1 |

S t r o n a

przydatne polecenia

wprowadzanie kometarzy

%

przelamanie polecenia oraz jego kontuacja w nowy wierszu

…

wyświetlanie na ekranie tekstów

disp(‘tekst’), dips(x)

disp(‘Obliczenie miejsc zerowych:’)

- wyświetlenie wpisanego tekstu

disp(x_0)

- wyświetlenie zmiennej ‘x_0’ (wyświetla tylko jedną zmienną)

tekst zapisujemy między znakami: ‘ tekst ‘


miejsce zerowe

fzero(f,n)

f

- funkcja,

n

- przybliżone położenie miejsca zerowego)

minimum lokalne

fminbnd(f,x1,x2)

f

- funkcja,

x1,x2

- zakres dla jakiego wyznaczamy minimum lokalne

maksimum lokalne

fminbnd('-(-0.7+x.*sin(x))',x1,x2)

aby wyznaczyć maximum lokalne zamiast f wpisujemy pełną funkcję ze znakiem '-'
x1,x2

- zakres dla jakiego wyznaczamy maximum lokalne

całka oznaczona

quadl(f,x1,x2)

f

- funkcja

x1, x2

- przedziały całkowania

definicja funkcji

inline('funkcja')

funkcja - podajemy równanie funkcji, np. 2*x*sin(x)


przekształcenie liczby (zmiennej) w łańcuch znaków (tekst)

num2str(x)

stworzenie macierzy z pojedynczych łańcuchów

str2mat(z,b,c)

skleja łańcuchy w jeden ciąg znaków

strcat([‘tekst’, num2str(x)])

strcat([‘tekst’, num2str(x), ‘lub zmienne - liczby zamienione na ciąg znaków’])
tekst zapisujemy między znakami: ‘ tekst ‘
każdy kolejny element oddzielony jest przecinkiem

2 |

S t r o n a

funkcja obliczająca wartości wielomianu zadanego przez współczynniki

polyval(wielomian, x)

wielomian

- wektor zawierający współczynniki wielomianu

x

- współrzędne x

obliczenie miejsc zerowych wielomianu

roots(wielomian)

wielomian

- wektor zawierający współczynniki wielomianu

funkcja zwraca wektor współczynników nowego wielomianu
będącego pochodną wejściowego wielomianu różniczkowanego

polyder(wielomian)

wielomian

- wektor zawierający współczynniki wielomianu

powoduje umowny podział okna graficznego na
wiersze i kolumny oraz umieszczenie następnego wykresu
w „podoknie” (liczenie „podokien” odbywa się wierszami)

subplot(m,n,p)

m

- liczba wierszy w oknie graficznym

n

- liczba kolumn w oknie graficznym

p

- „podokno”, w którym chcemy umieścić wykres

Interpolacją (czyli znalezienia krzywej przechodzącej przez zadane punkty)

y=interp1(xi, yi, x, ‘metoda’)

xi

- wektor współrzędnych ‘x’ węzłów interpolacji

yi

- wektor współrzędnych ‘y’ węzłów interpolacji

x

- wektor punktów na osi X, dla których będą obliczane interpolowane wartości y

‘metoda’

- wpisujemy rodzaj interpolacji:

 nearest – funkcja najbliższego sąsiedztwa
 linear –

funkcja łamana (liniowa)

 spline –

funkcja sklejana 3-go stopnia (splajn)

 pchip (lub cubic) –

wielomian 3-go stopnia

Największy wyraz macierzy

A_max=max(A)

A

- macierz, w której szukamy max wyrazu

Najmniejszy wyraz macierzy

A_min=min(A)

A

- macierz, w której szukamy min wyrazu

Największy wyraz macierzy

A_max=max(A)

A

- macierz, w której szukamy max wyrazu

Aproksymacja wielomianem n-tego stopnia

aproksymacja=polyfit(x,y,n)

x

- współrzędna x punktów danych pomiarowych

y

- współrzędna y punktów danych pomiarowych

n

- stopień wielomianu