Feliks Papliński urodził się dnia 17 maja 1908 r., w Romanowie, na

Ukrainie, w okręgu żytomierskim, w polskiej rodzinie robotniczej.

Robotnik w hucie szkła w Piotrkowie i w Wołominie. Członek Związku

Młodzieży Komunistycznej od 1928 r., KPP od 1930 r. W 1930 r. sekretarz OK
Komunistycznego Związku Młodzieży Polski (KZMP) w Wołominie, w latach
1930-31 członek i sekretarz OK KZMP Warszawa-Podmiejska i członek
Wydziału Zawodowego KC KZMP. Instruktor KC KZMP w okręgu Lublin –
Siedlce. Od stycznia 1933 r. do lutego 1934 uczył się w ZSRR, w szkole
Komunistycznej Międzynarodówki Młodzieży. W roku 1934 działał na terenie
Zachodniej Białorusi, był członkiem Sekretariatu Krajowego KC KZM ZB, a
także sekretarzem OK KZM ZB w Wilnie. 26 października 1934 aresztowany i
skazany na 5 lat więzienia. W kwietniu 1937 wyszedł na wolność na podstawie
amnestii. Po uwolnieniu pracował jako sekretarz Komitetu Warszawskiego
KZMP, a od grudnia 1937 r. do rozwiązania partii był sekretarzem OK KZMP
Łódź – Częstochowa. Od października 1939 przebywa w Związku Radzieckim.
Współpracownik Sztandaru Wolności w Mińsku. Członek „Grupy Inicjatywnej”
komunistów polskich w ZSRR. W styczniu 1942 wraca do kraju. Organizator
Polskiej Partii Robotniczej w Piotrkowskiem, na Lubelszczyźnie, w Łodzi, w
okręgu siedleckim. Organizator oddziałów partyzanckich Gwardii Ludowej.
1 października 1942 r. aresztowany przez gestapo w Warszawie.

Zginął wśród pięćdziesięciu powieszonych, 16 października 1942 roku.