu. Jednym punktem w układzie współrzędnych trójkątnych przedstawia się trzy elementy składowe - najczęściej % udział frakcji podstawowych. Stosowana jest powszechnie w wielu dziedzinach: sedymentologii, hydrogeologii. gleboznawstwie itd.

2. Stan gruntu spoistego określa parametr zwany stopniem plastyczności I_L, obliczany według następującego wzoru: $I_{L} = \frac{w_{n} - w_{p}}{w_{L} - w_{p}}$

Spoistość gruntu określa parametr zwany wskaźnikiem plastyczności I_p obliczany według wzoru: I_P = w_L − w_p

3.

4.

 frakcja kamienista f_k - średnica ziaren powyżej 40 mm

 frakcja żwirowa f_ż - średnica ziaren od 2,0 mm do 40,0 mm

 frakcja piaskowa f_p - średnica ziaren od 0,05 mm do 2,0 mm

 frakcja pyłowa f_π - średnica ziaren od 0,002 mm do 0,05 mm

 frakcja iłowa f_i - średnica ziaren poniżej 0,002 mm

5. Wilgotnością optymalną gruntu w_opt nazywamy taką wilgotność, przy której grunt daje się najbardziej zagęścić. Parametrem decydującym o jakości zagęszczenia gruntu jest gęstość objętościowa szkieletu gruntowego r_d. Zatem wilgotność optymalna to taka wilgotność, przy której gęstość objętościowa szkieletu gruntowego r_d jest największa. Wilgotność optymalną w_opt  oznacza się w aparacie Proctora

6. Gęstość objętościowa - nazywa się stosunek masy próbki gruntu (w stanie naturalnym) do jej objętości. Wyznacza się ją ze wzoru: $\rho = \frac{m_{m}}{v}$

gdzie

r - gęstość objętościowa [t/m³, g/cm³], 
m_m - masa próbki gruntu w stanie naturalnym [t, g],
V - objętość badanej próbki gruntu [m³, cm³].

Gęstością właściwą (r_s) szkieletu gruntowego nazywamy stosunek masy szkieletu gruntowego do jego objętości. Wyznacza się ją ze wzoru: $\rho_{s} = \frac{m_{s}}{v_{s}}$

gdzie:

r_s - gęstość właściwa szkieletu gruntowego [g/cm³, t/m³],
m_s - masa szkieletu gruntowego [g, t],
V_s - objętość szkieletu gruntowego [cm³, m³].

Wilgotnością naturalną (w_n) nazywamy stosunek masy wody zawartej w danej próbce gruntu w warunkach naturalnych do masy szkieletu gruntowego tej próbki. Wyznaczamy ją wzorami: $w_{n} = \frac{m_{s}}{v_{s}}*100\%$ lub $w_{n} = \frac{m_{w}}{v_{s}}$

gdzie:

w_n - wilgotność naturalna [% lub liczba bezwzględna],
m_w - masa wody zawarta w próbce [g], 
m_s - masa szkieletu gruntowego [g].

Gęstością objętościową szkieletu gruntowego (r_d) nazywamy stosunek masy szkieletu gruntowego do objętości całej próbki. Definicję tę ilustruje wzór:$\ \rho_{d} = \frac{m_{s}}{V}$

Praktycznie obliczenia gęstości objętościowej szkieletu gruntowego dokonujemy wzorami:$\ \rho_{d} = \frac{\rho}{1 + w}$ lub $\text{\ ρ}_{d} = \frac{100*\rho}{100 + w}$

We wzorze pierwszym wilgotność podajemy w wartości bezwzględnej, w drugim w procentach.

8. Miarą ściśliwości gruntu jest moduł ściśliwości, który jest w pewnym sensie odpowiednikiem modułu sprężystości ciał sprężystych. Grunt nie jest jednak ciałem w pełni sprężystym i odkształcenia zachodzące w nim pod wpływem przyłożonych obciążeń są sumą odkształceń sprężystych i trwałych, dlatego wykres ściśliwości nie pokrywa się z wykresem odprężenia. Jest wiele możliwości badania ściśliwości gruntu zarówno w terenie jak i w laboratorium. Badanie ściśliwości w laboratorium wykonuje się w aparacie zwanym edometrem, dlatego też parametr uzyskany w wyniku tego badania nazywa się edometrycznym modułem ściśliwości. Zależność między obciążeniem a odkształceniem jest funkcją wyższego rzędu, ilustracją której jest krzywa ściśliwości.