S P R A W O Z D A N I E

z imprezy zorganizowanej z okazji
Światowego Dnia Pluszowego Misia

W listopadzie przypada Światowy Dzień Pluszowego Misia. Ustanowiono go w 2002

roku, dokładnie w setną rocznicę powstania maskotki.

W tym roku nasza szkoła po raz drugi przyłączyła się do obchodów tego święta.

Pomysłodawcami imprezy byli nauczyciele bibliotekarze. Przygotowania rozpoczęliśmy
już na początku miesiąca (wyszukanie informacji – ciekawostek o misiach bohaterach
bajek i baśni, niedźwiedziach; wybranie książek o misiach i niedźwiedziach;
opracowanie prezentacji multimedialnej; wyszukanie w Internecie ilustracji;
przygotowanie plakatów informacyjnych i materiałów na gazetkę).

17 listopada w bibliotece szkolnej odbyło się spotkanie organizacyjne z łącznikami

klasowymi – głównymi pomocnikami bibliotekarzy w organizacji święta.

25 listopada wszyscy uczniowie i nauczyciele przyszli do szkoły ze swoimi

ukochanymi pluszakami.

Pierwsza część imprezy odbywała się w klasach lekcyjnych, gdzie wychowawcy

(klasy 1-3) oraz łącznicy klasowi (klasy 4-6) czytali oraz omawiali teksty otrzymane od
nauczycieli bibliotekarzy.

Następnie uczniowie, całą klasą bądź indywidualnie, odwiedzali bibliotekę szkolną

przemienioną tego dnia w PLUSZOLANDIĘ.

W odświętnie udekorowanej pluszakami książnicy dzieci:

a.

malowały „Panią MISIOWĄ”;

b.

obejrzały wystawę pluszaków oraz książek o misiach i niedźwiedziach;

c.

dowiedziały się kim była Margaret Steiff; gdzie znajduje się polska stolica pluszowego
misia (oprac. p. H. Iwanowska); kim był wiarus Wojtek; oraz wielu innych ciekawostek o
niedźwiedziach i niedźwiadkach (informacje opracowała p. Jadwiga Tomczyk)

d.

zapoznały się z prezentacją multimedialną – „Misie – bohaterowie bajek i baśni”
(opracowaną przez p. Jadwigę Tomczyk)

e.

wzięły udział w quizie „Misie i niedźwiedzie” (opracowanym przez p. Jadwigę Tomczyk)

f.

oraz częstowały się „małym co nieco”

Ewaluacja:

25 listopada bibliotekę - Pluszolandię odwiedziło 298 uczniów.

Zwiedzający wystawę poznali książki o misiach i niedźwiedziach. Chętnie

przeglądali i czytali fragmenty z wyeksponowanych pozycji.

Uczniowie z zainteresowaniem wysłuchali opowiadania nauczyciela-bibliotekarza

o sławnym misiu żołnierzu, oraz o życiu niedźwiadków i niedźwiedzi.

Przeglądając prezentację multimedialną uczniowie:

•

poszerzyli swą wiedzę o misiach – bohaterach baśni i bajek

•

poznali ciekawe strony internetowe poświęcone misiom i niedźwiedziom

•

wykazali się umiejętnością posługiwania się komputerem i korzystania

z Internetu.

Podsumowaniem imprezy bibliotecznej był Quiz. Młodsze dzieci, zwiedzające

ekspozycję z wychowawcami wspólnie odpowiadały na pytania. Starsze pisały
odpowiedzi na kartkach i wrzucały do przygotowanego pudełka. Indywidualnie w
konkursie wzięło udział 25 osób. Wielką frajdą dla wszystkich uczestników konkursu
było poszukiwanie odpowiedzi na pytania. Uczniowie musieli wykazać się umiejętnością
dotarcia do odpowiedniego źródła informacji ukrytego na wystawie (książki, notatki
umieszczonej w gablocie lub pomiędzy eksponatami oraz prezentacji multimedialnej).

Efektem odwiedzin dzieci w Pluszolandii

była pięknie i estetycznie wymalowana „Pani
MISIOWA”. Uczniowie z wielkim zaangażowaniem,
radością i poświęceniem podjęli się współtworzenia
partnerki „Pana MISIA” (powstałego w ubiegłym
roku).

Dzieci

wykazały

się

kreatywnością,

pomysłowością oraz zgodnym współdziałaniem w
grupie.

Po imprezie nastąpił wyraźny wzrost

czytelnictwa

dzieci.

Zwiększyło

się

zainteresowanie nie tylko literaturą piękną ale też
popularnonaukową (głównie dotyczącą zwierząt).

Krótkie opowiadania: „Zbych ma misia” oraz

„Bajka o Kubie Misiu” i przeprowadzone w klasach rozmowy na temat przyjaźni
zaowocowały wzrostem zainteresowania literaturą na ten temat.

W PLUSZOLANDII

scenariusz imprezy zorganizowanej z okazji

Światowego Dnia Pluszowego Misia

połączonej z wystawą pluszaków oraz książek o misiach i niedźwiedziach.

Organizatorzy: Jadwiga Tomczyk, Hanna Iwanowska - nauczyciele bibliotekarze
Szkoły Podstawowej nr 1 w Śremie

Rok szkolny : 2009/2010

Termin : 25.XI. 2009 r.

CELE GŁÓWNE:

•

zapoznanie z historią powstania pluszowego misia

•

rozwijanie zainteresowania książką

•

stworzenie różnorodnych sytuacji edukacyjnych służących aktywizowaniu

uczniów i rozwojowi ich zdolności manualnych i artystycznych

•

poznanie wiadomości na temat różnych gatunków niedźwiedzi

•

wzbogacanie wiedzy na temat znanych misiów - postaci książkowych i bajkowych

•

kształtowanie u dzieci poczucia konieczności poszanowania zabawek i książek

CELE SZCZEGÓŁÓWE:

Kształcący:

o

Kształtowanie i rozwijanie zainteresowań literackich, czytelniczych
i artystycznych;

o

Zapoznanie dzieci z tekstem wartościowym literacko;

o

Wzbogacanie słownictwa uczniów;

o

Poznanie roli, jaką w życiu każdego człowieka pełni przyjaźń;

Wychowawczy:

o

Kształtowanie szacunku dla zabawek i książek;

o

Rozwijanie aktywnej postawy w czasie imprezy okolicznościowej
w Pluszolandii;

o

Wyrobienie u dzieci nawyku korzystania ze zbiorów biblioteki;

o

Rozwijanie u dzieci uczuć koleżeńskich i przyjacielskich;

Poznawczy:

o

Zapoznanie dzieci z warunkami życia niedźwiedzi;

o

Poznanie misiów – bohaterów książkowych i filmowych;

METODY PRACY:

•

oparte na słowie (głośne czytanie, pogadanka, opowiadanie)

•

oparte na oglądzie (ekspozycja, prezentacja multimedialna)

•

oparte na działaniu (malowanie „Pani Misiowej”, rozwiązywanie Quizu „Misie

i niedźwiedzie”, rozwiązywanie zagadek)

FORMY PRACY:

•

indywidualna

•

zespołowa

•

zbiorowa

POMOCE I MATERIAŁY:

•

Plakaty ogłoszeniowe dotyczące Święta Pluszowego Misia (Załącznik 1)

•

Materiały dla klas 1-3; 4-6 (Załączniki 2-5)

•

Plansza z pytaniami quizu „Misie i niedźwiedzie” (Załącznik 6)

•

Dużych rozmiarów rysunek „Pani Misiowej” (do pomalowania przez dzieci)

•

Książki o misiach i niedźwiedziach (Załącznik 7)

•

Misie w Internecie – „Misiowe stronki WWW” (Załącznik 8)

•

Teksty informacyjne:

o

Historia pluszowego misia,

o

Muzeum Zabawek w Kielcach,

o

Twórczyni pluszowego misia – Margarete Steiff

o

Wiarus Wojtek

o

Niedźwiedzie

o

„Jak odróżnić gatunki niedźwiedzi – metoda praktyczna” z przymrużeniem

oka

•

Przysłowia o niedźwiedziach

•

Rysunki z misiami i niedźwiedziami

•

Prezentacja multimedialna : „Misie bohaterowie bajek i baśni”

•

Pojemniki z farbami

•

Czyste kartki do rozwiązywania quizu

•

Maskotki pluszaków

PRZEBIEG IMPREZY:

1.

Spotkania w klasach lekcyjnych

a.

Klasy 1-3 – czytanie przez wychowawców tekstów otrzymanych od

nauczycieli-bibliotekarzy; rozmowa na temat przyjaźni; ,,Zgaduj –
zgadula’’- układanie i rozwiązywanie zagadek o misiach i niedźwiedziach.
(załącznik 1,2 i 3)

b.

Klasy 4-6 – czytanie przez łączników klasowych tekstów otrzymanych od

nauczycieli-bibliotekarzy; rozmowa na temat przyjaźni; ,,Zgaduj –
zgadula’’- układanie i rozwiązywanie zagadek o misiach i niedźwiedziach.
(załącznik 1 i 4)

2.

Wizyta w PLUSZOLANDI:

a.

malowanie „Pani MISIOWEJ”;

b.

oglądanie wystawy pluszaków oraz książek o misiach i niedźwiedziach;

c.

czytanie informacji o Margaret Steiff; polskiej stolicy pluszowego misia;

„żołnierzu Wojtku”; oraz innych ciekawostek o niedźwiedziach
(informacje opracowane przez p. Jadwigę Tomczyk)

d.

,,Ciekawostki o niedźwiadkach’’- opowiadanie w oparciu o encyklopedię

przyrodniczą (oprac. p. Jadwiga Tomczyk)

e.

obejrzenie prezentacji multimedialnej – „Misie – bohaterowie bajek

i baśni” (oprac. przez p. Jadwigę Tomczyk)

f.

poczęstunek „małym co nieco”

3.

Przewidywane efekty końcowe – ewaluacja:

•

Uczeń pozna wybranych autorów i treści książek o pluszowych misiach.

(Wzrost

czytelnictwa

i

zainteresowania

literaturą

piękną

i popularnonaukową.)

•

Bierze aktywny udział w zabawach grupowych, twórczości plastycznej,

rozwiązywaniu zagadek i quizu.

•

Dostrzega potrzebę posiadania przyjaciela.

WYSTAWA -

CIEKAWOSTKI

W gablotach, na tablicach i między książkami umieszczono informacje:

Twórczynią

pluszowego

misia

jest

Margarete Steiff -

niemiecka inwalidka, która pod

koniec XIX w. szyła różne pluszowe zwierzątka. Jej
siostrzeniec założył firmę produkującą takie zabawki,
które eksportowano do USA. W Ameryce stały się
popularne za sprawą prezydenta Theodore Roosevelta. W
1902 r. ten zapalony myśliwy nie dopuścił do zastrzelenia
przestraszonego małego niedźwiadka. Świadkiem tego
zdarzenia był rysownik Clifford Berryman, który
opublikował w waszyngtońskich gazetach komiks. Cukiernik
z Brooklynu Morris Michton postanowił wykorzystać

zdrobniałe imię prezydenta i zaczął sprzedawać zabawki pod nazwą Teddy Bear, która
dziś w języku angielskim jest określeniem wszystkich pluszowych misiów.

Polska stolica pluszowego misia

Miś to popularna dziecięca zabawka. Miękkie niedźwiadki znaleźć można w niemal

każdym domu. Ale nie tylko – miś tak długo towarzyszy dojrzewaniu maluchów, że
gromadzony jest przez muzea jako ważny symbol zachodniej kultury.

Najciekawszą kolekcją pluszowych niedźwiadków w naszym kraju może

poszczycić się Muzeum Zabawek i Zabawy w Kielcach.
„Misiowe towarzystwo” powiększa się zresztą co roku o
kilku nowych przedstawicieli pluszowego gatunku.
Lalki są dla dziewczynek, samochodziki dla chłopców. Jest
jednak zabawka, która łączy wszystkie dzieci – pluszowy
miś. Do snu, do codziennej zabawy, do przytulania, gdy
smutno. Niedźwiadki – maskotki mają wiele zastosowań, a
do tego - obok rodziców - są pierwszymi przyjaciółmi

dziecka i adresatami jego zwierzeń.

Nie zawsze pluszowy miś służy do zabawy. Są bowiem kolekcjonerzy, którzy

hobbystycznie zbierają przytulanki. Niektórzy nawet uczynili z pasji swój zawód – jak
na przykład kustosze Muzeum Zabawek i Zabawy w Kielcach. Świętokrzyska placówka
jest największym i jednocześnie najstarszym muzeum zabawek w naszym kraju. Na 631
metrach kwadratowych powierzchni wystawienniczej prezentowanych jest kilka
tysięcy eksponatów.

Lalki z całego świata, zabawki historyczne i ludowe,

lalki Barbie, modele samochodów, samolotów, statków,
kolejka elektryczna i marionetki teatralne, maski, gry
planszowe – wśród tych zabawek poczesne miejsce
zajmują misie. Muzeum może poszczycić się kolekcją około
pół setki niedźwiadków. Są wśród nich tak znane postaci

z telewizyjnych dobranocek jak poczciwy Miś Uszatek i rezolutny Coralgol. Dzieci
zobaczą też prawdziwą gwiazdę literatury i ekranu – legendarnego Kubusia Puchatka.

Większość przytulanek w zbiorach kieleckiego muzeum to unikaty – misie

z niemieckich wytwórni zabawek z lat 20. ubiegłego stulecia (najstarszy egzemplarz
pochodzi z 1926 roku z Berlina) czy pluszowe niedźwiadki z polskich spółdzielni pracy
działających w latach 1948 – 1989. Większość z tych zakładów już dziś nie istnieje.
Częścią kolekcji są także misie, które „urodziły” się w galeriach, wykonane przez
polskich artystów – plastyków. Każdy z nich jest inny i niepowtarzalny. Zgodnie
z duchem czasów, kilka najnowszych niedźwiadków to zabawki... ekologiczne, wykonane
z materiałów nietoksycznych, obojętnych dla środowiska.

Kieleckie zbiory misiów ciągle się powiększają. Jak zapowiada Aneta Bąk,

kustosz Muzeum Zabawek, już wkrótce do kolekcji zostaną włączeni: nowy Uszatek
i Coralgol, wykonane specjalnie dla kieleckiej placówki przez Tadeusza Wilkosza, który
wymyślił obie filmowe postaci. Fanów sportu ucieszy zapewne wiadomość, że swojego
ulubionego misia wraz z autografem obiecał muzeum Robert Kubica, polska gwiazda
Formuły 1.

Najnowszym nabytkiem muzeum jest miś Iltuś, do którego dziecko może...

wejść. To dużych rozmiarów śpiworek – przytulanka, ale wygląda zupełnie jak
niedźwiedź brunatny z Tatr. Ma miękkie łapy, pokaźny brzuszek, wesoły pyszczek.
Misia przekazała w darze dla muzeum firma Il-Tex. Wśród nowych, oryginalnych
eksponatów ważne miejsce zajmuje oryginalna maskotka – miś przynoszący szczęście
słynnej drużynie piłkarskiej Bayern Monachium.

Warto wybrać się do Kielc na wycieczkę, wejść w gościnne progi Muzeum

Zabawek. Maluchy będą szczęśliwe, a dorośli powspominają czasy dzieciństwa

Wiarus Wojtek

Prawdziwa historia o pewnym niesamowitym polskim żołnierzu.

Z wielką przyjemnością prezentujemy jedynego na

świecie niedźwiedzia - bohatera wojennego: Szeregowego
Wojtka Misia!

Błąkającego się samotnie po irańskich pustyniach

niedźwiadka znalazł mały chłopiec. Za parę puszek konserw

odkupili go od niego żołnierze ze stacjonującej tam polskiej jednostki. Niespełna
roczny niedźwiadek otrzymał przydział do 22. Kompanii Zaopatrywania Artylerii.
Przeszedł wraz z nią szlak bojowy z Iranu do Iraku, Palestyny, Egiptu i Włoch, gdzie
odznaczył się w walkach pod Monte Cassino, nosząc ciężkie skrzynki amunicji pod
ostrzałem wroga, których ani razu nie upuścił.

Niedźwiadek rósł bardzo szybko, a jego ulubionymi przysmakami były owoce,

słodkie syropy, marmolada, miód oraz piwo, które dostawał za dobre zachowanie.
Wojtek nie znosił jednak samotności, dlatego często w nocy chodził przytulać się do
żołnierzy śpiących w namiotach. Po wojnie 22. Kompania została przeniesiona do
Glasgow w Szkocji. Wojtek szybko stał się ulubieńcem całego obozu i okolicznej
ludności. W 1947 roku po demobilizacji jednostki, misia oddano edynburskiemu zoo,
w którym dożył końca swoich dni w 1963 roku.

Żołnierze wspominają, że Wojtek uwielbiał jazdę wojskowymi ciężarówkami – w

szoferce, a czasami na pace, czym wzbudzał sporą sensację na drodze. Lubił też zapasy
z żołnierzami, które na ogół kończyły się jego zwycięstwem. Pokonany lądował "na
łopatkach", a Wojtek lizał go jęzorem po twarzy.

Pomnik dla misia

Niedźwiedź Wojtek ma swoją rzeźbę w siedzibie

Muzeum i Instytutu im. gen. Władysława Sikorskiego
w Londynie. Jest honorowym członkiem Polsko-Szkockiego
Stowarzyszenia w Edynburgu. Na uroczystości przyjęcia do
towarzystwa, nowego członka obdarowano jego ulubioną
butelką piwa. Dużą uwagę poświęcają mu również media – był

bohaterem artykułów w dzienniku, radiu i telewizji. Wojtek jest również bohaterem
kilku książek. Jego wojenne losy opisała ostatnio Maryna Miklaszewska w wydanej w
Polsce w 2007 roku książce "Wojtek z Armii Andersa". Wkład niedźwiadka w
budowanie przyjaźni polsko-szkockiej zauważyli również sami mieszkańcy północnej
części Wielkiej Brytanii. Aileen Orr, z wioski Hutton, po raz pierwszy usłyszała o
Wojtku z opowieści dziadka, gdy była kilkuletnią dziewczynką. Zafascynowana historią
misia postanowiła postawić Wojtkowi pomnik. Od dwóch miesięcy intensywnie zbiera na
to środki, do swojego pomysłu przekonując coraz więcej Brytyjczyków.

Historia misia jest niezwykła, dlatego warto uwiecznić postać, która pomagała

budować dobre relacje między ludźmi z różnych krajów, którzy mieszkali i mieszkają
na Wyspach – mówi Aileen Orr.

NIEDŹWIEDZIE

Niedźwiedzie zalicza się do ssaków

drapieżnych, ale większość z nich ma
urozmaiconą dietę złożoną z owoców, nasion,
ssaków i ryb. Tylko niedźwiedzie polarne są
wyłącznie mięsożerne.

Zwierzęta te mają dużą czaszkę i dobry

węch, natomiast słaby wzrok i słuch. Poza pandą
wielką prawie wszystkie niedźwiedzie mają futro
jednobarwne.

GAWRA

Zimowe legowisko niedźwiedzia, mieszczące się

zazwyczaj w rozpadlinie skalnej, grocie, zagłębieniu
w ziemi lub dużym wykrocie, w którym niedźwiedź
zapada w sen zimowy. Niekiedy niedźwiedź sam buduje
swoją gawrę na powierzchni ziemi z gałęzi drzew lub
w śniegu na północnych stokach na dalekiej, surowej
północy.
W okresie snu zimowego w gawrze samica rodzi
i wychowuje młode.

NIEDŹWIADKI

Większość niedźwiadków przychodzi na świat zimą. Mama – niedźwiedzica leży w

wykonanej przez siebie norze i tuli dwoje, a czasem nawet troje niedźwiedziątek. Tuż
po narodzinach niedźwiadek waży tyle co kostka masła. Pod koniec kwietnia po raz
pierwszy wychodzi na spacer. Przez cały czas trzyma się jednak blisko mamy. Woli
podróżować na jej plecach zamiast samemu przebierać łapami. Niedźwiedziątka muszą
uczyć się wielu rzeczy, dzięki temu mogą przetrwać. Pierwsza lekcja to wspinaczka,
aby w razie niebezpieczeństwa uciec na drzewo. Misie potrafią pływać od urodzenia
i właściwie nie muszą się tego uczyć. Bardzo chętnie wskakują do wody. Za to z
łapaniem ryb idzie im trochę gorzej. Obserwując mamę mogą się jednak nauczyć wielu
sztuczek. W ciągu lata z malucha wyrasta całkiem duży niedźwiedź. Jesienią zapadną
niedźwiadki w zimowy sen.

Niedźwiedź czarny, baribal

(Ursus americanus)

Niedźwiedź czarny to jedyny gatunek niedźwiedzia nie

zagrożony współcześnie wyginięciem. Doskonale przystosował się do
życia w bezpośredniej bliskości człowieka, o czym świadczy duża
liczebność tego gatunku wynosząca od 400 do 750 tysięcy
osobników.
Niedźwiedź czarny, zwany również amerykańskim czarnym
niedźwiedziem zamieszkuje Amerykę Północną, gdzie występuje na

terenie Stanów Zjednoczonych, Kanady i Meksyku.

Baribal jest mniejszy od niedźwiedzia grizzly - osiąga około 1 metra wysokości

i 1,5 metra długości, zaś waga jego mieści się w granicach 60-270 kg. Swą nazwę
niedźwiedź czarny zawdzięcza ciemnemu umaszczeniu, które często występuje w tej
grupie zwierząt.

Jak większość niedźwiedzi odżywia się pokarmem roślinnym, który stanowi nie

mniej niż 75% ich diety.

Żyje przeciętnie ok. 25 lat.

Grizzli niedźwiedź szary

(

Ursus arctos horribilis

)

Można go spotkać w Ameryce Północnej, w jej zachodniej
części, a także w Górach Skalistych. Może urosnąć do dwóch i pół
metra, i ważyć do 360 kg. Grizzli jest podgatunkiem niedźwiedzia
brunatnego.

Jest wszystkożerny, odżywia się głównie pokarmem roślinnym,

padliną, drobnymi zwierzętami, poluje także na większe ssaki, przy

czym ofiarą jego pada również mniejszy od grizzli baribal, zwany niedźwiedziem
czarnym.

Niedźwiedź himalajski

(Selenarctos thibetanus)

Jest on nieco mniejszy od niedźwiedzia brunatnego i polarnego, ale
wyrośnięty samiec, zwykle jest większy od samicy i osiąga wagę do
180 kg, długość 110 – 180 cm.

Posiada czarne, długie futro z wyraźną białą plamą na piersi
w kształcie litery V. Charakterystyczną cechą tego niedźwiedzia jest
również obfity kołnierz z długich i dość sztywnych włosów.

Niedźwiedź himalajski uznawany jest za gatunek wymierający!!!

Niedźwiedź malajski, biruang

(Helarctos malayanos)

To najmniejszy z rodziny niedźwiedzi.

Osiąga 110 - 140 cm, średnio ok. 120 cm długości.
Ma czarne, krótkie, aksamitne futro z płowym pyskiem
i

z

charakterystyczną,

żółtawą

plamą

na

piersi.

Zasiedla obszary leśne Azji południowo-wschodniej: Sumatrę, Borneo i Półwysep
Malajski.
W ciągu dnia śpi lub zażywa kąpieli słonecznych, w nocy wyrusza na łowy. Długim
językiem wydobywa miód z pszczelich barci i termity z kopców. Zakrzywionymi
pazurami zrywa owoce z gałęzi i zdziera korę z pni, by dostać się do smacznych
pędraków.

Niedźwiedź malajski uznawany jest za gatunek wymierający!!!

Niedźwiedź brunatny

(Ursus arctos)

Niedźwiedź brunatny jest największym żyjącym współcześnie
drapieżnikiem lądowym.

Osiąga długość ciała od 100–300 cm, natomiast ciężar wynosi

25–770 kg.

Sierść gęsta i długa, ubarwiona w zależności od danego podgatunku, najczęściej

w odcieniach brązu - szarobrunatna lub czarnobrunatna. Masywna, potężna budowa
ciała, oczy i uszy niewielkie, krótki ogon (10,5–12,0 cm), silne i krótkie kończyny
zakończone długimi, ostrymi i mocnymi 5 pazurami.

Pomimo masywnej budowy ciała i ociężałego wyglądu poruszają się szybko
i cicho, osiągając prędkość nawet do 65 km na godzinę, również dobrze nurkują
i pływają.

Panda wielka - niedźwiedź bambusowy

(

Ailuropoda

melanoleuca

)

Kształtem ciała i wielkością przypomina niedźwiedzia. Może
urosnąć

do

półtora

metra,

i

ważyć

do

150

kg.

Panda ma łapki z sześcioma palcami. Szósty palec pełni rolę
kciuka, dzięki czemu panda z łatwością może chwytać gałęzie
i pędy bambusa, które uwielbia. Pożywieniem pandy są też
drobne zwierzęta: węże, ptaki i ich jaja, gryzonie.

Panda wielka stała się międzynarodowym symbolem ginących gatunków zwierząt oraz
godłem World Wildlife Found.

Niedźwiedź okularowy

(Tremarctos ornatus)

Niedźwiedź okularowy zwany jest również niedźwiedziem
peruwiańskim lub andyjskim.

Jest dużo mniejszy od niedźwiedzia brunatnego - waży

zaledwie około 140 kg.

Ma czarnobrązowe futro z charakterystycznymi jasnymi obwódkami wokół oczu, które
przypominają

okulary

oraz

dużą

jasną

plamą

na

szyi

i

piersi.

Zamieszkuje górskie lasy Ameryki Południowej - zachodnią Wenezuelę, Kolumbię,
Ekwador, Peru, zachodnią Brazylię i Boliwię.

W porównaniu z innymi niedźwiedziami jest bardzo zręczny i wytrwały we

wspinaczce, dlatego też przebywa głównie na drzewach, gdzie w gałęziach buduje
swoje nadrzewne gniazdo, w którym śpi w ciągu dnia. Nocą poszukuje pożywienia.
Odżywia się głównie liśćmi, owocami i korzeniami roślin. Chętnie zjada również
mięso, jeżeli bez wysiłku uda mu się upolować inne zwierzę.

Wargacz

(Melursus ursinus)

Występuje w lasach tropikalnych i subtropikalnych Indii oraz Sri
Lanki.
Długość ciała 150-180 cm, ogona ok. 10 cm, wysokość w kłębie
ok. 60 cm, ciężar do 140 kg. Duża głowa, długi pysk o silnie
wydłużonej dolnej wardze. W górnej szczęce brak siekaczy.

Kończyny krótkie, mocne i długie, potężne pazury. Sierść czarna, na piersiach białawy
wzór w kształcie litery V.

Wargacz jest aktywny głównie nocą i o zmierzchu, żyje pojedynczo. Żywi się
owadami, głównie mrówkami i termitami, także miodem, owocami oraz kwiatami.
Jako gatunek zagrożony wyginięciem jest objęty programem hodowlanym przez
europejskie ogrody zoologiczne.

Wargacz uznawany jest za gatunek wymierający!!!

Niedźwiedź polarny

(Thalarctos maritimus)

Niedźwiedź polarny, zwany też białym jest trzecim co do
wielkości przedstawicielem niedźwiedzi.

Długość ciała wynosi 180 – 260 cm, wysokość do 140 cm,
natomiast ciężar ciała ponad 300 – 700 kg.

Zamieszkuje wyspy, wybrzeża i pola lodowe położone
wokół bieguna północnego.

Bytując w surowym, polarnym klimacie posiada cechy, które

przystosowują go do warunków, w których żyje. Jest to długa, gęsta, kremowobiała
sierść, owłosione podeszwy stóp oraz błony pławne między palcami kończyn, dzieki
którym jest doskonałym pływakiem.

Odżywia się głównie mięsem, polując na foki, ryby, renifery, piesaki, zające
i ptactwo, w okresie lata żywi się również jagodami i owocami.

W sen zimowy zapadają samice. Ciężarne samice w listopadzie wygrzebują
w zaspach śnieżnych tunele o długości do 3 m, w których, po ok. 8-miesięcznej ciąży,
rodzą 1-4 młodych i pozostają tam z nimi do marca.

Wskutek licznych, niekontrolowanych polowań jest gatunkiem szczególnie
zagrożonym wyginięciem, w niektórych krajach jest objęty ochroną gatunkową
i zakazem polowań.

Wymierające gatunki niedźwiedzi

Gatunki wymierające to takie, których przedstawiciele są tak nieliczni, że istnieje
niebezpieczeństwo ich wymarcia na całym obszarze występowania.

Do gatunków wymierających zalicza się aż 4 gatunki niedźwiedzi:

1.

Niedźwiedź andyjski (Tremarctos ornatus),

2.

Niedźwiedź malajski (Helarctos malayanos),

3.

Wargacz (Melursus ursinus),

4.

Niedźwiedź himalajski (Ursus thibetanus),

Gatunki niedźwiedzi zagrożone wyginięciem

Gatunki zagrożone to takie, których liczebność w ich naturalnym środowisku jest
jeszcze dość wysoka, ale systematycznie spada z powodu kurczenia się ich siedlisk.
Wśród niedźwiedzi do gatunków zagrożonych zaliczane są:

1.

Niedźwiedź brunatny (Ursus arctos),

2.

Niedźwiedź polarny (Thalarctos maritimus).

Polskie przysłowia

o... NIEDŹWIEDZIU

Jak niedźwiedź głaśnie, to aż w krzyżach trzaśnie.

Jeszcze niedźwiedź w lesie, a już skórę targują.

Kiedy niedźwiedzia uderzy gałąź wtedy ryknie, a kiedy go drzewo przywali
wtedy milczy.

Kto idzie na niedźwiedzia, niech gotuje łoże, kto na dzika mary.

Nie sprzedawaj niedźwiedzia, póki w lesie.

Niedźwiedzia, gdy przemożesz, za nos wodzić możesz.

Uchodził przed wilkiem, trafił na niedźwiedzia.

Winien niedźwiedź, że krowę zjadł, winna też krowa, że do lasu poszła.

Ze szwagrem na zająca, z bratem na niedźwiedzia.

Kiedy niedźwiedzia prowadzono do miodu, tedy mu uszy oberwano, a kiedy
od miodu, tedy ogon.

Niedźwiedź niedźwiedzia nie kąsa.

HUMOR:

Jak odróżnić gatunki niedźwiedzia

(metoda praktyczna)

1. Najpierw trzeba znaleźć niedźwiedzia, podejść do niego po cichutku i zajrzeć mu

„głęboko w oczy”

2. Następnie uciekamy i teraz:

a) jeśli uciekamy na drzewo a niedźwiedź wchodzi za nami to jest to niedźwiedź
brunatny

b) jeśli uciekamy na drzewo a niedźwiedź zaczyna nim trząść tak, ze spadamy w jego
łapska, to jest to niedźwiedź Grizzly

c) jeśli uciekamy na drzewo a niedźwiedź wspina się za nami i zaczyna żreć liście to
jest to miś koala

d) jeśli uciekamy i nigdzie nie ma drzew to jest to niedźwiedź polarny...

e) jeśli uciekamy a niedźwiedź nie goni nas to jest to miś pluszowy

f) jeśli uciekamy, a niedźwiedź nie dość że nas nie goni to jeszcze zaczyna płakać, to
znaczy że to miś Kolargol, największa płaksa wśród niedźwiedzi.

ZAŁĄCZNIK 1

OGŁOSZENIA:

Nauczyciele bibliotekarze zwracają się z prośbą:
Pamiętaj o tym uczniu drogi, że 25 listopada z
pluszową zabawką przekraczasz szkoły progi.









Pamiętaj o tym nauczycielu drogi,
że 25 listopada z pluszową zabawką przekraczasz szkoły progi.

Przyjaciel z dzieciństwa

ZAŁĄCZNIK 2

DZIEŃ PLUSZOWEGO MISIA – HISTORIA

Historia pluszowego misia zaczyna się 14 listopada 1902 roku, kiedy to ówczesny

prezydent Stanów Zjednoczonych Theodor Roosvelt, będąc na polowaniu, sprzeciwił się
zabiciu młodego niedźwiadka. Świadkiem tego wydarzenia był Clifford Brrryman, który
uwiecznił tę historię na rysunku.

Rysunek ukazał się w waszyngtońskiej gazecie, gdzie

zobaczył go Morris Michton, właściciel sklepu z zabawkami.
Michton wpadł na pomysł, aby wykonać kilka zabawek
przedstawiających misia i zobaczyć, jak będą się
sprzedawały. Dziś wiemy, że pluszowe misie kupowano
bardzo chętnie.

Producent zwrócił się z prośbą do prezydenta
o zezwolenie nadania misiom imienia Tedy. Tak właśnie miś
nazywa się po angielsku.

Na pamiątkę tego wydarzenia 25 listopad jest

Światowym Dniem Pluszowego Misia.

ZAŁĄCZNIK 3

,,Zgaduj – zgadula’’- układanie i rozwiązywanie zagadek o misiach
i niedźwiedziach.

1.

Przez całą zimę słodko sobie śpi,
A słodko dlatego, że miód mu się śni.
Już taki niedźwiedzi ród, Że ogromnie lubi ... (miód)

2.

Jaki napój kojarzy ci się z misiem? (sok Kubuś)

3.

Wymień czasopisma związane z misiami. (Miś, Kubuś Puchatek)

4.

Wymień nazwy dobranocek, w których występowały misie.

(Miś U szatek, Miś Colargol, Gumisie, Kubuś Puchatek)

5.

Żółte futerko,
Czerwony kubraczek
Wszystkim jest znany
Ten łakomy misiaczek. (Kubuś Puchatek)

6.

Ma klapnięte uszko
I dla przyjaciół dobre serduszko.
Na dobranoc śpiewa
Gdy wieczorynkę rozpoczyna. (Miś Uszatek)

7.

Miś odważny
Wszyscy wiecie
Lubi podróżować po świecie
W imieniu jego słychać „kolar” i „gol”
Więc wszyscy zgadną, że to… (Kolargol)

8.

Małe pocieszne misie
Z gumijagód piją soki
A potem robią długie skoki. (Gumisie)

ZAŁĄCZNIK 4
„Zbych ma misia”

na podstawie opowiadania Marii Kownackiej pt. „Stary zielony miś”

„Ooo, od dawna, nie od dziś, jest u Zbycha już ten miś. Ten misio jest taki

stary, że we wszystkich szwach ma szpary, z tych szpar prószą się trociny; grzbiet i
pyszczek ma wytarty, miś po prostu – nic nie warty! No, a jeszcze oprócz tego jest
koloru zielonego!

- Co? Kto słyszał? Miś zielony – to po prostu śmiech szalony!

Dlaczego miś był zielony, o tym nikt nie wiedział. Zbych nikomu nie powiedział. Ale
Wam, jeżeli chcecie – powiemy w wielkim sekrecie.

Kiedy mamusia ze Zbyszkiem pojechała do Warszawy, chłopiec nic, a nic nie miał do
zabawy. I mamusia dla Zbysia uszyła śmiesznego misia z tego zielonego pluszu, co go
kawałek od starego fotelika zostało.

I tak żyli Zbyś i miś w tej przyjaźni aż do dziś.

Aż tu dzisiaj wielkie święto! Urodziny dziś Zbigniewa. Dostanie on w prezencie coś,
czego się nie spodziewa!

Zbudził się Zbyszek o świcie, przy łóżeczku jest stoliczek.

– Bielusieńki i przybrany w narcyzy i tulipany. Na stoliczku – patrzy Zbyś, siedzi
śliczny nowy miś. Od łapeczek aż do uszu calutki z białego pluszu, oczy lśniące, mina
harda, złoty dzwonek i kokarda.

Bierze misia Zbych nieśmiało. Mis to piękny, jakich mało! Biegną siostry, mama,
tata: - Żyj nam, Zbyciu, długie lata!

Kasia woła:

- Już od dzisiaj będziesz miał nowego misia! Bawiły się dzieci ślicznie nowym misiem
do wieczora. Było miło i wesoło, aż wreszcie spać przyszła pora. Trzeba iść do łóżka.
Uściskała mama Zbycia, położyła przy nim misia, wyszła na paluszkach.

Spogląda Zbych na misia – ten się rozparł z miną hardą, ze złotym dzwonkiem i
kokardą, nastawił pluszowe uszy oczy w sufit wybałuszył.

Wyjrzał Zbych z łóżeczka, a tam siedzi w kąt wtulony jego stary miś zielony,
zabiedzony nieboraczek, nos wparł w ziemię, pewnie płacze.

Skoczył Zbych, nie myśląc wiele:

- Chodź, my starzy przyjaciele!

Kiedy mamusia zajrzała do dzieci – nowy wspaniały miś spał na taborecie, a do
Zbyszka przytulony chrapał stary miś zielony!”

ZAŁĄCZNIK 5

„Bajka o Kubie Misiu”

W ciemnym, zawsze nie posprzątanym pokoju, na drewnianym, starym i skrzypiącym segmencie,

największej, środkowej półce siedział Kuba Miś. Mieszkał tam wiele lat. Był spokojnym i opanowanym
niedźwiadkiem, nigdy nie opuszczał pokoju Mirka. Chłopiec otrzymał misia na swoje siódme urodziny.
Niedźwiadek był piękny miał żółte futerko i zielone spodnie z szelkami. Otrzymał imię Kuba Miś. Teraz
już wyblakły, dawno nie prany czekał, aż Mirek wróci ze szkoły i pobawi się z nim. Jednak chłopiec nie
robił tego, miał trzynaście lat i wolał gry komputerowe. Kuba Miś zazdrościł skaczącym po ekranie
ludzikom. Chociaż za bardzo nie wiedział „na czym gra Mirek” chciał się tam dostać i poskakać z
postaciami. Uważał to za dobry pomysł.

Codziennie, gdy Mirek wychodzi z domu niosąc duży plecak niedźwiadek sięga po gazetę

„Komputer świat” i zgłębia się w tajniki komputera. Obserwuje jak rodzice chłopca szybko posuwają
palcami po klawiaturze. Raz nawet był świadkiem rozkręcenia „skrzynki” komputera. Z każdym dniem
chciał coraz bardziej dostać się do tego urządzenia, jednak bał się białej myszy komputerowej. Wpuścił
do pokoju zaprzyjaźnionego kota Burczymuchę, ale ten nic nie zdziałał. Mysz nadal leżała na podkładce.
Zatem dostanie się do komputera miś uznał za niemożliwe.

W środę, kiedy Mirek wrócił do domu zaczął robić coś przy komputer. Chwilę później obok misia

leżała stara biała mysz. Jej dawne miejsce zajmował nowoczesny, niebieski gryzoń z czerwonym
światełkiem. Kuba Miś zdziwił się bardzo i zarazem przestraszył.

Biała, gładka z długim ogonem mysz rozpoczęła rozmowę:

-Czemu się mnie boisz?

-Po co Ci te dwa przyciski? Nie zjesz mnie?- pytał miś.

-Nie… ja jem tylko ikony i litery.

-Coś tam o tym słyszałem.

-Interesujesz się komputerami?

-Tak, czytałem dużo, ale w tych gazetach nic nie piszą o wejściu do komputera.

Zdziwiona mysz zapytała:

-Ty chcesz wejść do komputera? Nie wyglądasz mi na płytę, czy dyskietkę.

-Ale ja chciałem…

-Ale nie możesz – sprowadziła do na ziemię mysz – to jest niemożliwe. Po co chciałeś tam wejść?

Kuba Miś opowiedział o wszystkim myszy i razem obmyślili plan ponownych zabaw z chłopcem. Do

komputera miał dostać się wirus, który wyłączyłby go na parę dni. Tym miała zająć się mysz.

Na początku Mirek był zły, że komputer nie działa, jednak później przypomniał sobie o misiu.

Mocno go przytulił i pomyślał, że stworzy grę, w której niedźwiadek będzie głównym bohaterem. Tak oto
mysz pomogła misiowi.

ZAŁĄCZNIK 6

Misie i niedźwiedzie – QUIZ

1.

Jak nazywa się gwiazdozbiór nieba północnego, który tworzy

charakterystyczny WIELKI WÓZ?

2.

Jak nazywał się park w którym mieszkał Miś Yogi?

3.

Jakie imię nosił pierwszy pluszowy miś?

4.

Wymień tytuł dobranocki, w której głównym bohaterem jest

miś z oklapniętym uszkiem.

5.

W jakim polskim mieście znajduje się największy zbiór

pluszowych niedźwiadków?

6.

Jak miał na imię niedźwiedź – bohater II wojny światowej.

7.

Wymień autorów i tytuły przynajmniej 3 książek, których

bohaterami są misie.

8.

Czy Koala jest niedźwiedziem?

9.

Jak nazywa się legowisko, w którym niedźwiedzie

przesypiają zimowe miesiące?

10.

Na jakich kontynentach można spotkać niedźwiedzie?

11.

Jaki napój kojarzy Ci się z misiem?

12.

Dokończ przysłowie:

„ Jak niedźwiedź głaśnie, to aż w ……………… …………… .”

Quiz - ODPOWIEDZI:

1.

WIELKA NIEDŹWIEDZICA

2.

Yelystone

3.

Tedy

4.

„Miś Uszatek”

5.

Kielce – Muzeum zabawek i zabawy.

6.

Wojtek

7.

Julia Boehme "Trzyminutowe opowiadania o misiach"
Michael Bond - seria o Misiu Paddingtonie
Joanna Chmielewska "Pafnucy: opowieści o dobrym niedźwiedziu"
Honorata Chróścielewska "Pożegnanie z misiem"
"Cyrkowe sztuczki Gumisiów"
Disney "Mój brat niedźwiedź"
Czesław Janczarski - seria o Misiu Uszatku
Janosch "Ach, jak cudowna jest Panama"
Rudyard Kipling "Księga dżungli"
Gosta Knutsson "Nalle, wesoły niedźwiadek"
Aleksander Alan Milne "Kubuś Puchatek"; "Chatka Puchatka"
Janina Porazińska "Pamiętnik Czarnego Noska"
Ewa Szelburg-Zarembina "Przygoda Misia"
Anna Szymanowska "Przygody misia Guziczka"
Bogusław Zeman "Opowieści misia Tulisia: bajki dla chorusków i nie tylko"

„Złotowłosa i trzy niedźwiadki”

8.

Nie, jest torbaczem.

9.

Gawra

10.

Ameryka, Azja, Europa

11.

Sok KUBUŚ

12.

…. w krzyżach trzaśnie.

ZAŁĄCZNIK 7

BIBLIOGRAFIA

•

Graczyk Katarzyna „Przygoda z pluszowym misiem: scenariusz imprezy
czytelniczej dla nauczania zintegrowanego z okazji Światowego Dnia Pluszowego
Misia”. Biblioteka w Szkole 2004 nr 10 s. 34-35

•

Kozieł Urszula, Kocot-Krzywicka Beata „W Misiolandii: scenariusz imprezy z
okazji Światowego Dnia Pluszowego Misia połączonej z wystawą misiów i książek
o misiach". Wszystko dla Szkoły 2005 nr 7-8 s. 31-32

•

Partyka Beata „Proszę Państwa, oto Miś!". Poradnik Bibliotekarza 2006 nr 3 s.
32-34

•

Trzcińska Danuta, Słaba Zofia „Mój przyjaciel miś: scenariusz imprezy
bibliotecznej towarzyszącej wystawie misiów i książek, zorganizowanej z okazji
Światowego Dnia Pluszowego Misia". Poradnik Bibliotekarza 202 nr 10 s. 29-31

Książki o misiach i niedźwiedziach

Misiowe lekturki:

Julia Boehme: „Trzyminutowe opowiadania o misiach”

Michael Bond: seria o Misiu Paddingtonie

Joanna Chmielewska: „Pafnucy: opowieści o dobrym niedźwiedziu”

Honorata Chróścielewska: „Pożegnanie z misiem”

„Cyrkowe sztuczki Gumisiów”

Disney: „Mój brat niedźwiedź”

Czesław Janczarski: seria o Misiu Uszatku

Janosch: „Ach, jak cudowna jest Panama”

Rudyard Kipling: „Księga dżungli”

Gosta Knutsson: „Nalle, wesoły niedźwiadek”

Aleksander Alan Milne: „Kubuś Puchatek”; „Chatka Puchatka”

Janina Porazińska: „Pamiętnik Czarnego Noska”

Ewa Szelburg-Zarembina: „Przygoda Misia”

Anna Szymanowska: „Przygody misia Guziczka”

Bogusław Zeman: „Opowieści misia Tulisia: bajki dla chorusków i nie tylko”

Książki o niedźwiedziach

Firth Lesley: Dlaczego: księga pytania i odpowiedzi o otaczającym nas świecie.-
Łódź Galaktyka 1997 s. 21

Jones Brian: Podbój kosmosu.- Warszawa Wyd. Nauk. PWN 1992 s. 34-35

Wszechświat: Ilustrowany słownik.- Warszawa Arkady 1995 s. 14-15

Cambournac Laure: Atlas zwierząt.- Lublin Wydawnictwo Paweł Skokowski 1996
s. 12,17, 38-39, 42

Williams Brian: Encyklopedia pytań i odpowiedzi.- Warszawa Delta s. 130-131

Kilpatrick Cathy, Hard John: Ilustrowana encyklopedia zwierząt.- Warszawa
Pascal 1990 s. 263-265

Veselovsky Zdenek: Znamy się tylko z widzenia… .- Warszawa PWRiL 1973 s.
113, 123, 139, 185

Puchalski Włodzimierz: Mieszkańcy lasów.- Warszawa Wydaw. SiT 1967 s. 46-
47

Parker Steve: Moja pierwsza encyklopedia zwierząt.- Warszawa SBM 2006 s.
18, 57

Hampton Bpb, Channell Jim: Zwierzęta i ich środowisko: opowieści na cały rok.-
Zielona Góra Wydaw. E. Jarmołkiewicz 1998 rys. 85, 133-135

Leksykon szkolny: Zwierzęta, rośliny, człowiek.- Warszawa Delta W-Z 1993 s.
24-25

ZAŁĄCZNIK 8

MISIOWE

STRONKI WWW

http://www.mis.edu.pl/index1.html

http://www.coralgol.de/

http://www.disneystrefa.republika.pl/g.htm

http://www.tvp.pl/dla-dzieci/mis-fantazy

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C5%9B_Uszatek

http://patrz.pl/filmy/mis-zwany-paddington-bajka-mp3

- Artur Barciś czyta

„Miś zwany Paddingtonem”

http://rypka.pl/4,151,mis_uszatek.html

– bajka „Miś Uszatek”

http://bajki.pl-filmy.com/lista/mis-yogi/

- bajki o misiach

http://www.misuszatek.pl/site1.html

http://www.kolekcjonerzy.itatis.pl/

http://www.misie.com.pl/

http://www.puchatek.ethelred.strefa.pl/

http://troskliwe-misie.prv.pl/

http://gumisiolandia.webpark.pl/index.html

http://www.gumidolina.ovh.org/gumisie.htm

http://www.gumisie.tv.pl/

http://www.calapolskaczytadzieciom.pl/nowa/index.php?page=rok_misia

http://www.calapolskaczytadzieciom.pl/nowa/dzieci/panama/panama1.htm

-

Małgorzata Korzuchowska czyta pierwszą część książki Janoscha „Ach, jak
cudowna jest Panama”

http://wiadomosci.onet.pl/1481202,2679,1,mis_wojtek_superstar,kioskart.html

Większość niedźwiadków przychodzi na świat zimą. Mama – niedźwiedzica leży w

wykonanej przez siebie norze i tuli dwoje, a czasem nawet troje niedźwiedziątek. Tuż
po narodzinach niedźwiadek waży tyle co kostka masła. Pod koniec kwietnia po raz
pierwszy wychodzi na spacer. Przez cały czas trzyma się jednak blisko mamy. Woli
podróżować na jej plecach zamiast samemu przebierać łapami. Niedźwiedziątka muszą
uczyć się wielu rzeczy, dzięki temu mogą przetrwać. Pierwsza lekcja to wspinaczka,
aby w razie niebezpieczeństwa uciec na drzewo. Misie potrafią pływać od urodzenia i
właściwie nie muszą się tego uczyć. Bardzo chętnie wskakują do wody. Za to z łapaniem
ryb idzie im trochę gorzej. Obserwując mamę mogą się jednak nauczyć wielu sztuczek.
W ciągu lata z malucha wyrasta całkiem duży niedźwiedź. Jesienią zapadną niedźwiadki
w zimowy sen.

Niedźwiedzie polarne są dobrze przystosowane do życia w lodowym środowisku

Arktyki. Są bardzo silne i swym szybkim krokiem mogą przemierzać duże przestrzenie.
Ich stopy pokryte są sierścią, co daje im dużą stabilność przy poruszaniu się po lodzie.
Pożywienie niedźwiedzi- polarnych składa się głównie. z fok. Polują czatując przy
otworach lodowych, przez które foki łapią powietrze, lub skradając się do sztuk
leżących na lodzie. Latem, kiedy dostępne są większe obszary, pożywienie niedźwiedzi
-polarnych staje się bardziej zróżnicowane. Wówczas to małe gryzonie, lisy polarne,
dorosłe kaczki i ich jaja stanowią ważne uzupełnienie jadłospisu niedźwiedzi.
Niedźwiedzie polarne mogą, tak jak i ich krewniacy, spożywać również pokarm roślinny
np. jagody, grzyby, mchy, trawy, morszczyn, szczaw itp.
Niedźwiedzie polarne spędzają większą część roku wzdłuż skutych lodem brzegów.
Są zazwyczaj samotnikami aktywnymi cały rok. Poszukiwaniem pożywienia zajmują się
zarówno we dnie jak i w nocy. Niedźwiedzie polarne są znakomitymi pływakami, skaczą
do wody głową do przodu lub zsuwają się tyłem. Płynąc posługują się przednimi łapami.
Nurkują z otwartymi oczami i zamkniętymi nozdrzami. Potrafią wytrzymać długo pod
powierzchnią wody. Po wyjściu na ląd natychmiast otrząsają futro z wody.
W październiku i listopadzie niedźwiedzie wygrzebują legowisko w usypanych przez
wiatry ogromnych zaspach śnieżnych. Zazwyczaj tylko ciężarne mamy zapadają w nich
w sen na dłuższe okresy.