1.       Scharakteryzuj 1. Lekcje nauki pływania.

pierwsza lekcja nauki pływania powinna zacząć się od poznania możliwości ucznia. (czy nie boi się wody, czy umie zanurzać głowę, jak utrzymuje się na powierzchni, jak  reaguje- czy ma lęk przed h2o ) jeżeli uczeń nie wykazuje lęku możemy przejść do nauki podstawowych czynności w wodzie: zanurzania głowy próby nauczenia wydechu do wody, leżenia na plecach.  W konspekcie pierwszych zajęć powinno znaleźć się dużo zabaw i przyborów które  pomogą dziecku swoich się z wodą (deski,makarony,materace,karimaty,piłki, zatapiaki)

2.       Opisz wstępny etap naucznia pływania

Celem etapu pierwszego zwanego również wstępnym etapem nauczania jest stworzenie optymalnych warunków do opanowania sportowych technik pływania

Największym problemem występującym w okresie wstępnej adaptacji do środowiska wodnego jest lęk przed wodą, który negatywnie wpływa na efekty nauczania. Obawa, a nawet strach, przed wykonywaniem ćwiczeń w wodzie niekiedy znacznie wydłuża cykl nauczania pływania. W związku
z tym prowadzenie zajęć wymaga od nauczycieli dużego wyczucia i ostrożności w pokonywaniu wytyczanych zadań szkoleniowych. Często działania nauczyciela ukierunkowane powinny być

na wywołanie u uczniów pozytywnego nastawienia do zajęć (do poszczególnych ćwiczeń),
co w konsekwencji prowadzi do eliminowania lęku.

ZADANIA I ETAPU NAUCZANIA PŁYWANIA

Adaptacja do środowiska wodnego i związane z tym pokonywanie odczuć negatywnych występujących
u uczniów, wpływają na opanowanie w I etapie nauczania pływania następujących zadań:

1. Opanowanie podstawowych czynności w wodzie.

Nauczanie ruchów lokomocyjnych rozpoczynamy od swobodnego chodzenia po dnie przy brzegu basenu, co wpływa na łatwiejsze pokonanie oporu wody oraz zachowanie pozycji pionowej. Następnie ćwiczący poruszają się dwójkami, trójkami, rzędem itd., z dala od brzegu w różnych kierunkach – przodem oraz tyłem. Podczas kolejnych ćwiczeń zwiększamy tempo ich wykonywania. Wykorzystujemy w tym przypadku zabawy, które pozwalają zapomnieć o uczuciu leku towarzyszącemu ćwiczącym podczas pierwszych lekcji.

2. Zanurzanie głowy do wody.

Zabawy mają na celu osłabienie uczucia lęku związanego z bardzo trudnym elementem oswajania
z wodą, jakim jest zanurzanie twarzy (oczu, nosa, ust) pod powierzchnią wody. Zabawy pozwalają na spokojne realizowanie założonego celu, jakim jest zanurzenie twarzy. Należy jednak pamiętać,
że końcowym efektem działań prowadzącego zajęcia jest wyegzekwowanie od uczniów samodzielnego zanurzenia głowy (twarzy) w różnych sytuacjach.

3. Otwieranie oczu pod wodą.

Zanurzanie twarzy, którego nauczyliśmy, stanowi przygotowanie do otwierania oczu pod wodą, co jest jednym z najtrudniejszych elementów na tym poziomie nauczania. Uczniowie bardzo często po wynurzeniu głowy ocierają oczy, nos, usta a nawet uszy starając się pozbyć wody, która się tam dostała. Otwieranie oczu jest zasadniczym czynnikiem determinującym dalszy przebieg nauczania pływania – jest to związane z orientacją pod wodą, utrzymaniem kierunku pływania, a także z korektą błędów w technice wykonywania poszczególnych ruchów. Element ten, ze względu na trudności w kontrolowaniu wymaga stosowania w większości formy zabawowej. Zabawy jednak powinny być dobrane tak, aby dziecko było zmuszone do otwierania oczu.

4. Opanowanie wydechu do wody.

Oddychanie stanowi ważny moment w procesie nauczania pływania. Element ten wpływa bezpośrednio na swobodę poruszania się w wodzie – brak jego właściwego opanowania stanowi najważniejszą przeszkodę w nauczaniu technik pływania – szczególnie podczas pokonywania dłuższych odcinków. Czynnikiem, który wymaga pokonania dużego oporu, jaki stwarza środowisko wodne jest wydech
do wody. Nauczanie intensywnego wydechu rozpoczynamy od zabaw, podczas których stosujemy dość często elementy rywalizacji.

5. Wykonywanie leżenia na piersiach i grzbiecie.

Celem zabaw i ćwiczeń mających zastosowanie przy nauczaniu tego elementu jest zapoznanie ćwiczących uczniów z działaniem siły wyporu wody.

6. Opanowanie poślizgów na piersiach i grzbiecie.

Podobnie jak w przypadku poprzednich tematów stosujemy tutaj w początkowej fazie ćwiczenia w formie zabawowej.

7. Wykonywanie prostych skoków do wody płytkiej.

Skoki na nogi powodują ugruntowanie oswojenia z wodą poprzez gwałtowną zmianę środowiska –
z powietrza na wodę. Przełamują także istniejące jeszcze bariery lękowe u ćwiczących, co wpływa na ułatwienie nauczania pływania.

Stosując w pierwszej fazie nauczania skoki do wody, gry i zabawy ruchowe musimy pamiętać
o uwzględnieniu zasady stopniowania trudności.

I ETAP DZIELIMY NA III FAZY

- pierwsza faza nauczania:

  opanowywanie pracy nóg do kraula na grzbiecie,

  wykonywanie pracy nóg do kraula na piersiach,

  nauczenie pracy ramion do kraula na grzbiecie,

  wykonywanie skoków do wody głębokiej

- druga faza:

II faza nauczania pływania uzależniona jest opanowania wszystkich elementów występujących w I fazie nauczania. Tylko pełne oswojenie z woda gwarantuje opanowanie wszystkich ćwiczeń występujących
w trakcie nauczania elementów techniki pływania.

  opanowywanie pływania kraulem na grzbiecie,

  próby pływania kraulem na piersiach,

  wykonywanie wślizgów do wody i prostych skoków na głowę,

  opanowywanie elementów nurkowania w dal i głąb

- trzecia faza nauczania pływania

Zadaniem III fazy jest połączenie pracy rąk, nóg i oddychania oraz przygotowanie ćwiczących
do pokonania odcinka 25-metrowego. Znacznie

 łatwiejszą forma do nauczania jest pływanie na grzbiecie gdzie koordynacja wszystkich elementów techniki (praca nóg, ramion oraz oddychanie) jest mniej skomplikowana. Pozwala to prowadzącym na spełnienie podstawowego celu I etapu (kursu), jakim jest samodzielne przepłyniecie przez nauczanych dystansu 25 metrów, co jest warunkiem uzyskania
w naszym kraju odznaki lub dyplomu „Już pływam”, Podczas tej fazy nauczania większą uwagę skupiamy na opanowywaniu pływania na grzbiecie – pływanie na piersiach traktujemy jako czynnik uzupełniający nasze zajęcia.

 

3.       Podaj systematykę  ćwiczeń w nauczaniu pływania kraulem

Naukę pływania kraulem zaczynamy gdy dziecko opanuje zanurzanie głowy  i opanuje częściowo pływanie na grzbiecie.

a)      Zanurzanie głowy

b)      Nauka pracy NN na brzuchu

c)       Nauka oddechu na wprost

d)      Połączenie oddechu i pracy NN

e)      Nauka oddechu na bok

f)       Nauka pracy RR

g)      Nauka pracy RR połączona z pracą NN

h)      Nauka pracy RR z połączeniem pracy NN i oddechem

i)        Doskonalenie kraula po przez pływanie dokładanek, z przyrządani

j)        Doskonalenie kraula po przez pływanie dokładanek, przekładanek bez przyrządów

k)      Próba popłynięci pełnym stylem

l)        Doskonalenie Kraula

 

4.       Nauka i systematyka ćwiczeń w nauczaniu skoku startowego

a)      Opanowanie skoków elementarnych (na nogi i ) z brzegu

-ze sprzętem

-bez sprzętu

                b)    Opanowanie skoków elementarnych (na nogi i na bombę) ze słupka

                               -ze sprzętem

                               -bez sprzętu

                c) nauka skoku z kolanka z brzegu

d) nauka skoku startowego z brzegu(pingwin)

                e) z dwuch NN z brzegu w pozycji strzałkowej

                f) ze słupka z kolanka

                g) ze słupka z pozycji siedzącej

                h) ze słupka pingwin

                i) ze słupka dwie NN razem przy sobie w pozycji strzałkowej

                j) nauka wyskoku do pozycji strzałkowej na lądzie

                k) nauka prawidłowego skoku startowego ze słupka

 

5. Rola gier i Zabaw w nauczaniu pływania

   Zabawa jest jedną z form działalności człowieka, towarzyszącą mu od najwcześniejszych lat dzieciństwa aż do późnej starości. Odgrywa ogromną rolę w kształtowaniu psychomotoryki jednostki we wszystkich etapach jej rozwoju.„...Zabawa ruchowa to jedno lub więcej ćwiczeń ruchowych w formie zabawowej, połączonych fabułą lub z elementami naśladownictwa”.            Zabawy ruchowe odpowiadają właściwościom psychofizycznym rozwoju dziecka, a przede wszystkim wpływają na wszechstronny rozwój organizmu. Z punktu widzenia rozwoju intelektualnego dziecka – zabawy ruchowe kształcą zdolności poznawcze, rozwijają pamięć, spostrzegawczość, uwagę, orientację, kształcą wyobraźnię, inwencję twórczą, zaradność, pomysłowość, samodzielność.

       Zabawy ruchowe stanowią też cenną formę oddziaływań wychowawczych i kształcących osobowość dziecka, a więc: uczą karności i podporządkowania, tłumią skłonności samolubne, a rozwijają poczucie koleżeństwa, przyjaźni i solidarności, uczą uznawać opinię ogółu, zmniejszają stopień lękliwości, przeciwdziałają znużeniu, wzbogacają skalę przeżyć. Są także elementem wychowania estetycznego. Z punktu widzenia rozwoju fizycznego, zabawy ruchowe są środkiem wszechstronnego wychowania fizycznego, kształcą cechy motoryczne, sprawność ogólną i specjalną; są bodźcem stymulującym prawidłowy rozwój fizyczny organizmu.

       Zabawy ruchowe stanowią bardzo cenną pomoc w nauczaniu pływania dzieci i młodzieży, a nawet osób dorosłych, na każdym szczeblu zaawansowania w umiejętnościach pływackich.

       Zabawowa forma prowadzenia zajęć jest najlepszym sposobem do trafienia do psychiki drugiego człowieka i nawiązania z nim kontaktu. Odpowiednio przygotowana i prowadzona zabawa jest jakby „zdalnym sterowaniem” poczynaniami ucznia w wodzie, gdzie uczeń mimowolnie realizuje plan dydaktyczny nauczyciela. Zabawa wprowadzając podczas lekcji wesoły nastrój pozwala zapomnieć o lęku przed wodą, wstydzie i innych negatywnych odczuciach. Zabawa dostarcza ćwiczącemu radości oraz pozwala na wyładowanie się emocjonalne, fizyczne i intelektualne. Człowiek jako istota społeczna bawiąc się w zespole wykonywać będzie wszystkie czynności chętniej, niż gdyby to czynił w ćwiczeniach w formie ścisłej.

       W zabawach w wodzie można wykorzystać wspaniałe zdolności naśladowcze dziecka, zwłaszcza do odtwarzania zachowania się znanych mu zwierząt wodnych. Zabawowa forma prowadzenia zajęć pozwala również ćwiczącemu na swobodną improwizację, toteż jest ona zawsze bardziej atrakcyjna od formy ścisłej. Zabawy potrafią wzbudzić zainteresowanie, przykuwać uwagę i wyzwalać chęć wzięcia udziału w tak prowadzonej nauce pływania. Zabawy w wodzie gwarantują dobre samopoczucie. Zajęcie się zabawą i związane z tym emocje pomagają bawiącemu się koncentrować wysiłki fizyczne i psychiczne na określonym zadaniu. Dlatego nieraz w procesie zabawy dziecko może wykonać ćwiczenie, którego by nie wykonało w innej sytuacji. Zabawa daje beztroski nastrój na lekcji, wprowadza swobodę ruchu, radość i prowadzi do realizacji zadań lekcji.

        Posługiwanie się metodą zabawową w lekcji pływania wymaga od nauczyciela wyjątkowych umiejętności pedagogicznych, a także specyficznych cech jego osobowości. Musi on wykazać się doskonała znajomością techniki pływania, znajomością czynności pływackich i wiedzą na temat psychiki dziecka. Niezbędna jest inwencja, poczucie humoru oraz zaangażowanie w przebieg zabawy.

        Wymagana jest także stała kontrola nad grupą prowadzona w celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa bawiącym się uczniom. Wykonywanym przez dzieci czynnościom pływackim towarzyszy bowiem radość i śmiech, nieskrępowanie i swoboda ruchów, dopuszczalne jest ich głośne zachowanie, podskakiwanie, klaskanie czy ochlapywanie się wodą, maleje poczucie zagrożenia. Dziecko – zapominając o grożącym niebezpieczeństwie – staje się często bezbronne w stosunku do środowiska wodnego. Dlatego też podczas stosowania podczas lekcji formy zabawowej wymagana jest wyjątkowa i nieustanna czujność nauczyciela.

Prowadzenie zabaw na lekcji pływania wymaga również od nauczyciela:

- dokładnej znajomości zabawy, wyrażającej się w zrozumieniu celu zabawy i środków do niej wiodących;

- przemyślenia metody nauczania w celu przyswojenia przez dzieci trudniejszych elementów.

 

Przy organizacji zabaw nauczyciel powinien:

- dokonać prawidłowego doboru zabaw;

- wybrać odpowiednie miejsce na zabawy;

- przygotować właściwy sprzęt i przybory do realizacji zabawy.

Zabawy ruchowe w wodzie można podzielić na dwie grupy:

1. zabawy emocjonujące – są to takie zabawy, które wywierają pozytywny wpływ na system aktywizująco-emocyjny ucznia. Będą to ogólnie mówiąc zabawy ruchowe poznające ze środowiskiem wodnym.

2. zabawy dydaktyczne – są to takie zabawy, których celem nadrzędnym jest przekazanie uczniowi informacji o nauczanych czynnościach ruchowych. Zabawy podporządkowane są określonym celom kształcącym i wychowawczym  i zawsze powinny powodować uzyskiwanie konkretnych efektów dydaktycznych.

6.  systematyka ćwiczeń w nauczaniu stylu klasycznego

a) nauka pracy NN (teoretyczna na lądzie a potem w siadzie na brzegu, podzielenie ruchu pracy NN na części składowe)

b) nauka pracy NN   na plecach

c) nauka pracy NN na brzuchu bez oddechu z głową nad wodą

d) nauka pracy NN na brzuchu z oddechem do wody

e) nauka pracy RR na lądzie

f) nauka pracy RR w wodzie z oddechem

g) próba połaczenia pracy RR, oddechu i pracy NN ze sprzętem dodatkowym(makaron pod biodra)

h)próba popłynięcia całą żabą

i) ćwiczenia doskonalące styl klasyczny

7.  systematyka ćwiczeń w nauczaniu delfinem

                a) nauka pracy NN (na plecach, na brzuchu, na bokach)

                b) ćwiczenia koordynacyjne na pracę NN (NN delfin+ RR klas)

                c) nauka teoretyczna pracy RR na lądzie połączona z oddechem

                d) nauka pracy RR po przez pływanie dokładanek z NN do dow.

                e) nauka pracy RR po przez pływanie dokładanek z NN do delfina w płetwach i bez płetw

                f) nauka pływania całym delfinem w płetwach i bez płetw

                g) ćw doskonalące delfina (delfin 3,4,5- uderzeniowy, dokładanki do delfina, delfin co 2 i co 1. ruch oddech)

 

8.       systematyka ćwiczeń w stylu grzbietowym

trzeba podkreślić to że naukę tego stylu zaczynamy na początku po opanowaniu lekun przed wodąi leżenia na plecach

 

a)      Nauka pracy NN siedząc na brzegu

b)      Nauka pracy NN przy brzegu

c)       Nauka pracy NN z deską

-na misia

-z deską o prostych rękach

-  bez deski RR wzdłuż tułowia

- z jedną RR za głową druga przy tułowi (z deską potem bez)

-z deską za głową

- strzałka

                d) nauka pracy rąk  na sucho potem w wodzie

                e) dokładanka  z deską przy NN, (z pracą NN)

                f) dokładanka  RR wzdłuż tułowia bez deski (z pracą NN)

                g) dokładanka z deską za głową (z pracą NN)

                h) dokładanka w pozycji strzałkowej (z pracą NN)

                i) nauka i doskonalenie przekładanki (z pracą NN)

                j)  doskonalenie przekładanki 3 cykle przerwa (z pracą NN)

                k) pierwsze próby płynięcia pełnym stylem

l) doskonalenie stylu grzbietowego

10. wpływ ćw w wodzie na aktywność ruchową człowieka

Ćwiczenia charakteryzują się dużą różnorodnością co wpływa na zainteresowanie wszystkich uczestników zajęć. Ćwiczenia ruchowe w wodzie są zalecane zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych.

Przebywanie w odmiennym dla człowieka otoczeniu - środowisku wodnym oraz uprawianie o różnej intensywności ćwiczeń ruchowych mają korzystny wpływ na zachowania prawidłowych warunków utrzymywania zdrowia - dobrej kondycji, właściwej masy ciała, prawidłowej sylwetki itp.

Ćwiczenia uprawiane systematycznie, z odpowiednio dozowaną intensywnością wpływają na poprawę stanu zdrowia człowieka. W czasie wykonywania ćwiczeń, chodzi głównie o to, by w zależności od stanu ćwiczącego - wpływać na określone (np. osłabione, kontuzjowane) grupy mięśniowe. Temu też podporządkowany powinien być dobór odpowiednich ćwiczeń lub zestawów ćwiczeń (np. zginanie, prostowanie, odwodzenie kończyn).

Zanim rozpoczniemy ćwiczenia w wodzie należy zwrócić uwagę na adaptację naszego organizmu do środowiska wodnego. Człowiek przyzwyczajony jest do odczuwania siły grawitacji, zatem aby czuć się swobodnie w wodzie, musi oswoić się z warunkami w niej panującymi, związanymi głównie z działaniem siły wyporu. Bowiem już podczas wejścia do wody napotykamy na trudność z utrzymaniem postawy oraz zachowaniem równowagi, w zależności od poziomu zanurzenia (głębokości wody).

Ćwiczenia w wodzie są powszechnie stosowane w fizjoterapii - we wszystkich jej działach, a obecnie coraz powszechniej w zwiększaniu aktywności ruchowej w życiu codziennym, a także w korygowaniu nieprawidłowego układu ciała, w zwiększeniu ruchomości stawów, w wzmacnianiu siły mięśni, w łagodzeniu bólu o różnym podłożu, a także w polepszeniu ogólnej wydolności organizmu. Ćwiczenia w środowisku wodnym oddziałują na organizm odprężająco i relaksacyjnie.

Intensywne ćwiczenia w wodzie natomiast, typu bieganie, podskakiwanie, wykonywanie złożonych rytmicznych elementów gimnastycznych w rytm muzyki pozwala skutecznie wzmocnić wszystkie grupy mięśniowe, usprawnić pracę układu sercowo-naczyniowego, poprawić kondycję i wymodelować sylwetkę.

Zajęcia w środowisku wodnym to forma aktywności fizycznej w wodzie, która ma na celu:

•         podniesienie poziomu sprawności fizycznej

•         poprawę sprawności aparatu ruchu, obręczy barkowej lub kręgosłupa po przebytych kontuzjach lub urazach

•         wysmuklenie ciała i poprawę samopoczucia (redukcja masy ciała)

•         usprawnienie układu sercowo - naczyniowego i układu oddechowego

•         poprawę sprawności osób starszych, osób cierpiących na osteoporozę, kobiet ciężarnych oraz osób otyłych

Wpływ środowiska wodnego na organizm

-Fizjologiczne aspekty wykonywania ćwiczeń w środowisku wodnym:

•         poprawa krążenia

•         poprawa pracy serca

•         zwiększenie wydolności płuc

•         przyspieszenie procesów metabolicznych

•         obniżenie ciśnienia krwi

•         obniżenie wrażliwości zakończeń nerwowych

Człowiek zanurzony w wodzie, poddany zostaje oddziaływaniu szeregu czynników wynikających z różnic między środowiskiem wodnym i lądowym. Różnice te w głównej mierze wpływają na funkcje układu oddechowego, układu krążenia, termoregulacje, pracę układu kostno-stawowego.

Głównymi czynnikami środowiska wodnego, które wpływają na nasz organizm są: znacznie większa gęstość, zwiększone ciśnienie, lepsze przewodnictwo cieplne.

Oddychanie w wodzie jest ściśle skoordynowane z czynnościami lokomocyjnymi. Powoduje to skrócenie czasu trwania fazy wdechu i wyraźne zaznaczenie fazy bezdechu w cyklu oddechowym. Wpływa to na powiększenie pojemności życiowej płuc w wyniku zmniejszenia pojemności zalegającej. Wdechowi i wydechowi towarzyszy w wodzie bardzo intensywna praca mięśni oddechowych, które muszą pokonywać zwiększony opór środowiska.

Podczas wysiłków w wodzie obserwuje się również zmiany w obrazie tętna i ciśnienia krwi. Średnie ciśnienie tętnicze jest w wodzie wyższe niż przy podobnych wysiłkach na lądzie, co tłumaczyć można podwyższonym ciśnieniem zewnętrznym i zwiększonym oporem obwodowym, spowodowanym niższą temperaturą skóry. Układ krążenia ulega w środowisku wodnym wpływowi szeregu czynników, które przez wywoływanie zmian adaptacyjnych powodują podnoszenie jej sprawności