TOŻSAMOŚĆ - MOJE ID

EWANGELICZNA REWIZJA ŻYCIA

Animator gromadzi uczestników wokół dwóch znaków: ŚWIATŁA (zapalona świeca) oraz BIBLII (Pismo Święte). Pierwszy wskazuje na obecność Chrystusa, drugi na Jego żywe Słowo.

Animator rozpoczyna spotkanie zapaleniem świecy i modlitwą do Ducha Świętego.

1. WIDZIEĆ

a) Tytułem wstępu prowadzący zapowiada treść spotkania. Wskazuje, że w życiu posługujemy się różnymi formami, które potwierdzają naszą tożsamość: dowodem osobistym, paszportem, legitymacją, kodem PIN, hasłem i innymi. Te formy coś o nas mówią, do czegoś uprawniają. Żadna jednak nie mówi tego, co najistotniejsze. To właśnie trzeba ustalić podczas spotkania.

b) Prowadzący przedstawia kolejny etap pracy, która w zależności od liczby uczestników, może przebiegać w jednej grupie lub kilku podgrupach. Chodzi o zrozumienie, co to znaczy, że każdy człowiek jest „kimś”, a nie „czymś”. To intuicyjne rozróżnienie przedstawiamy graficznie w postaci tzw. „słoneczek”, w które wpisane są słowa: „coś”, „ktoś”. Na promieniach odchodzących od słońca uczestnicy wypisują cechy, które charakteryzują odpowiednio rzecz i osobę, uwydatniając różnice pomiędzy nimi. Przykładowo:

„coś”:

- można go używać

- nie posiada w sobie pierwiastka duchowego

- podlega wyłącznie prawom fizycznym, chemicznym czy biologicznym

- nie tworzy relacji czy więzi

- …

„ktoś”:

- nie może być używany lub wykorzystywany

- posiada sumienie

- posiada duszę, może kierować sobą, poznaje świat umysłowo

- może tworzyć relacje z innymi oraz z Bogiem

- …

c) Prowadzący podsumowuje ten etap pracy wyjaśniając, że nasza wiedza o różnicy pomiędzy „czymś” a „kimś” pochodzi przede wszystkim z życiowego doświadczenia, tzn. jak siebie i innych postrzegamy lub doświadczamy. Ważne jest stwierdzenie, że łatwiej nam wymienić cechy rzeczy i cechy osoby, ale trudniej powiedzieć, co to jest rzecz i kto to jest osoba.

d) Prowadzący zaprasza do dyskusji poprzez zadanie pytania: skoro różnica pomiędzy „czymś” a „kimś” jest faktem, to jakie ma to praktyczne konsekwencje w życiu?

Pytania do dzielenia:

- na ile rozróżnienie pomiędzy osobą a rzeczą jest jednakowo postrzegane przez wszystkich ludzi,
a na ile nie (np. w problemie eutanazji czy aborcji)?

- skąd biorą się różnice w traktowaniu osoby ludzkiej, jeśli zasadniczo większość zgadza się
z wyjątkowym statusem bycia „kimś” w odróżnieniu od bycia „czymś”?

-  czy i w jaki sposób możliwe jest przyjęcie wspólnego dla wszystkich rozumienia czy też postrzegania tego, kim jest człowiek?

- jakie są źródła wiedzy w zdobywaniu odpowiedzi na pytanie: „kim jest człowiek”?

e) Prowadzący podsumowuje dyskusję. Powinien zwrócić uwagę na to, że:

- najpierw istnieje człowiek, a później wiedza o nim. Wiedza, o tym, kim jest człowiek, nie jest stwarzana bądź wymyślana, lecz odczytywana.

- chociaż wszyscy są takimi samymi ludźmi, to jednak nie traktują siebie tak samo. Oznacza to, że nie wszyscy podzielają tę samą wiedzę (prawdę) o byciu człowiekiem.

- w poszukiwaniu prawdy o tym, kim jestem, warto zwrócić się z pytaniem do autora człowieka, czyli do Boga.

2. OCENIĆ

f) Prowadzący rozdaje uczestnikom wydrukowany fragment z Księgi Rodzaju: Rdz 1, 1-31 (stworzenie człowieka). Ktoś z uczestników odczytuje go głośno, a następnie wszyscy czytają go samodzielnie. W kilkuminutowej ciszy każdy z uczestników zastanawia się, czego o sobie dowiedział się z tego fragmentu.

g) Prowadzący podsumowując rozmowę zauważa, że również wiara jest bardzo ważnym, jeśli nie najważniejszym źródłem wiedzy o byciu „kimś”, ponieważ jest czerpaniem prawdy od Stwórcy.

h) Prowadzący podkreśla, że Bóg wciąż pozostaje żywym partnerem w rozmowie o tym, co to znaczy być człowiekiem. Najpełniej wypowiedział się na ten temat w osobie Jezusa Chrystusa - Syna Bożego, który stał się człowiekiem. Kto szuka prawdy o sobie, nie powinien ominąć tego, co ma do powiedzenia w tej sprawie Chrystus.

i) Następuje uroczyste odczytanie fragmentu Ewangelii św. Jana: J 1, 43-51 (opis powołania Natanaela).

Prowadzący zachęca do egzystencjalnego odebrania słów Jezusa: „widziałem cię, zanim zawołał cię Filip…”, wskazując, że:

- Jezus zna dogłębnie każdego z osobna.

- Jezus zaprasza do pójścia za sobą, aby poznać siebie (swoje powołanie, cel swego życia i jego sens).

- Jezus jest jak niewyczerpane źródło w dawaniu odpowiedzi na pytanie: „kim jestem?” - daje zawsze świeżą odpowiedź w kontekście zmiennych kolei życiowych.

- nie wszyscy prawdę o ludzkiej osobie przyjmują od Jezusa, ale każdy, kto Mu uwierzy, ma niezawodne światło na życiową wędrówkę.

3. DZIAŁAĆ

j) Na kolejnym etapie spotkania prowadzący ukazuje, że prawda o tym, kim jestem, nie jest tylko informacją, ale wartością, od której zależy sposób podejścia do życia. Zadaniem uczestników jest nazwanie tego, do czego w codziennych wyborach wzywa nas fakt, że każdy jest „obrazem
i podobieństwem Boga”.

k) Uczestnicy rysują na kartonie współczesny dom - dla ludzi (osób), a nie rzeczy - i nadają symboliczne nazwy cegłom, z których winien być on zbudowany. Taki dom należałoby budować sobą, swoim życiem i świadectwem.

Przykładowe „cegły”: przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu, troska o życie każdego człowieka, sprzeciw wobec poniżania ludzkiej cielesności, pomoc najsłabszym, „być” przed „mieć” itp.

W tym duchu warto zastanowić się nad jakimś zadaniem apostolskim dla grupy lub pojedynczych osób, które służyłoby głoszeniu „wielkości człowieka” w lokalnym środowisku.

Modlitwa
Modlitwą na zakończenie może być Psalm 139.

Cz@t ze Słowem!

EWANGELICZNA REWIZJA ŻYCIA, grudzień 2013

__________________________________________________________________________________

__________________________________________________________________________________

W drodze na XXXI Światowy Dzień Młodzieży - KRAKÓW 2016

www.kdm.org.pl, www.krakow2016.com

INFORMACJE DLA ANIMATORA

Wprowadzenie:

Opisać siebie, stworzyć swoje ID, swój dowód osobisty. Narysować „ogród” swojego życia, swój Eden, w którym zostałem stworzony, w którym żyję. Odkryć wyjątkowość swojego człowieczeństwa (kobiecość, męskość). W oparciu o teksty biblijne pokazać, że Jezus zna moje ID (Adam i Ewa, Samarytanka, Natanael). Bez Chrystusa człowiek nie pozna siebie do końca. Nie można zrozumieć człowieka bez Chrystusa.

Cel:

- uczestnicy uzyskują odpowiedź na pytanie: „kim jestem?”,

- w oparciu o Słowo Boże potrafią odnaleźć swoją najgłębszą tożsamość.

Potrzebne materiały:

- Pismo Święte /wydrukowane odpowiednie fragmenty: Rdz 1, 1-31; J 1, 43-51/,

- duży karton papieru,

- coś do pisania.

Strona1

---