Czym różnimy się od zwierząt w nauce.

Potrafimy się od siebie uczyć.

Potrafimy uczyć przedstawicieli swojego gatunku.

Podstawą tej różnicy jest naśladowanie i obserwacja.

U ludzi świadomie próbujemy coś przekazać – my wiemy, że dziecko obserwuje i naśladuje, dostosowuje się do tego, dorośli budują epizody wspólnego zainteresowania.

Pokazujemy zastosowanie przedmiotu.

Mówimy do dzieci do czego służy przedmiot – struktura dialogu. Rozumienie intencji, celowości – 6-9 msc. Życia.

Epizod wspólnego zaangażowania się – ‘ mama idzie za dzieckiem ‘

1. Dziecko patrzy na coś ->następnie mama patrzy na to coś ->dziecko patrzy na mamę podczas gdy mama patrzy na przedmiot.

2. Dziecko pokazuje coś, wskazuje na coś -> patrzy na mamę -> mama patrzy na dziecko, później na przedmiot.

Kontakt z obiektem i osobami zaangażowanymi !

- Mechanizm społeczno-poznawczy.

- Dostrzeżenie, zrozumienie strefy najbliższego rozwoju ( różnica między poziomem kompetencji a zadaniem, który ma wykonać ).

1. Strategia nauczania okolicznościowego – efektem jest to, że osoba zwraca się do dziecka a nie do obiektu :

* Pokazywanie. * Budowanie wiedzy osobistej.

* Wzbogacanie edukacyjne. * Udostępnianie.

2. Strategia uczenia interakcyjnego – inicjatywa należy do obu stron, w większości inicjatywa należy do dorosłego:

* Wyjaśnienie. * Dostarczanie przedmiotów.

* Włączanie się w aktywność dziecka aby mu coś wyjaśnić. * Sugerowanie aktywności.

* Udzielanie pomocy.

3. Epizody wspólnego zaangażowania prowadzone przez dorosłego – dorosły zmienia punkt zainteresowania dziecka ( np. pokazuje dokładne zastosowanie ), dziecko przeskakuje do symboliki,

4. Budowanie rusztowania – rozwiązanie zadania – dorosły z dzieckiem, wraz z większą kompetencją pomoc rodzica maleje, pomoc jest różna od zadań.

*Rozeznanie i przekształcanie wypowiedzi u dziecka.

* Wyczekiwanie, przy formułowaniu przez dziecko wypowiedzi.

* Zadawanie dziecku pytań. * Sygnalizowanie dziecku, że ma czas na wypowiedź.

* Podpowiadanie pewnych elementów. * Zachęcanie do rozwinięcia wypowiedzi dziecka.

5. Słowo – upośrednione uczenie ( przez znak, słowo ):

* Epizod wspólnego zaangażowania – budowanie wspólnych znaczeń.

To co społeczne staje się indywidualne.

* Podstawowym środkiem rozwijającym poznawanie – gromadzenie danych.

* Rozumne podążanie za tekstem ( rozumienie znaczeń w przekazie, budowanie obrazu świata )

* Umiejętność zadawania pytań.

* Umiejętność dostrzegania problemu w kontekście uprzednich doświadczeń ( reakcja na dysonans ).

* Pogłębianie informacji.

* Proces przechodzenia z intrapsychicznego do interpsychicznego.