EPITAFIUM DLA BOBA DYLANA [ Bankiet 3'33 ]

kap. II próg muz. B. Dylan sł. J. Kaczmarski

D. F^#. h. Ocean w nas śpi i horyzont z nas drwi

G. A. D. Płytka fala fałszywie się mieni

D. F^#. h. A prawdziwy jest rejs do nieznanych ci miejsc

G. A. D. Kiedy płyniesz na przekór przestrzeni

D. G. A. D. I na tej z wielu dróg po co ci para nóg

D. G. A. I tak dotrzesz na pewno do końca

G. D. F^#. G. Niepotrzebny ci wzrok, żeby wyczuć swój krok

D. G. A. D. I nie musisz wciąż radzić się słońca

D. G. D. Wielbicieli i sług tłum ci zawisł u nóg

D. G. A. To wolności twej chciwi strażnicy

G. D. F^#. G. Zaprowadzisz ich tam, gdzie powinieneś być sam

D. G. A. D. Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

D. G. D. Zlekceważą twój głos, którym wróżysz im los

D. G. A. Od którego ich nic nie wyzwoli

G. D. F^#. G. Bo zabije ich las rąk co klaszczą na czas

D. G. A. D. W marsza rytm, co śmierć niosąc nie boli

G. D. F^#. G. Bo zabije ich las rąk co klaszczą na czas

D. G. A. D. W marsza rytm, co śmierć niosąc nie boli

D. F^#. h. Patrz jak piją i żrą, twoją żywią się krwią

G. A. D. I żonglują słowami twych pieśni

D. F^#. h. Lecz nic nie śni im się, a najlepiej wiesz, że

G. A. D. Nie istnieje wszak to, co się nie śni

D. G. A. D. By przy śmierci twej być, z tobą śmiać się i drwić'

D. G. A. To jedyny cel twojej eskorty

G. D. F^#. G. Oddaj komuś rząd dusz i na własny szlak rusz

D. G. A. D. Tam, gdzie żadne nie zdarzą się mordy

D. G. D. Mówić będą, żeś zbiegł, ale wyjdą na brzeg

D. G. A. I zdradzieckie ci lampy zapalą

G. D. F^#. G. Ale ty, patrząc w dal, płynąć będziesz wśród fal

D. G. A. D. Aż sam wreszcie staniesz się falą

D. G. D. Mówić będą, żeś zbiegł, ale wyjdą na brzeg

D. G. A. I zdradzieckie ci lampy zapalą

G. D. F^#. G. Ale ty, patrząc w dal, płynąć będziesz wśród fal

D. G. A. D. Aż sam wreszcie staniesz się falą

---