Zakażenia szpitalne przenoszone drogą powietrzną

background image

"ZAKA

ż

ENIA SZPITALNE PRZENOSZONE DROG

ą

POWIETRZN

ą

-

WKłAD NOWOCZESNYCH INSTALACJI KLIMATYZACJI - WENTYLACJI
SAL OPERACYJNYCH W OBNI

ż

ANIE RYZYKA ZAKAZE

ń

" - MGR IN

ż

.

KRZYSZTOF KAISER

„Gdy powietrze jest zainfekowane zanieczyszczeniami wrogimi dla rasy ludzkiej, człowiek staje si

ę

chory"

Hipokrates: „Corpus Hippocraticum"


Wpływ zanieczyszczonego powietrza na pogorszenie si

ę

stanu zdrowia człowieka zauwa

ż

ono ju

ż

w czasach

antycznych. Zainteresowanie zagro

ż

eniem, jakie niesie ze sob

ą

ska

ż

one powietrze, powracało z reguły wtedy,

gdy

ś

wiat nawiedzały wielkie epidemie.

W drugiej połowie XIX wieku, Dr Joseph Lister, zainspirowany badaniami Ludwika Pasteura, próbował powi

ą

za

ć

ze sob

ą

cz

ą

stki zawieszone w powietrzu z powstawaniem zaka

ż

e

ń

. Poprzez rozpylanie kwasu karbolowego w sali

operacyjnej przyczynił si

ę

do zmniejszenia wska

ź

ników zachorowalno

ś

ci i

ś

miertelno

ś

ci oraz do ograniczenia

pozabiegowych amputacji ko

ń

czyn. Jego wysiłki zako

ń

czyły si

ę

sukcesem, jednak kwas karbolowy rozpylany w

sali operacyjnej, z uwagi na swoj

ą

toksyczno

ść

, sam stawał si

ę

coraz bardziej niebezpieczny.

Niestety, w miar

ę

upływu czasu zanikło zainteresowanie infekcjami pochodz

ą

cymi z powietrza, le

żą

cymi u

podstaw zaka

ż

e

ń

w salach operacyjnych i pokojach zabiegowych (surgical site infection - SSI). Uczeni odstawili

ten problem na boczny tor. Najprawdopodobniej u podstaw takiego zachowania le

ż

ało zachły

ś

ni

ę

cie si

ę

powszechnym zastosowaniem terapii antybiotykowej, jako panaceum na wszelkie dolegliwo

ś

ci, a uzyskanie

czystego, nietoksycznego powietrza w sali operacyjnej było - jak na owe czasy - zagadnieniem niemo

ż

liwym do

zrealizowania. Do pocz

ą

tków XX wieku, uwa

ż

ano,

ż

e głównym

ź

ródłem dla rozprzestrzeniania si

ę

infekcji i

powstawania zaka

ż

e

ń

sal operacyjnych i pokojów zabiegowych s

ą

zanieczyszczenia na dłoniach [2].


Natura jednak nie spała (i nie

ś

pi), o czym mo

ż

emy si

ę

przekona

ć

. Mikroorganizmy -

ż

eby przetrwa

ć

- szybko

zacz

ę

ły dostosowywa

ć

si

ę

do stworzonych im warunków

ż

ycia, a ich ewolucja trwa nadal. Powstały m. in. nowe

szczepy bakterii, bardziej oporne na stosowane, znane nam antybiotyki.
Dzisiaj powracamy do zagadnie

ń

infekcji pochodz

ą

cych z powietrza. Uczeni na nowo skierowali swe badania w

kierunku procesów rozprzestrzeniania si

ę

mikroorganizmów na sali operacyjnej. Współczesna technika oferuje

szpitalom rozwi

ą

zania techniczne umo

ż

liwiaj

ą

ce osi

ą

ganie wysokich parametrów jako

ś

ciowych powietrza, przede

wszystkim jednak jego odpowiedniej czysto

ś

ci. Dostarczanie czystego powietrza do sali operacyjnej jest jednym z

czynników wpływaj

ą

cych na obni

ż

enie ryzyka zaka

ż

e

ń

drog

ą

powietrzn

ą

.


Wszystkie działania personelu szpitalnego (w tym słu

ż

b technicznych, a nie tylko personelu medycznego)

powinny by

ć

podporz

ą

dkowane maksymie: „Primum Non Nocere" - po pierwsze nie szkodzi

ć

. W walce z

zaka

ż

eniami wa

ż

ne s

ą

równie

ż

:

ś

wiadomo

ść

o istniej

ą

cych zagro

ż

eniach i poczucie odpowiedzialno

ś

ci za

zdrowie i

ż

ycie innych osób.



1. ZAKA

ś

ENIA SZPITALNE I PRZYCZYNY ICH POWSTANIA


Zaka

ż

enie (infektio) szpitalne, to zaka

ż

enie, które nast

ą

piło w szpitalu i ujawniło si

ę

w okresie pobytu w szpitalu

lub po jego opuszczeniu i zostało spowodowane przez udokumentowany czynnik chorobotwórczy, pochodz

ą

cy od

innego chorego, albo przez endogenny czynnik mikrobiologiczny [14]. Czynnikami o wysokim stopniu zagro

ż

enia

s

ą

materiały krwiopochodne i krew, płyny ustrojowe i ska

ż

one nimi materiały i przedmioty. Zaka

ż

enie szpitalne

mo

ż

e szerzy

ć

si

ę

tak

ż

e drog

ą

kropelkow

ą

(jako aerozol lub z cz

ą

steczkami kurzu) oraz przez bezpo

ś

redni kontakt

z zaka

ż

onym chorym lub jego wydzielinami [10]. Na rysunku 1 przedstawiono drogi przenoszenia

mikroorganizmów do pola operacyjnego. Wtargni

ę

cie drobnoustrojów do organizmu pacjenta mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

(jak wida

ć

na rys. 1) poprzez bezpo

ś

redni kontakt lub za po

ś

rednictwem powietrza.

Zaka

ż

enie drog

ą

powietrzn

ą

odgrywa znaczn

ą

rol

ę

w zaka

ż

eniach szpitalnych wywołanych przez gronkowce i

paciorkowce oraz niektóre grzyby ple

ś

niowe (Aspergillus, Fusarium). Drobnoustroje te mog

ą

pochodzi

ć

ze skóry i

błon

ś

luzowych jamy nosowo - gardłowej lub z ognisk zaka

ż

enia z ró

ż

n

ą

lokalizacj

ą

(głównie gronkowce).

Szerzenie si

ę

zaka

ż

e

ń

szpitalnych przez zanieczyszczone powietrze (cz

ą

stki kurzu z wytrzymałymi na

wysychanie bakteriami lub przetrwalnikami grzybów) ma szczególne znaczenie w salach operacyjnych
(niebezpiecze

ń

stwo zaka

ż

enia czystych ran lub kolonizacji) w salach chorych z grup wysokiego ryzyka (np. po

przeszczepie narz

ą

du) oraz w gabinetach zabiegowych (niebezpiecze

ń

stwo rozprzestrzeniania si

ę

bakterii przy

zmianie opatrunku). Cz

ą

stki kurzu wdychane przez chorych lub personel mog

ą

te

ż

by

ć

przyczyn

ą

zaka

ż

e

ń

dróg

oddechowych (droga oddechowa zaka

ż

enia) [14]. Niski poziom zawarto

ś

ci mikroorganizmów w powietrzu

zmniejsza ryzyko wyst

ą

pienia zaka

ż

enia pooperacyjnego u pacjenta.


Zaka

ż

enia ze wzgl

ę

du na pochodzenie drobnoustrojów dzieli si

ę

na:

egzogenne: personel,

ś

rodowisko nieo

ż

ywione sali;

endogenne: własna fl ora bakteryjna pacjenta.

Aby powstała choroba, drobnoustroje musz

ą

[14]:

przenie

ść

si

ę

na organizm gospodarza (wrota zaka

ż

enia),

pokona

ć

jego mechanizmy obronne,

zaatakowa

ć

i namno

ż

y

ć

si

ę

w tkankach, a nast

ę

pnie wytworzy

ć

toksyny lub inne czynniki

warunkuj

ą

ce zjadliwo

ść

,

by

ć

zdolnymi do prze

ż

ycia, mimo działania mechanizmów odporno

ś

ciowych gospodarza.

Zjadliwo

ść

(wirulencja): jest poj

ę

ciem zło

ż

onym co najmniej z 3 czynników, takich jak zaka

ź

no

ść

, in-wazyjno

ść

i

toksyczno

ść

. Jest to miara chorobotwórczo

ś

ci bakterii [14]. Chorobotwórczo

ść

bakterii wywołuj

ą

cych zaka

ż

enia

jest wła

ś

ciwo

ś

ci

ą

poszczególnych szczepów i polega na zdolno

ś

ci wytwarzania czynników zjadliwo

ś

ci, do których

nale

żą

adhezyny oraz toksyny (substancje toksyczne) odpowiedzialne za szerzenie si

ę

zaka

ż

enia na otaczaj

ą

ce

tkanki. Do czynników zjadliwo

ś

ci bakterii nale

żą

równie

ż

niektóre elementy strukturalne komórki bakteryjnej, jak

np. fimbrie (pile) ułatwiaj

ą

ce przyleganie do komórki docelowej lub otoczki utrudniaj

ą

ce sprawne funkcjonowanie

układu odporno

ś

ciowego gospodarza [10]. Je

ś

li drobnoustrój dostanie si

ę

na powierzchni

ę

komórki gospodarza

zanim dojdzie do zapocz

ą

tkowania procesu zapalnego, konieczne jest jego namno

ż

enie i powstanie trwałej wi

ę

zi

z komórk

ą

gospodarza, czyli tzw. adherencja [10].


Mechanizmem sprzyjaj

ą

cym inwazji komórek s

ą

rz

ę

ski, np. wi

ę

kszo

ść

bakterii wywołuj

ą

cych zaka

ż

enia błon

ś

luzowych jest ruchliwych. Mikroorganizmy nie tylko mog

ą

si

ę

porusza

ć

, ale równie

ż

przylega

ć

do powierzchni.

Wydaje si

ę

,

ż

e wszystkie drobnoustroje wykazuj

ą

zdolno

ść

do przylegania do powierzchni [14]. Jednym ze

sposobów ł

ą

czenia komórki bakteryjnej z komórk

ą

gospodarza jest tworzenie biofi lmu. Bakterie we wn

ę

trzu biofi

background image

lmu s

ą

oporne na mechanizmy obronne ustroju, takie jak fagocytoza, a penetracja antybiotyków do wn

ę

trza biofi

lmu jest w tym przypadku znacznie utrudniona. Nie ka

ż

de jednak wtargni

ę

cie do organizmu człowieka

drobnoustrojów potencjalnie patogennych prowadzi do zaka

ż

enia, czasem jest to tylko kolonizacja. Stan taki

wówczas okre

ś

la si

ę

mianem nosicielstwa. Kolonizacja polega na braku trwałych poł

ą

cze

ń

pomi

ę

dzy komórk

ą

bakteryjn

ą

a receptorem komórki docelowej gospodarza [10]. Nosiciel mo

ż

e jednak zaka

ż

a

ć

inne osoby, dla

których ten drobnoustrój mo

ż

e okaza

ć

si

ę

niebezpieczny. Osoby chore, z obni

ż

on

ą

odporno

ś

ci

ą

, poddawane

inwazyjnym zabiegom diagnostycznym i operacyjnym stanowi

ą

grup

ę

najbardziej nara

ż

on

ą

na zaka

ż

enie.

Podstawowym ryzykiem zaka

ż

enia w czasie zabiegu operacyjnego jest przerwanie ci

ą

gło

ś

ci naturalnych,

anatomicznych barier ochronnych (skóra, błony

ś

luzowe) i ekspozycja cz

ę

sto jałowych tkanek na działanie

czynników zewn

ę

trznych [3]. Znacz

ą

c

ą

rol

ę

zaka

ż

e

ń

w tej grupie osób zajmuj

ą

zaka

ż

enia oportunistyczne, a

wi

ę

c wywołane przez drobnoustroje oportunistyczne tzn. takie, które nie wywołuj

ą

zaka

ż

e

ń

u pacjentów z

prawidłow

ą

odporno

ś

ci

ą

. Z uwagi na pochodzenie drobnoustroju zalicza si

ę

ten typ zaka

ż

e

ń

do endogennych.

Prawie wszystkie bakterie wymieniane jako składniki mikrofl ory (normalnej) człowieka mog

ą

by

ć

czynnikami

etiologicznymi zaka

ż

e

ń

szpitalnych. S

ą

to zwykle bez wyj

ą

tku bakterie odpowiadaj

ą

ce kryteriom bakterii

oportunistycznych (potencjalnie chorobotwórczych), które głównie uczestnicz

ą

w zaka

ż

eniach endogennych.

Głównym wi

ę

c

ź

ródłem endogennych zaka

ż

e

ń

szpitalnych s

ą

bakterie stanowi

ą

ce własn

ą

fl or

ę

(mikrofl or

ę

)

człowieka [14]. Własna fl ora fi zjologiczna pacjenta mo

ż

e doprowadzi

ć

w przypadku osłabienia organizmu i

przerwania ci

ą

gło

ś

ci tkanek podczas zabiegów chirurgicznych do powa

ż

nych zaburze

ń

zdrowotnych i powikła

ń

pooperacyjnych [5].

Skład fl ory fi zjologicznej człowieka jest dynamiczny i zale

ż

y z jednej strony od wydolno

ś

ci układu

odporno

ś

ciowego, a z drugiej strony od

ś

rodowiska, w którym przebywa chory (np. szpital). Ju

ż

po kilku dniach

pobytu na oddziale, jego własne szczepy zostaj

ą

zast

ą

pione szczepami szpitalnymi [10]. „Nowe" szczepy nie s

ą

przyjazne z reguły dla gospodarza, tym bardziej,

ż

e w warunkach szpitalnych wytworzyły specyfi czne formy

oporno

ś

ci na niektóre stosowane antybiotyki.


Na rysunku 2 przedstawiono przykłady czynników wpływaj

ą

cych na rozwój zaka

ż

e

ń

wywołanych przez

drobnoustroje oportunistyczne. Jedn

ą

z licznych dróg zaka

ż

e

ń

jest powietrze.

Zaka

ż

eniom jednak nie ulegaj

ą

wył

ą

cznie pacjenci. Mikroorganizmy

ż

yj

ą

ce w szpitalu stanowi

ą

równie

ż

zagro

ż

enie dla pracowników słu

ż

by zdrowia, a tak

ż

e dla pracowników fi rm zewn

ę

trznych wykonuj

ą

cych usługi na

rzecz szpitala (np. remonty, konserwacje, itp.) w miejscach uwa

ż

anych za potencjalnie niebezpieczne.


Zaka

ż

enia szpitalne s

ą

wypadkow

ą

szczególnego nagromadzenia si

ę

trzech podstawowych czynników, które s

ą

niezb

ę

dne do powstania czynnego zaka

ż

enia.


S

ą

to [14]:

wyj

ą

tkowo obfi te liczne rezerwuary (lub

ź

ródła) drobnoustrojów,

liczne drogi zaka

ż

enia, których wyeliminowanie nie zawsze jest mo

ż

liwe z racji istoty szpitala jako

miejsca, gdzie dokonywane s

ą

intensywne zabiegi diagnostyczne i lecznicze,

nagromadzenie w jednym miejscu osobników szczególnie podatnych (wra

ż

liwych) na zaka

ż

enia.

Jak mo

ż

na zauwa

ż

y

ć

, zaka

ż

enia szpitalne, podobnie jak inne choroby zaka

ź

ne, przebiegaj

ą

zazwyczaj według

klasycznego ła

ń

cucha epidemiologicznego.



2. RODZAJE ZANIECZYSZCZE

Ń

MIKROBIOLOGICZNYCH POWIETRZA ORAZ ICH

Ź

RÓDŁA I

REZERWUARY

W powietrzu sali operacyjnej zbieraj

ą

si

ę

pyły, cz

ą

stki biologiczne (bakterie, grzyby i ich zarodniki), opary gazów

anestetycznych i

ś

rodków antysep-tycznych, dwutlenek w

ę

gla. Cz

ą

stki biologiczne po przej

ś

ciu do postaci

aerozolowej (bioaerozole) mog

ą

by

ć

zarówno

ż

ywe jak i martwe, a tak

ż

e mog

ą

wyst

ę

powa

ć

jako samodzielne

lub by

ć

przyczepione do powierzchni pyłów utworzonych z materii nieo

ż

ywionej. Zaka

ż

enia szpitalne wywoływane

s

ą

przez drobnoustroje chorobotwórcze, jednak nale

ż

y pami

ę

ta

ć

,

ż

e zanieczyszczenia pyłowe zawieszone w

powietrzu ułatwiaj

ą

przenoszenie si

ę

tych mikroorganizmów. Pyły bakteryjne, po wyschni

ę

ciu cz

ą

stek

ś

liny i

ś

luzu,

s

ą

najbardziej niebezpiecznymi aerozolami biologicznymi [5].


2.1

Ź

ródła i rezerwuary


Rezerwuar zarazka: człowiek, zwierz

ę

,

ś

rodowisko naturalne, w którym istniej

ą

warunki do bytowania i

rozmna

ż

ania si

ę

drobnoustrojów; mo

ż

e jednocze

ś

nie stanowi

ć

ź

ródło zaka

ż

enia [14].


Podstawowym

ź

ródłem zanieczyszczenia mikrobiologicznego powietrza w bloku operacyjnym (pod

warunkiem prawidłowo działaj

ą

cej i eksploatowanej instalacji klimatyzacji - wentylacji) s

ą

przebywaj

ą

cy tam

ludzie.

Ź

ródłem bakterii w powietrzu bloku operacyjnego jest zespół operacyjny, a ich liczba pozostaje w prostym

zwi

ą

zku z liczebno

ś

ci

ą

zespołu [10]. Drobnoustroje s

ą

uwalniane wraz ze złuszczonym naskórkiem (z

odsłoni

ę

tych okolic) i wydzielane z górnych dróg oddechowych [3]. Nawet przy sterylnym ubiorze ka

ż

da osoba

zespołu operuj

ą

cego mo

ż

e wydzieli

ć

od 1500 do 50 000 mikroorganizmów i pyłu na minut

ę

. Czynnikami intensyfi

kacji rozwoju mikroorganizmów jest cz

ę

sto zła organizacja ruchu i pracy w oddziale oraz w obr

ę

bie bloku

operacyjnego [12]. Uwolnione do powietrza mikroorganizmy - osiadaj

ą

c na powierzchni instrumentów lub na

powierzchni rany - staj

ą

si

ę

sprawcami zaka

ż

e

ń

. S

ą

to przede wszystkim gronkowce w tym Staphylococcus

aureus i paciorkowce (np. Streptococ-cus pyogenes). Liczba tych drobnoustrojów wzrasta w przypadku, gdy
w

ś

ród osób z zespołu operacyjnego wyst

ę

puj

ą

przypadki chorób infekcyjnych - zwłaszcza zaka

ż

e

ń

skóry [3].

Powietrze i powierzchnie suche s

ą

najcz

ęś

ciej

ź

ródłem bakterii Gram - dodatnich (gronkowców, paciorkowców)

obecnych w kurzu, złuszczonym naskórku, krop elkach wydzieliny dróg oddechowych i włóknach materiału, z
którego wykonano odzie

ż

ochronn

ą

.

Ź

ródłem pałeczek Gram - ujemnych mo

ż

e by

ć

ś

rodowisko wilgotne [3].


Zdrowy człowiek jest równie

ż

miejscem bytowania mikroorganizmów. Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

,

ż

e te „pospolite"

mikroorganizmy, nie stwarzaj

ą

ce zagro

ż

enia dla osób zdrowych, mog

ą

okaza

ć

si

ę

niebezpieczne dla zdrowia i

background image

ż

ycia pacjenta, w szczególno

ś

ci poddanego inwazyjnym zabiegom medycznym.

Do drobnoustrojów, które wyst

ę

puj

ą

na skórze zdrowego człowieka, nale

żą

Staphylococcus epidermidis

(wyst

ę

puj

ą

cy u 85 - 100% populacji), Streptococcus (szczepy z grupy viridans) Corynebacterium species (55%),

Propionibacterium acnes (45 - 100%), Candida, Clostridium perfringens (40 - 60%), Acinetobacter (25%),
Moraxella species (5 - 15%) i okresowo równie

ż

Staphylococcus aureus - wykazano,

ż

e około 20% zdrowych

osób jest przewlekłymi nosicielami Staphylococcus aureus, 40% jest nosicielami przej

ś

ciowymi, natomiast 20%

nigdy nie b

ę

dzie nosicielami (gronkowce szczególnie ch

ę

tnie lokalizuj

ą

si

ę

w mieszkach włosowych w okolicach

bogatych w gruczoły potowe) [10]. W górnych drogach oddechowych zawsze spotykamy paciorkowce z grupy
zieleniej

ą

cej — Streptococcus viridans, w zatokach Streptococcus milleri, dwoinki Neisseria, maczugowce,

pojedyncze dro

ż

d

ż

aki, przej

ś

ciowo Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae i Haemophilus infl

uenzae [10].

Podkre

ś

li

ć

nale

ż

y,

ż

e niewła

ś

ciwie wyposa

ż

ona w urz

ą

dzenia do uzdatniania powietrza i

ź

le

eksploatowana instalacja klimatyzacyjna mo

ż

e sta

ć

si

ę

rozsadnikiem mikroorganizmów [12]. Wszystkie

elementy instalacji klimatyzacji - wentylacji sali operacyjnej mog

ą

sta

ć

si

ę

rezerwuarem mikroorganizmów.

Zanieczyszczona i zawilgocona instalacja sprzyja ich rozwojowi i proliferacji. Z uwagi jednak na wymagania

ż

yciowe drobnoustrojów, najbardziej nara

ż

one na ska

ż

enie nimi s

ą

: fi ltry, tłumiki hałasu, elementy instalacji, w

których nast

ę

puje wykraplanie si

ę

wilgoci i jej odprowadzanie (np. powierzchnie chłodnic, tace ociekowe, syfony

kró

ć

ców odpływowych), nawil

ż

acze powietrza, itp. W przypadku niesprawnie działaj

ą

cego układu fi ltracji

powietrza (filtr III stopnia), zanieczyszczenia - w tym mikrobiologiczne - przedostaj

ą

si

ę

za po

ś

rednictwem

powietrza do pomieszczenia, pogarszaj

ą

c tym samym stan higieniczny powietrza wewn

ę

trznego. Sytuacja ta jest

szczególnie niebezpieczna dla zdrowia i

ż

ycia ludzkiego, gdy w bio-aerozolu znajduj

ą

si

ę

drobnoustroje

chorobotwórcze.

2.2 Grzyby, bakterie, wirusy

Mikroorganizmy odpowiedzialne za powstawanie infekcji w organizmie człowieka to: grzyby, bakterie i wirusy.

Ś

wiadomo

ść

z zagro

ż

e

ń

jakie nios

ą

ze sob

ą

, gdy skolonizuj

ą

ciało człowieka, jest wst

ę

pem do prowadzenia

skutecznej profi laktyki w walce z zaka

ż

eniami. W

ś

ród ró

ż

norodnych drobnoustrojów mo

ż

na wyró

ż

ni

ć

takie,

których pojawienie si

ę

w organizmie człowieka jest szczególnie niebezpieczne dla jego zdrowia i

ż

ycia. W tabeli 1

przedstawiono list

ę

drobnoustrojów „alarmowych". Nie wszystkie oczywi

ś

cie mikroorganizmy przedstawione w tej

tabeli szerz

ą

si

ę

drog

ą

powietrzn

ą

.

Grzyby (mikrogrzyby) wyst

ę

puj

ą

we wszystkich

ś

rodowiskach kuli ziemskiej, s

ą

organizmami ro

ś

lino-podobnymi,

eukariotycznymi, co najmniej 20 - krotnie wi

ę

kszymi od bakterii. Ich

ś

ciana komórkowa zbudowana jest z

polisacharydów, polipeptydów i chityny. Mog

ą

one by

ć

organizmami jednokomórkowymi (dro

ż

d

ż

opodobne) lub

wielokomórkowymi (ple

ś

nie). Niektóre maj

ą

zdolno

ść

do wzrostu w obu formach, w zale

ż

no

ś

ci od warunków

ś

rodowiska - s

ą

to grzyby dimorfi czne. Liczba

ż

yj

ą

cych w

ś

rodowisku grzybów szacowana jest na około 250000

gatunków, w

ś

ród nich 270 gatunków - to udokumentowane czynniki patologiczne grzybic [6]. Na rysunku 3

przedstawiono w powi

ę

kszeniu cz

ę

sto spotykane w przyrodzie grzyby ple

ś

niowe.

Nieuszkodzona skóra, błony

ś

luzowe i sprawnie działaj

ą

cy układ immunologiczny stanowi

ą

dostateczn

ą

ochron

ę

przed inwazj

ą

grzybów. Zaka

ż

enie grzybicze jest nast

ę

pstwem bezpo

ś

redniej inwazji grzyba do tkanki [6]. Wynika

z tego,

ż

e grup

ą

najbardziej nara

ż

on

ą

na chorobotwórcze ich działanie s

ą

chorzy, u których nast

ą

piło przerwanie

ci

ą

gło

ś

ci tkanek (np. u osób operowanych, poddanych inwazyjnym zabiegom chirurgicznym) oraz pacjenci z

osłabionym systemem immunologicznym (np. leczeni na choroby nowotworowe itp.).

Najcz

ęś

ciej spotykane grzybice układowe, to [6]:Najcz

ęś

ciej spotykane grzybice układowe, to [6]:

kandydoza - wywołana przez dro

ż

d

ż

aki z rodzaju Candida;

kryptokokoza - wywołana przez grzyba dro

ż

d

ż

opodobnego Cryp-tococcus neoformans; Grzyb ten

wyst

ę

puje w odchodach kur i goł

ę

bi. Do zaka

ż

enia dochodzi drog

ą

powietrzn

ą

. Postaciami

klinicznymi zaka

ż

enia s

ą

: zapalenie płuc i zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych;

aspergiloza - wywołana przez grzyby ple

ś

niowe z rodzaju Asper-gillus;Do zaka

ż

enia dochodzi drog

ą

wziewn

ą

, przez inhalacj

ę

zatok przynosowych oraz do płuc, a tak

ż

e przez kontakt uszkodzonej tkanki

z zarodnikami wyst

ę

puj

ą

cymi w powietrzu. Postacie asper-gilozy, to grzybniak kropidlakowy,

inwazyjna aspergiloza płuc, ostre zapalenie zatok, aspergiloza mózgu;

mukormikoza (zygomikoza) - wywołana przez grzyby z rodzaju Mucor, Rhizopus, Absida. Grzyby te
s

ą

szeroko rozpowszechnione w przyrodzie. Znajduj

ą

si

ę

w powietrzu, w rozkładaj

ą

cych si

ę

produktach zwierz

ę

cych i ro

ś

linnych. Wywołuj

ą

bardzo ci

ęż

kie zaka

ż

enia u chorych z zaburzeniami

odporno

ś

ci, tak

ż

e u chorych z powikłan

ą

cukrzyc

ą

.

Wirusy, to mikroorganizmy zbudowane z kwasów nukleinowych (RNA lub DNA) i osłonki białkowej; paso

ż

yty

obligatoryjne bakterii (bakteriofagi), ro

ś

lin i zwierz

ą

t - namna

ż

a-j

ą

si

ę

jedynie w

ż

ywych komórkach organizmów

(Wirusy namna

ż

aj

ą

si

ę

jedynie w

ż

ywych wra

ż

liwych komórkach [14].); liczne chorobotwórcze [18].

background image

Bakterie ze wzgl

ę

du na ich zró

ż

nicowane zapotrzebowanie na tlen, dzielimy na kilka grup, a mianowicie [14]:

bezwzgl

ę

dne tlenowce; Bakterie te do swego wzrostu wymagaj

ą

obecno

ś

ci tlenu atmosferycznego.

Nale

żą

do nich niektóre bakterie chorobotwórcze dla człowieka (np. Micrococcus spp., Pseudomonas

spp.),

wzgl

ę

dne beztlenowce;

Bakterie te mog

ą

wzrasta

ć

zarówno w warunkach tlenowych, jak i beztlenowych; stanowi

ą

one

najliczniejsz

ą

grup

ę

chorobotwórcz

ą

dla człowieka (np. E. coli, S. aure-us),

bakterie beztlenowe;

mikroaerofile.

Bior

ą

c pod uwag

ę

zakres temperatury, w której bakterie mog

ą

wzrasta

ć

, dzielimy je na [14]:

bakterie psychrofilne; Naturalnym

ś

rodowiskiem tych bakterii s

ą

ę

biny mórz i oceanów, regiony

podbiegunowe i strumienie lodowcowe oraz inne wody zimne. Rozmna

ż

aj

ą

si

ę

one w temperaturze

od 0°C do 20° C. Wyst

ę

puj

ą

te

ż

w

ś

rodowisku ludzi i zwierz

ą

t,

bakterie mezofilne; Wzrastaj

ą

w zakresie temperatur od 20°C do 45°C; temperatura optymalna

wynosi 35°C do 37°C. W tej grupie mie

ś

ci si

ę

wi

ę

kszo

ść

bakterii chorobotwórczych dla człowieka i/lub

zwierz

ą

t oraz wchodz

ą

cych w skład fl ory fi zjologicznej,

bakterie termofilne; Naturalnym

ś

rodowiskiem tych bakterii s

ą

gor

ą

ce

ź

ródła, gnij

ą

ce siano, zło

ż

a

kompostu. Wzrastaj

ą

w zakresie temperatur 30°C do 90°C; optymalna temp eratura wzrostu wynosi

50°C do 70°C. Niektóre bakterie termofi lne wywołuj

ą

alergiczne zapalenie p

ę

cherzyków płucnych u

osób nara

ż

onych przez dłu

ż

szy okres na wdychanie kurzu ze sple

ś

niałego siana (płuco rolnika -

Micropo-lyspora faeni).

Wybrane mikroorganizmy przenoszone drog

ą

powietrzn

ą


Gronkowiec złocisty jest Gram(+) ziarenkowcem układaj

ą

cym si

ę

w skupiska przypominaj

ą

ce ki

ść

winogron -

st

ą

d pochodzi jego nazwa - rys. 4.

Ź

ródłem zaka

ż

enia szczepami gron-kowców s

ą

ludzie: skolonizowany personel

oraz chorzy (nosicielstwo w nozdrzach przednich, gardle, skórze i odbycie [4]). Rezerwuarem drobnoustrojów
mo

ż

e by

ć

równie

ż

ś

rodowisko, jednak jego rola w powstawaniu zaka

ż

e

ń

szpitalnych gronkowcem jest mniejsza.

Najcz

ęś

ciej zaka

ż

enie jest przenoszone przez bezpo

ś

redni kontakt (kontaktowa - głównie r

ę

ce [4]) oraz w

mniejszym stopniu - drog

ą

powietrzn

ą

(cz

ą

steczki kurzu, aerozol u oparzonych, chorzy z zapaleniem płuc). Do

najcz

ę

stszych gronkow-cowych zaka

ż

e

ń

szpitalnych nale

żą

zaka

ż

enia rany chirurgicznej (50%), które mog

ą

czasem manifestowa

ć

si

ę

bardzo pó

ź

no [10]. Staphylococcus aureus mo

ż

e by

ć

przyczyn

ą

zaka

ż

e

ń

skóry

(czyraki, liszajec), ran, ko

ś

ci i układu moczowego, sepsy oraz zapale

ń

płuc i zatru

ć

pokarmowych [4].

Koagulazo(-) gronkowce (CNS - coagulase negative Staphylococcus) w porównaniu do gronkowca złocistego
nie maj

ą

zdolno

ś

ci wytwarzania tak ogromnej liczby ró

ż

nych toksyn i enzymów toksycznych. Najwa

ż

niejszym

czynnikiem sprzyjaj

ą

cym zaka

ż

eniu CNS jest obecno

ść

w ustroju ciała obcego oraz powa

ż

ne uszkodzenie układu

odporno

ś

ciowego (nowotwory i uszkodzenie

ś

luzówek po chemioterapii, neutropenia). CNS mog

ą

by

ć

równie

ż

czynnikiem etiologicznym zapalenia otrzewnej u chorych dializowanych otrzewnowo na skutek upo

ś

ledzenia

funkcji opsonizuj

ą

cej płynu otrzewnowego oraz mog

ą

powodowa

ć

posocznic

ę

u noworodków o niskiej masie

urodzeniowej [10].

Paciorkowce ropne (Streptococcus pyogenes gr. A) - w masywnych zaka

ż

eniach, np. ran oparzeniowych,

istnieje tak

ż

e mo

ż

liwo

ść

przenoszenia zaka

ż

enia drog

ą

powietrzn

ą

z cz

ą

steczkami kurzu.

Ź

ródłem zaka

ż

enia

rany chirurgicznej mo

ż

e by

ć

równie

ż

nosiciel paciorkowca ropnego w gardle b

ę

d

ą

cy członkiem zespołu

operuj

ą

cego [10].


Dwoinka zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae) jest najcz

ę

stszym czynnikiem etiologicznym zaka

ż

e

ń

dróg

oddechowych, niezale

ż

nie

od wieku i regionu

ś

wiata. Ponadto mo

ż

e wywoła

ć

zapalenie ucha

ś

rodkowego, zatok obocznych nosa, zapalnie

opon mózgowo-rdzeniowych, rzadziej posocznic

ę

i zapalenie stawów. Zaka

ż

enia dwoink

ą

zapalenia płuc nale

żą

do inwazyjnych. Zaka

ż

enia Streptococcus pneumoniae poprzedza zazwyczaj kolonizacja jamy nosowo-gardłowej.

Schorzenie charakteryzuje si

ę

nasileniem cz

ę

sto

ś

ci wyst

ę

powania w miesi

ą

cach jesiennych i zimowych.

Zaka

ż

enie szerzy si

ę

drog

ą

kropelkow

ą

, zatem cz

ę

ste przebywanie w zatłoczonych pomieszczeniach sprzyja

rozprzestrzenianiu si

ę

zaka

ż

enia [10].


Pseudomonas aeruginosa [4] - rys. 5.

Ź

ródłem zaka

ż

enia najcz

ęś

ciej jest

ś

rodowisko wilgotne: nawil

ż

acze, sprz

ę

t do odsysania,

ż

ywno

ść

, antyseptyki,

kremy / emulsje do r

ą

k, miednice, mopy, szczotki, zakrapla-cze i butelki na krople do oczu wielokrotnego u

ż

ytku;

chory zwłaszcza z zaka

ż

eniem rany, dróg oddechowych, moczowych. Droga przenoszenia zaka

ż

enia najcz

ęś

ciej

odbywa si

ę

przez kontakt, rzadziej przez powietrze. Chorobotwórczo

ść

: zaka

ż

enia układu oddechowego

(powentylacyjne zapalenie płuc), moczowego, zaka

ż

enia ran, sepsa.

background image

Pałeczki Gram(-) z rodziny Enterobacteriaceae - miejscem naturalnego bytowania pałeczek jest przewód
pokarmowy człowieka i zwierz

ą

t, ziemia oraz woda. Niektóre z gatunków pałeczek z rodziny Enterobacteriace-ae,

np. Serratia marcescens, maj

ą

szczególne upodobania do

ś

rodowisk o du

ż

ej wilgotno

ś

ci (aparatura do

wspomagania oddychania, nawil

ż

acze) [10].


Legionella pneumophila (rys. 6)
jest cienk

ą

, orz

ę

sion

ą

, ruchliw

ą

pałeczk

ą

Gram - ujemn

ą

o wymiarach 0,3-0,9 x 2,0-4,0 urn [19]. Naturalnym

rezerwuarem pałeczek Legionella s

ą

zbiorniki wodne, takie jak rzeki, potoki, jednak w warunkach naturalnych

wyst

ę

puj

ą

w niewielkiej liczbie. Z uwagi na ich odporno

ść

na chlorowanie spotykane s

ą

równie

ż

w wodzie pitnej,

ale w niewielkiej ilo

ś

ci. Ch

ę

tnie gromadz

ą

si

ę

w zbiornikach ciepłej wody. Najcz

ę

stszym

ź

ródłem zaka

ż

enia jest

ś

rodowisko wodne, w tym: ska

ż

ona woda w urz

ą

dzeniach klimatyzacyjnych (np. z nawil

ż

aczy powietrza), woda

wodoci

ą

gowa, w tym ciepła, wilgotna gleba. Zaka

ż

enie nast

ę

puje drog

ą

aspiracji zaka

ż

onej wody lub inhalacji

aerozolu wodno
- powietrznego zawieraj

ą

cego te mikroorganizmy. Czynniki sprzyjaj

ą

ce kolonizacji i namna

ż

aniu si

ę

bakterii, to:

temperatura 25 - 42°C, stagnacja wody, osady, biofi lm, korozja oraz obecno

ść

pierwotniaków [19]. Nie

stwierdzono przenoszenia zaka

ż

enia z człowieka na człowieka [4, 10].


Chorobotwórczo

ść

[4]:

legioneloza (choroba legionistów) - zapalenie płuc i opłucnej, suchy kaszel, gor

ą

czka i bóle mi

ęś

ni,

niekiedy powi

ę

kszenie w

ą

troby i

ś

ledziony, biegunka, zaburzenia

ś

wiadomo

ś

ci (inkubacja 2 - 10 dni;

ś

miertelno

ść

15 - 20%);

gor

ą

czka Pontiac - zespół gry-popodobny o łagodnym przebiegu (inkubacja 1 - 2 dni).

Czynnikami ryzyka s

ą

[4]: obni

ż

ona odporno

ść

, płe

ć

(m

ęż

czy

ź

ni) wiek (powy

ż

ej 40 lat), palenie.


Mycobacterium tuberculosis (rys. 7) i inne pr

ą

tki nietypowe, przenoszone s

ą

drog

ą

powietrzn

ą

przez cz

ą

steczki

aerozolu wydzielane podczas kaszlu, kichania lub te

ż

mówienia osoby chorej z zaka

ż

eniem zlokalizowanym w

drogach oddechowych [10].

Ź

ródłem zaka

ż

enia Mycobacterium tuberculosis mo

ż

e by

ć

równie

ż

chore zwierz

ę

[4].


Odporno

ść

pr

ą

tków na czynniki fi -zyko-chemiczne jest du

ż

a. W wyschni

ę

tej plwocinie pozostaj

ą

ż

ywe przez wiele

miesi

ę

cy. W cieplarce w temperaturze 37°C, mog

ą

one

ż

y

ć

i zachowa

ć

zdolno

ść

wywoływania choroby

(zjadliwo

ść

), przez wiele lat. Dobrze znosz

ą

nisk

ą

temperatur

ę

, wzrost ich jest zahamowany, ale zachowana

ż

ywotno

ść

. Wysuszone w temperaturze 100°C pozostaj

ą

ż

ywe przez 20 min. Natomiast w

ś

rodowisku wilgotnym

w temperaturze 90°C gin

ą

ju

ż

po 15 min, w temperatury 95°C ju

ż

po 1 min. Pr

ą

tki s

ą

alkoho-lo- i kwasoodporne.

Nie niszczy ich alkohol i kwasy nawet tak silne, jak 15% i 30% kwas siarkowy. Niszczy je szybko chloramina,
mydło i promienie słoneczne. (Pr

ą

tki s

ą

naturalnie oporne na kwasy, ługi, detergenty, za

ś

wra

ż

liwe na zwi

ą

zki

fenolowe, aldehydy, alkohole, promieniowanie UV [4]). Pr

ą

tki zawarte w kropelkach

ś

liny i plwociny zostaj

ą

rozpylane przez osob

ę

chor

ą

podczas mowy i kaszlu. Cz

ęść

kropelek opada na przedmioty otaczaj

ą

ce i na

ziemi

ę

, po czym ulega wysuszeniu. Pr

ą

tki jednak pozostaj

ą

ż

ywe i zjadliwe przez kilka tygodni, szczególnie w

pomieszczeniach

ź

le wietrzonych, bez dost

ę

pu promieni słonecznych (w nasłonecznionych pomieszczeniach

ż

ywotno

ść

pr

ą

tków wynosi do 5 dni, a w ciemno

ś

ci do 5 miesi

ę

cy [4]) . Wraz z pyłem i kurzem, pr

ą

tki unosz

ą

si

ę

w powietrzu, w czasie oddychania wnikaj

ą

do dróg oddechowych i t

ą

drog

ą

dochodzi do zaka

ż

enia. W około 80%

przypadków wrotami wnikania pr

ą

tków s

ą

drogi oddechowe [11]. Chorobotwórczo

ść

Mycobacterium tuberculosis

[4]: gru

ź

lica płuc, opłucnej, nerek, ko

ś

ci i stawów, skóry, prosówkowa, gru

ź

licze zapalenie opon mózgowo-

rdzeniowych i mózgu. Gru

ź

lica jako zaka

ż

enie szpitalne dotyczy zarówno chorych jak i personelu.


Bacillus anthracis [4] - rys. 8. Chorobotwórczo

ść

: w

ą

glik skórny (r

ę

ce, przedramiona, kark), płucny (zapalenie

płuc), jelitowy.

background image

Ź

ródło zaka

ż

enia: zaka

ż

one zwierz

ę

i produkty pochodzenia zwierz

ę

cego (sier

ść

kóz, wełna, skóry); w przypadku

ataku bioterorystycznego: zarodniki w

ą

glika zawarte w rozpylonym aerozolu, w postaci sproszkowanej,

ż

ywno

ść

ska

ż

ona zarodnikami w

ą

glika. Drogi przenoszenia: kontaktowa, powietrzna, pokarmowa.


Nocardia - s

ą

to podłu

ż

ne, nitkowate Gram(+) bakterie,

ś

ci

ś

le spokrewnione z Acinomyces, bardzo szeroko

rozpowszechnione w przyrodzie, zwłaszcza w ziemi. Nocardia jest patogenem o wzrastaj

ą

cej roli w zaka

ż

eniach u

chorych z niedoborami odporno

ś

ci (zaka

ż

enia oportuni-styczne), chocia

ż

mog

ą

wyst

ę

powa

ć

równie

ż

u osób

całkiem zdrowych. Drobnoustroje z zaka

ż

onego chorego przenoszone s

ą

na innych przez r

ę

ce personelu lub

bezpo

ś

rednio przez chorych. Drobnoustrój mo

ż

e przetrwa

ć

w temperaturze pokojowej w kurzu przez wiele

miesi

ę

cy [10].


Grypa (rys. 9), to ostra choroba zaka

ź

na manifestuj

ą

ca si

ę

gor

ą

czk

ą

, bólem głowy, mi

ęś

ni i objawami ze strony

układu oddechowego (kaszel).

Ź

ródłem zaka

ż

enia jest chory i ozdro-wieniec do tygodnia od ust

ą

pienia objawów

choroby. Drog

ą

przenoszenia grypy jest powietrze [4].

Aspergillus (rys. 10) nale

ż

y do grzybów ple

ś

niowych bardzo szeroko rozpowszechnionych w przyrodzie.

Wyst

ę

puje jako saprofi t w ziemi na całym

ś

wiecie. W warunkach suchych jego zarodniki mog

ą

zachowa

ć

ż

ywotno

ść

przez wiele miesi

ę

cy. Rezerwuarami s

ą

: gleba, ro

ś

liny (np. kwiaty), woda, powietrze, ska

ż

ona

ż

ywno

ść

(np. owoce), zanieczyszczone przetrwalni-kami grzybów obuwie i ubranie osób odwiedzaj

ą

cych, odpady

organiczne, zawilgocone tynki, przewody wentylacyjne, wykładziny podłogowe, odkurzacze, itp. Czynnikiem
wpływaj

ą

cym na wzrost zanieczyszcze

ń

ś

rodowiska sporami grzybów (w powietrzu wewn

ę

trznym) s

ą

prowadzone prace remontowe [4] w obr

ę

bie lub s

ą

siedztwie budynków szpitalnych. Drog

ą

przenoszenia

Aspergillus jest powietrze. Cz

ę

sto izolowany jest z powietrza w laboratoriach oraz na oddziałach szpitalnych,

gdzie wymiana powietrza odbywa si

ę

przez otwarte okno bez fi ltracji powietrza [10].

background image

Grzyby z rodzaju Aspergillus wywołuj

ą

głównie egzogenne zaka

ż

enia szpitalne, ł

ą

cznie z małymi epidemiami

oddziałowymi. Zdarza si

ę

to wówczas, gdy w

ś

rodowisku szpitalnym (powietrze) znajduje si

ę

nadmierna liczba

zarodników Aspergillus. To samo mo

ż

e dotyczy

ć

, chocia

ż

rzadziej, innych grzybów ple

ś

niowych (np. Fusarium). U

pacjentów z poszczególnych grup ryzyka mo

ż

e rozwija

ć

si

ę

aspergiloza endogenna [14].

Chorzy po przeszczepach narz

ą

dów, otrzymuj

ą

cy leczenie immuno-supresyjne (głównie pacjenci po przeszczepie

szpiku [4]), s

ą

szczególnie nara

ż

eni na inwazyjne szpitalne zaka

ż

enie Aspergillus. Wa

ż

n

ą

rol

ę

odgrywa w tych

przypadkach

ś

rodowisko, st

ą

d bezwzgl

ę

dnie zalecane jest stosowanie fi ltrowanego powietrza (filtr HEPA) [10].


Wymagania dotycz

ą

ce sal chorych w immunosupresji:

powietrze oczyszczone z zanieczyszcze

ń

przez fi ltry absolutne (HEPA);

nadci

ś

nienie w stosunku do pomieszcze

ń

s

ą

siednich;

du

ż

a krotno

ść

wymian powietrza (powy

ż

ej 12 wym./h [4]).

W przypadku wyst

ą

pienia ogniska zaka

ż

e

ń

aspergilozy nale

ż

y wykona

ć

badania mikologiczne

ś

rodowiska

szpitalnego (Materiały polecane do bada

ń

to: próbki powietrza, wody, wymazy z powierzchni) [4].

Chorobotwórczo

ść

[4]: aspergiloza płuc lub zatok, rzadziej skóry, jelit lub jamy ustnej; wtórne ogniska grzybicze w

innych narz

ą

dach, głównie w mózgu, nerkach, osierdziu, w

ą

trobie,

ś

ledzionie.


2.3 Wzajemne oddziaływanie organizmów

W przyrodzie istnieje szereg zale

ż

no

ś

ci wzajemnego oddziaływania na siebie organizmów

ż

ywych. Celem tego

oddziaływania jest stworzenie odpowiednich warunków

ż

yciowych dla danej populacji i jej przetrwanie w danych

warunkach

ś

rodowiskowych. W organizmie człowieka istniej

ą

wyra

ź

ne zale

ż

no

ś

ci wzajemnego oddziaływania

drobnoustrojów na siebie. W normalnych warunkach, tj. w zdrowym organizmie i w prawidłowych warunkach
bytowania, odbywa si

ę

samoregulacja gatunkowa (liczba gatunków) i regulacja ilo

ś

ciowa we-wn

ą

trzgatunkowa

(nat

ęż

enie namna-

ż

ania si

ę

danego gatunku) [15].


W

ś

ród relacji zachodz

ą

cych mi

ę

dzy mikroorganizmem a organizmem gospodarza (np. człowieka) wyró

ż

nia si

ę

nast

ę

puj

ą

ce zwi

ą

zki:

saprofityzm - drobnoustrój wykorzystuje martw

ą

materi

ę

organiczn

ą

;

Drobnoustroje saprofi tyczne nie s

ą

z reguły chorobotwórcze dla ludzi. Wyj

ą

tek stanowi

ą

pacjenci z

obni

ż

on

ą

odporno

ś

ci

ą

lub z chorobami wyniszczaj

ą

cymi [14];

komensalizm - drobnoustrój przebywa w organizmie gospodarza lub na powierzchni jego ciała nie
wyrz

ą

dzaj

ą

c mu jednocze

ś

nie

ż

adnej szkody i nie przynosz

ą

c korzy

ś

ci;

symbioza - drobnoustrój przebywa w organizmie gospodarza lub na powierzchni jego ciała i ze
zwi

ą

zku tego zarówno drobnoustrój, jak i gospodarz wzajemnie czerpi

ą

korzy

ś

ci;

paso

ż

ytnictwo - drobnoustrój bytuj

ą

cy w organizmie gospodarza lub na jego powierzchni ciała

czerpie z niego korzy

ś

ci, wyrz

ą

dzaj

ą

c mu jednocze

ś

nie szkod

ę

.

Poszczególne gatunki drobnoustrojów mog

ą

oddziaływa

ć

na siebie [15]:


a) antagonistycznie - zwalczaj

ą

si

ę

nawzajem albo jeden gatunek hamuje namna

ż

anie si

ę

drugiego;


b) oboj

ę

tnie - mi

ę

dzy gatunkami drobnoustrojów zdarza si

ę

rzadko;


c) synergistycznie - wspieraj

ą

si

ę

nawzajem lub jeden gatunek wspiera drugi gatunek, wytwarzaj

ą

c np. bakteryjny

czynnik wzrostowy (synergizm mo

ż

e by

ć

: korzystny tj .pozytywny dla organizmu wówczas, gdy dwa gatunki

wspieraj

ą

c si

ę

wzmacniaj

ą

naturalny układ w miejscu osiedlenia i ich współ

ż

ycie nie wzmaga patogenno

ś

ci;

niekorzystny, tj. negatywny, gdy dwa gatunki popieraj

ą

c si

ę

wzmacniaj

ą

swoje wła

ś

ciwo

ś

ci chorobotwórcze.

Przykładem mo

ż

e by

ć

zaka

ż

e-

nie wywołane równocze

ś

nie przez bakterie rosn

ą

ce w warunkach tlenowych i przez bakterie rosn

ą

ce w

warunkach beztlenowych. Bakterie tlenowe zu

ż

ywaj

ą

c tlen znacznie ułatwiaj

ą

rozmna

ż

anie si

ę

bakterii rosn

ą

cych

w warunkach beztlenowych).

U osób starszych, osłabionych, poddawanych zabiegom operacyjnym oraz u noworodków i niemowl

ą

t dochodzi

do

ść

cz

ę

sto do zachwiania równowagi mi

ę

dzygatunkowej mikroorganizmów. Zachwianie naturalnych

mechanizmów reguluj

ą

cych drobnoustroje w ich

ś

rodowisku wyst

ę

powania prowadzi w konsekwencji do

powstania infekcji. Szczególnie niebezpieczne s

ą

te zaka

ż

enia, które powstały w wyniku przerwania ci

ą

gło

ś

ci

tkanek (np. w wyniku operacji, zabiegów chirurgicznych, inwazyjnych bada

ń

diagnostycznych).


Spo

ś

ród wielu mechanizmów chorobotwórczego działania drobnoustrojów do wa

ż

niejszych nale

żą

[15]:


a) rozmna

ż

anie si

ę

drobnoustrojów w organizmie z równoczesnym niszczeniem jego

ż

ywych komórek i tkanek;


b) rozpad komórek drobnoustrojów (u wirusów rozpad pojedynczych cz

ą

steczek, zwanych wirionami) i toksyczne

działanie na organizm ich produktów rozpadu;

c) wydzielanie przez drobnoustroje (poza

ż

yw

ą

komórk

ę

) toksyn, zwanych tak

ż

e jadami, oraz enzymów

zewn

ą

trzkomórkowych, nazywanych czasem enzymami toksycznymi, które po dostaniu si

ę

do organizmu

rozpuszczaj

ą

jego komórki.


Działanie danego mikroorganizmu na organizm człowieka mo

ż

e powodowa

ć

,

ż

e dane

ś

rodowisko staje si

ę

dobrym miejscem dla rozwoju innego drobnoustroju. Zaistnienie takiej sytuacji, szczególnie, gdy w gr

ę

wchodz

ą

drobnoustroje o du

ż

ej zjadliwo

ś

ci i oporno

ś

ci, jest niebezpieczne dla zdrowia i

ż

ycia ludzkiego. Stworzenie

odpowiednich warunków do kolonizacji mo

ż

e te

ż

nast

ą

pi

ć

w wyniku zachwiania równowagi chemicznej człowieka,

np. w wyniku podawania

ś

rodków farmakologicznych.

background image

W zaka

ż

eniach szpitalnych równoczesne wyst

ę

powanie kilku ró

ż

nych czynników etiologicznych jest niezwykle

cz

ę

ste. Najbardziej klasyczny przykład stanowi

ą

kolejno po sobie lub równocze

ś

nie wyst

ę

puj

ą

ce zaka

ż

enia

wirusowe – bakteryjne – zaka

ż

enia grzybicze. Zaka

ż

enia wirusowe mog

ą

uczyni

ć

błon

ę

ś

luzow

ą

górnych dróg

oddechowych bardziej podatn

ą

na kolonizacj

ę

(adhezja) przez bakterie (Gram - ujemne). Z kolei stosowanie

antybiotyków przeciwbakteryjnych prowadzi, jak ju

ż

wiadomo, do nadmiernego rozplemu g9rzybów [14].

cdn ...

mgr in

ż

. Krzysztof KAISER


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ZAKAżENIA SZPITALNE PRZENOSZONE DROGą POWIETRZNą, mikrobiologia+ zakażenia szpitalne
Zakażenia szpitalne przenoszone drogą powietrzną
ZAKAŻENIA SZPITALNE przenoszone przez klimatyzację
zakazenia przenoszone droga plciowa
badania w zakażeniach przenoszonych drogą płciową, Medycyna CMUJ, Dermatologia
Podaj źródła i drogi przenoszenia zakażeń szpitalnych, Mikrobiologia
wykłady, Wyklad 9, Zakażenia przenoszone drogą płciową
Profilaktyka zakażeń przenoszonych drogą krwi w praktyce stomatologicznej
Choroby przenoszone droga płciową
Choroby przenoszone droga plciawa
Definicja zakażenia szpitalnego
Zakażenia szpitalne, Mikrobiologia
WYKŁAD 8- c.d.7 i Zakażenia szpitalne, GUMed, Medycyna, Mikrobiologia, Mikrobiologia, III KOLOKWIUM

więcej podobnych podstron