Jońska filozofia przyrody

-6./4. W.p.n.e.

-starożytna Grecja

-Tales z Miletu, Anaksymander, Anaksymenes, Heraklit z Efezu

-cechy: koncentracja na antagonistycznych rozważaniach dotyczących przyrody, pytanie o arche (fundamentalna zasada rzeczywistości), wychodzono od tego, że rzeczywistość ujmowana przez nasze doświadczenie zmysłowe jest różnorodna i zmienna, poszukiwano czynnika, który byłby podstawą tej zmienności i różnorodności zjawisk-zasada ta miała być początkiem świata i jej tworzywem, przyczyną znanego nam świata, arche poszukiwano wśród poznawalnych empirycznie elementów świata przyrody (ogień, woda, powietrze), odejście od wyjaśnień mitologicznych

-Tales: wszystko powstało i składa się z wody

Anaksymenes:----------------|--------- z powietrza

Anaksymander: BEZKRES (apeiron) – coś nieograniczonego i nieokreślonego.

Heraklit: 540-480 p.n.e., arche to ogień, podstawowa cecha przyrody to zmienność i stawanie się, nie ma rzeczy stale istniejących oraz posiadających niezmienne cechy, jest tylko stawanie się i zmiany, „pantha rei”-wszystko płynie, „nie można dwa razy wstąpić do tej samej rzeki, świat jest odwieczny-nigdy nie powstał, nie został stworzony, ogień nie jest przyczyną ani skrycie istniejącą podstawą w tym sensie co u poprzedników, ale jest symbolem ciągłej zmienności rzeczywistości, słynnym dementem bytu jest jego zmienność, która dokonuje się wg pewnego określonego porządku, człowiekiem rządzi rozum, a rzeczywistością racjonalny ład- LOGOS, dzięki któremu świat jest całością. RELATYWIZM ONTOLOGICZNY: nic z tego co istnieje, nie jest stałe, mamy ciągłą zmienność rzeczy, przechodzenie z przeciwieństwa w przeciwieństwo. CZŁOWIEK: zawodność poznania zmysłowego, człowiekiem rządzi logos, ludzie powinni dążyć do zrozumienia obecnego wszędzie racjonalnego ładu, mądrość polega na zrozumieniu porządku świata, należy dążyć do umiaru w postępowaniu i poznania samego siebie