ZASADY UŻYCIA SIŁ ZBROJNYCH RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ
WOJCIECH GAJEWSKI - BEZPIECZEŃSTWO MIĘDZYNARODOWE - SEM. II
Siły Zbrojne RP - podstawowy element systemu obronności państwa. Służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic.
Art..26 ust.1 Konstytucji RP
„Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli.”
Art.. 26 ust.2 Konstytucji RP
Zadania Sił Zbrojnych RP:
Zadania Sił Zbrojnych wynikają ze:
Strategii Obronności Rzeczypospolitej Polskiej
Polityczno - Strategicznej Dyrektywy Obronnej
Stosownych narodowych i sojuszniczych planów operacyjnych
Działając w narodowym i sojuszniczym systemie obronności, Siły Zbrojne RP są przygotowane do wykonywania następujących zadań strategicznych:
Obronnych w czasie wojny
Reagowania kryzysowego
Stabilizacyjnych i prewencyjnych w czasie pokoju
Reagowania na zagrożenia pozamilitarne
Potencjał Sił Zbrojnych RP:
w czasie pokoju:
Poziom umożliwiający skuteczne i elastyczne reagowanie na zmiany sytuacji militarnej w otoczeniu Polski
Będzie gwarantował realizację zadań osłonowych i możliwość natychmiastowego podjęcia działań obronnych
Będzie gwarantował stałą gotowość do udziału międzynarodowych operacjach pokojowych i reagowania kryzysowego
w czasie wojny:
Zapewni możliwości mobilizacyjnego rozwinięcia Sił Zbrojnych RP
Przygotowanie Sił Zbrojnych RP:
Do wykonywania zadań w ramach obronny kolektywnej NATO
Do wykonywania zadań w ramach reagowania kryzysowego
We wszystkich rodzajach Sił Zbrojnych utrzymywane będą wojska o wysokim stopniu gotowości do działania
We wszystkich rodzajach Sił Zbrojnych utrzymywane będą wojska o zróżnicowanym stopniu gotowości - w tym gotowości mobilizacyjnej
Zdolności operacyjne Sił Zbrojnych RP:
Siły Zbrojne RP w najbliższych latach będą koncentrować się zapewnieniu możliwości skutecznego wykonywania zadań z zakresu:
prewencyjno - stabilizacyjnego
reagowania kryzysowego
wojennego
Gotowość bojowa i mobilizacyjna
To integralna część gotowości obronnej państwa i podstawowy czynnik określający możliwości bojowe sił zbrojnych. W czasie pokoju - w ramach stałej gotowości bojowej siły zbrojne będą w stanie reagować na polityczno - militarne i pozamilitarne zagrożenie kryzysowe, a w czasie wojny - do strategicznego rozwinięcia.
Podstawy prawne użycia Sił Zbrojnych RP w sytuacjach kryzysowych:
W przypadku, o którym mowa w art.18 ust. 1, pododdziały i oddziały
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej pozostają pod dowództwem
przełożonych służbowych i wykonują zadania określone przez
wojewodę.
Stan klęski żywiołowej:
W czasie stanu klęski żywiołowej, jeżeli użycie innych sił i środków jest niemożliwe lub niewystarczające, Minister Obrony Narodowej może przekazać do dyspozycji wojewody, na
którego obszarze działania występuje klęska żywiołowa, pododdziały lub oddziały SZ RP, wraz ze skierowaniem ich do wykonywania zadań związanych z zapobieżeniem skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia. - art. 18. ust. 1
Siły Zbrojne mogą ponadto brać udział:
w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków
działaniach antyterrorystycznych
akcjach poszukiwawczych oraz ratowania życia ludzkiego
oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu.
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym w czasie jego trwania Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może postanowić o użyciu oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa, jeżeli dotychczas zastosowane siły i środki zostały wyczerpane.
Kompetencje Prezydenta RP w zakresie bezpieczeństwa i obronności państwa zostały również określone w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Dotyczą one głównie sprawowania zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi:
Prezydent RP jako zwierzchnik Sił Zbrojnych, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, określa główne kierunki rozwoju Sił Zbrojnych oraz ich przygotowań do obrony państwa (art. 5 pkt 1), a także może uczestniczyć w odprawach kierowniczej kadry Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (art. 5 pkt.2).
Ponadto, Prezydent decyduje, na wniosek Rady Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów, o wysłaniu Sił Zbrojnych poza granice kraju. Odbywa się to w przypadku:
użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa w celu udziału w:
a) konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych,
b) misji pokojowej,
c) akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom.
Okres wojny i wynikająca stąd specyfika kierowania państwem i jego obroną wymaga przyjęcia zasady jednoosobowego dowodzenia i ponoszenia jednoosobowej odpowiedzialności. Wymienione wcześniej zapisy konstytucyjne dotyczące uprawnień Prezydenta w tym zakresie tj. -najwyższy zwierzchnik Sił Zbrojnych, zarządzanie powszechnej mobilizacji i użycie Sił Zbrojnych do obrony RP, mianowanie na czas wojny Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych, wydawanie w okresie stanu wojennego rozporządzeń z mocą ustawy - predysponują Prezydenta do kierowania obroną państwa w okresie zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie wojny. Jednakże w tym przypadku zostaje zachowany element współdziałania dwóch ośrodków władzy wykonawczej. Regulują to zapisy art. 10 wymienionej wyżej ustawy o stanie wojennym tj.:
"Jeżeli w czasie stanu wojennego wystąpi konieczność obrony państwa, obroną tą kieruje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej we współdziałaniu z Radą Ministrów. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wojennego w szczególności:
postanawia, na wniosek Rady Ministrów, o przejęciu organów władzy publicznej na określone stanowiska kierowania;
postanawia, na wniosek Rady Ministrów, o stanach gotowości bojowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi";
określa, na wniosek Rady Ministrów, zadania Sił Zbrojnych w czasie stanu wojennego;
może mianować, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych;
zatwierdza, na wniosek Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych, plany operacyjnego użycia Sił Zbrojnych;
uznaje, na wniosek Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych, określone obszary Rzeczypospolitej Polskiej za strefy bezpośrednich działań wojennych".
Dokonując analizy instrumentów prawnych będących w posiadaniu Prezydenta nie sposób pominąć uprawnień związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. Należy przywołać tu art. 18 ustawy o policji, który stanowi, iż "w razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego, zwłaszcza poprzez sprowadzenie:
niebezpieczeństwa powszechnego dla życia, zdrowia lub wolności obywateli;
bezpośredniego zagrożenia dla mienia w znacznych rozmiarach;
bezpośredniego zagrożenia obiektów lub urządzeń, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy;
zagrożenia przestępstwem o charakterze terrorystycznym bądź jego dokonanie w stosunku do obiektów mających szczególne znaczenie dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, bądź mogącym skutkować niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego
jeżeli użycie uzbrojonych oddziałów i pododdziałów Policji okaże się niewystarczające, to Prezydent może postanowić, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, o użyciu oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do pomocy Policji.
Mając na uwadze przyznane Prezydentowi tak szerokie kompetencje, zwłaszcza odnoszące się do sprawowania funkcji strażnika suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium, Konstytucja ustanawia Radę Bezpieczeństwa Narodowego jako organ doradzający Prezydentowi w zakresie wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa państwa.
Dla zapewnienia forum współpracy w obszarze władzy wykonawczej, Konstytucja ustanawia jeszcze jeden organ w postaci Rady Gabinetowej, nie posiadającej jednakże żadnych kompetencji władczych.
Zgodnie z ustawą o powszechnym obowiązku obrony Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje zadania w zakresie bezpieczeństwa i obronności przy pomocy Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Wobec braku odpowiedniego, strategicznego centrum na szczeblu państwa zajmuje się ono także monitorowaniem przedsięwzięć mających wpływ na stan bezpieczeństwa i obronności państwa. Oznacza to w praktyce zupełnie nową rolę Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
Prezydent wyposażony w przedstawione wyżej kompetencje jest zasadniczym ogniwem systemu bezpieczeństwa naszego państwa tworzącego zintegrowaną strukturę, w skład której wchodzi całość sił i środków państwa przewidzianych do realizacji zadań w dziedzinie bezpieczeństwa.
USTAWA O POLICJI art. 18
Art. 18. 1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego, zwłaszcza poprzez sprowadzenie:
1) niebezpieczeństwa powszechnego dla życia, zdrowia lub wolności obywateli,
2) bezpośredniego zagrożenia dla mienia w znacznych rozmiarach,
3) bezpośredniego zagrożenia obiektów lub urządzeń, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4,
4) zagrożenia przestępstwem o charakterze terrorystycznym bądź jego dokonania w stosunku do obiektów mających szczególne znaczenie dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, bądź mogącym skutkować niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego
- Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w celu zapewnienia bezpieczeństwa publicznego lub przywrócenia porządku publicznego, może zarządzić użycie uzbrojonych oddziałów lub pododdziałów Policji.
2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki decyzję, o której mowa w ust. 1, podejmuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, zawiadamiając o niej niezwłocznie Prezesa Rady Ministrów.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, jeżeli użycie uzbrojonych oddziałów i pododdziałów Policji okaże się niewystarczające, do pomocy uzbrojonym oddziałom i pododdziałom Policji mogą być użyte oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "Siłami Zbrojnymi", na podstawie postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wydanego na wniosek Prezesa Rady Ministrów.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 3, może być udzielona również w formie prowadzonego samodzielnie przez oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych przeciwdziałania zagrożeniu bądź dokonaniu przestępstwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, w przypadku gdy oddziały i pododdziały Policji nie dysponują możliwościami skutecznego przeciwdziałania tym zagrożeniom.
5. W przypadkach nie cierpiących zwłoki decyzję o udzieleniu pomocy, o której mowa w ust. 3 i 4, podejmuje Minister Obrony Narodowej, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, określający zakres i formę pomocy, zawiadamiając o niej niezwłocznie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów.
6. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie wydaje postanowienie o zatwierdzeniu lub uchyleniu decyzji, o której mowa w ust. 5.
7. Żołnierzom oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych kierowanych do pomocy uzbrojonym oddziałom i pododdziałom Policji przysługują w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań, wobec wszystkich osób, uprawnienia policjantów określone w art. 15-17. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonych dla policjantów.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i sposób użycia oddziałów i pododdziałów Policji i Sił Zbrojnych;
2) sposób koordynowania działań podejmowanych przez Policję i Siły Zbrojne w formie określonej w ust. 3 i 4;
3) tryb wymiany informacji i sposób logistycznego wsparcia działań Policji prowadzonych z pomocą oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych.
9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno uwzględniać:
1) stopień zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego, w tym przestępstwem o charakterze terrorystycznym, oraz przewidywany rozwój sytuacji;
2) zachowanie ciągłości dowodzenia, w tym oddziałami Sił Zbrojnych;
3) ochronę wymienianych informacji oraz zakres wsparcia logistycznego Policji.
Art. 18a. 1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego, jeżeli siły Policji są niewystarczające do wykonania ich zadań w zakresie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych uzgodniony z Ministrem Obrony Narodowej, może zarządzić użycie żołnierzy Żandarmerii Wojskowej do udzielenia pomocy Policji.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierzom Żandarmerii Wojskowej przysługują, w zakresie niezbędnym do wykonania ich zadań, wobec wszystkich osób, uprawnienia policjantów, określone w art. 15-17. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonym dla policjantów.
Art. 18b. 1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub porządku publicznego, jeżeli użycie Policji okaże się niewystarczające, minister właściwy do spraw wewnętrznych może zarządzić użycie funkcjonariuszy Straży Granicznej do udzielenia pomocy Policji.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może zostać udzielona przez funkcjonariuszy Straży Granicznej również w formie samodzielnych działań.
3. Funkcjonariuszom Straży Granicznej skierowanym do wykonywania zadań służbowych polegających na udzielaniu pomocy Policji przysługują, w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań, uprawnienia policjantów określone w art. 15 ust. 1 pkt 1-3 i 4-5a, art. 16 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz art. 17 ust. 1. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonych dla policjantów.
ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 6 maja 2003 r.
w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego
(Dz. U. z dnia 21 maja 2003 r.)
Na podstawie art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym (Dz. U. Nr 113, poz. 985 i Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "oddziałami Sił Zbrojnych", w czasie stanu wyjątkowego do przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa, jeżeli zastosowane siły i środki zostały wyczerpane.
§ 2. 1. Oddziały Sił Zbrojnych użyte do wykonywania zadań w czasie stanu wyjątkowego pozostają w strukturze organizacyjnej i w systemie dowodzenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Działania oddziałów Sił Zbrojnych mogą być prowadzone samodzielnie albo wspólnie z innymi formacjami uzbrojonymi lub służbami.
3. Oddziały Sił Zbrojnych wykonują zadania stosownie do ich specjalistycznego przygotowania i wyposażenia oraz możliwości wykonawczych.
§ 3. 1. Minister Obrony Narodowej kieruje oddziały Sił Zbrojnych, w celu wykonania postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, do realizacji zadań w czasie stanu wyjątkowego.
2. Minister Obrony Narodowej, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, wyznacza, w drodze decyzji, zadania oddziałów Sił Zbrojnych i przekazuje je ich dowódcom według procedur obowiązujących w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, Minister Obrony Narodowej określa:
1) jednostki wojskowe lub zgrupowania zadaniowe, które zostaną użyte, oraz ich liczebność;
2) zadania, jakie będą wykonywały jednostki lub zgrupowania, o których mowa w pkt 1;
3) obszar, na jakim oddziały Sił Zbrojnych będą wykonywały zadania, oraz czas ich wykonywania;
4) ograniczenia dotyczące użycia posiadanego uzbrojenia i sprzętu wojskowego będącego na wyposażeniu oddziałów Sił Zbrojnych;
5) system dowodzenia oddziałami Sił Zbrojnych;
6) organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, z którymi dowódcy oddziałów Sił Zbrojnych będą współdziałali w czasie wykonywania zadań.
§ 4. 1. Działania oddziałów Sił Zbrojnych koordynują:
1) dowódca właściwego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej albo Szef Wojskowych Służb Informacyjnych - w przypadku wydzielenia oddziałów Sił Zbrojnych tylko z podległych im jednostek wojskowych;
2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - w przypadku wydzielenia oddziałów Sił Zbrojnych z więcej niż jednego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Koordynacja działań oddziałów Sił Zbrojnych obejmuje współdziałanie w realizacji zadań z:
1) ministrem właściwym do spaw wewnętrznych - w przypadku użycia oddziałów Sił Zbrojnych na obszarze większym niż jedno województwo;
2) wojewodą - w przypadku użycia oddziałów Sił Zbrojnych na obszarze jednego województwa.
§ 5. Użycie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej przez oddziały Sił Zbrojnych następuje w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm.1)).
§ 6. 1. Dowódcy oddziałów Sił Zbrojnych są obowiązani spowodować udzielenie pomocy medycznej osobom rannym wskutek działania tych oddziałów.
2. W przypadku gdy wskutek działania oddziałów Sił Zbrojnych nastąpiła śmierć osoby lub uszkodzenie ciała albo szkoda w mieniu, dowódca oddziału powiadamia niezwłocznie o tym przełożonego i właściwego miejscowo prokuratora, jak również zabezpiecza miejsce zdarzenia oraz wszelkie ślady i dowody, a także ustala świadków zdarzenia.
§ 7. 1. Po wykonaniu zadania dowódcy oddziałów Sił Zbrojnych są obowiązani sporządzić szczegółowe meldunki pisemne. Kopie tych meldunków przesyła się Prezesowi Rady Ministrów i właściwemu wojewodzie.
2. Meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) wskazanie stopnia wojskowego, imienia i nazwiska dowódcy oddziału Sił Zbrojnych;
2) określenie czasu i miejsce działania oddziału Sił Zbrojnych;
3) opis sytuacji bezpośrednio poprzedzającej użycie oraz przebieg użycia oddziału Sił Zbrojnych;
4) określenie użytych środków przymusu bezpośredniego i broni palnej, wskazanie dowódcy oddziału Sił Zbrojnych, który wydał rozkaz ich użycia;
5) opis przyczyn oraz skutków użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej;
6) inne informacje o prowadzonych działaniach.
§ 8. Decyzje, rozkazy, meldunki i inne dokumentacja dotycząca użycia oddziałów Sił Zbrojnych stanowią materiały archiwalne i podlegają ochronie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1396 i Nr 241, poz. 2074).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Zadania Dowódców Okręgów Wojskowych i Szefów Wojewódzkich Sztabów Wojskowych
Dowódcy OW wykonują w szczególności zadania z zakresu:
udziału oddziałów i pododdziałów wojskowych w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania życia ludzkiego,
a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu.
Szefowie Wojewódzkich Sztabów Wojskowych w sprawach, o których mowa w ust.1, wykonują w szczególności zadania z zakresu:
koordynacji użycia oddziałów i pododdziałów wojskowych w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania życia ludzkiego.
PODSTAWY DO WYDZIELENIA SIŁ I ŚRODKÓW SZ RP
“Plan udziału oddziałów i pododdziałów SZ RP w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych”
Rejestr zagrożeń oraz procedury podejmowane przez SZ RP w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych
Szczegółowe plany udziału oddziałów i pododdziałów SZ RP w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych
PLANY SZCZEGÓŁOWE
“Plan udziału SZ RP w akcjach ratowniczo-gaśniczy i usuwaniu skutków pożarów przestrzennych”.
“Plan udziału SZ RP w akcjach poszukiwawczo-ratowniczych”.
“Plan udziału SZ RP w obronie przed terroryzmem”
“Plan udziału SZ RP w akcji odśnieżania”.
"Plan udziału SZ RP w oczyszczaniu terenu z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych".
"Plan udziału SZ RP w zwalczaniu powodzi i zjawisk lodowych".
"Plan udziału SZ RP w likwidacji skutków awarii technicznych z TŚP i wypadków radiacyjnych".
“Plan działań przeciwepidemicznych”
USTAWA
z dnia 19 lutego 1998 r.
o zasadach użycia Sił Zbrojnych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w 1998 r.
(Dz. U. z dnia 23 lutego 1998 r.)
Art. 1. Ustawa określa zasady użycia poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej związków taktycznych, oddziałów i pododdziałów wydzielonych z Sił Zbrojnych, zwanych dalej "jednostkami wojskowymi".
Art. 2. Jednostki wojskowe mogą być użyte poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w celu utrzymania międzynarodowego pokoju, przeciwdziałania zagrożeniu bezpieczeństwa, aktom terroryzmu oraz w celu niesienia pomocy humanitarnej.
Art. 3. O użyciu jednostek wojskowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wydaje postanowienie na wniosek Rady Ministrów. Postanowienie Prezydenta wymaga kontrasygnaty Prezesa Rady Ministrów.
Art. 4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowe zasady finansowania działań jednostek wojskowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i pokrywania kosztów ubezpieczeń, świadczeń odszkodowawczych oraz świadczeń rentowych dla żołnierzy pełniących służbę w tych jednostkach,
2) szczegółowe uprawnienia i obowiązki żołnierzy pełniących służbę w jednostkach wojskowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, wynikające z obowiązujących ustaw.
Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się także do żołnierzy Sił Zbrojnych pełniących służbę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w dniu wejścia w życie ustawy.
Art. 6. Przepisy ustawy nie dotyczą użycia Sił Zbrojnych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 31 grudnia 1998 r.