2. Nieszpory
Słowo Nieszpory pochodzi od pory dnia, w której pierwsi chrześcijanie odmawiali modlitwy wieczorne, a mianowicie od łacińskiego słówka vesper, które oznacza ukazywanie na niebie gwiazdy wieczornej.
Nieszpory są modlitwą wieczorną i mają one charakter dziękczynny. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa, elementem charakterystycznym dla Nieszporów było dziękczynienie za światło. W obrzędzie tym Kościół używał lamp, nawiązując tym samy do wizji Apokalipsy i przypowieści o pannach roztropnych i nierozsądnych.
W obecnej Liturgii Godzin obrzęd ten został zniesiony. W modlitwie dziekczynnej wychwalany jest Ten, przez którego wszystko zostało stworzone. W modlitwie Nieszporów występują i inne motywy, chociażby motyw przeproszenia i modlitwy za zmarłych. Nieszpory można też pojmować jako ofiarę wieczorną tę przekazaną nam przez Pana, złożoną podczas Ostatniej Wieczerzy z Apostołami, na której dał początek sakramentom Kościoła. Na koniec rozważań chciałbym przytoczyć sposób dziękczynienia za światło jak podaje to Tradycja Apostolska: „Po wniesieniu przez diakona lampy, biskup powstaje i pośrodku wszystkich obecnych składa dziękczynienie, pozdrawia zgromadzonych: Pan z wami, dzięki skaładajmy Panu Bogu naszemu(nie mówi: w górę serca, które wypowiada się podczas Eucharystii). Następnie odmawia ni mniejszą modlitwę: Dziękujemy Ci, Boże,przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa, naszego Pana, przez którego nas oświeciłeś objawiając nam niezniszczalne światło. Ponieważ kończymy dzień i rozpoczynamy początek nocy, a Ty użyczyłeś nam światła dnia które stworzyłeś, dla nas w nadmiarze, ponieważ i teraz nie brakuje nam światła wieczornego, dzięki Twej łasce chwalimy Cię i wysławiamy przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa, naszego Pana, przez którego Tobie chwała, potęga, cześć z Duchem Świętym teraz i zawsze i na wieki wieków. Wszyscy odpowiadają: Amen”
OWLG 39
Tradycja Apostolska 25