AKTYWA PIENIĘŻNE

• AKTYWA PIENIĘŻNE (UOR) – AKTYWA W FORMIE KRAJOWYCH ŚRODKÓW

PŁATNICZYCH, WALUT OBCYCH I DEWIZ. ZALICZA SIĘ DO NICH RÓWNIEŻ

INNE AKTYWA FINANSOWE, W TYM W SZCZEGÓLNOŚCI NALICZONE ODSETKI

OD AKTYWÓW FINANSOWYCH, JEŻELI AKTYWA TE SĄ PŁATNE LUB

WYMAGALNE

W

CIĄGU

3

MIESIĘCY

OD

DNIA

ICH

OTRZYMANIA,

WYSTAWIENIA, NABYCIA LUB ZAŁOŻENIA (LOKATY), TO NA POTRZEBY

RACHUNKU PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH ZALICZA SIĘ JE DO ŚRODKÓW

PIENIĘŻNYCH, CHYBA ŻE UJMUJE SIĘ JE W PRZEPŁYWACH Z DZIAŁALNOŚCI

INWESTYCYJNEJ (LOKACYJNEJ).

Wg UOR krajowe środki płatnicze, waluty obce i dewizy należy rozumieć, tak jak określa to prawo dewizowe (art. 2 ust. 1).

• KRAJOWE ŚRODKI PŁATNICZE – to waluta polska oraz papiery wartościowe i inne

dokumenty, pełniące funkcje środka płatniczego, wystawione w walucie polskiej.

• WALUTA POLSKA – to znaki pieniężne (banknoty i monety) będące w kraju prawnym

środkiem płatniczym, a także wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie.

• WALUTY OBCE – to znaki pieniężne (banknoty i monety) będące poza krajem prawnym

środkiem płatniczym, a także wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie; na równie z

walutami obcymi traktuje się wymienialne rozrachunkowe jednostki pieniężne stosowane w rozliczeniach międzynarodowych.

• DEWIZY – papiery wartościowe i inne dokumenty pełniące funkcję środka płatniczego, wystawione w walutach obcych.

Ze względu na różnorodność aktywów pieniężnych oraz możliwości ich wykorzystania w działalności gospodarczej, dla potrzeb ewidencyjnych i sprawozdawczych wyróżnia się:

1) środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych,

2) inne środki pieniężne,

3)inne aktywa pieniężne (obejmują pozostałe, nieujęte w obu wyżej wymienionych pozycjach środków pieniężnych, aktywa pieniężne, m.in. należne odsetki o terminie

wymagalności do 3 miesięcy).

ZASADY OBROTU PIENIĘŻNEGO

→ Rozliczenia środków pieniężnych mogą być dokonywane w formie gotówkowej lub bezgotówkowej i dotyczyć transakcji wyrażonych w walucie polskiej i obcej. Forma rozliczeń zależy od zawartych umów z innymi podmiotami, a także od ograniczeń

wynikających z obowiązkowych regulacji prawnych.

→ Obrót gotówkowy realizowany jest w każdej jednostce gospodarczej za pośrednictwem kasy.

→ Obrót bezgotówkowy realizuje się za pośrednictwem banków, w których jednostka gospodarcza posiada otwarte rachunki.

Formy obrotu środkami pieniężnymi

FORMY PŁATNOŚCI ZA

TRANSAKCJE

gotówkowe

bezgotówkowe

gdy:

• stroną transakcji, z której

wynika

płatność

jest

inny

przedsiębiorca

• jednorazowa wartość transakcji,

bez

względu

na

liczbę

wynikających z niej płatności,

przekracza

równowartość

15000 euro przeliczonych na

złote według średniego kursu

walut

obcych

ogłaszanego

przez Narodowy Bank Polski

ostatniego

dnia

miesiąca

poprzedzającego miesiąc, w

którym dokonano transakcji.

Formy obrotu bezgotówkowego

●

Rozliczenia bezgotówkowe polegają na uregulowaniu rozrachunków pomiędzy podmiotami

za pośrednictwem i pod kontrolą banku, który na polecenie dłużnika przenosi odpowiednią kwotę z jego rachunku na rachunek wierzyciela. Rozliczenia te występują w postaci zapisów

na rachunkach bankowych. Formy rozliczeń bezgotówkowych między jednostkami

gospodarczymi powinny umożliwiać dostawcy oddziaływanie na terminowe regulowanie

zobowiązań przez odbiorcę, a odbiorcy powinni wpływać na należyte wywiązanie się przez

dostawcę z umownych świadczeń.

●

Rozliczenia bezgotówkowe mogą być dokonywane w następujących formach:

→ polecenie przelewu;

→ polecenie zapłaty;

→ czeki;

→ weksle;

→ akredytywa;

→ rozliczenia saldami;

→ rozliczenia planowe;

→ karty płatnicze.

ŚRODKI PIENIĘŻNE W KASIE

• Środki pieniężne w kasie obejmują gotówkę w walucie krajowej oraz w walutach obcych znajdującą się w kasach jednostki gospodarczej.

• Obrót gotówkowy jest dokonywany przede wszystkim w drodze realizacji operacji kasowych.

Osobą materialnie odpowiedzialną za pieniądze przechowywane w kasie jest kasjer.

• Zasady funkcjonowania kas, zakres obowiązków kasjerów oraz wysokość niezbędnego

zapasu gotówki określa kierownik jednostki.

• Każdy przedsiębiorca ma prawny zakaz stosowania obrotu gotówkowego w sytuacji, gdy

spełnione są jednocześnie następujące warunki1:

a) płatności dokonywane są z innym przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,

b) jednorazowa wartość transakcji, niezależnie od liczby wynikających z niej płatności, przekrawacza równowartość 15 00 EURO.

• Obrót gotówkowy powinien być udokumentowany dowodami źródłowymi lub w przypadku

ich braku zastępczymi dowodami kasowymi.

Wpływy gotówkowe – „Dowód wpłaty – KP” wystawiane w dwóch egzemplarzach

Wypłaty gotówkowe na podstawie:

- dokumentów źródłowych, którymi są faktury obce płacone gotówką, listy płac, wnioski

o zaliczkę, pokwitowane przez bank dowody wpłat własnych

- dokumentu zastępczego „Dowód wypłaty – KW”, wystawianego w przypadku braku

dowodów źródłowych

• Nie udokumentowane wpływy lub rozchody gotówki są uznawane jako niedobory lub

nadwyżki.

• Wszystkie operacje kasowe rejestruje się w raporcie kasowym, sporządzanym codziennie lub za okresy kilkudniowe. Po sporządzeniu raportu kasowego, kasjer powinien sprawdzić rzeczywisty stan gotówki w kasie i porównać go z ustalonym w raporcie saldem.

• Obroty gotówkowe podlegają księgowaniu w raporcie kasowym pod datą rzeczywistego wpływu lub rozchody gotówki z kasy.

• Niezależnie od tego, obowiązuje dokonanie spisu z natury w dniu kończącym rok obrotowy,

jak też każdorazowo w przypadki zmiany kasjera.

• Obroty gotówkowe ujmuje się w ewidencji w wartości nominalnej, z tym, że środki pieniężne w walutach obcych przelicza się na złote polskie wg kursu zakupu lub sprzedaży ustalonego dla danej waluty przez bank, z którego usług jednostka korzysta, na dzień przeprowadzenia transakcji.

• Do konta „Kasa” jest prowadzona ewidencja analityczna, która powinna umożliwić ustalenie stanu środków pieniężnych znajdujących się w kasie z podziałem na walutę polską i obcą (z

podziałem na poszczególne waluty) oraz w przekroju istniejących kas i odpowiedzialnych za

nie osób.

• Konto „Kasa” może wykazywać saldo Wn, oznaczające stan gotówki i bonów pieniężnych w

kasie.

1 (Art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, Dz. U. z 2004 r., Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.).

EWIDENCJA OBROTU KASOWEGO

Rachunek bieżący

Kasa

Koszty działaności

1

6

13

Rozrachunki z odbiorcami

Rozrachunki z dostawcami

2

7

Inne rozrachunki

Przychody ze sprzedaży

z pracownikami

3

8

9

Pozostałe przychody

Rozliczenie nadwyżek

Rozliczenie

Pozostałe koszty

operacyjne

niedoborów i szkód

operacyjne

4

5

10

11

Rozrachunki

z tytułu wynagrodzeń

12

Objaśnienia do schematu:

1. KP- podjęcie gotówki do kasy w oparciu o czek gotówkowy.

2. KP – wpłata należności od odbiorcy do kasy.

3. Zainkasowanie przychodu ze sprzedaży – rachunek albo faktura VAT opłacone gotówką.

4. Protokół z przeprowadzonej inwentaryzacji w kasie – superata.

5. Rozliczenie powstałej superaty na pozostałe przychody operacyjne.

6. Dowód zakupu za gotówkę materiałów, usług (rachunek, faktura).

7. Zapłata zobowiązania wobec dostawcy gotówką z kasy- rachunek lub faktura od dostawcy.

8. Wypłata zaliczki pracownikowi np. na wyjazd służbowy - wniosek o zaliczkę.

9. Zwrot do kasy niewykorzystanej zaliczki – rozliczenie zaliczki.

10. Protokół z przeprowadzonej inwentaryzacji w kasie – manko.

11. Rozliczenie powstałego manka na pozostałe koszty operacyjne.

12. Wypłata wynagrodzeń – lista płac.

13. Przekazanie do banku gotówki – dowód wpłaty własnej.

ŚRODKI PIENIĘŻNE W BANKU I ROZLICZENIA ZA POŚREDNICTWEM BANKU

• Krajowe i zagraniczne środki pieniężne służące głównie rozliczeniom bezgotówkowym są lokowane w bankach na rachunkach bankowych.

• Banki otwierają i prowadza dla jednostkę gospodarczych następujące RODZAJE

RACHUNKÓW:

rachunek bieżący służący do gromadzenia środków pieniężnych posiadacza rachunku oraz do przeprowadzania rozliczeń pieniężnych krajowych

rachunki pomocnicze służące do przeprowadzania przez posiadacza rachunku

określonych rozliczeń pieniężnych w innym oddziale tego samego banku lub w innym banku

rachunek lokat terminowych przechowywane są na nich środki pieniężne posiadacza rachunku przez czas określony w umowie z bankiem

rachunki bankowe środków wyodrębnionych umożliwiają przechowywanie środków

pieniężnych i przeprowadzanie rozliczeń dotyczących działalności wyodrębnionej np.

rachunki ZFŚS

rachunki walutowe na których gromadzi się dewizy uzyskane ze sprzedaży towarów i usług za granicą i dokonuje rozliczeń transakcji eksportowych z kontrahentami

zagranicznymi

Rozliczenia bezgotówkowe mogą przebiegać w formie:

– polecenia przelewu,

– czeku rozrachunkowego,

– akredytywy,

– weksla,

– polecenia zapłaty,

– karty płatniczej,

– gospodarczego obciążenia bezpośredniego (GOB-i).

Rozliczenia za pomocą polecenia przelewu

2

DŁUŻNIK

BANK DŁUŻNIKA

3

1

4

WIERZYCIEL

5

BANK WIERZYCIELA

1. Wierzyciel przesyła dłużnikowi rachunek/fakturę za sprzedane dobra, usługi.

2. Dłużnik zleca bankowi dokonanie płatności na rzecz wierzyciela.

3. Potwierdzenie przez bank dłużnika wykonania jego dyspozycji.

4. Zawiadomienie przez bank dłużnika banku wierzyciela o dokonanej płatności na konto wierzyciela.

5. Bank wierzyciela zawiadamia swojego klienta o dokonanym przelewie na jego rachunek od dłużnika.

Rozliczenia za pomocą akredytywy

1

DŁUŻNIK

BANK DŁUŻNIKA

4

2

WIERZYCIEL

3

BANK WIERZYCIELA

1. Dłużnik zleca bankowi otwarcie akredytywy – bank potwierdza wykonanie jego dyspozycji.

2. Bank dłużnika zawiadamia bank wierzyciela o otwarciu akredytywy dla jego klienta i potwierdza wykorzystanie akredytywy, tj. przelanie określonej kwoty na rachunek klienta w banku wierzyciela.

3. Powiadomienie wierzyciela o otwarciu dla niego akredytywy – wierzyciel przekazuje do banku dokumenty poświadczające wykonanie dostawy objętej akredytywą.

4. Powiadomienie dłużnika o wykorzystaniu akredytywy.

• EWIDENCJA ŚRODKÓW PIENIĘŻNYCH ULOKOWANYCH W BANKU ORAZ

DOKONYWANYCH ROZLICZEŃ ZA POMOCĄ BANKU ODBYWA SIĘ NA KONCIE

„RACHUNEK BANKOWY” .

• Księgowanie na tym koncie może być dokonywane wyłącznie na podstawie dokumentów

bankowych (wyciągów i dołączonych do nich dokumentów źródłowych). Zapewnia to

zgodność zapisów między księgowością banku i jednostki gospodarczej.

• Ewentualne różnice i błędy ujmuje się do czasu ich wyjaśnienia na koncie „Inne rozrachunki”.

Sprostowanie błędnego zapisu następuje na podstawie korygującej noty bankowej.

• Ewidencja analityczna jest prowadzona wówczas, gdy jednostka ma w banku więcej niż jeden rachunek.

• Konto „Rachunek bankowy” wykazuje przede wszystkim saldo Wn, oznaczające stan

środków pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym jednostki. Okresowo może występować saldo Ma, które oznacza stan zobowiązań wobec banku z tytułu wykorzystania kredytu na rachunku bieżącym.

FUNKCJONOWANIE KONTA „RACHUNEK BIEŻĄCY”

Kasa

Rachunek bieżący

Koszty działaności

1

8

7

Rozrachunki z odbiorcami

Rozrachunki z dostawcami

2

9

11

Inne rachunki bankowe

Rozrachunki z budżetami

3

12

10

Inne środki pieniężne

Inne rozrachunki

4

5

13

14

Rozrachunki

z tytułu wynagrodzeń

15

Przychody finansowe

6

Objaśnienia do schematu:

1. Przekazanie gotówki z kasy przedsiębiorstwa do banku.

2. Zapłata należności z tytułu dostaw i usług.

3. Przelewy z pomocniczych rachunków bankowych na rachunek bieżący.

4. Wpływy środków pieniężnych w drodze – potwierdzone przez bank.

5. Zawiadomienie o realizacji czeków rozrachunkowych przekazanych do banku.

6. Oprocentowanie środków znajdujących się na rachunku bankowym.

7. Podjęcie gotówki z banku do kasy (np. na podstawie czeku gotówkowego).

8. Pobrane przez bank opłaty manipulacyjne z tytułu obsługi rachunku bankowego, zrealizowanych przelewów.

9. Zapłata zobowiązań wobec dostawców.

10. Przelewy z rachunku bieżącego na pomocnicze rachunki bankowe, np. dla otwarcia akredytywy, potwierdzenia czeku rozrachunkowego.

11. Realizacja własnych czeków rozrachunkowych potwierdzonych.

12. Zapłata przelewem bankowym zobowiązań wobec budżetów.

13. Błędnie awizowane przez bank przelewy z rachunku bieżącego. (Korekta nastąpi na podstawie zawiadomienia przez bank poprzez zapis po przeciwnych stronach konta.)

14. Błędnie awizowane przez bank wpływy na rachunek bieżący. (Korekta nastąpi na podstawie zawiadomienia przez bank poprzez zapis po przeciwnych stronach konta.)

15. Wypłata wynagrodzeń przelewem bankowym na rachunki oszczędnościowo – rozliczeniowe.

INNE ŚRODKI PIENIĘŻNE

INNE ŚRODKI PIENIĘŻNE to ekwiwalenty pieniądza charakteryzujące się nieistotnym ryzykiem utraty wartości, o szybkiej możliwości ich zamiany na pieniądz gotówkowy, czyli płatne w okresie nie dłuższym niż 3 miesiąc od dnia bilansowego. Do tej grupy aktywów zalicza się:

− czeki i weksle obce płatne w terminie krótszym niż 3 miesiące,

− środki pieniężne – na dzień bilansowy – w drodze między kasą a rachunkami

bankowymi lub między różnymi rachunkami bankowymi,

− bony: handlowe, komercyjne, skarbowe, NBP, oszczędnościowe, certyfikaty depozytowe,

o terminie zapadalności do 3 miesięcy.

CZEKI

• Czeki należą do najstarszych metod rozliczeń pieniężnych. Czek jest pisemnym zleceniem bezwzględnego wypłacenia określonej kwoty, wydany bankowi przez posiadacza rachunku bankowego. W zależności od sposobu zapłaty rozróżnia się czeki:

- gotówkowe;

- rozrachunkowe.

Czek gotówkowy jest dokumentem, w którym wystawca zawiera polecenie dla banku do obciążenia jego rachunku kwota wpisana na czeku oraz wypłatę tej kwoty osobie wskazanej na

czeku (czek imienny) lub okazicielowi (czek na okaziciela).

Czek rozrachunkowym jest dokumentem zawierającym, dyspozycję wystawcy czeku udzielona bankowi do obciążenia jego rachunku bankowego kwotą, na którą czek został wystawiony oraz

uznania ta kwotą rachunku wierzyciela.

EWIDENCJA CZEKÓW OBCYCH

Rozr. z odbiorcami

Czeki obce

Inne środki pieniężne

1

3

Sprzedaż towarów

Kasa

2

4

Objaśnienie do schematu:

1. Czeki obce otrzymane od odbiorców na pokrycie należności.

2. Czeki obce otrzymane jako forma zapłaty za zakupione towary.

3. Oddanie czeku obcego do realizacji.

4. Realizacja obcego czeku gotówkowego.

WEKSLE

• Weksel jest to papier wartościowy, w którym wystawca (bądź wskazana przez niego osoba) zobowiązuje się do bezwarunkowego zapłacenia określonej sumy pieniężnej (sumy

wekslowej) w oznaczonym terminie na rzecz remitenta (osoby, na rzecz lub zlecenie, której

ma zostać zrealizowana płatność).

• Weksel może stanowić formę krótkoterminowego kredytu, może być wykorzystywany jako

forma zapłaty w transakcjach kupna - sprzedaży, jako zabezpieczenie kredytu. Poza tym, może być używany także do regulowania należności w wielu operacjach gospodarczych niezwiązanych ze sobą, dzięki przenoszeniu praw z niego na inne osoby.

• W zależności od osoby dłużnika wyróżnia się:

→ weksel własny (sola) - wystawca weksla zobowiązuje się w nim do zapłaty określonej kwoty. Jeżeli firma nie posiada środków na zapłatę zobowiązań to ma

możliwość wystawić wierzycielowi weksel.

→ weksel trasowany (weksel ciągniony) - wystawca zleca wskazanej w wekslu

osobie (trasatowi) zapłacenie określonej kwoty na rzecz osoby trzeciej (remitenta).

Aby weksel był ważny powinien zawierać określone przez prawo elementy:

• słowo "weksel" w tekście dokumentu w języku, w jakim go wystawiono;

• bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej;

• nazwisko osoby, na rzecz której ma być dokonana zapłata;

• oznaczenie terminu i miejsca płatności;

• data i miejsce wystawienia weksla;

• podpis wystawcy;

• nazwisko osoby trasata.

Istotną cecha weksla jest to, że udzielony na jego podstawie kredyt (handlowy lub pieniężny) jest oprocentowany. Sposób liczenia oprocentowania kredytu wekslowego zależy od formy określenia terminu jego zapłaty. W zależności od sposobu określenia terminu płatności wyróżnia się:

- weksle płatne w oznaczonym terminie,

- weksle płatne za okazaniem.

Nominał weksla wystawionego z oznaczonym terminem płatności zawiera w sobie odsetki od

kredytu za okres od daty wystawienia weksla do terminu zapłaty.

Suma wekslowa, czyli kwota, za jaką zostanie on wykupiony, jest równa nominałowi weksla i składa się z sumy netto (kwoty pierwotnej należności/zobowiązania) oraz odsetek (dyskonta).

gdzie:

K - suma wekslowa

F - kwota udzielonego kredytu wekslowego,

d – roczna kwota oprocentowania kredytu wekslowego

t – czas trwania kredytu wekslowego (liczba dni upływających od dnia wystawienia weklsa do dnia jego płatności).

Przykład:

Firma KOR sprzedała usługi o wartości 40 000 zł. Jednostka przyjęła od swojego kontrahenta weksel, który jest płatny po upływie 36 dni. Przy stopie dyskontowej 10 proc. suma wekslowa wyliczona została w następujący sposób:

• Operacje dyskonta weksli polegają na nabywaniu weksli przez banki. Bank nabywający weksel staje się jego kolejnym indosariuszem i może go przedstawić do redyskonta w innym

banku. Bank dyskontujący weksel nie płaci jego pełnej kwoty, lecz potrąca z góry pewną kwotę zwaną dyskontem. Wielkość potrąconego dyskonta zależy od wysokości stopy dyskontowej i okresu liczonego od daty operacji do dnia płatności weksla.

Uczestnicy stosunku wekslowego:

• Wystawca - osoba fizyczna lub prawna posiadająca zdolność wekslową. Wystawców weksla może być kilku.

• Płatnik - osoba fizyczna lub prawna zobowiązana do zapłaty.

• Remitent - osoba fizyczna lub prawna, na której zlecenie lub na której rzecz weksel ma być płatny. Kilku remitentów może działać wspólnie lub oddzielnie.

• Akceptant - osoba oznaczona przez wystawcę jako płatnik, która weksel akceptowała.

Staje się przez to głównym dłużnikiem wekslowym (tylko trasowany).

• Indosant - osoba przekazująca prawa z weksla innej osobie w drodze indosu. Pierwszym indosantem jest zawsze remitent.

• Indosatariusz - osoba, która nabyła weksel w drodze indosu.

• Poręczyciel - osoba, która awalizuje weksel.

• Domicyliat - osoba fizyczna lub prawna, w której mieszkaniu lub siedzibie weksel ma być płatny, np. bank płatnika. Domicyl - miejsce, w którym ma nastąpić płatność.

• Regredient - osoba, która weksel wykupiła i dochodzi należności od poprzedników w drodze protestu.

EWIDENCJA WEKSLI WŁASNYCH

Zobowiązania

Rachunek bankowy

Rozrachunki z dostawcami

wekslowe

2

1a

Koszty finansowe

1b

Objaśnienia:

1. ujęcie zapłaty zobowiązania wekslem własnym

a. w wartości zobowiązania

b. nadwyżki sumy wekslowej nad waktualnym zobowiązaniem

2. ujęcie wykupu weksla własnego

EWIDENCJA WEKSLI OBCYCH

Rozrachunki z odbiorcami

Weksle obce

Kasa

1a

2

Przychody finansowe

Rachunek bankowy

1b

3a

Koszty finansowe

3b

4b

Rozrachunki z dostawcami

4a

Pozostałe koszty operacyjne

5

Objaśnienia:

1. ujęcie weksla obcego otrzymanego na pokrycie należności

a. w wartości należności

b. nadwyżki sumy wekslowej nad wartość nominalną należności

2. ujęcie wykupu weksla za gotówkę w terminie jego płatności przez wystawcę weksla

3. ujęcie zdyskontowania lub indosowania weksla

a. w kwocie uzyskanej

b. różnica między wartością nominalną weksla a kwotą uzyskaną

4. ujęcie zapłaty zobowiązania wobec dostawcy obcym wekslem

a. kwota pokrytego zobowiązania

b. nadwyżka wartości ewidencyjnej weksla nad zobowiązaniem

5. ujęcie odpisania weksli nieściągalnych lub przedawnionych

ŚRODKI PIENIĘŻNE W DRODZE

• Fakt przekazywania gotówki do banku powoduje powstanie kategorii środki pieniężne w

drodze, rzecz, którą należy rozumieć:

→ środki pieniężne znajdujące się w danym momencie między kasą jednostki

gospodarczej a jej rachunkiem lub rachunkami bankowymi (utargi gotówkowe

odprowadzone na rachunek za pośrednictwem trezora, inkasentów poczty);

→ środki pieniężne znajdujące się między rachunkami jednostki gospodarczej , gdy te

są prowadzone przez różne banki lub różne oddziały banku, np. przelewy z

rachunku oddziału na rachunek centrali.

Konto "Środki pieniężne w drodze" może służyć do bieżących ewidencji albo tylko do ujęcia operacji na przełomie okresów sprawozdawczych. Ewidencja szczegółowa prowadzona do tego

konta powinna być na tyle szczegółowa, aby umożliwiała ustalenie poszczególnych kwot znajdujących się w drodze pomiędzy różnymi kontami bankowymi oraz pomiędzy kasą a bankiem i bankiem a kasą.

EWIDENCJA ŚRODKÓW PIENIĘŻNYCH W DRODZE

Środki pieniężne w

Kasa

Rachunek bankowy

drodze

1

3

Inne środki pieniężne

2

Objaśnienia:

1. ujęcie przekazania gotówki z kasy na rachunek bankowy

2. ujecie oddania czeków i weksli obcych do dyskonta

EWIDENCJA KREDYTÓW BANKOWYCH

• Gdy własne środki jednostki gospodarczej nie wystarczają na pokrycie potrzeb finansowania działalności, jednostka może korzystać z kredytu bankowego. Kredyt ma charakter pożyczki udzielonej przez bank na wniosek jednostki gospodarczej, na określone cele oraz na ustalony z góry okres.

WARUNKIEM UZYSKANIA KREDYTU W BANKU JEST:

złożenie wniosku kredytowego wraz z załącznikami

posiadanie zdolności kredytowej

zgoda na zabezpieczenie spłaty kredytu

posiadanie rachunku u kredytodawcy

opłacenie prowizji i odsetek od kredytu oraz kosztów bankowych (opłat manipulacyjnych)

UDZIELENIE KREDYTU MOŻE POLEGAĆ NA:

przekazaniu na rachunek bankowy całej kwoty kredytu lub jego części po potrąceniu pobranej z góry prowizji

sukcesywnym pokrywaniu przez bank dyspozycji jednostki z tytułu wykorzystania

kredytu (do ustalonej wysokości) i ewidencjonowaniu tych operacji a rachunku bieżącym

• Do ewidencji przyznanych (wykorzystanych) kredytów przeznaczone jest konto „Kredyty

bankowe” .

• Wykazywane w księgach kredyty bankowe są ujmowane w ciągu roku obrotowego według

ich wartości nominalnej.

• OD UDZIELONYCH KREDYTÓW BANK POBIERA Z RACHUNKU

KREDYTOBIORCY:

ODSETKI (KOSZTY FINANSOWE)

PROWIZJE (KOSZTY FINANSOWE)

KOSZTY BANKOWE (OPŁATY BANKOWE) (KOSZTY DZIAŁALNOŚCI

OPERACYJNEJ „USŁUGI BANKOWE”)

• Wykorzystane kredyty w walucie polskiej wykazuje się na dzień bilansowy w kwocie wymagającej zapłaty tzn. wraz z odsetkami przypadającymi na dzień bilansowy, nawet jeśli ich płatność na ten dzień jeszcze nie zapadła.

• Ewidencja analityczna prowadzona do konta „Kredyty bankowe” powinna umożliwiać

określenie ich rodzajów, terminów spłaty, wartości we właściwej walucie oraz w złotych.

• Konto „Kredyty bankowe” wykazuje saldo Ma, które oznacza wielkość zadłużenia jednostki

gospodarczej w banku z tytułu kredytu.

FUNKCJONOWANIE KONTA „KREDYTY BANKOWE”

Pozostałe rozrachunki

Rozr. publicznoprawne

Rachunek bieżący

Kredyty bankowe

Rozr. z dostawcami

1

3

Kasa

Rachunek bieżący

2

4

Kasa

5

Koszty finansowe

6

Rozliczenia

międzyokresowe kosztów

7

Środki trwałe w budowie

8

Objaśnienie do schematu:

1. spłata kredytu środkami z rachunku bieżącego

2. spłata kredytu gotówką

3. pokrycie różnych zobowiązań kredytem bankowym

4. środki z przyznanego kredytu wpłynęły na rachunek bieżący

5. środki z przyznanego kredytu wpłynęły do kasy

6. prowizja i odsetki od kredytu na działalność operacyjną

7. prowizja od udzielonego kredytu rozliczona w czasie

8. prowizja od kredytu na budowę środków trwałych, w okresie realizacji budowy.