Wykaz standardów technicznych
O - 1	Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych
O - 2	Ogólne zasady opracowywania map dla celów gospodarczych
O - 3	Zasady kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej
O - 4	Zasady prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
G - 1	Pozioma osnowa geodezyjna
G - 2	Wysokościowa osnowa geodezyjna
G - 3	Geodezyjna obsługa inwestycji
G - 4	Pomiary sytuacyjne i wysokościowe
G - 7	Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu
K - 1	Mapa zasadnicza
K - 2	Mapy topograficzne do celów gospodarczych
K - 3	Mapy tematyczne: I etap - Prace redakcyjno - przygotowawcze II etap - Opracowanie pierworysu redakcyjnego III etap - Sporządzenie czystorysów IV etap - Reprodukcja map

Instrukcja G - 4:

Pomiar sytuacyjny jest to zespół czynności technicznych pozwalających na określenie kształtu, wielkości i wzajemnego położenia szczegółów terenowych, umożliwiających przedstawienie ich obrazów w rzucie prostokątnym na powierzchnie odniesienia.

Pomiar wysokościowy jest to zespół czynności technicznych pozwalających na określenie wysokości punktów względem przyjętego poziomu odniesienia i umożliwiających przedstawienie form ukształtowania terenu.

Pomiar uzupełniający jest to zespół czynności technicznych pozwalających na dostosowanie dokumentów geodezyjno-kartograficznych do ich zgodności z terenem w zakresie ustalonej dla nich treści.

Pomiary sytuacyjne lub wysokościowe mające na celu przystosowanie map do określonych zadań gospodarczych, traktować należy jako pomiary uzupełniające.

Pomiary sytuacyjne powinny być oparte na punktach podstawowej i szczegółowej osnowy poziomej, której parametry i kryteria dokładności określa instrukcja techniczna G - 1: „Pozioma osnowa geodezyjna”.

Przedmiotem pomiarów sytuacyjnych są szczegóły terenowe wykazane znakami umownymi w instrukcji technicznej K-1 dla mapy w skali 1 : 500. Są to:

• naziemne szczegóły terenowe

• urządzenia podziemne

• podstawowe elementy ewidencji gruntów

Szczegóły terenowe ze względu na ich charakter oraz różne dokładności identyfikacji ich zarysów i różne wymagania dokładnościowe pomiaru, dzielą się na trzy grupy, które określone zostały w § 11 instrukcji technicznej O - 1: „Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych”.

Do I grupy dokładnościowej pomiaru należą trwałe szczegóły terenowe o wyraźnych, jednoznacznie określonych granicach lub konturach. Szczegółami I grupy dokładnościowej są:

• zastabilizowane znakami naziemnymi punkty osnowy wysokościowej,

• punkty podstawowej osnowy grawimetrycznej i punkty wiekowe osnowy magnetycznej,

• znaki graniczne granicy Państwa, jednostek podziału administracyjnego i działek,

• punkty załamania granic działek, obiekty i urządzenia techniczno - gospodarcze, jak: budowle i budynki,

• elementy naziemne uzbrojenia terenu i studnie,

• obiekty drogowe i kolejowe, takie jak: mosty, wiadukty, przejazdy, tunele, estakady, tory kolejowe i tramwajowe, budynki stacyjne itp.,

• szczegóły uliczne, takie jak: krawężniki, latarnie, słupy, pomniki, figury i trwałe

Do II grupy dokładnościowej pomiaru należą szczegóły terenowe o mniej wyraźnych i mniej trwałych konturach, a mianowicie:

• punkty załamań konturów budowli i urządzeń ziemnych, jak: tamy, wały ochronne, groble, kanały, rowy, nasypy, wykopy,

• boiska sportowe, parki i zieleńce, trawniki itp.,

• drzewa przyuliczne i pomniki przyrody,

• elementy podziemne uzbrojenia terenu,

• budynki i budowle, których położenie określono wyłącznie fotogrametrycznymi metodami pomiaru

Do III grupy dokładnościowej pomiaru należą następujące szczegóły terenowe:

• punkty załamań konturów użytków gruntowych i konturów klasyfikacyjnych,

• naturalne linie brzegowe wód płynących i stojących (wody o nieuregulowanej linii brzegowej),

• linie podziałowe na oddziały w lasach państwowych,

• punkty załamań dróg dojazdowych przebiegających wewnątrz terenów stanowiących własność państwową lub dróg dojazdowych prywatnych,

• inne obiekty o niewyraźnych konturach.

Określenie położenia szczegółów terenowych względem najbliższych elementów poziomej osnowy geodezyjnej powinno być wykonane przy pomiarze bezpośrednim z dokładnością:

• 0,10 m dla I grupy szczegółów terenowych,

• 0,30 m dla II grupy szczegółów terenowych,

• 0,50 m dla III grupy szczegółów terenowych, (o ile dokładność identyfikacji ich zarysów jest nie mniejsza od 0,50m)

W czasie wykonywania pomiarów sytuacyjnych należy zebrać następujące informacje, charakteryzujące mierzony obiekt lub szczegóły terenowe:

• nazwy jednostek podziału administracyjnego,

• nazwy wsi, przysiółków, uroczysk itp.,

• nazwy ulic, placów,

• nazwy rzek, potoków, kanałów, jezior itp.,

• rodzaje użytków gruntowych (pola uprawne, łąki, sady),

• rodzaj i charakter obiektów budowlanych oraz numery porządkowe budynków lub nieruchomości,

• rodzaje urządzeń podziemnych lub ich przeznaczenie.

Zebrane informacje powinny być zgodne z danymi zawartymi w obowiązujących dokumentach, a w szczególności:

• urzędowymi wykazami nazw miejscowości,

• urzędowym wykazem nazw ulic i placów oraz numeracją porządkową nieruchomości,

• obowiązującym nazewnictwem geograficznym,

• operatem ewidencji gruntów,

• dokumentacją branżową uzbrojenia terenu.

Szczegóły terenowe I grupy dokładnościowej powinny byś mierzone wraz z elementami kontrolnymi, do których zalicza się:

• drugie, niezależne wyznaczenie położenia szczegółów,

• miary czołowe (tzw. czołówki),

• miary przeciwprostokątne (tzw. podpórki),

• miary do punktów przecięcia się linii pomiarowych z granicami działek i konturów lub ich przedłużeniami.

Układ ciągów sytuacyjnych powinien odpowiadać następującym warunkom:

• należy stosować co najwyżej dwurzędowe układy ciągów,

• nawiązanie jednopunktowe tzn. ciągi wiszące, dopuszcza się wyjątkowo, gdy nie jest możliwe nawiązanie dwupunktowe; ciągi takie nie mogą posiadać więcej niż dwa boki,

• przebieg ciągów powinien gwarantować możliwość dogodnego rzutowania punktów sytuacyjnych na ich boki, przy zachowaniu dopuszczalnych wielkości domiarów.

Ciągi sytuacyjne oraz linie pomiarowe należy projektować w terenie, sporządzając odpowiedni szkic osnowy pomiarowej.

Punkty osnowy pomiarowej podlegają markowaniu, a w szczególnych przypadkach stabilizacji.

Lokalizacja punktów ciągów sytuacyjnych powinna spełniać następujące warunki:

• zachowanie bezpośredniej widoczności na sąsiednie punkty,

• dogodność pomiaru w terenie, po którym przebiega linia łącząca sąsiednie punkty,

• długości boków powinny mieścić się w granicach, od 50 do 350 m, przy czym stosunek boków przyległych nie powinien być mniejszy niż 1:4,

• możliwie maksymalną nienaruszalność znaków. Rodzaj markowania zależy od charakteru terenu i specyfiki podłoża (gruntu).

Do typowych znaków markujących należą: paliki drewniane, rurki drenarskie, rurki żelazne, bolce lub trzpienie żelazne.

Stabilizację osnowy pomiarowej zaleca się wykonywać w następujących przypadkach:

• na terenach rolnych, gdy ze względu na skalę zdjęć dla opracowań fotogrametrycznych - brak możliwości osiągnięcia wymaganej dokładności dla osnowy III klasy dopuszczono założenie osnowy pomiarowej metodą fotogrametryczną,

• na terenach zabudowanych, posiadających nieurządzone ulice i drogi,

• na obszarach, dla których przewiduje się przeprowadzenie prac związanych z przekształceniem struktury własnościowej.

Punkty osnowy pomiarowej należy stabilizować:

• na obszarach zabudowanych - wieloznakowo, za pomocą znaków ściennych (co najmniej trzy znaki dla punktu),

• na obszarach niezabudowanych - za pomocą znaków z tworzyw sztucznych.

W przypadkach uzasadnionych warunkami terenowymi dopuszcza się stosowanie znaków z kamienia lub betonu. Boki osnowy pomiarowej należy mierzyć dwukrotnie.

Boki osnowy pomiarowej należy mierzyć dwukrotnie!!!

WYKAZ ZNAKÓW UMOWNYCH Z INSTRUKCJI K - 1

Przedmiot sytuacyjny

Skala mapy zasadniczej

1:500

1:1000

1:2000

1:5000

OSNOWA GEODEZYJNA

Punkt osnowy podstawowej poziomej (w tym punkt wiekowy magnetyczny z symbolem skrótu M)

Punkt osnowy szczegółowej poziomej

Punkt osnowy pomiarowej stabilizowany trwale

Punkt osnowy szczegółowej wysokościowej

Punkt osnowy wysokościowej - ścienny

GRANICE

Granica działki

Granica użytków i konturów klasyfikacji gruntów

Znak graniczny stabilizowany trwale

OGRODZENIA TRWAŁE

Ogrodzenia trwałe:

rzut ogrodzenia w skali mapy

symbol ogrodzenia

Brama w ogrodzeniu

Żywopłot

BUDOWLE I BUDYNKI

Linia obrysu budynku ognioodpornego

0.5

0.35

0.25

Linia obrysu budynku ognionieodpornego

0.18

0.13

Oznaczenia budynków:

gospodarczy

g

-

inny

i

-

liczba kondygnacji

IV

-

numer porządkowy

25

-

Schody, świetliki (luki okienne)

-

URZĄDZENIA INŻYNIERYJNO - TECHNICZNE (NADZIEMNE I NAZIEMNE)

Armatura naziemna uzbrojenia podziemnego:

kontur armatury w skali mapy

-

kontur armatury nie dający się przedstawić w skali mapy

-

Oznaczenia rodzajów armatury i budowli naziemnych uzbrojenia podziemnego:

sieć wodociągowa

w 1.5

-

sieć kanalizacyjna

k

-

sieć cieplna

c

-

sieć gazowa

g

-

sieć telekomunikacyjna

t

-

sieć elektroenergetyczna

e

-

Słup pojedynczy (przewodów napowierzchniowych)

Słup łączony górą (typ A, typ bramowy) - w skali mapy

Maszt w skali mapy

Latarnia na słupie bez przewodów napowietrznych

-

Kierunki linii napowietrznych między słupami lub masztami:

telekomunikacja

elektroenergetyczna niskiego napięcia

elektroenergetyczna wysokiego napięcia

Przykład łączenia kierunku linii:

słup podwójny łączony górą

maszt

latarnia z kierunkiem linii

DROGI I URZĄDZENIA TOWARZYSZĄCE

Droga lub ulica stanowiąca odrębną działkę:

w skali mapy

symbol

Krawężnik jezdni trwałej (asfalt, beton, kostka, bruk, trylinka)

Krawężnik

-

Krawędź chodnika, pasa zieleni

-

Ściana oporowa

w skali mapy

-

-

symbol

-

-

Drzewa:

których położenie zostało pomierzone (liściaste, iglaste)

-

których położenie nie zostało pomierzone

-

WODY I URZĄDZENIA TOWARZYSZĄCE

Rów:

w skali mapy

symbol

Studnia

RZEŹBA TERENU I SZTUCZNE UKSZTAŁTOWANIE TERENU

Warstwica ciągła i jej opis

Warstwica pogrubiona i jej opis

Warstwica pomocnicza i jej opis

Wysokość punktu terenowego

Skarpa nieumocniona (rzut w skali mapy)

Skarpa umocniona (rzut w skali mapy)

Skarpa o niepomierzonej krawędzi

RODZAJE UŻYTKÓW GRUNTOWYCH I POKRYCIE SZATĄ ROŚLINNĄ

Rola

R

Sad

S

Łąka

Ł

Pastwisko

Ps

Las:

iglasty

Ls-i

liściasty

Ls-l

mieszany

Ls-m

Trawnik

Zakrzewienie

---