POLITECHNIKA KRAKOWSKA

Instytut Technologii Maszyn

i Automatyzacji Produkcji

ZAKŁAD TECHNOLOGII OBRÓBKI

Szczepan Pelc

....................................................

Imię i nazwisko

Grupa 12M5 Zespół 1

r. ak. 2012/2013

LABORATORIUM

TECHNOLOGII OBRÓBKI

Ćwiczenie odpracowano

Ćwiczenie zaliczono

Prowadzący Dr inż. Małgorzata

Kowalczyk

Prowadzący Dr inż. Małgorzata

Kowalczyk

Ocena

Podpis

Podpis

Data

1.03.2013r.

Data

Ćwiczenie nr 1

TOCZENIE I WYTACZANIE

I. Cel ćwiczenia:

1. Praktyczne zapoznanie studentów z rodzajami i zastosowaniem noży

tokarskich,

2. Zapoznanie studentów z zastosowaniem toczenia do obróbki różnych

powierzchni,

3. Określenie zależności kinematycznych i technologicznych w procesie

toczenia.

II. Wymagane wiadomości:

1. Kinematyka i odmiany toczenia,
2. Klasyfikacja i charakterystyka noży tokarskich,
3. Budowa i stereometria ostrza noża tokarskiego w układzie narzędzia,
4. Rodzaje materiałów narzędziowych i powłok stosowanych na ostrza,

5.

Chropowatość powierzchni przedmiotu obrobionego i jej parametry.

III. Opis stanowiska laboratoryjnego:

Tokarka uniwersalna, nóż tokarski składany, polimetaliczny, normalny.

Materiał wg wskazań prowadzącego ćwiczenie. Profilometr cyfrowy
SJ – 201 P f-my Mitutoyo.

IV. Przebieg ćwiczenia:

Zadanie laboratoryjne 1. Wykonać rysunek przedmiotu typu wałek a następnie

dobrać narzędzia potrzebne do obrobienia zaznaczonych powierzchni.

Nr

pow.

Oznaczenie

płytki/oprawki

α

0

γ

0

λ

s

к

r

к

r

’

r

є

1

oprawka PTGNR2020K16

płytka TNMG 160412

0°

-6

-15

91°

2,9°

0,12

2

oprawka PTGNR2020K16

płytka TNMG 160412

0°

-6

-15

91°

2,9°

0,12

Zadanie laboratoryjne 2. Dobrać parametry obróbki wg katalogu

narzędziowego do wykonania przedmiotu podanego na rysunku w punkcie 1.

Tokarka MASTERTURN400x1000 P

S

= 7,5 [kW]

Materiał obrabiany Pt7

Nr

pow.

d x l

[mm]

n

[obr/min]

v

c

[m/min]

f

0

[mm/obr]

a

p

[mm]

Ośrodek

obróbkowy

t

s

[min]

1

40x100

637

80

0,211

2,5

na sucho

0,17

2

40x100

637

80

0,211

2,5

na sucho

0,61

Zadanie laboratoryjne 3. Określić wpływ posuwu i promienia naroża na
chropowatość powierzchni obrobionej.

Tokarka MASTERTURN400x1000 P

S

= 7,5 [kW]

Materiał obrabiany Pt7

Narzędzie: oprawka PTGNR2020K16

płytka TNMG 160412

r



= 91°

'

r



= 2,9°

a

p

= 0,5 [mm]

Ośrodek obróbkowy: na sucho

d x l [mm] n [obr/min] v

c

[m/min] f

0

[mm/obr]

r

є

[mm]

R

a

[μm]

32,5x10

950

97

0,077

1,2

0,54

32,5x10

950

97

0,105

1,2

0,60

32,5x10

950

97

0,211

1,2

1,34

32,5x10

950

97

0,307

1,2

2,65

32,5x10

950

97

0,422

1,2

4,51

32,5x10

950

97

0,211

1,2

1,51

32,5x10

950

97

0,211

0,8

1,97

32,5x10

950

97

0,211

0,4

4,20

V. Zadania do wykonania:
1.Podać definicję parametrów geometrycznych obrabianej powierzchni.
2.Wykonać wykresy R

a

w funkcji posuwu f

0

i R

a

w funkcji promienia naroża r

є

.

VI. Literatura.

[1] Brodowicz W.: Skrawanie i narzędzia, WSiP, Warszawa 1995.
[2] Dmochowski J.: Podstawy obróbki skrawaniem, PWN, Warszawa 1983.
[3] Grzesik W.: Podstawy skrawania materiałów metalowych, WNT,

Warszawa1998.

[4] Jemielniak K.: Obróbka skrawaniem, PW, Warszawa 1998.
[5] Kaczmarek J.: Podstawy obróbki wiórowej, ściernej i erozyjnej, WNT,

Warszawa1970.

[6] Katalogi narzędziowe – SANDVIK Coromant, Iscar.
[7] Poradnik inżyniera – Obróbka skrawaniem, t.1, WNT, Warszawa 1991.
[8] Przybylski L.: Strategia doboru warunków skrawania współczesnymi

narzędziami, PK, Kraków 1999.

[9] Wysiecki M.: Nowoczesne materiały narzędziowe stosowane w obróbce

skrawaniem, WNT, Warszawa 1997.

Wnioski do zadania laboratoryjnego 3.

Wyraźnie widać zatem, że wraz ze wzrostem posuwu f

0

chropowatość powierzchni

obrobionej wzrasta, natomiast wraz ze wzrostem promienia naroża r

є

maleje.

V. Ad.1

Chropowatość lub chropowatość powierzchni – cecha powierzchni ciała stałego,
oznacza rozpoznawalne optyczne lub wyczuwalne mechanicznie nierówności
powierzchni, niewynikające z jej kształtu, lecz przynajmniej o jeden rząd wielkości
drobniejsze. Chropowatość w przeciwieństwie do innej podobnej cechy – falistości
powierzchni, jest pojęciem odnoszącym się do nierówności o relatywnie małych
odległościach wierzchołków. Wielkość chropowatości powierzchni zależy od rodzaju
materiału i przede wszystkim od rodzaju jego obróbki. W budowie maszyn stosuje się
dwa parametry (stosuje się więcej parametrów – te dwa można uznać za podstawowe)
określające:

Ra - Średnie arytmetyczne odchylenie profilu od linii średniej,
Rz - Wysokość chropowatości według dziesięciu punktów profilu.

Ad.2 Wykresy