Margaret Way

Nowa gwiazda

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Nie miała pojęcia, gdzie jest. Upał i oślepiające światło! Niewiarygodne

barwy pustynnego piasku, barwy ognia i dojrzałej pomarańczy. Blask

płonącego pieca na tle błękitu nieba. Odurzający ogrom przestrzeni i, jak

okiem sięgnąć, ani śladu człowieka. Właśnie tak musi czuć się marynarz

dryfujący po oceanie, pomyślała. Podróż stała się prawdziwym wyzwaniem,

ale tego właśnie potrzebowała. Przestrzeń, czyste powietrze, wolność. W tak

niezwykłym, tak różnym od wszystkiego, co dotąd znała miejscu, być może

wreszcie odzyska równowagę ducha. Bezkresna, pustynna kraina,

surrealistyczny krajobraz, który mijała w drodze do buszu w Queenslandzie,

wywarł na niej przedziwne wrażenie.

Czerwona ziemia, kobaltowe niebo, sterczące kępy wypalonej słońcem

trawy w kolorze starego złota, w oddali zaś rozedrgany obraz fatamorgany,

przedstawiający kuszącą zieleń oazy z taflą czystej wody. Posuwający się w

znojnym trudzie dawni osadnicy jakże często musieli podążać za takim

mirażem. Była to budząca grozę, ale i oszałamiająca pięknem kraina.

Zatrzymała się na drodze, która zdawała się prowadzić donikąd.

Podczas kilkudniowej podróży Casey nie spotkała jeszcze żywej duszy.

Wyłączyła kluczyk w stacyjce starej,wysłużonej półciężarówki i kolejny raz

sprawdziła kierunek na mapie. Przerażeniem napawała ją myśl, że mogłaby

zgubić się na tym ogromnym pustkowiu, gdzie niebezpieczeństwo czyhało na

każdym kroku. I to nie tylko wtedy, gdyby zepsuł się samochód lub zabrakło

wody. Oślepiający blask działał jak środek nasenny. Wiekowy pikap nie miał

klimatyzacji, więc czuła się w nim jak w buchającym żarem piecu.

pona

lous

Dobrze, że była twarda. Tego nauczyło ją życie. Nikt się o nią nie

troszczył. Przyszła na świat w chałupie na przedmieściach tropikalnego

miasteczka. Wychowywała ją matka, która nie bardzo umiała zadbać o siebie,

a co dopiero o córkę. Po śmierci matki, która przedawkowała narkotyki,

Casey trafiła do domu dziecka. Wytrzymała ten koszmar do szesnastego roku

życia. Odchodząc, zabrała z sobą wyłącznie bolesne wspomnienia.

Nigdy nie miała prawdziwego domu.

Przez ciebie, Jocku McIvorze! - po raz tysięczny, a może milionowy

pomyślała mściwie. Jedyną pociechą było to, że z całą pewnością trafił do

piekła. Bo gdzieżby indziej?

Rozejrzała się wokół. Nie mogła tu tkwić bez celu, musiała jechać dalej.

Wiedziała, że Channel Country leży w południowo- zachodniej części kraju i

słynie z gorącego klimatu. Kiedy o tym czytała, wydawało się jej, że to sam

koniec świata. Dzika, owiana legendą kraina potężnych właścicieli bydła.

Takich jak Jock McIvor.

Nie znała swojego ojca. W szkole dokuczano jej z tego powodu,

również matka była przedmiotem żartów. Dzieci potrafią być okrutne. Śliczna

jak z obrazka, ale przytłoczona życiem, matka Casey najpierw szukała

ukojenia w alkoholu, a później w narkotykach. Wyznała córce, że nie ma siły

dalej żyć.

Niedługo potem przedawkowała narkotyki. Miała wówczas trzydzieści

sześć lat. Casey obwiniała siebie, że nie zdołała ochronić matki, lecz jak

jedenastoletnia dziewczynka miała tego dokonać?

Znalazła się w sierocińcu wśród dzieci, których rodzice albo nie żyli,

albo nie chcieli ich znać, lub też nie byli w stanie zapewnić im choćby

minimalnych warunków egzystencji.

pona

lous

Casey wyliczyła, że przejechała jakieś dwieście kilometrów na zachód

od miasteczka Cullen Creek, gdzie zatrzymała się, by coś zjeść. Wzbudziła

przy tym sensację okolicznych mieszkańców, zupełne jakby przyfrunęła z

odległej planety. Mimo że kosmitka, dostała jednak filiżankę gorącej herbaty i

talerz świeżych kanapek z szynką, a na deser pachnącą cynamonem

drożdżówkę z jabłkiem oraz dobrą radę, że podróżując po buszu, powinna

zawsze kogoś poinformować, dokąd się udaje.

Nie opowiadała o swoich planach, nigdy i nikomu, taka już była.

Wystarczy, że już samym wyglądem zwracała na siebie uwagę i prowokowała

do durnych przycinków i nagabywań. Bardzo wysoka i ruda, trudno takiej nie

zauważyć. Nawet matka zdawała się ją winić, że tak bardzo różni się od

innych dzieci. W szkole tylko jej dokuczano, za to w sierocińcu musiała

ratować się silnymi pięściami i wysokim wzrostem. I ratowała się nad wyraz

skutecznie, bo przetrwała, nie dała się złamać, zeszmacić. Świat jest zły,

szybko to zrozumiała. By utrzymać się na powierzchni, trzeba być twardym,

nikomu nie ufać i na nikogo nie liczyć. Tę wiedzę też przyswoiła sobie

błyskawicznie. Lecz oto sześć tygodni temu jakby grom strzelił z jasnego

nieba. Judith Harrison z uporem poszukiwała swej przyjaciółki z dzieciństwa,

a kiedy dowiedziała się o jej śmierci, z determinacją starała się odnaleźć jej

jedyne dziecko, córkę o imieniu Casey. I wreszcie dopięła swego.

Judith znała wszystkie szczegóły rodzinnej tragedii, o której Casey nie

miała pojęcia. Wyszło na jaw, że jej biedna mama pochodziła z zamożnego

domu. Niewiarygodne. Kobieta, która żyła wraz z dzieckiem niemal w nędzy,

miała bogatych rodziców. Co za ironia losu! Dziadkowie Casey zmarli jakiś

czas temu, przekazując cały majątek na schronisko dla kotów. Wtedy Judith

ogarnęły wyrzuty sumienia. Powinna była już przed laty odnaleźć przyja-

pona

lous

ciółkę, która uciekła z rodzinnego domu, zacierając za sobą wszelkie ślady.

Jak to zwykle bywa, uciekła z powodu mężczyzny, człowieka bardzo

tajemniczego. Dziadkowie Casey nigdy go nie poznali, ale budził w nich

paniczny lęk. Zawładnął życiem ich jedynej, wspaniałej córki i zmienił ją w

zupełnie inną osobę.

Judith tylko raz, i to przelotnie, widziała kochanka matki Casey. Jednak

to wystarczyło, żeby tydzień później rozpoznała go w telewizji.

Nazywał się Jock McIvor. Wielki hodowca bydła, milioner, prawdziwy

pan i władca. I tak też się nosił.

Judith twierdziła, że z uwagi na uderzające podobieństwo na pewno był

ojcem Casey, która, kiedy tylko została sama, natychmiast ruszyła do dzieła.

Postanowiła zdobyć jak najwięcej informacji o Jocku McIvorze, sprawcy

wszystkich nieszczęść. Zbierała wycinki prasowe, gromadziła zdjęcia. Judith

Harrison nie kłamała. Jock McIvor miał opinię przystojnego mężczyzny, lecz

to za mało powiedziane. Wysoki, szczupły, z burzą rudych, mieniących się

złotem włosów, z szafirowymi oczami i dołeczkiem w policzku... Casey

uśmiechnęła się w duchu. Ten opis mógłby dotyczyć jej. W ogóle nie była

podobna do swojej ciemnowłosej mamy o piwnych oczach, która mogła mieć

co najwyżej metr sześćdziesiąt centymetrów wzrostu. Była niemal wierną

kopią tego łajdaka, który uwiódł piękną, niewinną i mało zaradną dziewczynę,

i zniszczył jej życie.

Jock McIvor, człowiek pozbawiony sumienia.

Potężny, bogaty, zmieniający kobiety jak rękawiczki. Wykorzystał jej

matkę i wrócił do swojego świata, gdzie nie było miejsca dla naiwnych

panienek. Kiedy matka Casey zorientowała się, że jest w ciąży, była już

zupełnie sama, daleko od domu. Nie miała się do kogo zwrócić, bo dla

pona

lous

ukochanego wyrzekła się rodziców.

Ubóstwiany mężczyzna był żonaty, miał córkę o imieniu Darcy.

Prawdziwy łajdak.

Niestety już nie żył. Cóż, zdarza się, ale rodzina odpokutuje jego winy.

O „spadkobierczyniach fortuny McIvora" - jak nazywała je prasa - Casey

wiedziała wszystko, szczególnie o młodszej z sióstr, Courtney. To

niesprawiedliwie, że tarzały się w pieniądzach, podczas gdy ona, też córka

McIvora, nie posiadała nic. Najwyższy czas skończyć z niesprawiedliwością.

Wystarczająco wycierpiała w domu dziecka, gdzie musiała walczyć o

przeżycie.

Gdy miała czternaście lat, w pustym pokoju dopadł ja Cobra. Nie doszło

do gwałtu, bo celnym kopem zgięła wpół drania, dołożyła co nieco, a potem

narobiła krzyku. Już wtedy była wysoka i bardzo silna. Owe kopy stały się

jasnym przesłaniem dla innych: dla własnego dobra zostawcie McGuire w

spokoju. Więc ją zostawiono. Czy jednak kiedykolwiek zdoła zapomnieć

dwóch udręczonych kolegów z sierocińca, którzy tylko w samobójczej

śmierci widzieli szansę na ukojenie?

Często się za nich modliła...

Nie miała żadnego wykształcenia, nie skończyła nawet szkoły

podstawowej, szczęśliwie odkryła w sobie talent wokalny, dzięki czemu, by

przeżyć, nie zmywała garów w barach, tylko w nich śpiewała. Szczególnie

sprawdzała się w country, akompaniując sobie na gitarze.

Gry na tym instrumencie nauczył ją jeden z wielu chłopaków, którzy

przewinęli się przez jej życie. Podarował nawet Casey drogą gitarę, mówiąc,

że będzie jej lepiej służyła. Ukończyła też kilka kursów dla dorosłych, w tym

francuski dla początkujących. Dzięki temu miała się za osobę wyrobioną

pona

lous

kulturalnie. Egzamin na prawo jazdy zdała znakomicie, okazała się też

świetnym mechanikiem. Błyskawicznie nauczyła się naprawiać stare graty, co

sprawiało jej wielką frajdę, no i dzięki temu jej przedpotopowy pikap wciąż

był na chodzie.

Otrząsnęła się z zadumy. Za wzniesieniem ujrzała imponująco

wyglądający dom, zupełnie niepasujący do tych zalesionych, opustoszałych

terenów. Jakieś gospodarstwo? - pomyślała, wyglądając przez szybę. Nie

dostrzegła nic oprócz typowych dla tej okolicy pustynnych dębów, wysokich

eukaliptusów i kilku palm. Dwupiętrowy budynek z różowej cegły, z

szerokimi werandami, otaczała metalowa, ażurowa balustrada pomalowana na

biało. Skąd wzięła się taka rezydencja na zupełnym odludziu?

Dom wydawał się zamieszkany. Casey dojrzała metalowy,

galwanizowany zbiornik i zabudowania gospodarcze. Pewnie nie odmówią

pić spragnionemu. Mieszkańcy buszu słynęli z gościnności. A może znów

pakuje się w kłopoty? Nic nie było jej w stanie zaskoczyć.

- Zobaczymy - mruknęła i skręciła w żwirowaną drogę, wiodącą w

kierunku domu. Wysiadła z samochodu, otworzyła bramę, wjechała do środka

i zamknęła bramę, żeby nie uciekły krowy, które mogły się paść gdzieś z tyłu.

Ani śladu krów, tylko łaciaty pies pasterski. Znała tę rasę. To

queensland blue heeler, który pilnował i zaganiał bydło. Wybiegł zza rogu,

głośno ujadając.

- Cześć, stary, nie mam złych zamiarów, przyszłam tylko po wodę, bo

mi się kończy - powiedziała pewnym głosem.

Widocznie przypadła mu do gustu, bo przestał szczekać i zbliżył się,

jakby chciał wyjaśnić nieporozumienie.

- Jak masz na imię? - spytała, głaszcząc psa. Casey wolała zwierzęta

pona

lous

od ludzi, a i one odwzajemniały jej uczucia. Na obroży widniało imię psa. -

Jak się masz, Rusty, dobry piesek, zaprowadź mnie do domu - szepnęła.

Mogłaby przysiąc, że Rusty się uśmiechnął.

Zastukała do drzwi. Nikt nie otwierał. Właściciele prawdopodobnie

pojechali do pobliskiego miasteczka, Koomera Crossing. Cały czas patrzyła

na psa, żeby przekonać go, że nie ma złych zamiarów. Witrażowe

wykończenie drzwi pochodziło z okresu secesji. Casey była spragniona

piękna i teraz nadrabiała stracony czas. Nagle drzwi się uchyliły, a jej oczom

ukazał się obszerny hol rozświetlony słońcem. Zwróciła uwagę na nietypową

podłogę z desek z jasnego i ciemnego drewna, ułożonych naprzemiennie.

Całe umeblowanie stanowiła mała ciemna konsola, nad którą wisiał obraz.

- Dzień dobry! - zawołała. Żadnej odpowiedzi. Gdyby ktoś był w

domu, z pewnością usłyszałby szczekanie psa.

Nie mogąc się powstrzymać, weszła do środka. Rusty nie odstępował jej

na krok, ale nie atakował, nawet nie powarkiwał.

To dopiero pies obronny, uśmiechnęła się do siebie. Patrzył na nią,

jakby zapraszał do zabawy. Jak już tu jestem, to wezmę trochę wody,

usprawiedliwiła się w duchu. Wróciła do samochodu po kanister. Rusty

podążał jej śladem, przyjaźnie merdając ogonem. Pewnie ufa kobietom. Cie-

kawe, czy tak samo zachowywałby się wobec mężczyzny, pomyślała.

Napełniła kanister. Tak się jej tu podobało, że postanowiła rozejrzeć się

po domu. Nie będzie wchodzić na górę, przejdzie się tylko po parterze i po

ogrodzie.

Dom był duży, ale oszczędnie umeblowany. Drzwi wiodące do ogrodu

były otwarte. Musi tu być bardzo bezpiecznie, pomyślała. Rusty spoglądał z

radosnym oczekiwaniem.

pona

lous

Nagle ktoś zaszedł ją od tyłu i mocno złapał za ręce. Nie słyszała

odgłosu zbliżających się kroków.

- Czego tu szukasz, kowboju ? - spytał męski głos. Usłyszała

trzaśnięcie drzwi. Pies został na dworze.

O nie! Nikt nie będzie mnie szarpał, oburzyła się w duchu. Na

nadgarstkach czuła stalowy uścisk. Aż strach pomyśleć, jak wygląda ten

mężczyzna, ale nie będzie go błagać o litość.

Poczuła przypływ adrenaliny. Próbowała się wyrwać. Była silna i

wysportowana. Cztery razy w tygodniu chodziła na siłownię, podnosiła

ciężary, ćwiczyła karate. Udało się jej oswobodzić jedną rękę. To

wystarczyło. Była gotowa się bronić. Powracały dawne, bolesne

wspomnienia. Zrobiła dwa szybkie kroki do przodu i zaatakowała. Mężczyzna

w ostatniej chwili uchylił się. Szybki obrót i cios w szczękę, który tym razem

doszedł do celu.

Jednak kilka sekund później znalazła się na dywanie, z trudem łapiąc

oddech, a napastnik pochylał się nad nią.

Nie dam się skrzywdzić, powtarzała sobie. Jeden szybki ruch i znowu

była na nogach, w pełnej kontroli, skupiona na obronie. Nie było powodu do

paniki. Nie miała zamiaru poddać się bez walki.

Nikomu nie ufaj. Od tego może zależeć twoje życie.

Mężczyzna był wyższy od niej o około dziesięć centymetrów. Smukły,

o surowej urodzie. Przed trzydziestką. Opalony, o wyrazistych rysach i

gęstych złotobrązowych włosach, ze słonecznymi pasemkami. Przez chwilę

wydawało się jej, że również oczy mają złoty kolor.

Nie wyglądał na gwałciciela.

- Nie zrobię ci krzywdy - powiedział z zaskoczoną miną. Dopiero po

pona

lous

chwili te słowa w pełni do niej dotarły.

- Kim jesteś? - spytała agresywnie, cofając się w kierunku drzwi, żeby

wpuścić psa.

- Nie miałem pojęcia, że jesteś kobietą - stwierdził cicho. - Ale to ja

powinienem spytać, kim jesteś i czego tutaj szukasz? - dodał ostrzej. - I

dlaczego ćwiczysz karate?

- Żeby bronić się przed takimi facetami jak ty! - odpowiedziała

gniewnie. - Może nie powinnam tu wchodzić, ale pukałam. Nikt nie otwierał.

Drzwi nie były zamknięte na klucz. Sądziłam, że nic się nie stanie, jak wezmę

trochę wody do kanistra. Co mogłabym tu ukraść? - spytała z ironią. -

Wpuszczę psa - wycedziła, kierując się do drzwi. Teraz dopiero zdała sobie

sprawę, że ten mężczyzna był bardzo silny i żadna kobieta nie dałaby mu

rady. Zziajany Rusty wbiegł do środka.

- Siad - rozkazał jego pan, a pies natychmiast usłuchał. - Jak się

nazywasz? - zwrócił się do niej oficjalnym tonem, jak policjant.

- Casey McGuire.

- Bez wątpienia z szalonego klanu McGuire'ów? - Przyjrzał się jej

badawczo. Wyglądała niezwykle kobieco.

- Jestem sierotą, nie należę do żadnego klanu.

- Ku wielkiej uldze twojej dalszej rodziny - zadrwił. - Więc co tu

robisz, Casey McGuire?

- Jestem przejazdem. A to twój dom?

- Tak, ale tu nie mieszkam. Chwilowo urządził się tutaj nauczyciel

miejscowej szkoły. Wprawdzie do miasta jest kilka kilometrów, ale jemu to

nie przeszkadza.

- Nigdy nie zamyka drzwi na klucz?

pona

lous

- Teraz zacznie, choć jak sama powiedziałaś, nie ma tu wiele do

zabrania. Przepraszam za użycie siły, ale wziąłem cię za włóczęgę.

- W porządku - powiedziała pewnym tonem. - Teraz wiesz, że się

pomyliłeś. Ja nie przepraszam, bo sobie na to zasłużyłeś.

Uśmiechnął się, dotykając twarzy, gdzie widniał ślad po uderzeniu.

- Zaskoczyłaś mnie kompletnie, więc nie przypisuj sobie zbyt wiele.

- Dobra, dobra - mruknęła. - A ty jak się nazywasz?

- Connellan. Troy Connellan. Mój ojciec jest właścicielem Vulcan

Plains, to sto kilometrów stąd. Musiałem pojechać do miasteczka i po drodze

zajrzałem tutaj. Nie wspomnę naszemu nowemu nauczycielowi, że ktoś tu się

pojawił nieproszony. Zaczerwieniła się.

- Przepraszam. Trudno to wytłumaczyć. Tak mi się spodobał dom i

Rusty. - Strzeliła palcami, a pies zbliżył się, nadstawiając głowę do pieszczot.

- Może i wygląda słodko, ale nie zawsze jest taki przyjazny.

- Mam podejście do zwierząt. A ciebie przekonałam?

- Skończmy już z tym. Zaczęło się źle, ale ci wierzę. Gdzie się

wybierasz?

- Zatrzymam się w Koomera Crossing.

Skinął głową, nadal przyglądając się jej badawczo. Nie było w tym nic

lubieżnego, tylko zainteresowanie.

- A co dalej?

- Jadę do posiadłości McIvorów. Murraree, tak nazywa się ich farma?

- Jesteś spokrewniona z Jockiem?

- Można to tak nazwać.

- Wiesz, że już nie żyje?

- Słyszałam, ale nie znam szczegółów.

pona

lous

- Intrygujesz mnie, panno McGuire. Zaczynała się czuć nieswojo w

jego towarzystwie.

- Nie mam zbyt wiele czasu - wycedziła przez zęby. - Znałeś Jocka

McIvora?

- Wszyscy go znali... Przypominasz go. Uprzedziłaś Darcy i Courtney o

swoim przyjeździe ? - spytał drwiąco.

Gdy spojrzała na niego, zdała sobie sprawę, że był wyjątkowo

przystojny, oczywiście jeśli ktoś gustuje w wysokich, silnych facetach o

wyjątkowo wyrazistych rysach.

Tak, na modela z kolorowych magazynów raczej się nie nadawał, ale z

tym swoim lekko zniekształconym orlim nosem, pewnie efekt jakiejś bijatyki,

i złotymi oczami dzikiego kota naprawdę mógł się podobać.

- To będzie wielka niespodzianka - mruknęła mściwie. Wzdrygnął się

lekko na jej słowa. Tyle w jej głosie nienawiści i jadu...

- Nie wątpię, Casey... Kim właściwie jesteś?

- Nie twoja sprawa, Connellan. Zabieram kanister i ruszam w drogę.

Miłego dnia.

Podążył za nią.

- Chcesz dojechać tym wrakiem do Murraree? - spytał z

niedowierzaniem.

- Ten wrak wiernie mi służył przez wiele lat - odrzekła z dumą.

- W miasteczku jest policja. Masz aktualny przegląd techniczny?

- Żartujesz. Kto tu zwraca uwagę na takie rzeczy?

- Żebyś nie była zaskoczona. Ale rozumiem, masz w nosie, że

ratowanie nieodpowiedzialnych idiotów... czy też idiotek., co to rozkraczają

się gdzieś w buszu i modlą się o wybawienie, wymaga czasu i pieniędzy.

pona

lous

- Uważaj, koleś... - Oparła ręce na biodrach. - Może mój pikap nie jest

zbyt piękny, ale wiem, jak utrzymać go na chodzie. Założę się, że mogłabym

wiele cię nauczyć w tym względzie. Na pewno nie rozkraczę się po drodze.

- Nie grzeszysz skromnością. - Uśmiechnął się lekko. Z niechęcią

stwierdziła, że zaczyna się jej podobać.

- Spróbuj jeszcze raz nazwać mnie nieodpowiedzialną idiotką...

Skłonił się drwiąco.

- Generalizowałem, skarbie.

- Nie jestem twoim skarbem. Jeśli już, to panna McGuire.

- I to wyjątkowej urody panna, z płomiennym potokiem zamiast

włosów. - Znów się uśmiechnął. - Pozwolisz zaprosić się w miasteczku na

kawę?

- Raczej nie. - Ten facet zbyt mocno przypadł jej do gustu. - Jak

daleko jest stąd do Murraree?

- Rzut beretem, to znaczy jakieś trzy godziny jazdy. Nie radziłbym

podróżować po zapadnięciu zmroku.

- Sądzisz, że boję się ciemności?

- Ty? Skądże! Ale na drogę wychodzą kangury, a to wyjątkowo głupie

zwierzęta. Myślę, że twój pikap nie przeżyłby czołowego zderzenia. Trzeba

się odpowiednio wyposażyć na takie niespodzianki.

- To twój samochód stoi tam, za bramą? Przeskoczyłeś przez płot?

- Chciałem cię zaskoczyć, przecież zamknęłaś za sobą bramę.

- A co, powinnam zostawić otwartą? - zadrwiła. - Nie znam tutejszych

obyczajów, jestem pierwszy raz w buszu.

Zaskoczony, zmarszczył brwi.

- Jock cię nie zapraszał?

- Nigdy nie miałam przyjemności go poznać.

- Ale jesteś z nim spokrewniona?

- Nie da się ukryć... Znasz jego spadkobierczynie?

- Tylko Darcy. Młodsza, Courtney, mieszkała dotąd z matką w

Brisbane. Niedawno wróciła. Jeszcze jej nie widziałem. Zarządzam jedną z

odległych farm.

- Tak... Jesteś taki pewny siebie, bo twój ojciec ma pewnie

nieprzebrane stada bydła.

- Nie zazdrościłabyś mi, gdybyś wiedziała, jak wygląda moja praca.- A

co mnie to obchodzi? Bądź uprzejmy odsunąć się od samochodu. Ruszam do

Koomera Crossing. W miasteczku, w którym się ostatnio zatrzymałam, ludzie

gapili się na mnie, jakbym spadła z księżyca.

- To ze względu na uderzające podobieństwo do Jocka McIvora. Masz

nawet taki sam dołeczek w policzku.

Usiadła za kierownicą.

- Proszę otworzyć bramę.

- Masz sumienie zostawić Rusty'ego? Tak bardzo cię polubił.

- To twój pies. Podrzuciłeś go nauczycielowi.

- Potrzebował ochrony.

- Nie usprawiedliwiaj się.

- Co, mamy miękkie serduszko? Poczuła irytację.

- Za to ty napadasz na kobiety. I obrywasz od nich w zęby. Od takich,

co mają miękkie serduszka.

- Napadam nie na kobiety, tylko na intruzów. I jesteś dotąd w jednym

kawałku tylko dlatego, że wyczułem twoje krągłości i pomyślałem: „Cholera,

to baba!".

pona

lous

- Otworzysz wreszcie tę bramę?!

- Już się robi, madame. - Zasalutował drwiąco. - Do zobaczenia w

miasteczku.

- Nie licz na to - powiedziała słodkim głosem. - Żegnaj, Rusty!

Ruszyła, wzbijając tuman czerwonego pyłu. Rusty pobiegł za

samochodem. Już zaczynała się niepokoić, gdy Connellan zagwizdał

przenikliwie i pies niechętnie zawrócił.

Koomera Crossing. Znowu ciekawskie spojrzenia i nieproszone rady,

żeby nie podróżowała po zapadnięciu zmroku. Byłoby to prawdziwym

wyzwaniem, ale nie chciała ryzykować. Zamówiła nocleg w pubie.

Wypoczęta wyruszy o świcie.

O siódmej poczuła się głodna, ale jeśli zejdzie do restauracji, może

natknąć się na Troya Connellana. Już sama myśl o nim stanowiła potężny

zastrzyk adrenaliny. Jego , obecność nie działała na Casey kojąco. Do tej pory

czuła stalowy uścisk jego rąk. To prawda, patrząc z tyłu, mógł wziąć ją za

mężczyznę. Wysoka, długie nogi, przykurzony kowbojski strój. Włosy -

płomienny potok, bo tak je określił - zakryte kapeluszem. Więc tamten dom

należał do jego ojca. Tak jak Vulcan Plains i co najmniej jeszcze jedna farma

położona daleko na północy. Musi mieć bogatego tatusia. Wielki właściciel

stad bydła.

Od takich trzeba trzymać się z daleka.

Coraz bardziej dokuczał jej głód. Włożyła cienką bawełnianą koszulę,

której kolor współgrał z barwą jej oczu, i nowe, markowe, dokładnie

opinające sylwetkę dżinsy. Całość uzupełniła jednym z fantazyjnych pasków,

jakich miała całą kolekcję. W takim stylu ubierała się na występy w pubach.

Długo szczotkowała włosy. Zostawiła je rozpuszczone, falujące, luźno

pona

lous

opadające na plecy. Włosy i jeszcze parę innych cech odziedziczyła po ojcu.

Jako dziecko zastanawiała się, skąd się wzięły rude loki, podczas gdy jej

matka miała czarne, lśniące włosy, które zmatowiały, kiedy przestała o siebie

dbać. Matka nigdy nie wymazała z pamięci Jocka McIvora, natomiast on

zapomniał o niej w ciągu jednego dnia. Czy kiedykolwiek usiłowała się z nim

skontaktować i powiadomić, że spodziewa się dziecka? Tego Casey nie

wiedziała. Czy wysyłał jej pieniądze, czy namawiał do przerwania ciąży?

Raczej nie, z pewnością chciał ukryć przed światem ten romans...Jej biedna

matka postępowała według innych zasad moralnych. Cynicznie wykorzystana

i porzucona, nie potrafiła dojść z tym do ładu, otrząsnąć się i powalczyć o

godne życie dla siebie i dziecka. Ten drań ją zniszczył.

Nadszedł czas zemsty.

Ledwie zdążyła zająć miejsce przy stole, a już stała przy niej pulchna

kobieta w średnim wieku, obdarzając ją szerokim uśmiechem.

Matka z serialu telewizyjnego.

- Od razu poznałam, że jesteś Casey McGuire. Jestem twoją

wielbicielką. Wiele razy oglądałam twoje występy w Brisbane i Gold Coast.

Spędzam urlop u siostrzenicy. Ona też jest tutaj. Nazywam się Dee Walker. -

Wyciągnęła rękę na powitanie.

Casey odwzajemniła uścisk dłoni.

- Dzięki za miłe słowa, Dee, ale nie zamierzam występować.

- Och, jaka szkoda... Bardzo proszę, naprawdę. Wszyscy byliby

zachwyceni.

Casey przyjrzała się jej bliżej. Miała farbowane, fioletowe włosy i usta

pociągnięte śliwkową szminką.

- Też jestem na urlopie - stwierdziła zniecierpliwiona. Dee nie była

pona

lous

osobą, którą można łatwo zbyć. Oparła

ręce na stole.

- Postanowiłam sobie, że namówię cię żebyś zaśpiewała. Założę się, że

mi się uda.

- Dee, chciałabym złożyć zamówienie - rzuciła opryskliwie. - Jestem

bardzo głodna.

- To może później? - powiedziała nieustępliwym głosem. Zawsze była

stanowcza i potrafiła przekonywać innych do swoich racji. Ustępowali, bo

mieli dość marudzenia. Casey do takich nie należała.

- Ani teraz, ani później.

- Och, później! Zjesz sobie spokojnie, a potem tylko ze dwie, trzy

piosenki.

Już miała ostatecznie odprawić Dee, kiedy usłyszała znajomy głos:

- Przepraszam za spóźnienie. - Troy Connellan ucałował ją bezczelnie

w policzek i usiadł obok.

- Widzę, że przeszkadzam. - Dee lekko się zarumieniła.

- Miło było cię poznać, Dee. - Casey uśmiechnęła się szeroko.

Natrętna wielbicielka country niechętnie się odsunęła. Rozbawiony

Connellan uniósł brwi.

- Nie uwierzę, jeśli powiesz, że pytała cię, czy twoje płomienne włosy

są naturalne. Czego chciała?

Zupełnie bez sensu wyznała prawdę:

- Namawiała mnie, żebym zaśpiewała.

- Naprawdę? - Wyglądał na jeszcze bardziej rozbawionego. - Co by to

miało być? Aria operowa, pop, rock and roll, a może blues? - Już wcześniej

zwrócił uwagę na jej głęboki, aksamitny, zmysłowy głos o niskiej modulacji.

pona

lous

- Żałuję, że ci o tym powiedziałam. - Zmrużyła oczy ze złości.

- Nie gniewaj się. Z takim głosem mogłabyś zaśpiewać wszystko.

Słucha się ciebie z przyjemnością. Tak jak Jocka. Nie słyszałem nikogo, kto

by snuł opowieści tak jak McIvor. Wszyscy byli pod wrażeniem.

- Możemy więcej go nie wspominać?

- Nie masz o nim wysokiego mniemania?

- Co jeszcze chciałbyś wiedzieć?

- Chciałem tylko porozmawiać i zjeść obiad. Już zamówiłaś?

- Ta natrętna Dee nie dała mi szansy.

- Pozwól, ja to zrobię.

Gdy uniósł rękę, w oka mgnieniu przy stole pojawiła się ładna, młoda

kelnerka o kręconych włosach utlenionych na platynowy blond.

- Co podać, Troy? Spojrzał z uśmiechem.

- Co słychać, Debby?

- Nic ciekawego, odkąd wyjechałeś, ale nadal marzę.

Pewnie o nim, pomyślała Casey. Jednak po jakimś czasie wreszcie

złożyli zamówienie. Świeżo złowiona ryba, frytki i zielona sałata.

- Dzięki, Debby. O deserze pomówimy później.

- To ja dziękuję, Troy. - Lekko się zarumieniła.

- Jedna z twoich dziewczyn? - spytała Casey, gdy Debby odeszła. - A

może, jak dla ciebie, zbyt nisko urodzona?

- To jeszcze dziecko.

Biel koszuli podkreślała jego opaleniznę. Brakowało tylko złotego

kolczyka, a wyglądałby jak wycięty z żurnala. Jednak nadaje się na modela,

pomyślała Casey. Piękna bestia...

- Zakochane dziecko - zauważyła. - Młode dziewczyny interesują się

pona

lous

mężczyznami w twoim wieku. Marzy, by dla ciebie dorosnąć, i to szybko.

- Nie wiem, o czym mówisz. - Kolejny raz skinął dłonią. - Czego się

napijesz, wina czy piwa? Ja mam ochotę na wino.

- A może siądziesz przy innym stoliku? - spytała ze słodkim

uśmiechem.

- Daj spokój, wino czy piwo?

- Bez kija takiego nie przegonisz... - mruknęła. - No dobrze, zimny

riesling.

- O ile mają. Nie każdego dnia zjawiają się tu amatorzy schłodzonego

rieslinga.

Właściciel pubu, sympatycznie wyglądający błękitnooki mężczyzna,

wysłuchał jej z powagą i potakująco skinął głową. Po chwili butelka wina

została podana do stołu. Troy napełnił kieliszek Casey.

- Sama zamierzasz to wszystko wypić?

- To moja sprawa. Kto cię prosił, żebyś tu usiadł?

- Chciałem cię tylko wybawić od towarzystwa Dee. Ale wiesz, zbyt

ostro reagujesz. Straszna żyleta z ciebie.

- To dlaczego szukasz mego towarzystwa? Może jesteś masochistą?

- Nie, nie jestem... Casey, proponuję zawieszenie broni na czas obiadu.

Zawrzemy rozejm?

- W porządku. Chciałabym wcześnie położyć się spać. Stało się jednak

inaczej. Doskonały obiad zakończyli

musem czekoladowym i kawą.

- Kto płaci? - spytał Troy.

- Tracisz czas.

- Chciałem tylko zobaczyć twój uśmiech. - Spojrzał jej głęboko w

pona

lous

oczy.

- Pewnie chciałbyś dodać: taki sam jak u McIvora.

- Jock McIvor był bardzo sexy, a rozbrajający uśmiech bardzo dodawał

mu uroku.

- Pewnie często się uśmiechał - rzuciła pogardliwie. - Nie spodziewaj

się tego po mnie. Życie mnie nie pieściło, i to od kiedy tylko się urodziłam.

- Tak się składa, że mnie też. Podzielmy się smutnymi wspomnieniami

przy następnej kawie, pod warunkiem, że ty płacisz.

Zgodziła się. Jedynie z tego powodu, przynajmniej tak sobie wmawiała,

że mała czarna była znakomita. Do obiadu wypiła tylko dwa kieliszki wina.

Resztę zabierze do pokoju. Wypije jeszcze kieliszek, żeby szybciej zasnąć. A

może sobie daruje. Lubiła od czasu do czasu napić się wina, ale tak naprawdę

alkohol mógł dla niej nie istnieć.

Pięć minut później znowu podeszła Dee. Była bardzo podekscytowana.

- Nie mogłam się doczekać, aż skończysz obiad. Jest tu młody

człowiek, nazywa się John Denver. Jeśli zgodzisz się zaśpiewać, to pożyczy

ci swoją gitarę. Już rozmawiałam z właścicielem pubu. To bardzo miły

człowiek. Wszyscy będą zachwyceni.

- Rzecz w tym, Dee, że nie mam zwyczaju śpiewać po jedzeniu. -

Czasami tak robiła, ale tylko w prywatnym gronie.

- Na twoim miejscu zgodziłbym się i miał to z głowy - powiedział

Troy.

- Nie wtrącaj się.

- Casey, bardzo chciałbym cię usłyszeć. Myślisz, że nie doceniam

artystycznych przeżyć?

- Bardzo, bardzo proszę - wtrąciła Dee, składając ręce jak do

pona

lous

modlitwy. - Johnny już przyniósł gitarę.

- Szkoda, że nie Elvis - mruknął pod nosem Troy. - Teraz już nie

możesz odmówić.

Wchodząc na małą scenę, słyszała brawa, ale i kilka głośnych gwizdów.

Zajęta wymianą zdań z Troyem, nie zdawała sobie sprawy, jak wielkie

wzbudziła zainteresowanie. O ile w Cullen Creek zaintrygowani ludzie

szeptali za plecami, tu panowała zgodność opinii, że musi być spokrewniona z

Jockiem.

Dee podjęła się roli konferansjera.

- Witamy Casey McGuire, która przybyła do nas z Brisbane. Czeka nas

uczta duchowa.

Casey przez chwilę stroiła gitarę. Należała do tych rzadkich wybrańców

muz, którzy rodzą się z absolutnym słuchem. Postanowiła zaśpiewać smutną

balladę swojego autorstwa. Większość jej piosenek była smutna. Tę napisała

w hołdzie matce.

Ktoś skierował na nią snop światła reflektora. Właściciel pubu

pospieszył z mikrofonem, chociaż wcale tego nie potrzebowała. Ktoś inny

wniósł na scenę wysoki stołek, żeby mogła śpiewać na siedząco, jeśli

przyjdzie jej na to ochota. Tyle zabiegów, jakby była gwiazdą rocka.

- Piosenka dla Marnie - zwróciła się do zapełnionej sali. Skąd się

wzięło tylu ludzi? Jeszcze niedawno prawie połowa miejsc była pusta.

Całkowicie się wyłączyła, usiadła i delikatnie trąciła struny gitary. Gdy

zapadła absolutna cisza, Casey zaczęła śpiewać...

Troy Connellan słuchał, dogłębnie poruszony. Miała piękny głos.

Mezzosopran lub kontralt. Melancholijny, płynący gdzieś z głębi duszy.

Niski, melodyjny, pełen uczucia. Całkowicie panowała i nad głosem, i nad

pona

lous

gitarą, jakby pieściła ją smukłymi palcami. Z natury zaczepna, a nawet

arogancka, śpiewając o Marnie, była bardzo liryczna i smutna. Z treści

piosenki wynikało, że Marnie najpewniej była jej matką. Zmarłą matką.

Wyznała mu, że jest sierotą, a on z niej zadrwił. Bardzo tego żałował.

Pomyślał o innej nieszczęśliwej kobiecie. O swojej matce, Elizabeth. O

tym, jak bardzo ją kochał. Też nie żyła. Zginęła podczas powodzi wraz z

przyjacielem rodziny, jego ojcem chrzestnym. Chodziły słuchy, że mieli

romans. Była tak piękna, że nietrudno było się w niej zakochać. Ojciec był

bardzo zazdrosny. Nawet syna traktował jak rywala i źródło konfliktów.

Dobrze wiedział, że go krzywdzi, jednocześnie obdarzając uczuciem i

zasypując prezentami jego siostrę, Leah.

Spojrzał na scenę. Tak, Casey jest olśniewająca, choć wydaje się tego

nieświadoma. Może trochę za wysoka, ale dla niego w sam raz. W świetle

reflektorów jej tycjanowskie włosy lśniły bajecznym blaskiem. Mlecznobiałą

cera, bez jednego piega. Mimo szczupłej sylwetki, bardzo kobieca i seksow-

na. No i te nogi... A co za temperament! Choć musiała być przerażona,

podjęła z nim walkę jak równy z równym. A on wziął ją za złodzieja

myszkującego po kątach. Zmylił go rozklekotany pikap za bramą. Jaka

kobieta przy zdrowych zmysłach podróżowałaby takim wrakiem?

Co się przytrafiło Casey McGuire? Czy piosenka oparta jest na jej

przeżyciach? Śpiewała w tak poruszający sposób. .. i była w tym prawda, nie

jakieś tam udawanie. Musiała wiele wycierpieć, by zdobyć tak wielką wiedzę

o życiu, o jego najtragiczniejszych stronach. Wcześniej powiedziała, że życie

jej nie pieściło. Jego też. Długo nie zdawał sobie sprawy, że ojciec był o niego

zazdrosny jeszcze w dzieciństwie. To dlatego, że matka darzyła syna

szczególnym uczuciem, a on ją. Czyżby współczesna wersja mitu o Edypie i

pona

lous

Jokaście?Casey skończyła śpiewać. W sali przez długi moment panowała

kompletna cisza, wreszcie zerwały się oklaski i gromkie wołanie:

- Jeszcze... jeszcze!

Casey musiała trochę ochłonąć, otrząsnąć się z transu.

Troy jeszcze długo pozostawał pod wrażeniem piosenki i smutnych

wspomnień, jakie w nim wywołała. Wszystko wydawało się jasne. Casey

McGuire ma wiele do wyśpiewania i wiele do powiedzenia. Nic dziwnego, że

wybiera się do posiadłości McIvorów. Tam jest jej miejsce.

Ku zachwytowi słuchaczy, zgodziła się na bis.

Casey McGuire, bogini piosenki.

ROZDZIAŁ DRUGI

Kojący spokój gorącego, leniwego popołudnia w Murraree został

gwałtownie zakłócony, gdy stary, rozklekotany, pokryty czerwonym kurzem

pikap z piskiem opon wjechał od frontu na teren rezydencji McIvorów. Zanim

zdążył się zatrzymać tuż przed wejściowymi schodami domu, wszyscy byli

już na równych nogach, zastanawiając się, któż to może być. Darcy i Curt

stali przy balustradzie, Marian i Peter nieopodal stołu, Adam zaś u boku

Courtney.

- Kto to może być? Przecież nikogo się nie spodziewamy - stwierdziła

zdumiona Darcy.

- Ktokolwiek to jest, bardzo się śpieszy. - Curt podszedł do balustrady

i objął Darcy ramieniem.

pona

lous

- A jego samochód wygląda, jakby za chwilę miał się rozlecieć - dodał

Adam.

Kierowca zatrzymał swój hałaśliwy pojazd tuż przed schodami.

- To nie jest mężczyzna - stwierdziła Courtney, odczuwając nagłe

zdenerwowanie.

- Co się stało? - Adam posłał jej zaniepokojone spojrzenie.

- Mam wrażenie, że to coś poważnego. - Courtney nie spuszczała

nowo przybyłej z oczu.

- Kim pani jest i czego pani tu szuka? - spytał Curt. Dziewczyna

wysiadła z samochodu i popatrzyła na zgromadzonych na werandzie ludzi.

- Która z was to Darcy? - spytała pełnym sarkazmu głosem. Zdjęła

kapelusz i ruszyła w ich stronę. Miała długie, rude włosy, które rozsypały się

na ramionach.

- Wielki Boże! - Darcy rozpoznała dziewczynę. Podobieństwo było tak

uderzające, że nie mogła mieć wątpliwości. Bardzo wysoka, szczupła, ruda...

Szafirowe oczy patrzyły na nią niemal z agresją, tak typową dla rodziny

McIvorów. Miała nawet dołek w brodzie.

Darcy nie miała wątpliwości, że to ktoś z rodziny. Czyż tego nie

przewidziała? Czuła, że tak musi być. To była córka Jocka McIvora. Poczuła,

że coś ściska ją za gardło, a w żołądku ma kamień.

Courtney stała jak zamurowana. Oczy Marian też rozszerzyły się ze

zdumienia.

- Mowę ci odjęło? - Szafirowe oczy patrzyły na Darcy wyzywająco. -

Mam na imię Casey. Casey McGuire. Jock McIvor był moim ojcem. Czy

teraz wpuścicie mnie do domu?

- Oczywiście, Casey. - Darcy starała się mówić jak najspokojniej. -

pona

lous

Wydaje się, że masz za sobą długą podróż.

- Bardzo długą, dziękuję.

Zapadło milczenie. Wszyscy, patrząc na siebie ukradkiem, zastanawiali

się, co dalej robić. Niezręczną ciszę przerwała Casey:

- Courtney, prawda? Młodsza siostra? - Wyciągnęła rękę na powitanie.

- Cześć. Jesteś śliczna jak z obrazka. - Wymieniły uścisk dłoni.

- Możesz udowodnić, że jesteś córką McIvora? - spytał Adam

oficjalnym tonem.

- A muszę?

Mówiła jak Jock, wyglądała jak Jock. Marian czuła, jak krople potu

spływają jej po plecach. Mąż nigdy nie był jej wierny, wiedziała o tym, lecz

teraz zyskała tego dowód.

- A ty pewnie jesteś Marian, żona McIvora - kontynuowała Casey.

- Rozwiedli się wiele lat temu - za matkę odpowiedziała Darcy. Po raz

pierwszy w jej głosie zabrzmiał gniew. - Pozwól, że przedstawię ci pozostałe

osoby. Mąż mojej matki, Peter Owens, mój narzeczony, Curt Berenger, oraz

nasz przyjaciel i doradca prawny rodziny w jednej osobie, Adam Maynard.

- Czyli wszyscy w komplecie. Czy ktoś poczęstuje mnie drinkiem? -

Casey starała się być pewna siebie.

- Czemu nie? - Darcy poczuła przypływ sympatii do tej dziwnej

kobiety, która twierdziła, że jest jej przyrodnią siostrą. - Może coś zjesz?

- Bardzo chętnie. Nie miałam nic w ustach od śniadania w Koomera

Crossing. Dotarłabym tu wcześniej, gdyby nie kłopoty z pikapem.

- Sama zreperowałaś samochód? - z nabożnym wręcz podziwem

spytała Courtney, absolutny techniczny antytalent.

- Drobne naprawy to moje hobby.

pona

lous

- W jakim celu tu przyjechałaś? - Curt poruszył temat, który dręczył

wszystkich.

- Żeby wreszcie poznać rodzinę.

- Casey - spokojnie stwierdził Adam - nie mamy pewności, że to

twoja rodzina. Samo podobieństwo nie wystarczy. Potrzebujemy konkretnych

dowodów.

- O tak, na pewno jesteś prawnikiem. Zanim jednak wydasz wyrok,

najpierw posłuchaj, co mam wam do powiedzenia.

Lecz zanim do tego doszło, Darcy zaprowadziła Casey do gościnnego

pokoju, by się odświeżyła po podróży. Siostry miały więc trochę czasu, by

swobodnie porozmawiać z sobą.

- Wiedziałam, że coś takiego się zdarzy - wyznała Darcy. - Tata wciąż

romansował. Przeczucie mówiło mi jednak, że ma nieślubnego syna, a nie

następną córkę. Pomyliłam się.

- Niekoniecznie - sarkastycznie stwierdziła Courtney. - Po Casey

mogą zjawić się następni, śmierć milionera,

o którym wiadomo, że miał mnóstwo kochanek, może stać się wielką

pokusą, również dla oszustów. Casey o śmierci taty na pewno dowiedziała się

z gazet, inni też je czytają.

- Tak, oczywiście, choć Casey raczej nie jest oszustką. Na pewno

zażąda pieniędzy, ale najpierw musi udowodnić swoje pochodzenie.

- Dla mnie też jest przekonująca. Nawet ją polubiłam, chociaż nie jest

zbyt miła. Tak mi ścisnęła rękę na powitanie, jakby chciała połamać palce.

- Byłaby w stanie to zrobić. Mam wrażenie, że wiele przeszła, ale nigdy

się nie poddała. Cały czas walczy.

- Myślisz, że będzie chciała nas zastraszyć? - spytała Courtney.

pona

lous

- To się okaże.

- Przepraszam za strój - powiedziała Casey, wchodząc do pokoju.

Przyjrzała się przyrodnim siostrom. Śliczna Courtney wyglądała bardzo

kobieco w zwiewnej sukience lila. Nieustępująca jej urodą Darcy ubierała się

podobnie jak Casey. Miała na sobie markowe dżinsy i wypuszczoną na

wierzch jedwabną bluzkę. Widać było, że obie są świadome swoich

wdzięków. Marian, której urodę odziedziczyła Courtney, nie wyglądała na

matkę dwóch dorosłych córek. Poza błękitnymi oczami, przypominała

nieszczęsną Marnie McGuire.

Zachmurzyła się. Jej matka też była piękną kobietą, zanim nędza,

nieszczęście i narkotyki, bez których nie mogła się obyć, nie zniszczyły jej

życia.

Otrząsnęła się, spojrzała na pozostałych. Mężczyźni, co za widok! Curt

Berenger wyglądał imponująco, jak prawdziwy arystokrata. Mecenas Adam

Maynard, to dopiero ziółko, gładki niczym James Bond i równie groźny. Peter

Owens, drugi mąż Marian, przystojny, choć niewart porównania z McIvorem.

Ku jej zaskoczeniu filigranowa Courtney przygotowała wspaniały

obiad. Casey jadła z ogromnym apetytem. Zawsze tak było, odkąd uciekła z

domu dziecka. Wreszcie wolna i niezależna, żarłocznie czerpała z życia to

wszystko, co miało jej najlepszego do zaofiarowania. Komponowanie

piosenek, występy, liczne kursy, coraz to nowi faceci, przenoszenie się z

miejsca na miejsce. Zdawała się mieć niewyczerpaną energię, teraz jednak

była wyczerpana długą podróżą, napięcie nerwowe też zrobiło swoje.

Obiad przebiegał w ciszy. Kiedy zjedli rozpływającą się w ustach

pieczeń jagnięcą ze szpinakiem i piniowymi orzeszkami, podano lody z

galaretką truskawkową. Potem, zgodnie z oczekiwaniem Casey, rozpoczęło

pona

lous

się przesłuchanie.

- Skąd dowiedziałaś się, że McIvor był twoim ojcem? - rozpoczął

Adam. - Od matki?

- Nie.

- Masz świadectwo urodzenia?

- Nie sądziłam, że będzie mi potrzebne. Wystarczy spojrzeć na mnie, to

lepsze niż metryka.

- Tak, ale dokument to dokument - zauważyła Darcy.

- Opowiedz nam wszystko, co wiesz - zażądał sucho Adam.

Casey przełknęła ostatni kęs galaretki.

- To nie jest przyjemna historia.

Wszystko, co związane z naszym ojcem, nie było przyjemne, pomyślała

Courtney.

- Wyjdziemy z Peterem, zostawimy was samych - rzuciła Marian,

rozglądając się niepewnie. Nie chciała zaogniać i tak nerwowej sytuacji, bała

się bowiem, że nie powstrzyma się przed wyrażeniem swej dezaprobaty dla

wątpliwych manier Casey. Marian fatalnie znosiła towarzystwo osób źle

wychowanych, aroganckich czy wręcz agresywnych. Sama była delikatna i

bardzo dbała o formy, tak też wychowała Courtney. Ta jednak poprosiła ją, by

została.

- W porządku, kochanie - ustąpiła.

W miarę opowiadania Casey widziała, jak zmieniają się ich twarze.

Wspomniała o wczesnym dzieciństwie w dalekim północnym Queenslandzie.

O swojej matce mówiła ze ściśniętym gardłem. Zauważyła, że byli

wstrząśnięci. Krótko, beznamiętnie zrelacjonowała pobyt w domu dziecka.

Dłużej zatrzymała się na tym, jak zdobywała wykształcenie. Wymieniła

pona

lous

ukończone kursy, pracę kelnerki, sprzątaczki, barmanki, rozładowywanie

samochodów dostawczych, ogrodnictwo i wreszcie śpiewanie, kompono-

wanie i pisanie tekstów piosenek.

- Czy właśnie to chciałabyś robić? - spytała Courtney.

- Może. Komponowanie i pisanie tekstów zaczyna mi bardziej

odpowiadać niż występowanie na scenie.

- Skoro nie od matki, to skąd dowiedziałaś się, że Jock był twoim

ojcem?- spytał Curt.

- Od jej dawnej przyjaciółki, która z przerażeniem obserwowała

związek mamy z tajemniczym kochankiem, a potem straciła ją z oczu. Mama

uciekła, zerwała z domem, zatarła za sobą wszelkie ślady, a Judith dręczyły

wyrzuty sumienia, że nie pomogła przyjaciółce, która znalazła się w trudnej

sytuacji. Wreszcie postanowiła ją odnaleźć, ale mama już nie żyła.

- Tak jak Jock. Twoje opowiadanie, Casey, jest bardzo smutne i trudno

ci nie wierzyć, ale nie stanowi ono dowodu ojcostwa Jocka - zauważył Curt.

- To go wyciągnij z grobu i spytaj!

- Ile masz lat, Casey? - Zbulwersowana Marian starała się ratować

sytuację po tak brutalnych słowach Casey.

- Dwadzieścia cztery. Jestem o kilka miesięcy młodsza od Courtney.

Wszystko się zgadza. Jock nie miał dla niej czasu, gdy była w ciąży z

młodszą córką. Marian przypomniała sobie, jak często ją zostawiał i

wyjeżdżał do miasta.

- Przeprowadziłam małe śledztwo - mówiła dalej Casey

- i wiem, że Jock McIvor miał mnóstwo romansów. Uwodził kobiety,

obiecywał Bóg wie co, a potem je porzucał, niczym się nie przejmując.

Wszystko można było o nim powiedzieć, że przystojny, inteligentny, bogaty,

pona

lous

pełen uroku, ale na pewno nie to, że był przyzwoitym człowiekiem.

- Przerwała na chwilę. - Przykro mi, jeśli uraziłam uczucia kogoś z tu

obecnych - dodała ze zjadliwą satysfakcją. Jednak nikt nie zareagował na jej

kolejną prowokację, tylko Marian powiedziała cicho:

- Ojcostwo można z łatwością udowodnić, porównując twoje DNA z

DNA Darcy lub Courtney. Czego właściwie od nas oczekujesz?

- Tego, co mi się prawowicie należy. Jock był bogaty. Czytałam o

fortunie, jaką po sobie zostawił. McIvor doprowadził do samobójczej śmierci

mojej matki. Przez niego zaszła w ciążę, przez niego zerwała z rodziną, a

potem kompletnie się załamała, nie potrafiła urządzić sobie życia, nie

potrafiła walczyć o swoje. Ja nie jestem taka pokorna i bezwolna. Oczekuję

rekompensaty za grzechy przeszłości.

- Szczerze powiedziane - skomentował Adam.

- Co prawnikom raczej rzadko się zdarza - odgryzła się Casey.

- Jeden zero dla ciebie! - roześmiał się Adam. - Ale cóż, sytuacja jest

całkiem jasna. Proponuję, żeby Darcy i Courtney przemyślały całą tę sprawę,

z moją oczywiście pomocą, bo jako prawnik reprezentuję ich interesy.

Oczywiście trzeba będzie przeprowadzić badanie DNA, lecz to potrwa, bo

laboratorium znajduje się w Brisbane.

- Nie spieszy się. Czekałam całe życie, to poczekam jeszcze trochę. -

Casey spojrzała na Darcy - Macie wielki dom, czy mogłabym się tu

zatrzymać, zanim ruszę w dalszą drogę?

W jej szafirowych oczach Darcy dojrzała ten sam błysk co u ojca. I

jeszcze coś. Chociaż Casey bardzo starała się to ukryć, było w nich również

cierpienie.

- Niezależnie od tego, czy jesteś naszą siostrą, możesz zostać w

pona

lous

Murraree. Courtney i Adam wyszli z pokoju pod dość dziwnym, zważywszy

na to, co się wydarzyło, pretekstem, a mianowicie zapragnęli nagle podziwiać

gwiaździste niebo.

- Niesamowita historia - powiedział Adam, kładąc przelotnie rękę na

jej ramieniu.

To wystarczyło, żeby przeszył ją silny dreszcz.

- Nie wierzysz Casey?

A powinien? Courtney wiedziała, że jest obsesyjnie ostrożny. Nie

wierzył jej, podejrzewał o cyniczne manipulacje, kiedy wróciła do Murraree

na prośbę umierającego ojca. Czyżby więc wracali do dawnych spraw?

- Czemu tak sądzisz?

- Z zasady jesteś nadzwyczaj nieufny - rzuciła z jawną ironią.

- Jako prawnik muszę. Wprawdzie Casey McGuire z pozoru wydaje się

tym, za kogo się podaje, ale trzeba to sprawdzić.

- Oczywiście. Jeżeli mówi prawdę, to w tym samym czasie, kiedy

mama była ze mną w ciąży, ojciec miał romans z inną kobietą.

- Z tego słynął.

- Kto następny? Czy w Murraree odbędzie się zjazd rudzielców z

dołkiem w brodzie? - rzuciła z pełną goryczy złością.

- Nie ma co ukrywać, że mamy poważny problem. O śmierci twojego

ojca było głośno w prasie. To może mieć związek z pojawieniem się Casey.

- Mogliby wreszcie przestać nazywać mnie i Darcy

spadkobierczyniami fortuny McIvora.

- Przecież jesteście.

- Mamy szczęście, że bronisz naszych interesów - rzuciła z

sarkazmem. - Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, kiedy Casey ci się

pona

lous

docięła.

- Już słyszałem ten dowcip. Krąży wiele kawałów o prawnikach. Znasz

ten? Dwóch prawników zabłądziło w lesie. Nagle widzą głodnego

niedźwiedzia. Jeden szybko zmienia obuwie na sportowe, drugi na to: „Co

robisz? Lepiej się pomódl. Przed głodnym niedźwiedziem jeszcze nikt nie

uciekł". Na co pada odpowiedź: „Wiem, ale będę szybciej uciekał niż ty".

Mimo uśmiechu na twarzy, Courtney czuła się spięta. Nie do końca

ufała Adamowi.

- Nie sądzisz, że Casey da się lubić? Ma coś w sobie. Siła, odwaga. Po

tym, co stało się z jej matką, nic dziwnego, że jest wściekła na tatę. Zaczepna,

arogancka, ale do tego zmusiło ją życie. W każdym razie ja ją lubię. Darcy

też.

- Może to więzy krwi. - Casey McGuire jest również wyjątkowo

atrakcyjna, dodał w duchu. Jednak Adamowi najbardziej ze wszystkich kobiet

podobała się niebieskooka blondynka, która nie sięgała mu nawet do

ramienia. No i nie ufała mu. - Trzeba jednak na nią uważać, bo nie przebiera

w środkach. Poza tym wiemy o niej tylko tyle, ile nam powiedziała. A co jest

prawdą i co przemilczała? Być może całkiem sporo.

- Zupełnie jak ja.

- Nie, skądże!

- Adam, daj spokój, wciąż podejrzewasz mnie o te wszystkie matactwa.

- Zapomnij o tym.

- To nie jest łatwe. Przecież uwierzyłeś, że manipulowałam

umierającym ojcem, by zmienił na moją korzyść testament. Wystarczyło, że

moja koleżanka z pracy naszeptała ci coś do ucha, i już wiedziałeś, jaka to ze

mnie intrygantką.

pona

lous

- Courtney, miałaś na niego wielki wpływ, niezależnie od twoich

zamiarów.

- Mówisz jak typowy prawnik - prawie krzyknęła, z trudem hamując

gniew. - Nie obchodzi cię człowiek, to, jaki jest, tylko zawsze podejrzewasz

go o najgorsze. Co za okropne skrzywienie zawodowe. Więc teraz uważaj, bo

musisz poradzić sobie ze sprawą Casey. Nie pokazuje tego po sobie, ale wiele

przeszła.

- To świadczy o jej zdolnościach przetrwania, o ile ta historia jest

prawdziwa. Pozostaje pytanie, czy twój ojciec wiedział, że matka Casey

spodziewała się jego dziecka. Czy mu o tym powiedziała?

- Może początkowo nie chciała, a potem było już za późno. Nie wiemy,

czym ją zwodził, w jaki sposób usidlił. Casey o tym nie wspomniała.

- Celowo nie wyrażała się jasno. Twój ojciec był bezwzględny, ale nie

sądzę, żeby porzucił kochankę w ciąży. Gdyby wiedział, przynajmniej

zadbałby o to, by miała za co żyć.

- Może nie chciała pieniędzy, tylko jego. Musiała być bez pamięci

zakochana, skoro zerwała dla niego z rodziną. A ojcu szybko się znudziła.

- Wszystko na to wskazuje - chłodno stwierdził Adam.

- Casey od początku stała na straconej pozycji. Urodzona i wychowana

w nędzy, w małym konserwatywnym miasteczku, z piętnem nieślubnego

dziecka. No i jej wygląd, płomiennoruda, wyższa nawet od Darcy.

- Ale bardzo kobieca i mimo że fatalnie wychowana, ma dużo wdzięku

- wtrącił sucho. - Poza tym jest artystką,udaje na scenie różne emocje, wie,

jak wpływać na ludzi. Powiem ci coś, Courtney. Po prostu byłoby karygodną

lekkomyślnością, gdybyśmy bezkrytycznie wierzyli w każde jej słowo. To

prawda, jest bardzo podobna do twojego ojca, ale zdarzają się sobowtóry.

pona

lous

- Wiedziała, że zażądamy dowodów.

- Niekoniecznie. Może liczyła, że jej poruszająca serca opowieść

wystarczy, by wzbudzić waszą litość i współczucie?

- Naszą, ale nie twoją. Masz bryłę lodu zamiast serca.

- Możesz to zmienić, jeśli tylko zechcesz.

W głosie Adama nie było drwiny, tylko zmysłowy ton, który

spowodował, że jej ciało przeszyła nagła fala gorąca.

- Nie. Nie potrzebuję dodatkowych problemów.

- Ani ja, Courtney. Nie chcę, żeby mówiono, że cię wykorzystuję. Tego

najbardziej obawiał się twój ojciec.

W opuszczonym, pełnym tajemniczych cieni kącie ogrodu kwitły

pustynne kwiaty, roztaczając wokół słodki zapach. Noc była bezksiężycowa.

Tym wyraźniej na niebie jaśniały gwiazdy. Przypominały diamenty

wyeksponowane na czerni aksamitu. Wydawały się tak nisko, że wystar-

czyłoby tylko wyciągnąć rękę, żeby dotknąć jednej z nich.

Gdy zobaczysz spadającą gwiazdę, szybko pomyśl życzenie, a na

pewno się spełni.

Jakie by było? Żeby spotkać mężczyznę, z którym chciałaby spędzić

resztę życia? Może był tuż obok?

Powiew wiatru musnął jej włosy. Czuła się wspaniale. On to sprawił.

- Ojciec chciał mnie zobaczyć przed śmiercią, zatroszczył się o moją

przyszłość. Nie mogę uwierzyć, że był całkowicie pozbawiony sumienia i

wszelkich uczuć - pełną napięcia ciszę przerwała Courtney. Adam delikatnie

położył jej rękę na ramieniu.

- Tak, ale jednocześnie odwrócił się od Darcy, która oddała mu całe

swe dotychczasowe życie. Wiem od Curta, że Jock McIvor zrobił wszystko,

pona

lous

żeby przywiązać ją do siebie. Dla niego zrezygnowała ze studiów, dla niego

poświęciła się pracy na farmie.

Courtney czuła się winna.

- Wzięła na siebie ogromny ciężar - powiedziała Courtney. - Ja

szczęśliwie mieszkałam z mamą, otoczona miłością i zrozumieniem. Ojciec

by mnie zmiażdżył, tak jak to stało się z mamą. - Z trudem powstrzymywała

łzy.

- Nie sądzę. Choć jesteś taka drobna, masz w sobie wielką siłę.

- Czy mam to potraktować jako komplement?

- Już kiedyś ci je prawiłem. - Pogładził jej włosy. Był także pocałunek,

który pamiętała do dziś.

- Tak, na balu. Właśnie wtedy powiedziałeś, że pięknie wyglądam.

- To była prawda. Kobiety stosują takie chwyty.

- Chwyty? - Zadumała się na chwilę. - Adam, odpowiedz mi

szczerze... Czy jakaś kobieta, najpewniej podobna do mnie, zraniła cię

kiedyś? - A ty nadal ją kochasz, dodała w duchu.

- Rozszyfrowałaś mnie. Spotykałem się przez jakiś czas z niebieskooką

blondynką, pracowała w innej firmie prawniczej. Bardzo inteligentna i

atrakcyjna, ale gdzie jej do ciebie.

- Co między wami zaszło? - Z tonu głosu wnioskowała, że mu na

tamtej nadal zależy.

- Zdradziła mnie. Nie mogłem tego znieść, tym bardziej że

mieszkaliśmy razem. Przysięgała, że był to nic nieznaczący epizod. Wypiła

kilka drinków i się zapomniała. Straciłem do niej zaufanie. Może gdybym ją

naprawdę kochał, to byłbym w stanie wybaczyć. Tak się nie stało i rozstali-

śmy się.

pona

lous

- Zerwałeś. - Dokładnie sobie wyobraziła, jak odchodzi, opanowany,

bez cienia emocji.

- Nie obwiniaj mnie, Courtney. Cenię wierność, a ty?

- Nigdy nie byłam w stałym związku. A wy jak długo byliście razem? -

Niepokoiła ją własna zazdrość.

- Zazdrosna? - spytał drwiąco, wręcz arogancko.

- Och... tylko z uprzejmości podtrzymuję rozmowę. - Powstrzymała się,

nie dała mu w twarz.

- Piękna kobieta jest stworzona do całowania. - Przyciągnął j ą do

siebie i przytulił. - Skończmy z tym, Courtney.

Najpewniej w podobny sposób oczarował tamtą, a potem rzucił,

pomyślała. Czy opowieść o zdradzie to prawda, czy też rozstali się z innego

powodu, którego nie chciał wyjawić?

- Co, potrzebujesz buzi na dobranoc? - zakpiła. - Niestety pomyliłeś

adres.

- Nie, nie pomyliłem, i dobrze o tym wiesz. - Muskał wargami

powieki, policzki, uszy. - Dlaczego tak długo czekaliśmy?

Nie miała siły protestować, nie chciała... To było wręcz szaleństwo,

przeczyło zdrowemu rozsądkowi, ale z całą siłą pragnęła Adama.

Jego usta spoczęły na jej wargach. Długi, namiętny pocałunek zapierał

oddech.

- Nie mogę skoncentrować się na pracy, bo wciąż myślę o tobie. -

Znowu ją pocałował, tym razem czule, delikatnie.

- Nie wierzę... Nasza znajomość źle się zaczęła, brak zaufania, te

wszystkie podejrzenia.

- Musisz do tego nieustannie wracać? Zrozum, robiłem tylko to, co do

pona

lous

mnie należało, Courtney.

- Może, ale wyraz twoich oczu nadal mnie niepokoi.

- Co cię jeszcze we mnie niepokoi? - spytał gniewnie. - Bo na pewno

nie moje pocałunki, skoro tak na nie reagujesz.

Miał absolutną rację. Nie kierowała się rozumem, tylko sercem.

- Skąd mam mieć pewność, że nie starasz się mnie uwieść dla

pieniędzy? Byłbyś do tego zdolny. Wiem, że świetnie zarabiasz jako znany

adwokat, ale ja odziedziczyłam fortunę.

Nie zdążyła skończyć, a już wstydziła się tych słów. To był z jej strony

cios poniżej pasa, fatalna w skutkach próba odzyskania kontroli nad sytuacją.

Przecież wiedziała, że Adam jest przyzwoitym człowiekiem.

- Wystarczy, Courtney. Posunęłaś się za daleko - stwierdził zimno i

jeszcze raz przyciągnął ją do siebie.

Tym razem pocałunek miał być karą.

Następnego ranka Adam wyjechał do Brisbane.

Casey obudziła się przed dziewiątą, pokój zalany był promieniami

słońca wpadającymi przez okno. W pierwszej chwili nie mogła się

zorientować, gdzie się znajduje. Nigdy nie spała w tak pięknym pokoju, w

śnieżnobiałej, pachnącej pościeli. To nie był zapach lawendy, gardenii ani

róż. Będzie musiała zapytać, co to jest.

Opuściła stopy na jasnozielony dywan. Ściany świeżo odnowionego

pokoju gościnnego pokryte były tapetą w szerokie kremowe i seledynowe

pasy. Kremowe firany poruszały się w takt lekkiego podmuchu wiatru. Szafki

nocne, utrzymane w odcieniu zieleni, współgrały z barwą abażurów. Narzuta i

poduszki, w stonowanym różu i błękicie, dopełniały całości. Na ścianie

wisiały wysmakowane akwarele. Obok drzwi balkonowych postawiono

pona

lous

kozetkę, nieco dalej biurko i krzesło.

Casey przyglądała się jednej z licznych figurek. Obróciła ją w dłoniach.

Porcelana. Wszystko wydawało się jej niewiarygodnie luksusowe.

Przypomniała sobie rozwalającą się chałupę z przeciekającym dachem, w

której dorastała. Dom dziecka o ponurych szarych ścianach i jego smutnych

małych mieszkańców, którzy zazwyczaj kończą na ulicy lub w więzieniu.

Musiała walczyć o przetrwanie. Udało się, ale nadal dręczyły ją wspomnienia.

Wzięła szybki prysznic i zeszła na śniadanie.

Siostry przyrodnie zażądają dowodów, odbędzie się badanie DNA.

Kwas dezoksyrybonukleinowy. Kiedyś czytała, że związek chemiczny,

występujący we wszystkich formach życia, może przetrwać tysiące lat po

śmierci człowieka, zwierzęcia czy rośliny. W akcie urodzenia miała wpisane

„ojciec nieznany", była jednak absolutnie pewna, że w laboratorium

jednoznacznie stwierdzą, czyją jest córką.

Sprawiedliwość zwycięży.

W kuchni zastała Courtney z matką, były pogrążone w rozmowie.

Łatwo było się domyślić, że łączyła je bardzo silna więź.

Jestem tu obca, pomyślała Casey. Ot, zatrzymałam się na tydzień lub

dwa. Wezmę, co mi się należy, i ruszę dalej szukać swego miejsca. Ale czy

kiedykolwiek je znajdę?

- Dzień dobry, Casey. Jak się spało? - z uśmiechem spytała Courtney.

- Dzień dobry. - Marian była uprzejma, ale nie patrzyła Casey w oczy.

Nazbyt przypominała jej Jocka. Wiedziała, że to niesprawiedliwe, ale czuła

głęboką niechęć do tej młodej kobiety.

- Spałam jak zabita. Po przebudzeniu nie mogłam się zorientować,

gdzie jestem.

pona

lous

- Co podać na śniadanie? - Courtney, w białych lnianych spodniach i

różowym podkoszulku bez rękawów, poderwała się z miejsca.

- Nie musisz mi usługiwać. - Casey była tak zaskoczona, że odezwała

się zbyt ostro.

- Co zwykle jadasz?

- Bułkę z miodem i kawę rozpuszczalną. Zawsze w biegu. Wieczorami

śpiewam, a w ciągu dnia dorywczo pracuję.

- Masz charakterystyczny głos. - Marian starała się być uprzejma.

- Podobny do Jocka? - prowokacyjnie spytała Casey, dobrze wiedząc,

że Marian jej nie cierpi, choć próbuje to ukryć pod maską uprzejmości.

- Może soku pomarańczowego? - Courtney błyskawicznie zmieniła

temat.

- A może mango? Właśnie przyleciała dostawa z Bowen.

- Przyrzekłam sobie, że nigdy więcej nie tknę mango - wyznała Casey.

- Zbyt przypomina mi ponury okres dzieciństwa. - Mango, papaje i inne

owoce tropikalne jakże często były jej jedynym posiłkiem.

- Tak mi przykro, Casey. Zrobię jajecznicę, co ty na to?

- Nie musisz. - Znów ten ostry ton. Casey nie była przyzwyczajona, by

traktowano ją tak serdecznie.- Szkoda, bo mam na nią ochotę - powiedziała

stanowczym tonem Courtney.

- Gdzie jest Darcy? - Casey zdała sobie sprawę, że filigranowa siostra

nie zamierza ustąpić.

- Wyszła. Prowadzenie farmy jest bardzo absorbujące. Ja zajmuję się

domem i papierkową robotą. Ciągle sobie obiecuję, że będę więcej czasu

spędzać na świeżym powietrzu. Curt i Adam wylecieli z samego rana. Curt

zajmuje się kilkoma farmami, wśród nich Sunrise Downs, która jest rodową

pona

lous

posiadłością Berengerów. Adam pomaga nam wszystkim jako prawnik,

kancelarię ma w Brisbane. Peter jest gdzieś w terenie.

- Też nie mogę się doczekać. Nigdy dotąd nie byłam w buszu. To

zupełnie inny świat. Uwielbiam przestrzeń i poczucie wolności.

- Jeździsz konno? - spytała Marian, wyobrażając sobie, jak Casey

galopuje w dal, żeby więcej nie powrócić.

- Żartujesz! W moim życiu nie było miejsca na takie rozrywki. To

elitarny i kosztowny sport.

- Musisz się nauczyć. - Courtney postawiła przed Casey talerz

jajecznicy. - Też nie umiałam dosiąść konia, ale Darcy mnie nauczyła. Póki

tu jesteś, powinnaś brać lekcje.

- A jeżeli zechcę zostać?

- Najpierw musisz udowodnić, że jesteś córką Jocka McIvora. Wtedy

porozmawiamy.

- Bez paniki. Tak mi się wyrwało, Courtney. Nigdzie nie zagrzewam

dłużej miejsca, więc bez paniki.

- Och, źle mnie zrozumiałaś. Po prostu musimy mieć pewność... Ale to

duży, piękny dom. Kto zamieszka w Murraree, jak Darcy się wyprowadzi?

Wkrótce, to znaczy dwudziestego czwartego maja, wychodzi za mąż.- Cóż,

wszystko się zmienia, jak to w życiu - sentencjonalnie stwierdziła Casey. - A

ty zostaniesz? Pyszna jajecznica.

- Miło mi to słyszeć. Przy moim niskim wzroście muszę przestrzegać

diety. Ty i Darcy nie musicie się martwić, że przytyjecie.

- Tak, to prawda. - Spojrzała na Marian. - Musiało wam być ciężko

opuścić Darcy.

- Nawet nie wiesz, jak bardzo - lakonicznie stwierdziła Marian. W

pona

lous

przeciwieństwie do Courtney, nie dostrzegała smutku w oczach Casey, choć

gościł tam stale.

- Myślę, że wiem. - Zamyśliła się na chwilę. - Zaznałam wielu krzywd

w życiu i one tkwią we mnie jak zadry, a przez to wpływają na moje słowa i

uczynki. Tyle razy próbowałam wyrzucić je z siebie, bo to okropny balast, ale

bez skutku. Wiem, że mam problem.

- Dobry psycholog mógłby ci w tym pomóc - poradziła Marian.

- Nie jest aż tak źle, przecież całkiem nieźle sobie radzę. .. Słuchaj,

muszę cię o to spytać. Wiedziałaś o mojej matce?

Marian pobladła.

- Oczywiście, że nie wiedziała - szybko wyręczyła matkę Courtney.

- Prawie od początku podejrzewałam, że ma inne kobiety -

powiedziała łamiącym się głosem Marian. - Jock miał wybujały

temperament, nie potrafił żyć bez seksu. Widocznie mi czegoś brakowało.

- Próbujesz go tłumaczyć, a siebie obwiniasz.

- Nie, to nie tak...

- Tylko się zastanów - przerwała jej niecierpliwie. - Wyznał ci miłość,

oświadczył się, wzięliście ślub, i zaraz mu się znudziłaś. Omotał moją matkę,

dla niego poświęciła wszystko, lecz szybko ją porzucił. Ile jeszcze razy tak

postąpił? Jock McIvor nie kochał kobiet, on je cynicznie wykorzystywał. -

Zamilkła na chwilę. - Jak sądzisz, czy matka poinformowała go o ciąży?

Zauważyłaś coś dziwnego w jego zachowaniu?

- Jock nie rozmawiał ze mną o ważnych sprawach. - Marian głęboko

westchnęła. - Traktował mnie jak maskotkę. Kiedyś byłam ładna. Courtney

jest do mnie podobna.

- Nadal jesteś atrakcyjną kobietą. Odpowiesz na moje pytanie?

pona

lous

- Wszystko można powiedzieć o Jocku, ale gdyby wiedział, nie

zostawiłby twojej matki samej. Pomógłby jej, przynajmniej finansowo. Mogła

przecież urodzić mu wymarzonego syna. Jestem pewna, że rozwiódłby się ze

mną, gdyby jakaś kobieta dała mu męskiego potomka, prawdziwego następcę.

- Nie nalegałby na przerwanie ciąży? Mogłaby go szantażować.

- A mogłaby?

- Nie...

- No właśnie. Był bystry, wiedział, jaka jest twoja matka i dlatego czuł

się bezpiecznie. Pewnie nawet nie odważyła się powiedzieć mu, że jest w

ciąży. - Spojrzała na Casey. - A powinna... To prawda, Jock postępował

bezwzględnie wobec ludzi, ale nie był pozbawiony wszelkich uczuć.

- Gdybyś zobaczyła moją matkę, gdybyś wiedziała, jak wyglądało

nasze życie, na pewno byś tak nie mówiła.

- Być może... Wcześnie musiałaś nauczyć się troszczyć o siebie.-

Opowiedziałabym ci o domu dziecka, ale to nie temat przy śniadaniu. Mogę

dostać jeszcze jedną kawę?

- Już podaję. Mamo, tobie też? Marian wstała od stołu.

- Dziękuję kochanie. Zostawiam was same. Cóż, musimy wracać do

domu.

- Wprawiam twoją matkę w zakłopotanie - powiedziała Casey po

wyjściu Marian.

- Nie da się ukryć - przyznała Courtney. - Mama przeżyła wiele

upokorzeń podczas małżeństwa z ojcem.

- Szkoda, że nie spotkałam go za życia.

- Pewnie by ci wszystko zapisał. Był nieprzewidywalny.

- Prawdziwy pan i władca, co?

pona

lous

- W pewnym sensie nim był. Pamiętaj, Casey, że tu rządzą mężczyźni.

- Zauważyłam, ale nic dobrego z tego nie wynika. Gdzie mieszka

Marian?

- W Brisbane. Mają też mieszkanie w Sydney. Peter prowadzi dobrze

prosperujący warsztat mechaniczny. Mama jest z nim bardzo szczęśliwa.

- Należy się jej po latach spędzonych z Jockiem McIvorem. Darcy też

nieźle trafiła. Jej narzeczony sprawia dobre wrażenie. A prawnik o

przenikliwych czarnych oczach? Mogę się założyć, że prześwietli mnie na

wskroś.

Courtney nalała dwie filiżanki kawy i usiadła.

- Dowiedziałaś się o nas wszystkiego. Na łożu śmierci ojciec chciał się

ze mną zobaczyć. Rozstaliśmy się, kiedy miałam dziesięć lat. Z jemu tylko

znanych powodów zapałał do mnie ogromną sympatią. Do tego stopnia, że

wolał moje towarzystwo od Darcy, która okazała mu tyle poświęcenia i

miłości. Wiem, że było jej przykro.

- Mówiłaś, że to nie była twoja wina, Courtney.

- Oczywiście, że nie. Chciał, żebym przy nim była, więc jak mogłam

odmówić umierającemu? Myślę, że nadrabiał stracony czas. Adam widział to

inaczej. Sądził, że wywieram na niego presję. Zauważyłaś, jaki jest

podejrzliwy wobec ciebie? Lecz Adam nie ma racji. Kocham Darcy, nie

mogłabym jej skrzywdzić.

- Doskonale cię rozumiem - powiedziała Casey. - Darcy to świetna

dziewczyna. - Uśmiechnęła się. - Obie jesteście świetne, a twoje gotowanie,

to prawdziwa poezja... Aha, wiesz może coś o Troyu Connellanie? Mieszkasz

tu niedługo, ale...

- Znam jego rodzinę, ale Troya ledwie pamiętam. Jest o kilka lat

pona

lous

starszy od Darcy. Ona na pewno powie ci więcej. A czemu pytasz?

- Spotkałam go w miasteczku. W barze przysiadł się do mnie

nieproszony. Wysoki, przystojny. Zarozumiały, jak wszyscy mężczyźni o

jego wyglądzie. Co będziemy dzisiaj robić? Może mogłabym w czymś

pomóc? Jestem niezłym mechanikiem. - Uśmiechnęła się do Courtney.

- Zaakceptowałaś mnie. A jeśli nie jestem tym, za kogo się podaję?

- Byłabym zaskoczona. Za bardzo przypominasz tatę.

Casey nie żartowała, mówiąc, że jest „niezłym mechanikiem".

Błyskawicznie naprawiła dwa rowery, zyskując uznanie pracowników farmy.

Wzbudzała duże zainteresowanie, szczególnie u tych, którzy z młodości

pamiętali Jocka McIvora. Znając jego podboje miłosne, nikt nie był

zaskoczony, że miał nieślubne dziecko. Powszechnie uważano, że Casey

naprawdę jest córką Jocka.

Okazało się, że badanie DNA można zrobić w szpitalu w Koomera

Crossing, i tam też przekazano próbki. Czas oczekiwania na wynik wynosił

kilka tygodni. Nie miało to większego znaczenia, bo Casey wyraźnie wrastała

w atmosferę domu.

Casey, Curt i Darcy wybrali się do Alice Springs. Idąc główną ulicą

miasta, natknęli się na wysokiego, młodego mężczyznę.

- Jak się macie - zawołał z szerokim uśmiechem i poklepał Curta po

ramieniu.

- Doskonale, Troy. Pewnie nie wiesz, że jesteśmy zaręczeni.

Troy Connellan spojrzał na Darcy.

- Pięknie wyglądasz. Gratulacje. Jesteście dla siebie stworzeni. A któż

to? - Utkwił wzrok w Casey. - Chyba kogoś mi przypominasz.

- Wczoraj nieproszony przysiadłeś się do mojego stolika - odparowała

pona

lous

Casey.

- A ty, mimo obietnicy, nie zadzwoniłaś. Spotkaliśmy się w Koomera

Crossing - wyjaśnił pozostałym.

- Casey wspomniała nam o tym - uśmiechnęła się Darcy.

- Co powiedziała? - Troy nie umiał ukryć zainteresowania.

- Tylko tyle, że jesteś zarozumialcem.

- Po południu wracamy do Murraree, więc może zjemy razem lunch? -

zaproponował Curt.

- Świetnie. A czy ta rudowłosa piękność - spojrzał na Casey - to też

sprawka Jocka? Pytanie było dość bezceremonialne, jednak Curt odparł ze

spokojem:

- Musimy to sprawdzić.

- Chcemy wiedzieć, czy jesteśmy spokrewnione - dodała Darcy. - Na

razie jedno jest pewne. Casey to prawdziwy skarb.

- Chcesz powiedzieć, że jeździ konno?

- Darcy chce powiedzieć, że jestem złotą rączką, umiem wszystko

naprawić - wyjaśniła Casey.

- Na przykład? - przekomarzał się Troy.

- Przestańcie wreszcie. - Curt z zainteresowaniem patrzył na tych

dwoje.

Zajęli miejsca w restauracji.

- Troy, co cię sprowadza do Alice? - spytał Curt.

- Wziąłem kilka dni wolnego, żeby zastanowić się, co dalej robić ze

swoim życiem - odrzekł z powagą.

- Zostań tutaj - stanowczo stwierdził Curt. - Posiadłość Vulcan Plains

należy ci się z mocy prawa.

pona

lous

- Może i tak, ale tata mówił, że zapisze ją Leah.

- To tylko groźby. Wszyscy wiedzą, jak bardzo ojciec na tobie polega,

czy się do tego przyznaje, czy nie. Leah spędza większość czasu w Sydney -

przekonywała Darcy.

- Ale ojciec woli ją - stwierdził sucho. - Może jednak zmienimy temat.

Bardzo się cieszę, że ty i Curt jesteście razem. Wreszcie normalnie będziesz

żyć. Nie mam wysokiego mniemania o moim ojcu, ale Jock McIvor był jesz-

cze gorszy.

Szczera prawda, przytaknęła w duchu Casey.

Nawet Darcy nie czuła się dotknięta tym stwierdzeniem.

- Troy, jak już się przekonałam, zawsze mówi to, co myśli, zresztą tak

samo jak ja. Casey spojrzała na niego. - Co to za sprawa z twoim ojcem? Kto

to jest Leah? Jednak nikt nie podjął tematu.

Na lunch podano owoce morza; półmisek krabów, kalmary smażone w

głębokim tłuszczu, chrupiące krewetki w sosie piwnym, garnirowane

kawałkami cytryny, a także pikantną sałatkę tajską.

Po obfitym posiłku nikt nie miał ochoty na deser.

- Mogłabyś kilka dni poświęcić na zwiedzanie - zaproponował Troy. -

Mam trochę wolnego, więc mogę służyć za przewodnika. Warto zobaczyć

Uluru, Olgas i Kata Tjuta. Rainbow Valey to jedno z najpiękniejszych miejsc

w buszu. Nie sposób opisać tych wspaniałych barw.

Casey nie była w stanie ukryć zaskoczenia.

- Nie, dziękuję. Nie mam odpowiedniego ubrania ani nadmiaru

pieniędzy.

- Nie będą ci potrzebne. Możesz śpiewać w zamian za posiłek.

Słyszeliście, jak ta dziewczyna śpiewa i gra na gitarze? - Troy spojrzał na

pona

lous

Curta i Darcy, którzy trzymali się za ręce.

- Nie mieliśmy jeszcze przyjemności - uśmiechnęła się Darcy. -

Zostań, Casey. Ręczymy za Troya. W miasteczku bez trudu kupisz

odpowiednie ciuchy.

- Musisz zobaczyć prawdziwy busz - wtrącił Curt.

- Nie z nim.

- Tylko tak się droczy. W głębi duszy wprost przepada za mną.

Casey, która potrafiła stawić czoło przeciwnościom losu, była zupełnie

bezradna wobec życzliwości i przyjaźni.

- Dajcie mi spokój - protestowała coraz słabiej.- Przecież widzę, że

masz ochotę. To tylko kilka dni - nalegała Darcy. - Courtney też by cię do

tego namawiała.

To przerastało wszelkie oczekiwania. Casey spodziewała się wrogości,

obarczania winą, a tu wszyscy zachowują się tak, jakby jej od dawna

oczekiwali. Przede wszystkim jej dwie... siostry.

- Jesteście dla mnie zbyt dobrzy - powiedziała nieoczekiwanie dla

samej siebie.

- Któż mógłby sprzeciwić się bogini. - Troy obdarzył ją zniewalającym

uśmiechem.

- A więc wszystko już ustalone - powiedziała z błyskiem w oku Darcy.

- Daj znać, kiedy wracasz do domu.

Casey nigdy jeszcze nie była tak zadowolona, że może skryć wzrok za

okularami słonecznymi. Płakała rzadko, tylko wtedy, kiedy powracały

koszmarne wspomnienia.

Teraz miała oczy pełne łez.

Powrót do domu? Gdyby nie była tak skryta, wpadłaby w objęcia Darcy

pona

lous

i mocno ją ucałowała.

ROZDZIAŁ TRZECI

Troy Connellan nie tracił czasu. Na wycieczkę wyruszyli jeszcze tego

samego dnia.

- Chciałbym najpierw pokazać ci Olgas w Kata Tjuta - powiedział, gdy

wyruszyli z Alice Springs.

- Dlaczego? - spytała Casey, podziwiając niecodzienny krajobraz,

który inspirował ją do komponowania muzyki.

- Według mnie Olgas ma więcej uroku niż Uluru. Różnią się

zasadniczo, jak mężczyzna i kobieta. Na pewno zauważysz ten kontrast.

- Jesteś dla mnie wyjątkowo miły. Ale i tak nic nie wskórasz, Troy.

- Masz w głowie tylko jedno - rzucił kpiąco.

- No właśnie, bo wciąż myślę o muzyce.

- Nie weźmiemy wspólnego pokoju? Uśmiechnęła się kpiąco.

- Jesteś dla mnie za młody. - A potem spytała: - Lubisz Darcy?

- Oczywiście. To wspaniała dziewczyna, a Curt jest moim

przyjacielem. Już dawno by się pobrali, gdyby nie Jock McIvor.

Casey podziwiała przez szybę przelatujące stada złoto- zielonych

australijskich ptaków.

- Darcy mnie zaakceptowała, chociaż nie ma jeszcze dowodów

pokrewieństwa. Również Courtney i jej matka, a przecież nie byłoby wcale

pona

lous

dziwne, gdyby mnie nienawidziły.

- Byłaś tylko niewinną ofiarą.

- Moja matka ukradła Jocka McIvora.

- Drogo ją to kosztowało. Szczerze mówiąc, nie wierzę, że zostawiłby

ją, gdyby wiedział, że jest w ciąży.

- Czemu nie sprawdził, co się z nią dzieje? Wykorzystał ją i rzucił.

Gardzę nim.

- Brak szacunku dla ojca.

- Mówisz o sobie czy o mnie? - spytała ostro Casey.

- Nie ukrywam, że nie rozumiemy się z ojcem.

- Darcy i Curt niepokoją się o ciebie.

- Znamy się od dziecka. Wiedzą o mnie wszystko.

- Opowiedz mi.

- Może kiedyś, jak znajdziesz się w moich ramionach. - Uśmiechnął

się zmysłowo.

- Wiedziałam - mruknęła Casey. - Zorganizowałeś tę wycieczkę, żeby

się ze mną przespać.

- Czytasz w moich myślach - zaśmiał się Troy. - A tak poważnie, nic

ci nie grozi z mojej strony. Jeszcze czuję cios w szczękę.

- To dobrze - mruknęła z satysfakcją Casey.

- Jesteś szczera do bólu, ale właśnie to mi się w tobie podoba.

Na horyzoncie ukazały się monumentalne kopuły Kata Tjuta. Stawały

się coraz większe, w miarę jak się do nich zbliżali. Casey starała się je

zliczyć. Bez powodzenia.

- Jest ich ponad pięćdziesiąt - odezwał się Troy, odgadując jej myśli. -

Dwie największe, Ghee i Walpa, poświęcone są tęczowemu wężowi. Kata

pona

lous

Tjuta, w języku lokalnych plemion Pitjantjatjara, znaczy wiele głów.

Turystom nie wolno wchodzić tu po zmroku.

- Wyglądają groźnie - powiedziała Casey.

- Jak wszystkie stare zabytki. Mamy tu nawet nasze yeti, czyli

pungalunga. Jak głosi legenda, byli to olbrzymi kanibale, bogowie, którzy

gwałcili kobiety i polowali na mężczyzn, a potem ich zjadali.

- Bardzo się cieszę, że dałam się namówić na tę wycieczkę.

Wcześniej Darcy pomogła Casey wybrać kilka niezbędnych rzeczy,

między innymi parę podkoszulków i czarne dżinsowe szorty.

- Co ci przypominają? - spytał Troy po wyjściu z samochodu.

Zwróciła ku niemu rozjaśnioną w zachwycie twarz. Aż zaniemówił. Z

pozoru twardy, w głębi duszy był romantykiem.

Wyglądała zniewalająco. Biały podkoszulek w drobny błękitny wzór

odsłaniał kształtne ramiona i uwydatniał zarys piersi. Olśniewająco długie

nogi i porcelanowa cera. Poruszała się z ogromnym wdziękiem. Gdyby

rzuciła śpiewanie, kariera modelki stanęłaby przed nią otworem.

Żałował, że nie miał przy sobie aparatu fotograficznego.

- O czym myślisz? - spytała.

- Zastanawiałem się, ile masz wzrostu?

- Kretyn.

- Mnie się podobasz. I tak jesteś niższa ode mnie. A naprawdę

myślałem, jak cudownie wyglądasz.

- Jak siedzę.- Chyba nie masz kompleksów z powodu swojego wzro-

stu? - spytał, studiując jej profil.

- Jak byłam w sierocińcu, to modliłam się, żeby umrzeć jak mama albo

przynajmniej już więcej nie rosnąć. Jak widać tam, w górze, nie zostałam

pona

lous

wysłuchana.

- To smutne, Casey. - Miał ochotę mocno ją przytulić, pocieszyć.

- Niezupełnie. Wiele razy wysoki wzrost mi pomógł. Nie widziałeś

jeszcze Courtney. Jest śliczna, filigranowa.

- W dzieciństwie nosiła loki jak Shirley Temple - przypomniał sobie

Troy.

- W domu dziecka mieliśmy wredną wychowawczynię, wyglądała jak

szalony orangutan. Obcięła mi włosy, mówiąc, że mam wszy. To była

nieprawda. Nienawidziła rudych włosów i loków. - Przerwała na chwilę. -

Troy, popatrz w dół! Czy wylądowaliśmy na Marsie? Tu jest przepięknie...

Pytałeś, co mi przypominają te kopuły. Bez przerwy się zmieniają, nawet ich

kolory. W pierwszej chwili przyszło mi do głowy, że są to ślady jakiejś

antycznej cywilizacji. Starszej od piramid i miasta Inków. To pewnie jedno z

najpiękniejszych miejsc na świecie.

- Klejnoty pustyni - powiedział Troy. - Ciągle zmieniają kolory. W tej

chwili są jak rozpalone do czerwoności węgle, później będą różowe, w

odcieniu łososiowym, a o zmierzchu przykryją się błękitem i purpurą. W po-

chmurny dzień są srebrne, wzbudzają grozę. Jest wiele legend związanych z

Kata Tjuta, znanych tylko miejscowej ludności.

Do zmierzchu zdążyli objechać wszystkie zabytki pustyni na przestrzeni

około trzydziestu kilometrów i przejść się wzdłuż wąwozów.

- Teraz tylko trochę wieje, ale podczas wichury parowy bywają

niebezpieczne - powiedział Troy.

- Tu jest cudownie - westchnęła Casey, która dała się ponieść

wyobraźni. W ubogiej bibliotece domu dziecka wynajdywała obrazki

najpiękniejszych miejsc na świecie, które potem przemierzała w myślach.

pona

lous

Opłynęła rafy, podziwiała piramidy w Gizie i grecki Panteon, Koloseum i

Bazylikę Świętego Piotra w Rzymie. Uczestniczyła w afrykańskim safari,

oglądała pomnik Abrahama Lincolna, zajrzała do Pałacu Buckingham, ale nie

miała szczęścia zobaczyć królowej Elżbiety. Przechadzała się po Polach

Elizejskich i stała przed wielkim Łukiem Triumfalnym. Jej bujna wyobraźnia

działała nawet w tak ponurym miejscu, wśród przestraszonych, maltretowa-

nych dzieci. Dzięki temu udało się jej pozostać przy zdrowych zmysłach.

Nagle powiał silniejszy wiatr, o którym wcześniej wspominał Troy.

Wielki orzeł poderwał się do lotu, powodując lawinę kamieni.

Troy pociągnął Casey w bezpieczniejsze miejsce. Przylgnęła do

granitowej skały. Na karku czuła oddech Troya. Jego bliskość była szokująca,

choć Casey nie poddawała się łatwo emocjom. Czuła gwałtowne bicie serca.

Odwróciła się do niego. Ujrzała jego twarz, była tuż- tuż, opalone policzki,

gęste, długie rzęsy, wyraz oczu.

- Tak mocno mnie przycisnąłeś, że nie mogłam złapać oddechu.

- Niewdzięczna - otrzepał ręce z piachu. - Lepiej chodźmy stąd. Coraz

bardziej wieje.

Kiedy odjeżdżali, zarysy magicznych kopuł ostro odcinały się od

horyzontu.- Jutro jedziemy do Uluru - obiecał Troy. - Zobaczysz prawdziwą

Australię.

Tego wieczoru włożyła do dżinsów biały podkoszulek polo, nowy

nabytek, i jeden ze swoich ulubionych pasków, ozdobiony dużą owalną

klamrą wysadzaną czerwonymi, białymi i niebieskimi kryształkami.

Była pod wrażeniem pustyni. Jak przełożyć to doświadczenie na język

muzyki, zastanawiała się. Dzień spędzony z Troyem nie pozostał bez echa.

Wydawało się jej, że już go kiedyś spotkała. Była z nim w łóżku. Może to

pona

lous

miało miejsce w innym wcieleniu? Czuła podniecenie, przypominając sobie

zdarzenie przy skale. Kiedy mocno przylgnął do jej pleców, czuła, że i on nie

pozostał obojętny. Postanowiła nie poddawać się takiej sile przyciągania.

Następnego ranka przyłączyli się do grupy turystów, której

przewodnikiem był jeden z Aborygenów, zresztą znajomy Troya. Potem

pomachali sobie wzajemnie ręką na pożegnanie.

Casey nie mogła się zdecydować, który ze wspaniałych pomników

pustyni przypadł jej bardziej do gustu. Wreszcie wybrała Uluru, ze względu

na otaczającą go atmosferę. Stanowił dzieło sztuki, doskonałą jedność. Wyspa

wznosząca się w formie ogromnej góry, największa skała świata. Wielka

czerwona kopuła dominowała nad rozległym, pustym pejzażem piasków

Spinifex.

- Co powiesz? - spytał Troy. Spontaniczne reakcje Casey sprawiały mu

przyjemność. Fascynowały go zmiany wyrazu jej twarzy. Ona kocha wolność,

pomyślał.

- Tego się nie da wyrazić słowami. Oba są godne najwyższego

podziwu, ale w wielkiej skale tkwi jakaś niepojęta siła, symbol trwania, jest w

niej coś mistycznego. To było dla mnie cudowne przeżycie.

- Stoisz przed jednym z największych cudów natury. Uluru to święte

miejsce Aborygenów.

- Nie dziwię się. Czy tu też zmieniają się kolory jak w Kata Tjuta?

- Oczywiście. Efektowne zmiany barw to cecha wszystkich pomników

pustyni. Zależą od położenia słońca. Od złotej czerwieni, gdy promienie

ledwie zatrzymują się na kopule, następnie kolory stają się coraz bardziej

intensywne, aż do ognistej czerwieni, jaką widzisz w tej chwili.

- Wspiąłeś się kiedyś na szczyt? - Wiedziała, że Aborygeni patrzą

pona

lous

nieprzychylnym okiem na turystów panoszących się w ich świętych

miejscach.

- Tak. To niezapomniane przeżycie. Pierwszy raz wspinałem się z

ojcem, kiedy miałem czternaście lat. Cztery lata później z przyjacielem.

Więcej nie pójdę, bo starszyzna plemienna wyraźnie dała do zrozumienia, że

tego nie pochwala.

- Ich prawo.

- Nie da się jednak zaprzeczyć, że widok z góry zapiera dech w

piersiach, szczególnie po opadach deszczu. Wtedy skałę otacza mieniąca się

zielenią woda. Ze szczelin tryskają wodospady i tworzą się małe jeziorka o

kryształowo czystej tafli. Pokażę ci jeszcze wiele wspaniałych miejsc, jeśli

trochę zabawisz w Kings Canyon. Na przykład Rainbow Valley albo Mount

Connor. To kolejna wyspa skalna o majestatycznym szczycie. Devil's

Marbles, Palm Valley - wyliczał - z oszałamiającym widokiem palm w

samym sercu jałowej pustyni.

- Lubisz te tereny?

Jego oczy rozjaśnił uśmiech.

- Mam szczęście mieszkać w najpiękniejszym miejscu na świecie.

- Dużo podróżowałeś?

- Z przyjacielem ze studiów, o którym już wspominałem, przerwaliśmy

na rok naukę, żeby zwiedzać świat. Widziałem wiele pięknych miejsc, ale nie

można ich nawet porównać do Australii.

- Zamierzasz mieszkać tu do śmierci? A co będzie, jeśli ojciec, jak to

zapowiada, nie zapisze ci Vulcan Plains?

- Może tylko grozi, żebym postępował tak, jak on chce.

- Nie jest dumny z ciebie? - Wiedziała, jak bardzo Jock McIvor

pona

lous

ubolewał, że nie ma męskiego potomka.

- Już mówiłem, że nie układa mi się z ojcem.

- Kto to jest Leah? Twoja matka, siostra, szwagierka, kochanka ojca? -

Nikt jej nie uprzedził, że to delikatny temat, choć prawdę powiedziawszy,

sama mogła się już zorientować.

- Siostra - odpowiedział Troy po chwili wahania. - Robi, co chce, ale

ojciec wybacza jej wszystko, natomiast wobec mnie jest bardzo wymagający.

- Pewnie wiąże z tobą większe nadzieje.

- Nie wiem, czego się jeszcze spodziewa. Przejąłem mnóstwo jego

obowiązków, praktycznie sam zarządzam farmami.

- Nie użalaj się. A jaka jest twoja matka?

Casey wydawało się przez moment, że dojrzała w jego oczach smutek.

- Moja matka nie żyje - odpowiedział beznamiętnym tonem.

- Przykro mi. Ile miałeś lat, kiedy umarła?

- Czternaście. To dziwne, umarła niedługo po tym, jak wspiąłem się na

szczyt skały. Zginęła wraz z przyjacielem rodziny podczas powodzi na

farmie. Nawet sobie nie wyobrażasz, w jakim tempie suche koryto może się

zmienić w rwącą rzekę.

- To straszne. - Wyczuła, że nie powiedział jej wszystkiego, ale

przecież miał prawo do tajemnic. - Miałam jedenaście lat, kiedy umarła moja

mama. Tuż przed trzydziestymi szóstymi urodzinami przedawkowała

narkotyki. Kiedy wróciłam ze szkoły, leżała bez ruchu w łóżku. Wezwałam

pogotowie, ale i tak wiedziałam, że nie żyje.

- To musiał być ogromny wstrząs.

- Staram się wymazać wspomnienia, tak jak ty.

- Miałaś przed kim się wyżalić?

pona

lous

- Tak, przed sobą... Zostałam zupełnie sama. Żadnych ciotek, wujków

ani kuzynów, nie wspominając już o ojcu. Zaraz potem trafiłam do domu

dziecka. To było przerażające. Nie pozwól mi dalej mówić, błagam cię.

- Wyrzuć to z siebie. Też tego nie potrafię, ale wiem, jakie to ważne.

- Po śmierci matki nie miałam nikogo i byłam nikim. Nikomu

niepotrzebnym ludzkim śmieciem. Teraz rozumiesz, dlaczego nienawidzę

Jocka McIvora?

- Jestem pewien, że nie wiedział o twoim istnieniu, Casey.

- Mógł to przewidzieć. Matka była zupełnie bezbronna. Potrzebowała

mężczyzny, którego pokochała i któremu oddała wszystko. Lecz on zniknął, a

ona nigdy już nie doszła do siebie. A przecież była piękna, inteligentna,

dobra, mogła urządzić sobie życie, związać się z kimś przyzwoitym. Lecz z

tej rozpaczy zaczęła pić, brać narkotyki.

- Kiedy opuściłaś sierociniec?

- W wieku szesnastu lat. Jeśli to cię interesuje, pozostałam dziewicą.

Był tam chłopak, którego nazwałam Cobra. Zawsze gotowy do ataku. Bardzo

się go bałam. Raz prawie mu się udało. Przygwoździł mnie, napierał ostro, ale

obroniłam się celnym kopniakiem. Od tego czasu nie miałam już takich

problemów.

- Ile miałaś wtedy lat?

- Czternaście. Tak jak ty, kiedy umarła twoja mama. - Przerwała na

chwilę. - Nie wiem, czemu ci o tym opowiadam.

- Może to magia miejsca - stwierdził poważnie, patrząc na nią ze

współczuciem i zrozumieniem, jak nikt nigdy dotąd. Wstał i wyciągnął do

niej rękę. - Chodźmy. Aborygeni traktują lokalne jaskinie jak miejsca kultu.

Zdobili ich ściany malowidłami.

pona

lous

Zjedli wspólnie obiad, podobnie jak poprzedniego wieczoru. Nic

egzotycznego. Befsztyk z polędwicy z sosem chrzanowym i sałatą.

- Nigdy w życiu nie jadłam tak kruchej wołowiny - powiedziała Casey.

- Tu jest najlepsza na świecie.

- Czyste środowisko, bez żadnych zanieczyszczeń. - Napełnił jej

kieliszek.

- Myślisz, że tak szybko się wstawię?

- Wcale nie. Nie lubię kochać się z pijaną kobietą.

- Chciałbyś coś dodać? Może spytać, co ja o tym myślę? -

Zastanawiała się, czy to miał być żart. Po obiedzie poszli się na krótki spacer.

Po upalnym dniu noc była zaskakująco chłodna. W powietrzu unosił się

delikatny aromat pustyni. Casey czuła się dziwnie przyjemnie, gdy myślała o

tym, co się zdarzyło w Kata Tjuta. Fizyczna bliskość Troya... Niepokoiła ją

jej własna reakcja.

Niebo było pełne gwiazd.

- Co za widok! - wykrzyknęła. Czy to właśnie otwarta przestrzeń

buszu i otaczająca przyroda są źródłem radości, którą ją rozpierała?

- Aborygeni mają wiele podań o słońcu, księżycu i gwiazdach -

powiedział Troy uwodzicielskim głosem. - Pustynne plemiona znają

wszystkie gwiazdy, każda z nich ma swoją legendę.

- Znasz jakąś?

- Oczywiście. To moja ojczyzna.

- To opowiadaj. Uwielbiam legendy. Jako dziecko wymyślałam różne

historie, żeby oderwać się od rzeczywistości.

Jego oczy świeciły jaśniej niż gwiazdy.

- O księżycu i Gwieździe Porannej. Lilia wodna, jakich widziałaś

pona

lous

tysiące na jeziorze w Murraree, dla Aborygenów jest symbolem gwiazdy.

Kiedyś pokażę ci rysunek Gwiazdy Porannej, skopiowany z jednej ze skał.

Podarowała mi go matka. Ona jest wśród gwiazd, gdzieś na Drodze Mlecznej.

- Moja też. - W jej głosie zabrzmiało wzruszenie, gdzieś uleciał

typowy dla Casey sarkazm.

- Więc zostańmy przyjaciółmi. - Troy wyciągnął rękę. Uroczyście

uścisnęli sobie dłonie. Otwierając usta, żeby powiedzieć mu dobranoc, Casey

nie spodziewała się, że przyciągnie ją mocno do siebie i wyciśnie na jej

wargach długi, namiętny pocałunek.

Nie próbowała się wyrywać. Nie myślała. Poddała się chwili.

Wreszcie odsunęli się od siebie, z trudem łapiąc oddech.

- Chciałbym, żeby ten pocałunek trwał wiecznie. - Troy dotknął jej

odkrytych ramion. Potem wolno podążył na koniec korytarza do swojego

pokoju. - Jeszcze czuję słodycz twoich ust. Śpij dobrze.

ROZDZIAŁ CZWARTY

Wyniki badania DNA nadeszły wcześniej, niż się spodziewano. Po

niecałych dwóch tygodniach było wiadomo, że Casey naprawdę jest córką

Jocka McIvora.

Przyjęto to spokojnie, poza samą Casey. Wybiegła z domu, w pędzie

mijając przyrodnie siostry i Marian, które rozmawiały przy kawie.

- Jest bardzo poruszona. Powinnyśmy pójść za nią - powiedziała

Courtney.

pona

lous

- Zostawmy ją w spokoju. Potrzebuje chwili samotności - zaoponowała

Darcy. - Trudno, żeby inaczej zareagowała. Przez całe życie nie wiedziała,

kto jest jej ojcem i teraz musi sobie jakoś z tym poradzić. Natomiast my

musimy się zastanowić nad uczciwym rozwiązaniem sprawy jej spadku.

Dobrze, że Adam przyjeżdża na weekend, pomoże nam.

- Oczywiście. Wprawdzie nie ufam jej do końca, ale z całą pewnością

miała bardzo ciężkie życie - wtrąciła Courtney.

- Bóg jeden wie, co zdarzyło się w sierocińcu. W porównaniu z tym

nasze przeżycia bledną.

- Wierzysz, że tata nic nie wiedział? - Courtney spojrzała przenikliwie

na siostrę.

- Na pewno nie porzuciłby kobiety, która spodziewała się jego dziecka.

Dobrze go znałam. Jestem pewna, że nie miał pojęcia.

- Mógł jej okazać odrobinę zainteresowania.

- Zabezpieczenie przed niepożądaną ciążą zostawiał kobiecie. Matka

Casey powinna się z nim skontaktować. Mogła też, dla dobra Casey,

powiadomić swoich rodziców. Była bardzo młoda i wszędzie czuła się obco.

Nie mogę również zrozumieć, czemu rodzice nie starali się jej odszukać. Cóż,

to bardzo smutna historia. Teraz musimy zająć się Casey. Jest naszą siostrą.

Nie podoba mi się określenie „siostra przyrodnia".

- Ani mnie - przytaknęła Courtney.

- Może zorganizujemy małą uroczystość, by uczcić nową osobę w

naszej rodzinie? Zaprośmy kilka osób na weekend, między innymi Troya

Connellana. Casey go lubi, choć stara się to ukryć.

- Leah wróciła. Musimy i ją zaprosić. - Darcy zmarszczyła brwi.

- Pewnie przyjechała w towarzystwie swego nowego przyjaciela.

pona

lous

- Ty ją lepiej znasz. Widziałam Leah tylko raz w miasteczku. Wydała

mi się snobką.

- Zupełnie niepodobna do Troya. Ojciec zawsze ją rozpieszczał. A więc

co, nie jakieś wielkie przyjęcie, tylko kameralny weekend z przyjaciółmi,

żeby nie speszyć Casey?

- Myślę, że nikt nie będzie zaskoczony. - Courtney zaczęła zbierać ze

stołu filiżanki.

- Nie. Wszyscy znali zamiłowanie ojca do kobiet - odparła Darcy.

- Co będzie, jeśli następne podążą jej śladem?

- Tak jak w przypadku Casey, zaczniemy od potwierdzenia ojcostwa.

Gdyby pojawił się syn, możemy być w stu procentach pewne, że tata nie

wiedział o jego istnieniu. Kobiety, które czyhały na jego majątek, nie

omieszkałyby go o tym powiadomić. W dzieciństwie bardzo cierpiałam, że

nie jestem chłopcem. - Przerwała na chwilę. - A jeśli chodzi o Casey, to

chciałabym, żeby pozostała z nami. A ty, Courtney?

- Oczywiście. W naszych żyłach płynie ta sama krew. Myślisz, że

zechce tu zamieszkać?

- Nie wiem.

- Ma swoje życie. Jest utalentowana, śpiewa, komponuje, pisze teksty,

a przy tym ta jej wspaniała uroda... No i ma specyficzne poczucie humoru. To

się bardzo liczy w przemyśle rozrywkowym, mogłaby ruszyć w świat i

powalczyć o wielką karierę. Z drugiej jednak strony wydaje się, że zaczyna tu

wrastać. Bardzo dużo nam pomaga. Zaczyna wzbudzać we mnie poczucie

niższości.

- Nie wygłupiaj się. Ty jesteś tu mózgiem.

- To ty się nie wygłupiaj - obruszyła się Courtney, ale jej uśmiech

pona

lous

wskazywał, że poczuła się bardziej pewna siebie.

- Wiesz, co mam na myśli. Stanowimy zespół. Ja znam się na hodowli,

ty jesteś świetnym menedżerem. Casey, jeśli tylko zechce, może do nas

dołączyć.

- Jesteś dla niej większym autorytetem niż ja. Na początku przyjęła

pozycję obronną, teraz wyraźnie się wyciszyła.

- To nasza siostra - powiedziała Darcy.

Courtney nie zwlekała z zaproszeniem gości. Casey początkowo miała

pewne opory, nie chciała występować w roli honorowego gościa, jednak

Darcy zapewniła ją, że po prostu miło spędzą czas, a przy okazji przedstawią

najbliższym przyjaciołom nowego członka rodziny, Casey McGuire- McIvor,

co ostatecznie utnie wszelkie plotki i spekulacje.

- Czy znam kogoś z zaproszonych poza Curtem i Adamem? - spytała

Casey.

- Troya Connellana - obojętnym tonem powiedziała Courtney. -

Będzie również jego siostra, Leah, ze swoim nowym chłopakiem... ale

pozostali na pewno przypadną ci do gustu. Razem dwanaście osób. Wszyscy z

miejscowych, farmerskich rodzin.

- Dlaczego nie lubicie siostry Troya?

- Musiałam się źle wyrazić - wycofała się Courtney. - Prawie jej nie

pamiętam, więc obie będziemy musiały ją lepiej poznać.

- Jak mam się ubrać na taką okazję? - spytała Casey, odrzucając do

tyłu burzę rudych włosów.

- Wieczorowo do obiadu, później sportowo - z uśmiechem wyjaśniła

Darcy.

- Rzadko noszę sukienki - buntowniczo rzuciła Casey.

pona

lous

- Ja też. Tylko na niektóre okazje. Curt je uwielbia.

- Masz szczęście, Darcy. Jesteś ze wspaniałym mężczyzną i gołym

okiem widać, że jesteście w sobie zakochani.

- Nie mogę się już doczekać ślubu - wyznała zarumieniona Darcy. -

Przy okazji, Courtney i moje dawne przyjaciółki, Fiona Kinsella i Lisa

Sanders, będą moimi druhnami. Dołączysz do nich? Proszę, nie odmawiaj.

Dopiero po chwili Casey była w stanie wydobyć z siebie głos.- Jestem

za wysoka. Wyglądałabym śmiesznie w całej grupie.

- Wszyscy mnie przerośli - zaśmiała się Courtney. - Curt i jego drużba

to bardzo postawni mężczyźni, Darcy i Fee są wysokiego wzrostu, Lisa

średniego. To ja powinnam odpaść.

- Nigdy w życiu nie byłam druhną. To wielki zaszczyt, Darcy, ale nie

wiem, czy mogę się zgodzić.

- Potraktuj to jako próbę generalną przed swoim ślubem - wesoło

rzuciła Courtney.

- Och... Nigdy nie wyjdę za mąż - powiedziała cicho Casey.

- Nawet się nie zaręczysz? - dalej zażartowała z przyrodnią siostrą

Courtney.

- Mam inne doświadczenia niż wy. Nie pozwolę się skrzywdzić

żadnemu mężczyźnie.

Adam Maynard wyszedł z windy. Chciał coś zjeść przed spotkaniem z

sir Arthurem Elliotem, jednym z najważniejszych klientów firmy. Wciąż

analizował plan zmniejszenia podatków, którą miał mu przedstawić, gdy

nagle jakaś kobieta wykrzyknęła jego imię.

W pierwszej chwili nie mógł skojarzyć, kto to. Wreszcie sobie

przypomniał. To Barbara, która spowodowała nieporozumienie pomiędzy nim

pona

lous

a Courtney podczas balu w posiadłości Curta, Sunrise Downs. W eleganckim,

czarno- białym kostiumie, wyglądała znacznie korzystniej. Na nogach miała

czarne sandałki. Całość uzupełniała droga torebka. Ciemne, upięte do tyłu

włosy odsłaniały perłowe kolczyki.

Z taką kobietą każdy mężczyzna chciałby się pokazać.- Co za

spotkanie. - Promiennie spojrzała mu w oczy. - Obecnie pracuję w firmie

McLaren.

- Przepraszam, Barbaro. Bardzo się spieszę.

Nie ufał jej. Nie mogła pogodzić się z faktem, że Courtney McIvor

zdobyła lukratywną posadę, o którą też się ubiegała.

Barbara już wtedy, na przyjęciu, wyczuła jego niechęć i zamierzała coś

z tym zrobić. Młody, przystojny adwokat, który robi karierę, to naprawdę coś.

A do tego podniecały ją czarne, zmysłowe oczy, kontrastujące z rzeczowym,

chłodnym tonem głosu. Od tygodni miała nadzieję, że natknie się na niego.

- Nadal jesteś na mnie zły - powiedziała z udawaną urazą. - Nie

kłamałam, ale wy uwierzyliście jej. Courtney naprawdę mówiła, że owinie

sobie ojca wokół małego palca.

- Tracisz czas. Nie możesz pohamować zazdrości. Courtney zdobyła

stanowisko, na którym ci zależało.

- To prawda, zabrała mi pracę - powiedziała ze łzami w oczach, jak na

świetną aktorkę przystało. - Lecz nie w tym rzecz, pogodziłam się z tym.

Naprawdę nie widzisz, co się dzieje? Courtney potrafi być czarująca i

cynicznie to wykorzystuje. Nasza wspólna koleżanka w każdej chwili może

potwierdzić moje słowa.

- Naprawdę muszę już lecieć - niezbyt uprzejmie powiedział Adam.

- Może spotkamy się później? - nie ustępowała. - Przyprowadzę

pona

lous

koleżankę, jeśli potrzebujesz dowodów. Nie chcę, żebyś miał mnie za

intrygantkę. Może popełniłam błąd, rozpowiadając tę historię, ale sam wiesz,

jak to jest po kilku drinkach. Lecz uwierz mi, to nie ja kłamałam, tylko

Courtney. Rozpracowałam ją i teraz mam za swoje - zachlipała Barbara

niczym prawdziwe wcielenie niewinności.

- Przykro mi, ale wierzę Courtney.

- Oczywiście, potrafi czarować. Wiedziałam, że mężczyźni wolą

blondynki.

- To się przefarbuj. - Adam ostatecznie stracił cierpliwość. - Wiesz,

jakiej rady udzieliła mi babcia? Jeśli nie masz o kimś nic dobrego do

powiedzenia, to milcz.

- By takie oszustki jak Courtney bezkarnie mogły robić swoje?

Przekonała umierającego ojca, żeby podzielił spadek pomiędzy nią i jej

starszą siostrę, choć to nie ona przez lata harowała w Murraree. Na twoim

miejscu byłabym bardzo ostrożna. To urocze kobieciątko tak naprawdę jest

wyrachowaną suką! - rzuciła z furią Barbara, tracąc panowanie nad sobą.

- Naprawdę muszę już iść - rzucił Adam z pogardliwym uśmiechem.

A jednak Barbara coś osiągnęła, bo dawne wątpliwości wróciły.

Ostatnia rzecz, jakiej potrzebował. Cieszył się na myśl o weekendowym

spotkaniu. Tęsknił za Courtney. Nie przyznawał się przed sobą, jak bardzo.

Albo Barbara potrafiła świetnie grać, albo Courtney rzeczywiście nie

przebierała w środkach, żeby osiągnąć swój cel. Wyglądała jak anioł, ale

Adam przekonał się, że miała głowę do interesów.

Nie był łatwowierny. Choć mu na niej zależało, postanowił baczniej

przyjrzeć się Courtney.

Nie pozostało wiele czasu na zakupy, więc Darcy obmyśliła strój dla

pona

lous

Casey. Srebrno- błękitny satynowy top bez rękawów, z kwiatowym

nadrukiem w stylu orientalnym,który niedawno kupiła i ani razu nie miała na

sobie. Do tego markowe dżinsy i oczywiście szeroki srebrny pasek. Courtney

dodała zwisające kolczyki z muszelek.

- Zakochałam się w nich, ale dla mnie są za duże. Tobie będą świetnie

pasować.

Casey przymierzyła kolczyki.

- Jak wyglądam?

- Super.

- Nie możesz doczekać już się tego prawnika. O której będzie?

- O drugiej, jeżeli czarter przyleci punktualnie. Podpisał ważny

kontrakt, więc mógł dziś wziąć wolny dzień.

- Ma nie więcej niż trzydziestkę, a już jest partnerem w firmie

prawniczej, no no... Lubisz go, prawda?

- Może nawet więcej. Między nami źle się zaczęło. Podejrzewał, że

manipulowałam tatą, by zmienił testament. Tłumaczyłam, że to nieprawda,

ale wątpliwości pozostały. Nieufność to jego skrzywienie zawodowe.

- Jeśli on tobie nie ufa, ty nie ufaj jemu... - Casey spojrzała na zegarek.

- Muszę lecieć, umówiłam się z Darcy na przejażdżkę konną. Mam nadzieję,

że się nie połamię.

- Już siedzisz w siodle lepiej niż ja. Masz taki sam talent jak Darcy.

- Do zobaczenia po południu. Nie możesz się doczekać Adama? -

Casey uśmiechnęła się znacząco.

- Jak ty Troya Connellana.

- Z tą różnicą, że on się o tym nie dowie.

Czarter przyleciał o czasie.

pona

lous

- Cześć, Adam. Jak minęła podróż?

- W porządku. Co u ciebie? - pocałował ją zdawkowo w policzek, choć

pragnął przytulić.

Wyglądała jak porcelanowa figurka. Ubrana w białe dżinsy i

przylegającą koszulkę, pod którą delikatnie rysowały się drobne piersi.

Wbrew temu, co sobie postanowił, z wielką siłą wkraczała w jego życie.

Courtney miała wrażenie, że jego przepastne ciemne oczy przeszywają

ją na wylot. Wyglądał jak z reklamy ekskluzywnej odzieży sportowej.

Wysportowana sylwetka, piaskowa, lniana marynarka, koszula w błękitno-

brązową kratę, dżinsy i jasnobrązowe mokasyny.

- Przygotowujemy przyjęcie, na którym przedstawimy Casey naszym

przyjaciołom.

- Jak się aklimatyzuje?

- Doskonale. Już jeździ konno lepiej ode mnie, wkrótce dorówna

Darcy. Może da się namówić i zaśpiewa. Nie rozumiem, dlaczego do tej pory

nie nagrała CD.

- Może to nastąpi wkrótce. Czy podjęłyście decyzję co do ugody?

- Myślałyśmy z Darcy o podziale spadku na trzy części.

- Trzeba to dobrze rozważyć. Ty i Darcy jesteście jedynym ślubnym

potomstwem Jocka McIvora i tylko wy jesteście uwzględnione w testamencie.

Wprawdzie Casey, jako jego córka, ma moralne i ustawowe prawo do

majątku, ale nie możemy stwarzać problemów z tytułem własności farmy.

- Chronisz nasze interesy - powiedziała Courtney słodkim głosem.

- Za to mi płacą. Musimy to jeszcze przedyskutować. Curt jest

wykonawcą testamentu, ja tylko jednym z powierników.

- Ale to ty jesteś prawnikiem.

pona

lous

- Mam wrażenie, że nie lubisz prawników.

- Może dlatego, że żądają wysokich wynagrodzeń i nic nie robią -

odpowiedziała Courtney, nie patrząc na niego.

- Mam nadzieję, że mnie to nie dotyczy.

- Absolutnie nie - odpowiedziała z lekkim grymasem.

Po chwili znaleźli się w domu. O tej porze był pusty i przyjemnie

chłodny.

- Ten pokój co zwykle - powiedziała Courtney, prowadząc go na

pierwsze piętro.

Łudziła się, że wygląda na opanowaną, chociaż w towarzystwie Adama

drgał każdy nerw jej ciała. Pod drzwiami pokoju odwróciła się.

- Mam nadzieję, że...

To, co nastąpiło, było zupełnie mimowolne. Nie zastanawiał się, działał

pod wpływem odruchu serca. Postanowienia spełzły na niczym. Wziął ją

mocno w ramiona i pocałował w usta.

- Nie rozumiem cię... - Nie miała siły, żeby odsunąć go od siebie.

- Ja też nie rozumiem. - Znów ją pocałował. Obiecał sobie, że nie

będzie tego robić, ale to było łatwe, gdy nie znajdowała się w pobliżu. Przy

niej tracił głowę. Musiała rzucić na niego urok. Ze wszystkich sił pragnął jej

ufać, ale wiedział, że ma ogromną siłę przekonywania. W najlepszym

przypadku sparzy się, w najgorszym stanie się tak, że będzie jadł jej z ręki.

- O czym myślisz? - spytała z bijącym sercem.

- O tym, jak na mnie działasz, nieważne, czy grasz tylko, czy też... -

Przyciągnął ją do siebie. - Courtney... - Jego usta znowu znalazły się na jej

wargach, szalone, głodne.

Zaczęła tracić samokontrolę, a jednak zdołała jeszcze wykrztusić:

pona

lous

- Poczekaj. - Położyła mu rękę na piersi.

- Zbyt długo czekałem. - Uniósł ją i ruszył w kierunku fotela. Oparła

mu głowę na ramieniu i przywarła do niego całym ciałem.

Zachowywali się jak kochankowie, którzy spotkali się po długiej

rozłące.

- Jak do tego doszło? - zapytał wreszcie.

- Nie wiesz? Złapałeś mnie w ramiona i przeniosłeś na fotel. Teraz

lepiej puść. - Oswobodziła się z jego objęć, wstała. - Twoja arogancja mnie

poraża. Jesteś bezczelny i do tego nie ufasz mi. Nie można budować związku

bez zaufania.

- Mogłaś mnie oszukać, ale nic na to nie poradzę, że cię pragnę.

- Chciałam ci pokazać twój pokój, a ty rzuciłeś się na mnie jak dzikus.

- Przepraszam, Courtney, ale naprawdę szaleję za tobą. To moje jedyne

usprawiedliwienie.

Cofnęła się o krok.

- Więc masz problem. Nie można tracić samokontroli na widok

kobiety.

- Przy tobie nie mam wyboru. Jednak wbrew temu co myślisz,

oczekiwałbym od ciebie czegoś więcej niż tylko pocałunków, niż tylko seksu.

- Chcesz mojej duszy? Postanowiłeś sprowadzić mnie na dobrą drogę?

Z góry założyłeś, że najpierw manipulowałam ojcem, a teraz manipuluję tobą.

Przekonała cię Barbara. Cóż, gratuluję zauszników. Casey poradziła mi, żeby

nie ufać tym, którzy nie ufają mi.

- Może zbyt krótko się znamy, żeby sobie w pełni ufać. Wybacz mi.

Nie chciałem cię zdenerwować. Ledwie przyjechałem, a już myślę, że

powinienem wracać.

pona

lous

- Nie dam ci więcej powodów. - Odwróciła się ze złością. - To jest

przyjęcie na cześć Casey i nie mam zamiaru go zepsuć.

ROZDZIAŁ PIĄTY

W niedzielne przedpołudnie małe samoloty, niczym stado białych

ptaków, pokryły lądowisko. Wszyscy dotarli już na miejsce.

Courtney starała się ukryć lekkie podenerwowanie. Miło było znowu

zobaczyć Troya Connellana. Ledwie rozpoznała w przystojnym mężczyźnie

chłopca, którego pamiętała z dzieciństwa.

- Courtney, tyle lat. Gdzie się podziała ta mała śliczna dziewczynka?

Bo widzę piękną kobietę. - Troy delikatnie ujął jej dłoń.

- Och, tak bardzo nie urosła - skomentowała siostra Troya, Leah, która

przechadzała się ze swoim aktualnym chłopakiem, Paddym Nichollsem,

dobrze znanym elitom towarzyskim w Sydney, jak później dowiedziała się

Courtney. - Ty i twoja siostra przyrodnia będziecie musiały przyzwyczaić się

do komentarzy na temat różnicy wzrostu. - Z jej błękitnych oczu emanowały

ledwie skrywana niechęć i chłód.

Courtney była zdumiona takim uroczym powitaniem. O co Leah

chodziło? Po co ta ukryta agresja?

- Chciałem podziękować za zaproszenie, Courtney - powiedział Paddy

z czarującym uśmiechem. Do złudzenia przypominał znanego angielskiego

pona

lous

aktora. Przynajmniej z nim nie będzie problemów, pomyślała Courtney. Lecz

ta cała Leah... Atrakcyjna, zimna, pełna jadu... Żeby tylko swoim

zachowaniem nie zepsuła przyjęcia. Pomyślała o Casey i uśmiechnęła się.

Cóż, trafiła kosa na kamień.

Z ulgą skierowała się w stronę grupy młodych kobiet skupionych wokół

Darcy i Casey. Każda z nich była piękna w swoim rodzaju. Ciemnowłosa

Darcy o niebieskozielonych oczach, Casey z burzą płomiennych loków, jak

wyrzeźbiona z alabastru, a także nad wyraz atrakcyjne i sympatyczne Fee

Kinsella i Lisa Sanders. Prawdziwe przyjaciółki, na których zawsze można

polegać.

Z wyjątkiem Paddy'ego Nichollsa, który był duszą każdego

towarzystwa, pozostali mężczyźni znali się od dawna. Curt i Adam przyjaźnili

się od lat, Troy, Garrett i Stuart Dundas wraz z Curtem i Darcy to paczka

jeszcze z lat szkolnych. Jasnowłosy, błękitnooki Stuart miał być drużbą Curta.

W porze lunchu wszyscy zebrali się przy grillu. Courtney miała

zaprezentować cały swój kulinarny kunszt. Zamiłowanie do gotowania

odziedziczyła po mamie.

Bardzo chciała, żeby siostry dobrze się bawiły. Spotkanie z Darcy, po

wielu latach rozłąki, ogromnie wzbogaciło jej życie. Teraz pojawiła się

Casey. Chciała jej wynagrodzić lata cierpienia i strachu. Nikt by nie zgadł,

przez co przeszła, patrząc na pewną siebie, roześmianą dziewczynę, która

rozmawiała z Troyem Connellanem.

Courtney miała nadzieję, że Casey zgodzi się wystąpić. Była z niej

dumna. Komponowała, pisała świetne teksty i cudownie śpiewała, poruszając

czułe struny serca. Jej ballady opowiadały o przeżyciach, które były również

udziałem Courtney i Darcy.

pona

lous

- Zrobiłyście generalny remont domu - zauważyła Leah, krytycznie

rozglądając się wokoło. - Jak widać, nie macie zbyt dużego doświadczenia w

dekoracji wnętrz.

- Jedni muszą się tego uczyć, i różnie z rym bywa, inni po prostu rodzą

się z dobrym gustem. - Courtney wiedziała, że musi pohamować złość, bo

Leah, niestety, była gościem. Uśmiechnęła się miło. - Mam nadzieję, że bę-

dziesz się tu dobrze czuła. Do zobaczenia.

- Poczekaj. Przecież nie gryzę. Chciałam porozmawiać o Casey.

Opowiedz mi o niej. Wydaje mi się, że chce usidlić mojego brata. Troy

ostatnio dziwnie się zachowuje.

- Miałam wrażenie, że nie spędzacie razem zbyt dużo czasu.

- Nie przybieraj takiego tonu. Tata i ja mamy swoje plany wobec

Troya. Ma się ożenić z Sandrą Gordon. Jej tata przyjaźni się z moim, a i ja ją

lubię.

- Jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś o Casey, sama z nią porozmawiaj -

odrzekła Courtney, kierując się w stronę drzwi.

- Siostrzana solidarność. Jakie to urocze. Miałam nadzieję, że

zamienimy kilka słów na osobności. Kocham mojego brata i pragnę jego

dobra.

- Więc się nie wtrącaj. Do zobaczenia na grillu.

Lunch przebiegał w swobodnej atmosferze. Z wyjątkiem Leah, która

oczekiwała, żeby ją obsłużyć, wszyscy częstowali się sami. W tej sytuacji

szefowa kuchni Courtney mogła się zrelaksować. Spojrzała w kierunku

Adama. Smarował kawałki jagnięcia zalewą śliwkową, rozmawiając z Lisa,

która była zachwycona jego towarzystwem. Cóż, Adam był wyjątkowo

przystojny, bez zobowiązań... Natomiast Darcy i Curt promienieli szczęściem.

pona

lous

Tak wygląda prawdziwa miłość, stwierdziła w duchu.

Nagle przeszyła ją gwałtowna myśl. Czy to możliwe, że zakochała się w

Adamie? A może to tylko zauroczenie? Będzie musiała się nad tym głębiej

zastanowić.

Te rozważania przerwał jej Paddy Nicholls, z uśmiechem przysiadając

się do niej.

- Nie mieliśmy jeszcze okazji porozmawiać.

Po lunchu wszyscy poszli popływać w basenie. Znowu wyjątek

stanowiła Leah, która spoczęła na leżaku, prezentując supermodny,

jednoczęściowy czarny kostium kąpielowy, którego nie splamiła nawet kropla

wody.

- Mam nadzieję, że zaśpiewasz. - Troy prowadził Casey w kierunku

wielkiego parasola, chroniącego przed palącym słońcem.

- Obiecałam Darcy i Courtney. Twoja siostra już dwa razy

wyprowadziła mnie z równowagi. Następnym razem dam jej w nos.

- Ignoruj ją. Uważa, że się tobą zbytnio interesuję.

- Chyba ma rację. Rozbierasz mnie wzrokiem. Nigdy nie widziałam

takich oczu tryskających iskierkami złota.

- Nie widziałaś mojej matki. Miała oczy barwy złota. - Gwałtownie

sposępniał.

Położyła mu palec na ustach.

- Przepraszam, nie chciałam zrobić ci przykrości.

- Nie przepraszaj, bo niby za co? Wiesz, moja mama... - Przerwał. -

Kiedyś ci o niej opowiem.

- O ile pamiętam, masz mi się zwierzyć ze wszystkich smutków, kiedy

będziemy leżeć obok siebie przytuleni.

pona

lous

- Jak długo każesz mi na to czekać, Casey?

- Bardzo długo. - Nawet w takiej chwili nie mogła uciec od

przeszłości. Tragiczne losy matki wciąż wisiały nad nią jak najsurowsza

przestroga. Nigdy nie pozwól, by mężczyzna zdobył twoje serce, twoje

zaufanie, bo drogo za to zapłacisz.

- Cała nadzieja w tym, że kobiety bywają zmienne. - Hipnotyzował ją

wzrokiem.

Ochlapała go, zgrabnie podrywając się i prezentując w całej okazałości

długie, smukłe nogi.

Podczas gdy mężczyźni wypoczywali nad basenem, kobiety zebrały się

na górze i zawzięcie plotkowały. Było dużo śmiechu i przekomarzania się.

Casey, ku zadowoleniu sióstr, uczestniczyła w ogólnej radości. Od razu

przypadły jej do gustu przyjaciółki Darcy, Fee i Lisa. Urocze , przyjazne, bez

cienia zawiści czy złośliwości, które to cechy przepełniały Leah. Jak zwykle

pozostała z boku, a wyraz jej twarzy sugerował, że już dawno przestały ją

bawić babskie spotkania.

Po co w ogóle tu przyszła, zastanawiała się Casey. Pewnie chciała mnie

obejrzeć, czego nawet nie ukrywa.

Spojrzała na nią. Niewątpliwie była atrakcyjna, ale chłodne spojrzenie

błękitnych oczu dawało wiele do myślenia.

- Szkoda, że nie zaprosiłaś Sandry Gordon - powiedziała Leah do

Darcy.

- Może następnym razem - odpowiedziała dyplomatycznie. Nie

przepadała za Sandrą.- Wiesz, że podoba się jej Troy. Tata i ja mamy nadzie-

ję, że się pobiorą.

- Przykro mi, Leah, ale nic nie wiem o tym, by był nią zainteresowany.

pona

lous

Ale nie muszę wszystkiego wiedzieć - dodała z ledwie wyczuwalną ironią.

- Och, rzeczywiście. Zdradzę wam sekret. To zostało postanowione już

dawno. Sandra jest wyjątkowa.

Leah spojrzała znacząco na Casey, lecz ta nawet nie mrugnęła.

Casey przejrzała się w lustrze przed zejściem na kolację. Widziała już

Courtney, ubraną w białą sukienkę z rozkloszowanymi dołem ozdobionym

złotym haftem. Kończyła makijaż, kiedy w drzwiach pokazała się Darcy.

Wyglądała wspaniale w falującej szmaragdowej spódnicy z jedwabnej żorżety

i krótkiej bluzeczce na ramiączkach w tym samym kolorze, który podkreślał

barwę jej oczu. Poruszała się z takim wdziękiem, że aż przyjemnie było

spojrzeć. Casey poczuła ścisk w gardle. Nie spodziewała się, że przyrodnie

siostry przyjmą ją z otwartymi ramionami.

Wszystko obróciło się na dobre.

Już dawno przestała wierzyć w cuda, a jednak jeden się zdarzył. I

następny był blisko, w osobie Troya Connellana. Bardzo pragnęła miłości,

ciepła, akceptacji i bliskości drugiego człowieka. To wszystko otrzymała od

sióstr. Jednak miłość mężczyzny to zupełnie co innego. Przy prawdziwym

mężczyźnie odważyłaby się zostać żoną i matką.

Zasiedli do stołu. Nakrycie to prawdziwe dzieło sztuki, pomyślała

Casey, bacznie przyglądając się wszystkiemu, co działo się wokół. Krucha

porcelana, mieniące się w świetle kryształy, błyszczące sztućce. Nie była do

takiej zastawy przyzwyczajona, ale miała wrodzone poczucie piękna. Stół

oświetlały świece w srebrnych świecznikach. Pośrodku Courtney umieściła

bukiet z rozkwitających żółtych nenufarów, kremowych orchidei i

purpurowych kwiatów przypominających irysy, które rosły w Murraree.

Courtney jest wszechstronna, pomyślała Casey. W tej chwili siedziała

pona

lous

pogrążona w rozmowie z Paddym Nichollsem, jakby był dla niej

najważniejszym mężczyzną na świecie.

Adam Maynard również ukradkiem ją obserwował. Co się kryje za tymi

ciemnymi oczami? - zastanawiała się Casey.

W drugim końcu stołu antypatyczna siostra Troya piła wino, wyraźnie

zdenerwowana względami, jakie jej chłopak okazywał Courtney. Casey

zauważyła, że Courtney bardzo mu się spodobała. Cóż, była piękną kobietą, a

do tego spadkobierczynią fortuny Jocka McIvora, jak ochrzciły ją media.

Pewnie czarujący Paddy polował na bogatą żonę. Dlatego może był z Leah.

Przynajmniej mnie zostawił w spokoju, pomyślała Casey, zaskoczona

faktem, że Connellan senior faworyzował Leah kosztem Troya.

Rozpieszczona córeczka, która nigdy w życiu nie splamiła się pracą.

- Po co miałabym pracować? - powiedziała Lisie, która pytała ją, czym

się zajmuje. - Mam bogatego tatusia, który mnie kocha!

„Tatuś" nie traktował w ten sposób jedynego syna. Darcy i Curt

wspominali, jak ciężko pracował Troy, ale nie wdawali się w szczegóły.

Wyglądało, że był to temat tabu.

To miło, że Leah ostrzegła ją, kto zgodnie z rodzinnymi planami ma

zostać żoną Troya.- Najwyższy czas, żeby się ustatkował - powiedziała przy

innej okazji jego o osiemnaście miesięcy młodsza siostra. - Tata marzy o

wnukach.

- Ty możesz spełnić to marzenie - zauważyła Darcy.

- Och, jestem zbyt pochłonięta życiem towarzyskim - brzmiała

odpowiedź.

Co będzie, jeśli otworzę przed nim serce? Może mnie odrzuci? Może

wykorzysta? - zastanawiała się Casey. Miłość bywa niebezpieczna. Jeden

pona

lous

fałszywy krok może zmienić całe życie.

Po obiedzie zaczęły się tańce na tarasie, przy oświetlonym basenie,

którego półprzezroczysta tafla przypominała barwą szmaragdowe oczy Darcy

wtuloną twarz w Curta i poruszającą się w takt muzyki. Ich uczucie było

źródłem pozytywnej energii. Courtney zastanawiała się, czy taka miłość

przypadnie w udziale i jej, i Casey. Wiedziała, że już spotkała mężczyznę, na

którym jej zależy. Nie była na tyle głupia, by nie zauważyć, że i on jest w niej

zakochany. Ale czy to jest prawdziwa miłość? Opowiadał jej o swoim

zawodzie miłosnym. Czy jest gotowy na nowe uczucie?

- Zatańczysz, czy czekasz na Paddy'ego? - Courtney poczuła oddech

Adama na policzku. - Zupełnie zawróciłaś mu w głowie.

- Bardzo się starałam.

Jej uniesiony podbródek sygnalizował, że nie przeszła jej złość. Jednak

Adam nie czekał na odpowiedź, tylko delikatnie objął ją wpół i poprowadził

na parkiet. Nie stawiała oporu, pozornie wyniosła jak lilia, choć w środku

przeżywała burze emocji. Przecież o niczym innym nie marzyła.- Masz

piękną sukienkę. Nigdy cię w niej jeszcze nie widziałem.

- Trzymałam ją specjalnie dla ciebie. - Uśmiechnęła się słodko, nie

kryjąc sarkazmu.

- Courtney już wymazałem z pamięci naszą kłótnię. Ty nie możesz?

- Wiem, że zaczniemy od nowa. A tak przy okazji, czy widziałeś się w

Brisbane z moją drogą przyjaciółką Barbarą?

- Oczekujesz potwierdzenia?

- Przecież sam zawsze żądasz prawdy.

- Daj spokój. - Wykonał nagły obrót, aby uniknąć zderzenia z Leah i

Paddym. - Doskonale tańczysz, a wygląda, jakbyśmy się dopiero uczyli.

pona

lous

Courtney nie dała się tak łatwo zbyć. Adam przyglądał się jej bacznie w

trakcie obiadu, jakby wciąż ją sondował.

- Umówiłeś się z Barbarą? Mówiła, że koleżanka potwierdzi jej wersję?

Gillian też ubiegała się o to stanowisko. Tak czy nie? Odpowiedz, Adam. To

wszystko, o co proszę.

- Wtedy dasz spokój? Taki piękny wieczór, trzymam w ramionach

cudowną kobietę...

- Nie zmieniaj tematu. Tak czy nie?

- Tylko jedna z tych odpowiedzi jest prawdziwa.

- A więc „tak" - po namyśle uznała Courtney.

- Barbara zaczepiła mnie, jak wychodziłem z biura. Wydaje mi się, że

tak naprawdę chodzi jej o mnie, a nie o ciebie. Nie chcę być zarozumiały, ale

wiele kobiet uważa, że jestem przystojny.

- Barbara wie, że masz niewzruszone zasady. Źle się zachowała na

balu, więc chciała zatrzeć fatalne wrażenie, przy okazji oczerniając Courtney

McIvor, pogromczynię męskich serc.

- Zawodowo spotykam się z różnymi ludźmi i zachowuję się

poprawnie, lecz wobec Barbary byłem chłodny, a nawet niegrzeczny.

Powiedziałem, że nie mam czasu i się pożegnałem. Teraz jesteś zadowolona?

Courtney przygryzła wargi.

- Powiedziałeś mi wystarczająco dużo.

- Więc teraz się odpręż. - Przytulił się do niej. - Co powiesz na konną

przejażdżkę jutro rano?

- Muszę podać śniadanie - odpowiedziała ze szczerym żalem.

- Nic nie musisz. Wszyscy poradzą sobie doskonale bez ciebie,

oczywiście z wyjątkiem Leah.

pona

lous

- A więc świetnie, ruszamy rano. Nie dosiadam tylko Tanga, bo ta

diablica niedawno mnie zrzuciła. Nie jeżdżę zbyt dobrze, chociaż Darcy

twierdzi, że nieźle mi idzie. Natomiast Casey ma do tego wrodzony talent.

Swoją drogą to dziwne. Kiedy byłam mała, ojciec uczył mnie jazdy konnej,

stawiał wysokie wymagania, ostro mnie ćwiczył, lecz nic z tego nie wyszło.

Strasznie się bałam, jedna wielka katastrofa. A dzięki Darcy to wszystko

minęło jak ręką odjął.

Adam wiedział, w czym rzecz. Konie nie tylko świetnie wyczuwają

nastroje jeźdźca, ale również je przejmują. Jeśli ktoś, kto siedzi w siodle, jest

zdenerwowany i przestraszony, nigdy nie poradzi sobie z wierzchowcem, któ-

ry też zaczyna wpadać w panikę, natomiast opanowany jeździec może

wydobyć z konia najlepsze cechy. Adam mógłby wiele nauczyć Courtney w

tej kwestii, choć z drugiej strony nie po to zapraszał ją na przejażdżkę we

dwoje, by udzielać jej lekcji hippiki.

Casey, kiedy Darcy poprosiła ją, by zaśpiewała, od razu zgodziła się bez

zbędnych ceregieli. Z wyjątkiem nieprzyjemnych aluzji Leah, dotyczących

ewentualnego związku Casey z jej bratem, wieczór przebiegał w świetnej

atmosferze, a już taniec z Troyem okazał się wprost fantastyczny. Mimo

wysokiego wzrostu, Troy poruszał się zwinnie jak ogromny kot. Casey była

wniebowzięta. Nie dość, że partner tańczył wspaniale, to jeszcze był od niej

wyższy, co nie zdarzyło się jej od lat.

Teraz zaś miała zaśpiewać. Wczuwając się w panujący nastrój, zaczęła

od kilku rockowych standardów, które sprawiły, że zebrani poderwali się z

miejsc i zaczęli entuzjastycznie klaskać.

Troy zdawał sobie sprawę, że słucha niezwykle utalentowanej artystki,

co zarazem cieszyło go ogromnie, jak i w równej mierze martwiło.

pona

lous

Wystarczy, że jedna z jej piosenek znajdzie się na listach przebojów, a dalsza

kariera potoczy się jak burza. Co można powiedzieć o przywiązanym do

ziemi farmerze i gwieździe show- biznesu? Wszystko, tylko nie to, że mogą

stworzyć udany związek, a przecież tak bardzo zależało mu na Casey.

Wyczuła to oczywiście Leah. Wiedziała, że wybrana przez rodzinę Sandra

Gordon znalazła się na straconej pozycji.

- Zaśpiewaj „Piosenkę dla Marnie"! - zawołał Troy, który pamiętał, jak

głęboko poruszyła go ta ballada o matce, której tragiczny los wspomina i

opłakuje jej córka.

- Jak dam radę.

- Dasz. - Tak bardzo chciał ją we wszystkim wspierać.- Co właściwie

chcesz przez to powiedzieć? - spytała ostro Leah. Przecież Casey była

bękartem, zjawiła się znikąd, lecz wszyscy traktowali ją jak równą sobie i

zachwycali się jej urodą. Jakby tego było mało, ta przybłęda wspaniale

śpiewała i grała na gitarze. A co już zupełnie straszne, Troy oszalał na jej

punkcie. Leah czuła, jak wzbiera w niej zimna furia.

- Tylko tyle, że to smutna piosenka - odpowiedziała Casey.

- Smutne piosenki są świetne! - wykrzyknął Paddy Nicholls. - Ach, te

kobiety z rodu McIvora! - Trzy gracje, brunetka, ruda i blondynka. Piękne i z

głową do interesów. Paddy dostrzegł tu korzyść dla siebie. - Mam kontakty w

świecie artystycznym, Casey. Mógłbym cię zapoznać z kim trzeba.

- Załatwi ci nagranie płyty - uśmiechnęła się Leah. Była to szansa,

żeby pozbyć się Casey. Ojciec byłby wściekły, gdyby syn nie podążył

wytyczoną mu ścieżką i nie poślubił Sandry. Leah robiła wszystko, by do tego

nie dopuścić, jednak nie było to łatwe, bo Troy po śmierci matki zbuntował

się przeciwko ojcu. Dla Leah było to korzystne, bo tym bardziej rosły jej

pona

lous

akcje jako „ukochanej córki tatusia", jednak gdyby dopuściła do niechcianego

ślubu brata, mocno by się jej oberwało. - Jesteś doskonała. - Miała nadzieję,

że jej uśmiech wypadł szczerze.

- Prosimy o „Piosenkę dla Marnie". - Darcy nie była pewna, czy

Marnie to autentyczna, czy fikcyjna postać, bo Casey nigdy nie zdradziła tego

siostrom.

Pieśniarka usiadła na stołku, który podał jej Troy. Zachowuje się, jakby

był jej menedżerem, pomyślała ze złością Leah. Musiała jednak przyjąć do

wiadomości fakt, że w życiu jej brata pojawiła się nowa kobieta. Rudowłosa,

w obcisłych markowych dżinsach, kontrastujących z bardzo kobiecym

satynowym topem. Nie starała się zatuszować wysokiego wzrostu, a nawet go

eksponowała, nosząc buty na wysokich obcasach. Jej szafirowe oczy

przykrywały długie rzęsy, gdy nachylała się nad gitarą.

Wreszcie uniosła wzrok i spojrzała na Troya.

- To jest piosenka dla mojej matki. - Te słowa wyrwały się Casey

same, gdy poczuła na sobie spojrzenie złotych oczu.

Radosne piosenki wprawiły ich w pełen zabawowej euforii zachwyt, zaś

ta ballada skłoniła do zadumy i refleksji. Wszyscy, których matki jeszcze

żyły, zdali sobie sprawę, jakie mają szczęście. Troy, Leah i Adam

rozpamiętywali ich brak.

Kiedy skończyła śpiewać, oczy Casey szkliły się od łez. Słuchacze

pozostali przez chwilę w bezruchu, a aplauz, który potem nastąpił, był

wyważony i pełen uznania.

- Wiele bym dała, żeby śpiewać jak ty - powiedziała Lisa, która kiedyś

próbowała swoich sił na estradzie.

Courtney nie ukrywała wzruszenia. Siedzący obok Adam czuł, jak drży.

pona

lous

Pragnął ją przytulić do siebie i scałować łzy. Sam był poruszony do głębi

„Piosenką dla Marnie". Podobnie jak Casey, pierwszy odkrył ciało swojej tra-

gicznie zmarłej matki.

- Jesteś wspaniałą artystką - szepnął do niej.

- Na twoim miejscu potraktowałabym poważnie propozycję Paddy'ego

- powiedziała równie wzruszona Leah.

- Dzięki temu znajdziesz się od razu w centrum show- biznesu. Paddy

mógłby ci to wszystko zorganizować, jak tylko wrócimy do Sydney. Nie ma

wątpliwości, że kariera stoi przed tobą otworem.

To prawda, pomyślał Troy ze wzrokiem utkwionym w Casey. Ale co

będzie ze mną?

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Wschód słońca był magiczny. Zza horyzontu wyłaniała się

majestatyczna kula, jej złote promienie rozchodziły się po pustyni. O tej porze

powietrze było rześkie i przesycone zapachem akacji. Krajobraz, ze stadkiem

kangurów w tle, wyglądał jak dekoracja filmowa.

Wokół słychać było chóralne trele. Channel Country słynęło z dużej

liczby ptaków wodnych. Na bagnach, wśród trzcin, zakładały gniazda.

Hodowcy bydła bardzo je cenili, ponieważ żywiły się konikami polnymi,

które inaczej ogołociłyby pastwiska.

W odległych zakątkach, z dala od ludzkich oczu, mieszkały pelikany.

Można je było obserwować wysoko w locie. Inną atrakcją buszu były liczne

pona

lous

stada drobnych ptaków, białych i różowo- szarych.

Adam spojrzał w niebo.

- Nigdy w życiu nie widziałem tylu kaczek.

- Są ich tysiące. - Courtney pamiętała je z dzieciństwa. Niczym dywan

pokrywały bagna, a w księżycowe noce nieraz z wielkim hukiem lądowały na

dachach domów.

- Dziesiątki, może setki tysięcy.

- Wymarzone miejsce dla takiej artystki jak Casey. Cisza, woda, dzikie

ptactwo. Nic, tylko sięgać w głąb duszy i tworzyć.- Może odpoczniemy

chwilę? Tam, za tymi drzewami, jest jeziorko.

Tylko zachowaj spokój, pomyślała.

- Świetny pomysł, Adam.

Konie zostawili w cieniu, żeby odpoczęły i poskubały soczystą trawę.

Spokojne jeziorko otoczone było piaszczystym brzegiem, na którym świeże

zwierzęce ślady prowadziły prosto do wody.

- Nie wiem, czemu mówiłaś, że słabo trzymasz się w siodle. - Adam

zachwycał się podwójnie. Courtney nie tylko cudownie wyglądała w stroju

jeździeckim, ale również świetnie radziła sobie z koniem.

- To zasługa Lady Lucy. - Czule spojrzała na kasztanową klacz. - Jest

nie tylko piękna, ale ma spokojne usposobienie. Za nic nie dosiadłabym

Starlighta. - Wskazała na wierzchowca Adama.

- To naprawdę wspaniały koń, ale bywa, że ponosi go temperament. -

Oparł się na łokciu i rozkoszował panującym tu cieniem. - Czasem myślę, że

bardzo źle zrobiłem, nie przejmując majątku dziadka. Byłem przekonany, że

świat stoi przede mną otworem. Nauka sprawiała mi ogromną przyjemność,

pragnąłem to wykorzystać. Niczego nie żałuję, ale zdarza mi się tęsknić za

pona

lous

czymś innym. To prawda, osiągnąłem zawodowy sukces, dobrze zarabiam,

ale kiedy tu jestem, uprzytamniam sobie, jak kocham tę ziemię, ten spokój i

wolność. Channel Country ma specyficzny urok.

- Wygląda, że się zakochałeś - mruknęła Courtney.

- Nie sposób tego ukryć.

Jego spojrzenie przyprawiło ją o mocne bicie serca, jednak starała się,

by tego nie zauważył.- Czy mam rozumieć, że myślisz o zmianie zawodu?

- Na razie poszukuję. Chciałbym robić coś naprawdę wartościowego.

Wielu moich klientów to bardzo inteligentni, ale i bezwzględni ludzie.

Rozumiesz, podstawowa dewiza to „cel uświęca środki". Nawet bardziej niż o

pieniądze chodzi im o władzę, chociaż to idzie w parze. Wprawdzie do tej

pory działałem zgodnie z zasadami, które wpajano mi od dzieciństwa, a także

z kodeksem zawodowym, ale prawnik, czy tego chce, czy nie, nieraz musi

pływać w mętnej wodzie. Podziwiam Curta. Wraz z nazwiskiem odziedziczył

ogólne poważanie i okazał się tego godny. Wyznaczył sobie cel i

konsekwentnie do niego zmierza.

- Widzisz siebie w roli hodowcy bydła? - Courtney wpadł do głowy

pewien pomysł, ale zachowała go dla siebie. - Nie jest to łatwe, ale na pewno

sobie poradzisz.

- To ciężki kawałek chleba, oboje o tym wiemy. Dziś świetnie

prosperujesz, jutro idziesz na dno. Obecnie hodowla bydła to biznes. Nawet

Curt zwraca się do mnie o porady prawne. Nawiasem mówiąc, mam kilka

pomysłów, jak efektywnej zarządzać Murraree, które chciałbym z wami

omówić. No i jest jeszcze sprawa Casey. Myślę, że należy naprawić zło, jakie

jej wyrządzono.

- Oczywiście. Trzeba to zrobić jak najprędzej.

pona

lous

- Mam nadzieję, że się jej powiedzie. Jest ogromnie utalentowana.

- To prawda. Sądzę, że przyjaciel Paddy'ego zrobi z niej wielką

gwiazdę, ale nie chciałybyśmy jej stracić. Troy Connellan też pragnie, żeby

została. Tylko Leah nie może się doczekać jej wyjazdu, bo Casey może

zniweczyć plany matrymonialne, jakie ich ojciec ma wobec Troya.

- Troy i Casey? - Adam był nieco zaskoczony.

- Nie zauważyłeś? Wystarczy na nich spojrzeć.

- Ktoś mógłby to samo powiedzieć o nas. Ale pewnie masz rację, choć

znają się krótko.

- Miłość od pierwszego wejrzenia. - Zerknęła na niego.

- Wszystko dzieje się zbyt nagle, jak lawina, która mija.

- Nie wierzysz w wieczną miłość?

- Ależ wierzę! Prawdziwa miłość zawsze przetrwa. Matka kochała

mnie, ale tak naprawdę jedyną miłością jej życia był mój ojciec. Poznali się w

liceum i od tamtej pory stali się nierozłączni. Ojciec zginął, ratując nas z

pożaru, i matka nie potrafiła sobie z tym poradzić. Nie wiem, co by ze mną

się stało, gdyby nie dziadkowie.

- Bardzo mi przykro, Adam.

Nieobecnym wzrokiem patrzył przed siebie. Ból, który wtedy czuł, nie

minął przez te wszystkie lata.

- Była w głębokiej depresji, przedawkowała leki... Tak ją zastałem.

- Mój Boże...

- Nie wiadomo, czy zrobiła to celowo, czy przez pomyłkę. A może

wzięła większą dawkę, by przetrwać kryzys? W każdym razie babcia

stanowczo twierdziła, że to był wypadek, bo mama nigdy by mnie nie

opuściła... Ale cóż, szybko straciłem oboje rodziców. Ojciec był dla mnie

pona

lous

wzorem do naśladowania. Łączyła nas nie tylko miłość, ale i prawdziwa

przyjaźń.

- A jednak nie wierzysz, że to był wypadek, czy tak? W głębi duszy

masz żal do matki, że odeszła od ciebie. Dlaczego, Adam? Pod wpływem

ciężkich przeżyć mogła mieć zaburzenia, źle wyliczyła dawkę, zasnęła... Nie

oskarżaj jej, proszę. Przecież po wyjściu ze szpitala od razu zajęła się tobą.

Na pewno pragnęła żyć dla swojego syna, choć jej serce pogrążone było w

cierpieniu - mówiła żarliwie, pragnąc zdjąć ciężkie brzemię z duszy Adama.

Nie wierzyć w matczyną miłość, cóż może być straszniejszego?

- To prawda, troszczyła się o mnie, jak zawsze. Oboje z ojcem

uwielbialiśmy mamę. Wszystko byśmy dla niej zrobili.

- Twój ojciec uratował jej życie. Tobie też. Na pewno nie chciała

zmarnować tej jego ofiary. Wiedziała, że musi żyć dla ciebie. Twoja babcia

miała rację, to był wypadek. Nie znałam twojej matki, ale po prostu to czuję.

- Dzięki, Courtney... Ale cóż, nigdy się tego nie dowiemy. Zresztą to

już nie ma znaczenia. Nic nie przywróci jej życia.

- Ależ ma znaczenie, dla ciebie. Adam. Na twoim miejscu

uwierzyłabym babci, przecież nie kłamałaby, nawet w dobrej wierze.

Nastąpiła długa chwila milczenia. Wreszcie Adam spojrzał na Courtney.

- Gdy patrzę ci w oczy, jestem w stanie uwierzyć we wszystko, co

mówisz.

Czyżby drwił? - przemknęło jej przez myśl.

- Martwię się o ciebie. - Chciała wstać, lecz Adam przytrzymał ją za

rękę.

- Nie odchodź. - W jego oczach rozbłysło pożądanie.

- Chcę cię całować. Chcę się z tobą kochać. Niczego bardziej nie

pona

lous

pragnę. - Jego usta błądziły po jej rozgrzanych policzkach.

- Ale nie możesz mi zaufać! - Próbowała go odsunąć.

- Rozumiem cię. Zostałeś zraniony.

- Więc mnie wylecz, ty jedna potrafisz, Courtney. - Zaczął ją

namiętnie całować. Pragnąc go równie gorąco, walczyła z nim, całowała,

walczyła z sobą. Odpiął guzik jej bluzki i wsunął dłoń. - Jesteś taka piękna...

Ogarnęło ją pożądanie. Jesteśmy sami, myślała gorączkowo. Nikt nas tu

nie znajdzie. Pragnęła, żeby się z nią kochał. Tak bardzo potrzebowała i

kochała go.

Lecz gorące pocałunki i pieszczoty to nie wszystko. Dopóki jej nie

zaufa, nie jest zdolny do prawdziwej miłości.

Rozpłakała się, wyrwała się z jego objęć, zapięła stanik, poprawiła

bluzkę.

- Courtney, co się stało? - spytał zdezorientowany.

- Jeszcze nic.

- Chyba nie boisz się, że mógłbym cię wziąć siłą - spytał wzburzony. -

Wiesz, że nigdy bym cię nie skrzywdził.

- Muszę być tego absolutnie pewna.

- Czy to jakaś gra?

- Nie. Myślę o tym, czego nie jesteś w stanie mi dać.

- To znaczy?

- Staram się ciebie zrozumieć. Opowiedziałeś mi o swojej tragedii.

Wiem, że odejście matki było dla ciebie strasznym ciosem. Później kobieta

załamała ci serce.

- Nieprawda - wtrącił szorstko.

- Ale ci na niej zależało. Przecież mieszkaliście razem.

pona

lous

- Gdybym naprawdę ją kochał, tobym o nią walczył.

- Nie jestem pewna. Myślę, że nie wybaczyłbyś żadnej kobiecie, która

zawiodła twoje zaufanie. - Spojrzała mu głęboko w oczy. - Wiem, że jesteś

we mnie zakochany. Z wzajemnością, Adam. Pragniemy siebie, co nie

zmienia faktu, że podejrzewasz mnie o nieszczerość, mówiąc delikatnie.

Typowa niebieskooka blondynka, która manipuluje mężczyznami. Pozornie

słaba, w rzeczywistości twarda.

- Jesteś twarda. Wiesz, że jak tylko zechcesz, możesz mnie w każdej

chwili złamać.

Pozostało jej uciec lub ulec.

- Chcę wracać do domu - powiedziała, czując w gardle gorzki smak

łez. - Zaraz.

- W porządku - rzucił przez ściśnięte zęby. - Pamiętaj, że ostatni raz

odprawiasz mnie machnięciem ręki.

Jak to możliwe, że dwoje ludzi, którzy niczego bardziej nie pragną, niż

być razem, tak się wzajemnie ranią? Odpowiedzi należałoby szukać w

przeszłości.

Paddy Nicholls bezzwłocznie załatwił spotkanie Casey ze swoim

przyjacielem, Glennem Gardinerem.

- Nie możesz przepuścić takiej okazji - powiedziała Darcy. - Jakie

piosenki mu zaprezentujesz?

Casey wymieniła kilka standardów country oraz swoje utwory.

- Na pewno rzucisz ich na kolana - z entuzjazmem powiedziała

Courtney, widząc, że Casey jest pełna obaw.

- Marzyłam o tym od lat. Doskonaliłam swoje umiejętności. Chyba

jestem już gotowa.

pona

lous

- Jak się ubierzesz? - spytała Courtney.

- Powinnam wyglądać elegancko.

- To nie będzie trudne - uśmiechnęła się Darcy. - Na twoim miejscu

pojechałabym kilka dni wcześniej na zakupy. Masz karty kredytowe, nie

oszczędzaj.

W znanym studiu nagrań oczekiwał ją mały tłumek. Uśmiechnięty

Paddy Nicholls wstał na jej widok.

- Miło cię widzieć, Casey. - Europejskim zwyczajem pocałował ją w

policzek na powitanie. Paddy był zadowolony, że nie zawiodła jego

oczekiwań. Casey McGuire- McIvor wyglądała wspaniale. Ubrała się

odpowiednio do okazji. Spod turkusowego żakietu z wywiniętymi rękawami

wystawała jedwabna bluzka w tym samym kolorze, do tego perfekcyjnie

skrojone spodnie i staranny makijaż. Był z niej dumny.

- Nazywam się Glenn Gardiner, witaj, Casey. - Przystojny mężczyzna

po czterdziestce wyciągnął do niej rękę.

- Miło mi pana poznać, panie Gardiner. - Casey z wprawą ukrywała

zdenerwowanie.

- Proszę mówić do mnie Glenn - powiedział przyjaźnie. W telewizji

też wydawał się miły i bezpośredni, a przy tym w dyskretny sposób elegancki.

- Jesteś oszałamiająca. Paddy nie przesadził. Chciałem ci przedstawić kilka

osób z branży. Jake, Ben i Matt są muzykami. Mogą ci akompaniować, ale

decyzja należy do ciebie. Chcemy usłyszeć, co potrafisz.

Casey dała brawurowy występ. Patrząc na uśmiechnięte twarze,

wiedziała, że odniosła sukces wśród profesjonalistów.

- Jesteś doskonała - powiedział Matt, chudy chłopak z włosami do

ramion i kozią bródką. - Jak to się stało, że do tej pory nikt o tobie nie

pona

lous

słyszał?

- Potrzebowałam trochę czasu.

- Już nadszedł! - zawołał Paddy, jakby wszystko miał ukartowane. - Z

takim menedżerem jak Glenn na pewno odniesiesz sukces.

Glenn szybko omówił z Casey wstępne warunki kontraktu, a gdy spytał

ją, czy ma prawnika, wymieniła Adama Maynarda.

Paddy odwiózł ją do pięciogwiazdkowego hotelu w centrum. Planowała

jeszcze wyruszyć na zakupy.

- Może zjemy razem kolację? - spytał na pożegnanie. Czemu nie była

w stanie przyjąć zaproszenia? Paddy był czarujący i starał się jej pomóc. Nie

musieliby zaraz iść do łóżka.

- Bardzo żałuję - gładko skłamała. - Umówiłam się wieczorem z

przyjaciółką.

- Może innym razem. Będziemy w kontakcie - uśmiechnął się na

pożegnanie. Już dawno postanowił, że ożeni się z bogatą kobietą. Casey i

Courtney spełniały ten warunek, do tego obie były piękne, lecz on gustował w

drobnych kobietach. Znajomość z Casey miała służyć tylko temu, by mógł

zbliżyć się do jej siostry. Plan wkraczał w decydującą fazę.

Przez resztę dnia Casey spacerowała po Sydney. Kochała to tętniące

życiem miasto, nie tylko ze względu na niepowtarzalną architekturę,

wspaniały port, znany na całym świecie most widoczny na linii horyzontu czy

gmach opery z charakterystycznymi białymi żaglami błyszczącymi w słońcu.

Po prostu czuła się tu znakomicie.

Gdy wróciła ze spaceru do hotelu, w holu ktoś zawołał ją po imieniu.

- Casey, jak poszło? Świetnie wyglądasz. - Leah Connellan zmierzała

w jej kierunku. - Żałuję, że nie mogłam przyjść, ale miałam wcześniej

pona

lous

umówione spotkanie.

Pewnie z fryzjerką, sądząc po perfekcyjnie ułożonej grzywce,

pomyślała Casey.

- Dziękuję, bardzo dobrze. Jestem wdzięczna Paddy'emu za wszystko,

co dla mnie zrobił. A on zaprosił mnie na obiad.

- Cieszę się. - Uśmiech Leah wydawał się nieco sztuczny. - Na pewno

zrobisz karierę, może nawet zawojujesz Amerykę. Tam byłabym

wystarczająco daleko od twojego brata, dopowiedziała w duchu Casey.

- Leah, mieszkasz w tym hotelu?

- Jestem z tatą. Obiecał mi kupić mieszkanko. Właśnie je wybieramy.

Zastanawiam się, dlaczego wcześniej na to nie wpadłam. - Wsiadły do

windy. - Kiedy podpisujesz kontrakt?

- Dopiero omówiliśmy wstępne warunki. Chcę, żeby Adam się tym

zajął. O, moje piętro. Do zobaczenia. - Casey z ulgą wysiadła z windy. Nie

łudziła się, dlaczego Leah była tak przyjaźnie nastawiona. Dojrzała szansę

pozbycia się osoby, która mogła zniweczyć wymarzone przez rodzinę

małżeństwo Troya.

Właśnie wychodziła spod prysznica, gdy usłyszała pukanie do drzwi.

Chyba to nie Leah, pomyślała, narzucając szlafrok. Uchyliła drzwi.

- Cześć. Dziesięć minut temu dowiedziałem się, że jesteś w Sydney -

powiedział Troy Connellan z szerokim uśmiechem. - Mogę wejść?

- Bardzo proszę. - Nie dała po sobie poznać radości, jaka ją ogarnęła

na jego widok. - Dowiedziałeś się od Leah?

- Nawet nie wspomniała. Wpadłem przypadkowo na Paddy'ego.

Powiedział, że próbne nagrania wypadły naprawdę świetnie.

- Chyba tak. - Casey żałowała, że nie widział jej w eleganckim stroju,

pona

lous

zamiast we frotowym szlafroku. - Omówiliśmy już kontrakt.

- Czemu mi nie powiedziałaś, że wybierasz się do Sydney? W

samolocie, którym przywiozłem tatę i Leah, było dużo miejsca.- Nie

chciałam przeszkadzać. Poza tym myślę, że twój tata wolałby lecieć w

towarzystwie Sandry Gordon.

- Pewnie tak. Od lat nalega, żebym się z nią ożenił.

- Przepraszam, pójdę coś na siebie włożyć.

- Przebierz się tutaj. - Spojrzał na nią tęsknie.

- Chciałbyś! - roześmiała się. - Ale figa z makiem!

- Tak naprawdę to przyszedłem, żeby zaprosić cię na kolację. Pójdziesz

ze mną na hamburgera i frytki? Chyba że masz ochotę włożyć coś ze swoich

nowych nabytków - spojrzał na stertę zakupów z metkami markowych skle-

pów - to możemy wybrać się do eleganckiej restauracji.

- Elegancka restauracja - stwierdziła stanowczo. Zapragnęła dla niego

pięknie wyglądać.

- Przyjdę po ciebie o wpół do ósmej.

- Będzie mi miło. - Starała się nie okazywać podniecenia.

- Mnie również. Teraz lecę. - Wstał. - Muszę się zameldować staremu.

- Jak ci się z nim układa?

- Bez zmian. - Wzruszył ramionami.

- A twojej siostrze kupuje mieszkanie.

- Więc będę miał gdzie przenocować w Sydney.

- Nawet ci nie powiedziała, że mieszkam w tym samym hotelu.

- Przecież wiesz, czego się obawia. Że zakocham się w tobie.

- A ty?

- Powiedzmy, że mi się podobasz... - Bezszelestnie, niczym ogromny

pona

lous

kot zmierzał do drzwi, i nagle przytulił Casey do siebie. - Tęskniłem za tobą.

- Ja też. - Ugryzła się w język, bo chciała wyszeptać:„kocham cię", ale

miłość kojarzyła się jej z nieuchronnym cierpieniem.

Cmoknął ją w usta.

- Porozmawiamy przy kolacji. Teraz lecę do ojca.

- Powiesz mu, że spędzasz wieczór z tą przybłędą, córką Jocka

McIvora?

- Po pierwsze nie jesteś przybłędą, tylko zjawiłaś się niczym nowa

gwiazda na niebie. - Popatrzył na nią z czułością. - A po drugie, to nie jego

sprawa.

Casey pomyślała, że siostra i ojciec byli całkiem innego zdania.

Uważali, że Troy Connellan, prawdziwy arystokrata, nie powinien się wiązać

z dziewczyną z nieprawego łoża, do tego córką alkoholiczki i narkomanki.

Wiedziała, że od tego piętna będzie jej trudno się wyzwolić, a

przynajmniej niektórzy ludzie nie pozwolą jej na to. Miała jednak kochające

siostry, zyskała nowych przyjaciół, była też zabezpieczona finansowo, bo w

ramach ugody otrzymała znacznie więcej, niż się spodziewała. Lecz i tak jej

pozycja społeczna pozostawiała wiele do życzenia, choć sama w niczym nie

zawiniła. Mimo że los potraktował ją okrutnie, żyła uczciwie, o własnych

siłach wydobyła się z dna. Jednak nie dla wszystkich ma to znaczenie. Cóż,

musiała się z tym pogodzić, choć przychodziło jej to z trudem.

pona

lous

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Zaprosił ją do ekskluzywnej restauracji z widokiem na port, której

właścicielką była znana pisarka.

O tej porze sala była już zapełniona wieczorowo ubranymi gośćmi.

Przez szklane ściany zaglądały migocące światła portu. Na stołach, wśród

kryształów i srebra, stały świece i kompozycje kwiatowe, w tle rośliny

doniczkowe. Kelnerzy o śródziemnomorskim wyglądzie byli młodzi i

przystojni. Dyskretna elegancja bez krzykliwego przepychu. Casey i Troy

swym wzrostem i wyjątkową urodą przyciągali ukradkowe spojrzenia gości.

Na przekąskę wybrali owoce morza, z których Sydney słynęło na całym

świecie. Adam polecił świeże ostrygi z truflami na maśle, serwowane z

włoskim makaronem, lecz dalej Casey miała trudny wybór. Początkowo

chciała zamówić kraba, ale wreszcie zdecydowała się na kaczkę nadziewaną

figami. Troy wybrał wieprzowinę z warzywami.

W czasie posiłku Casey opowiedziała o próbnych nagraniach. Troy

wsłuchiwał się w każde jej słowo. W jego towarzystwie miała wrażenie, że

jest kimś wyjątkowym, co bardzo jej się podobało. Czuła, że liczy się z jej

zdaniem i jest dla niego kimś ważnym. Za tym tęskniła przez całe życie, bo na

brak męskiego zainteresowania nie mogła narzekać. Zamiast deseru zamówili

półmisek serów i po małej czarnej.

Troy poprosił o rachunek.

- Przejdziemy się wybrzeżem, czy zamówić taksówkę?

- Chodźmy na spacer. - Casey pragnęła, żeby ten wieczór trwał

wiecznie.

pona

lous

Kiedy wychodzili, trzymając się za ręce, natknęli się w drzwiach na

grupkę wchodzących gości.

Ale pech, pomyślała Casey, przywołując wymuszony uśmiech.

- To tak teraz wyglądają przyjaciółki? - uśmiechnął się

porozumiewawczo Paddy, rzucając jej pełne podziwu spojrzenie. Leah

wspominała mu o trudnym dzieciństwie Casey. Kto by pomyślał? W

kanarkowożółtym jedwabnym kostiumie, ozdobionym szyfonem i złotymi

cekinami, wyglądała olśniewająco. Całość uzupełniała gustownie dobrana

sztuczna biżuteria. W takim stroju dobrze wyglądać mogła jedynie smukła,

wysoka dziewczyna o figurze modelki. W porównaniu z nią Leah nie

zasługiwała nawet na jedno spojrzenie.

Czas z nią zerwać, obiecał sobie Paddy.

Natomiast zaskoczony Troy starał się nie okazywać rozdrażnienia. Jego

ojciec prowadził pod rękę dawną przyjaciółkę rodziny, Madelyn Curtis,

wdowę po sir Geoffreyu Curtisie, wybitnym dyplomacie.

Starsza pani o szlachetnych rysach wskazujących ślady wielkiej urody,

wydawała się szczerze zadowolona ze spotkania. Spojrzała na Troya

życzliwie, jakby chciała spytać, dlaczego do tej pory ukrywał tę piękną

dziewczynę.

Szybko dokonano prezentacji.

Clifford Connellan, wysoki, siwowłosy dżentelmen o wyglądzie

arystokraty i przenikliwych oczach, stanął jak wryty i zmierzył Casey pełnym

złości spojrzeniem. Widać było, że nie lubi niespodzianek. Przywitał się

krótko i oschle.

- Mam nadzieję, że mają tu dobrą kuchnię, Troy - powiedział takim

tonem, jakby spodziewał się, że będzie akurat odwrotnie. - Wyobraź sobie, że

pona

lous

kazali nam czekać na wolny stolik.

Urażona duma. Casey aż się wzdrygnęła, słysząc arogancki ton,

właściwy bogaczom.

- Jedzenie jest wspaniałe, tato. - Troy zastanawiał się, dlaczego z

upływem lat ojciec stawał się coraz bardziej męczący.

- Gdybyśmy wiedzieli, że ty i twoja przyjaciółka macie zamiar tutaj

jeść - znów zmierzył wzrokiem Casey - moglibyście przyłączyć się do nas. -

Z jego oczu można było wyczytać gniewne pytanie, dlaczego nie został

poinformowany.

- Daj spokój, Cliff. Młodzi wolą być sami - wtrąciła lady Curtis. -

Miło było cię poznać, Casey. Pamiętaj, Troy, że jesteś moim ulubionym

chrześniakiem. - Uniosła drobną dłoń, chcąc pogładzić go po policzku, on zaś

schylił się i ucałował ją na pożegnanie.

- Przed wyjazdem wpadnę do ciebie, Mabs.

- Świetnie, kochanie.

- Do zobaczenia - zawołał Paddy. Najwidoczniej nie zasłużyli na

serdeczne pożegnanie ze strony Clifforda Connellana ani jego córki, która

nieznacznie skinęła głową. Pochłonięta była widokiem kreacji i szpilek

Casey. Taka wysoka i jeszcze na obcasach, zdawało się mówić jej mało

przyjazne spojrzenie.- Przepraszam za zachowanie rodziny - powiedział

Troy, gdy znaleźli się na ulicy.

- Byli mną zachwyceni - rzuciła Casey z sarkazmem.

- Jeszcze raz przepraszam. - Był zły i zażenowany.

- Proszę cię, nie przejmuj się, po prostu jesteś zupełnie inna od znanych

im dziewczyn.

- Od Sandry? - Casey odsunęła się od niego.

pona

lous

- Znam ją od dzieciństwa. Nigdy nie byłem w niej zakochany. Na tym

koniec.

- Powiedz to ojcu.

- Nie pozwólmy, by zepsuli nasz wieczór.

- Już im się udało.

- Casey, proszę.

- Myślisz, że Leah maczała w tym palce?

- Często mnie szpiegowała i donosiła tacie, ale nie będą rządzić moim

życiem. Do mnie należy decyzja, z kim się ożenię. Oni nie mają tu nic do

powiedzenia, choćbym przez to miał zostać wydziedziczony.

- To oburzające! Nie mają prawa tego zrobić.

- Nie wiem. Ojciec cały czas naciska, lecz ja się nie poddaję. Cóż,

doskonale zdaje sobie sprawę, że jestem mu potrzebny w Vulcan Plains.

Zdobyłem zaufanie i szacunek naszych pracowników, bo traktuję ich

sprawiedliwie. Dają z siebie wszystko, hodowla rozwija się znakomicie. Ale

nastał już czas, bym ułożył sobie życie. Mam spadek po mamie, niewielki, ale

jako kapitał początkowy wystarczy. Potrafię ciężko pracować, zresztą nie

umiem inaczej, i z czasem osiągnę swój cel. A właśnie tego ojciec najbardziej

się obawia, że pójdę własną drogą.

- Chciałbyś przejąć rodzinny majątek?

- Sama chęć nie wystarczy, bo życie jest pełne niespodzianek. Kto wie,

jak potoczą się nasze losy? Czy sądziłaś jeszcze kilka miesięcy temu, że

staniesz na progu wielkiej kariery? Niedawno byłaś sama, nie miałaś

pieniędzy ani sióstr, aż nagle wszystko zaczęło ci się układać.

- Wszystko? - Uśmiechnęła się nieznacznie. - Sama kariera mi nie

wystarczy. Pragnę mieć rodzinę i dużo dzieci. Przysięgam, że byłabym dobrą

pona

lous

matką.

- To pięknie. A co z mężem?

- Nie wiem. - Brak zaufania do mężczyzn był jej zasadą życiową.

- Czyli będziesz korzystać z banku spermy?

- Nie wygłupiaj się.

- Nie rozumiem, dlaczego nie mogłabyś realizować się zawodowo i

wyjść za mąż. Pewnie uważasz, że jestem tradycjonalistą.

- Bo jesteś.

- Dobrze wiesz, że nie. Nie mam nic przeciwko małżeństwu na próbę.

- Co masz na myśli? - Czuła gwałtowne bicie serca.

- Oczywiście rozmawiamy teoretycznie...

- Tak, jasne. - Uśmiechnęła się nieznacznie.

- Nie znam się na przemyśle muzycznym, ale wydaje mi się, że

zamężna kobieta mogłaby urodzić i wychowywać dzieci, a zarazem nagrywać

płyty, komponować i pisać teksty, czy nawet występować.

- Wszystko dokładnie zaplanowałeś. Nachylił się i pocałował ją w

skroń.

- Bardzo mi na tobie zależy. - Stali w windzie, patrząc sobie głęboko w

oczy. - Pragnę cię, Casey.

- Załóżmy, że jesteśmy sami w pokoju. Co byś zrobił, gdyby twój tata i

Leah zapukali do drzwi?- Powiesimy na drzwiach tabliczkę z napisem:

„Prosimy nie przeszkadzać".

Ledwie zamknęli za sobą drzwi, a już zaczęli się całować.

- Jesteś taka piękna... Nie mogę się tobą nasycić - powiedział

zmysłowo. - Zdejmij sukienkę, zanim ją na tobie porwę.

- Pomogę ci. - Ledwie mogła złapać oddech. Gdybyśmy mieli razem

pona

lous

spędzić tylko tę jedną, jedyną noc, wystarczyłoby mi na całe życie,

pomyślała.

Mocno pociągnął suwak. Warta fortunę kreacja spadła na dywan.

- Boże - wyszeptał oniemiały z zachwytu. Nieskazitelną biel ciała

podkreślał jedynie biustonosz i bikini w kolorze ecru oraz opadające na

ramiona włosy, otaczające płomienną ramą jej twarz.

Nigdy nie widział tak lśniącego błękitu, jaki miały jej oczy. Pragnął jej,

jak nikogo nigdy dotąd.

Casey zdawała sobie sprawę, że jej pożądał. I, co w jej wypadku dotąd

niespotykane, ufała mu. Wiedziała, że powinna się mieć na baczności, a

jednak...

Gwałtownie ściągnęła z niego marynarkę, koszulę... Gdy był już nagi,

mocno przytuliła się do niego.

- Wszystko w tobie mnie zachwyca, Casey - szepnął. - Tak bardzo cię

pragnę.

Opadli na łóżko.

Kochali się w szalony, gwałtowny sposób, a jednocześnie było w tym

coś czystego, nieskazitelnego. Troy odczuwał wdzięczność, jakby otrzymał

najcenniejszy prezent. Pragnął, żeby ta kobieta pozostała z nim na całe życie,

pragnął dzielić z nią każdy dzień i noc. Tak mówiło jego serce, umysł i ciało.

Całe jej ciało drżało. Widział włosy rozsypane się na poduszce i

przykrywające twarz. Ogarnęła go rozkosz, jakiej nigdy dotąd nie

doświadczył. Chciał, żeby ona czuła to samo. Gdyby tylko mogła go

pokochać z taką siłą, z jaką on kochał ją! Był pewny swojej miłości. Pragnęła

mieć dzieci. On pragnął być ich ojcem. Gdyby tylko potrzebowała go tak, jak

on jej.

pona

lous

- Ukochana Casey - wyszeptał. - Czujesz się szczęśliwa?

- Jest wspaniale. - Przytuliła się do niego jeszcze mocniej. Kochała go.

Otwierały się dla niej drzwi nieba.

Wreszcie wymówiła jego imię. Był to drżący okrzyk, płynący z samej

głębi serca. Czysty, pełen spełnionej miłości. Po latach okropnych przeżyć

Casey po raz pierwszy w swym życiu czuła się wyzwolona, radosna i

pozbawiona wszelkiej złości i nienawiści. Jakby wróciła jej dziecięca

niewinność.

Ze splecionymi ciałami, pod wrażeniem magii chwili, leżeli obok siebie,

dzieląc się najbardziej osobistymi tajemnicami.

Pękła tama.

Casey opowiadała o latach spędzonych z matką. O jej alkoholizmie, o

narkotykach. I o tym tragicznym dniu, kiedy zastała matkę martwą.

Nie zamierzała wspominać o sierocińcu, jednak słowa same cisnęły się

na usta, długo jakby czekała na Troya, żeby się tym podzielić.

- Casey... - Przytulił ją mocniej do siebie. Był pełen podziwu, że

przetrwała wszystkie przeciwności losu i pozostała uczciwa, odważna i

zdolna do walki. Jakże łatwo w takiej sytuacji pójść na dno, a ona z

heroicznym samozaparciem pięła się w górę. Doceniając jej zaufanie, Troy

postanowił opowiedzieć o własnym życiu.

Podłożył rękę pod głowę.

- Rodzina, jaka by nie była, kształtuje nas, obarcza bagażem przeżyć i

doświadczeń. Wiesz, mój konflikt z ojcem nie zrodził się od razu, kiedyś

byliśmy przyjaciółmi. Wszędzie zabierał mnie z sobą.

- Kiedy to się zmieniło? - spytała Casey, układając się wygodniej w

jego objęciach.

pona

lous

- Po śmierci matki. To był punkt zwrotny w moim życiu. Jej śmierć

zmieniła ojca i Leah. Ona coraz bardziej się do niego zbliżała, a mnie

stopniowo odsuwał od siebie. Sama widziałaś, jaka jest do niego podobna. Ja

jestem podobny do matki. Po niej mam te złote oczy. Może ojciec dlatego

unika mojego wzroku, bo jest przekonany, że matka go zdradziła.

To jest rozwiązanie zagadki, pomyślała Casey.

- Czasem sądzę, że tak było w istocie. Czasem w to wątpię.

Uwielbiałem ją. Byliśmy z sobą bardzo związani. Rodzice mieli przyjaciela,

pisarza i dziennikarza, który nazywał się Robert Sinclair. Wiele podróżował.

Kiedy był w kraju, często nas odwiedzał. Leah i ja mówiliśmy do niego

wujku. Pomagał ojcu w zajęciach na farmie, bardzo to lubił. Ale równie

dobrze czuł się w towarzystwie mamy. Pewnego popołudnia, kiedy miałem

czternaście lat, wybrali się na konną przejażdżkę. Padały wtedy ulewne desz-

cze. Wody wpadały do Three Rivers, a stamtąd rozchodziły się labiryntem

odnóg, które gęsto przecinają miejscowe tereny. Turyści chronili się w

suchych korytach strumieni, a zaraz potem porywał ich prąd. Wujek Robert i

mama powinni być bardziej ostrożni.- Jak to się stało? - spytała Casey.

- Tego nikt nie wie. Konie wróciły do domu, a splecione w uścisku

ciała mamy i wujka znaleziono dwa dni później. Nawet żywioł nie był ich w

stanie rozdzielić.

- Pewnie starał się ją ratować.

- Tak, ale ojciec twierdził, że wujek Robert był w niej zakochany

Mówił, że rozmawiał o tym z mamą, ale ona wszystkiemu zaprzeczyła. Nie

chciał, żeby wujek Robert do nas przychodził. Nigdy nie będziemy wiedzieć,

co się stało. Po tej tragedii ojciec bardzo się zmienił, stracił poczucie humoru i

zupełnie odwrócił ode mnie. Jakby obwiniał mnie za to, co się stało. Oskarżał,

pona

lous

że pomagałem im w spotkaniach. Oczywiście to była nieprawda.

- Nawet jeśli wujek Robert adorował twoją matkę, to nie znaczy

jeszcze, że zdradzała twojego ojca. Była mężatką z dwójką dzieci.

Ryzykowała, że straci męża, a sąd może jej odebrać opiekę nad wami.

- Namiętność bywa ślepa... - Latami torturowała go myśl, że matka

przestała kochać ojca.

- Nas też przed chwilą połączyła namiętność. - Pochyliła się nad nim. -

Chcesz powiedzieć, że to był błąd?

- Casey, to najlepsze, co mi się kiedykolwiek zdarzyło. Odetchnęła z

ulgą.

- Więc pomóż sobie i nigdy już nie myśl o matce w ten sposób.

ROZDZIAŁ ÓSMY

Glenn Gardiner nie tracił czasu, był bowiem przekonany, że Casey ma

przed sobą wielką przyszłość. Nagrała swój pierwszy album w ciągu dwóch

dni, postawiono bowiem na naturalne brzmienie, bez żadnych elektronicznych

sztuczek, bo okazały się niepotrzebne. Płyta zawierała standardy country

zaaranżowane w stylu charakterystycznym dla Casey. Paddy twierdził, że nie

sposób pomylić jej z kimkolwiek innym. Zachowywał się tak, jakby był jej

honorowym agentem. Nagrano też kilka kawałków rockowych z gitarą

elektryczną i akustyczną, perkusją, instrumentami klawiszowymi, trąbką,

saksofonem altowym i tenorowym. Album zamykało sześć ballad autorstwa

Casey. Śpiewając je, sama grała na gitarze, ważną rolę odegrały też skrzypce.

pona

lous

Następnie nagrała wideoklip. Dla jego potrzeb musiała przejść szybki

kurs tańca, by dobrze wypaść przy zawodowych tancerzach. Bardzo wiele

zawdzięczała Courtney. Towarzyszyła jej w podróży do Sydney, a jako

specjalistka od PR zajęła się wszystkimi sprawami organizacyjnymi. Za-

wzięcie też uczyła Casey tańczyć, bo była w tym świetna.

Marian i Peter zaprosili ich do siebie, dzięki czemu Courtney mogła

trochę czasu spędzić z matką. Przecinając George Street, Courtney natknęła

się na Adama. Przystojny, pewny siebie, doskonale wyglądał w ciemnym

garniturze. Zajęty własnymi myślami, w pierwszej chwili jej nie zauważył.

- Adam! - zawołała.

- Och, Courtney! Nie wiedziałem, że tu jesteś. - Rozpromieniony wziął

ją pod rękę i przeprowadził na drugą stronę ulicy.

- Co tu robisz?

- Przyjechałam z Casey. Pnie się w górę. Wszyscy z branży wróżą jej

błyskawiczną karierę. Nagrała album i wideoklip. Zatrzymałyśmy się u mojej

mamy. - Dopiero teraz zdała sobie sprawę, jak bardzo brakowało jej Adama i

jak za nim tęskniła.

- To świetnie, że wreszcie los się do niej uśmiechnął. Ma talent.

- Album wchodzi na rynek pod koniec miesiąca, wideoklip trochę

później. Jestem z niej dumna. A co ciebie sprowadza do Sydney? Interesy?

- Tak. Niestety bardzo się spieszę. - Spojrzał na zegarek. - Co robisz

wieczorem?

- Jestem zaproszona na przyjęcie.

- Musisz tam iść?

- Chociaż na chwilę. Glenn organizuje je dla Casey, chce ją

przedstawić ludziom z branży. Dlaczego pytasz?

pona

lous

- Chciałbym się z tobą spotkać.

- Możemy pójść tam razem i wcześniej wyjść. Casey na pewno się nie

obrazi.

- Świetnie, więc przyjęcie, a potem kolacja. Przyjadę po ciebie do

twojej mamy. Znam adres, jestem z nią w kontakcie. Mama nigdy mi o tym

nie wspomniała, pomyślała Courtney.

Kiedy się pojawili, przyjęcie rozwijało się w najlepsze. Casey, w

fioletowej sukience bez pleców, którą wybierały razem z Courtney, oderwała

się od grupy fanów, żeby ich przywitać.

- Miło was widzieć. - Pocałowała Courtney w policzek.

- Przedstawię was pani domu. To wybitna osobowość. Pandora

Featherstone mieszkała w najlepszej części miasta, przy samym porcie.

Courtney i Adam znali ją z artykułów opisujących życie wyższych sfer

Sydney i Melbourne. Była już po siedemdziesiątce, ale wyglądała dwa-

dzieścia lat młodziej. Chirurg plastyczny z Los Angeles dobrze się sprawił, ot,

i cała tajemnica.

Wśród elitarnych gości dominowali biznesmeni, przedstawiciele

śmietanki towarzyskiej, świata artystycznego i politycy. Kobiety nosiły się z

wieczorowym przepychem, mężczyźni w ciemnych smokingach i

wizytowych garniturach wyglądali bardziej konserwatywnie, choć cyganeria

artystyczna, w większości muzycy, wyróżniali się ekstrawagancją. Jeden z

nich wystąpił w cyklamenowych atłasowych dzwonach i koszuli wyszywanej

cekinami.

Nagle Casey stała się kimś. Czy znajdzie teraz czas dla Troya? -

zastanawiała się Courtney.

Courtney i Adam zabawili dłużej, niż zamierzali. Chcieli posłuchać

pona

lous

Casey, która miała zaśpiewać z akompaniamentem znanego muzyka, Matta

Langforda. Wszyscy świetnie się bawili, szampan lał się strumieniami. Dla

Adama jedynym zgrzytem wieczoru był Paddy Nicholls,który starał się

poderwać Courtney. W połyskującej, szyfonowej sukni przyciągała męskie

spojrzenia. Adam nie mógł tego znieść. Zdał sobie sprawę, że jest w niej do

szaleństwa zakochany.

Do centrum pojechali taksówką, zatrzymując się po drodze we włoskim

bistro, znanym z doskonałej kawy.

- Zjesz coś? - spytał Adam.

- Tak, mam ochotę na czekoladę.

Chociaż serwowanego na przyjęciu jedzenia wystarczyłoby na

wykarmienie niewielkiego kraju trzeciego świata, Courtney miała tak

ściśnięty żołądek, że nic nie mogła przełknąć. Paddy Nicholls był miły, ale

wiedziała, że choć mu się podoba, to tak naprawdę zależy mu na jej pienią-

dzach. Drażniły ją te zaloty. Jej serce należało do innego. Kobieca intuicja

podpowiadała, że jedna z wielu pięknych kobiet, obecnych na przyjęciu, może

go jej sprzątnąć sprzed nosa. Prymitywne uczucie zazdrości zupełnie odebrało

jej apetyt.

Teraz miała Adama tylko dla siebie.

- Może być sernik, ciastko dekadent, trufle czekoladowe, tort -

wyliczał Adam, patrząc na szklaną gablotę, gdzie wystawiono apetycznie

wyglądające słodycze.

- Niech będzie dekadent.

- Courtney, czyżbyś była w dekadenckim nastroju?

- Oczywiście, że nie.

- Hm, szkoda. A już myślałem, że pozwolisz się zaprosić do firmowego

pona

lous

mieszkania, w którym się zatrzymałem.

- Nie do hotelu?

- Tak często tu przyjeżdżamy, że wiele lat temu firma wynajęła

apartament, bo tak jest taniej. Teraz mam go tylko dla siebie.

- Naprawdę myślisz, że dam się namówić? - Uśmiechnęła się

tajemniczo.

- Mam nadzieję. Modlę się o to. Zabrnąłem już za daleko. A ty?

- Trudne pytanie, Adam. Jesteś świetnym prawnikiem, to działa na

kobiety, ale być może pociąga mnie w tobie wcale nie twój intelekt.

- Czasami jednak się przydaje. Jako adwokat świetnie potrafię

przekonywać do swoich racji. - Pochylił się nad nią. - Nie chcę cię uwieść.

Pragnę, żebyśmy byli tylko we dwoje, sami... - Właśnie w tym momencie

podszedł kelner. - Prosimy dwie kawy i dwa ciastka dekadent.

Zdaniem Courtney mieszkanie przypominało dobrze prosperujący klub

dla mężczyzn. Wchodziło się do niego przez wyłożony czarnym granitem hol.

Ściany były utrzymane w kolorze kości słoniowej i czekolady. Małe schodki

prowadziły do części mieszkalnej, kuchni i jadalni. Na ciemnej, błyszczącej

podłodze leżały futrzaki. W pokoju dziennym dominowała skórzana,

ciemnobrązowa kanapa i dwa głębokie fotele ustawione wokół drewnianego,

niskiego stołu. Rozsuwane szklane drzwi prowadziły na taras, skąd rozciągał

się widok na miasto.

- Chcesz zobaczyć sypialnię? Właściwie dwie, bo niektórzy podróżują

z żonami. - Mimo żartobliwego tonu, jego oczy promieniowały ciepłem.

- Może powinieneś się ożenić. Pewnie zyskałbyś kilka punktów u

szefów. - Podążała za nim korytarzem.

Dalsza część mieszkania również była utrzymana w spokojnej tonacji.

pona

lous

Przygaszone kolory sprawiały, że wydawało się większe niż w

rzeczywistości. Courtney zajrzała do jednej z sypialń. Nad łóżkiem wisiały

trzy grafiki w stylu orientalnym, oprawione w hebanowe ramy. Podłoga

pokryta była brązową wykładziną o czekoladowym odcieniu. Ciemna,

aksamitna narzuta, kontrastująca ze śnieżną bielą pościeli, sprawiała wrażenie

eleganckiego luksusu.

- Bardzo ładnie. - Skinęła z aprobatą. - Urządzone w typowo męskim

stylu, ale komfortowo. - I nagle zadała to pytanie: - Ile kobiet już tu

zaprosiłeś? - Nie czekając na odpowiedź, otworzyła drzwi do drugiej sypialni

i usiadła na sofie.

- Ty jesteś pierwsza. - Uśmiechnął się i usiadł w fotelu obok. Jasno

ubrana, ze złotymi włosami oświetlonymi lampą, na tle ciemnej skórzanej

sofy wyglądała jak nieziemska istota.

- Naprawdę?

- Nie okłamywałbym cię, Courtney.

- Wiem. Nie cierpisz kłamstwa. - Zdawało mu się, że myślami była

gdzie indziej, co bardzo mu się nie podobało.

- Zapomniałem ci powiedzieć. Niedawno widziałem twoją dawną

szefową, Helen Taubman.

- Gdzie?

- Znamy się z różnych oficjalnych przyjęć, wie, że jestem adwokatem

twojej rodziny. Niedawno spotkaliśmy się na koktajlu. Przesyła ci serdeczne

pozdrowienia. Mówiła, że byłaś jej najlepszą asystentką i żałuje, że odeszłaś.

- Obraz Courtney przedstawiony przez panią Taubman różnił się diametralnie

od czarnej wizji Barbary.

- Była świetną szefową. Kochałam tę pracę.

pona

lous

- Nie żałujesz swojej decyzji?

- Absolutnie nie. Moje nowe życie bardzo mi odpowiada.

- Co będziesz robić po ślubie Darcy?

- Poszukam dobrego męża. Jeszcze nie wiem, na kogo padnie wybór.

- Pamiętaj, że muszę go prześwietlić. Łowcy posagów odpadają.

- Masz na myśli Paddy'ego? Chyba wpadłam mu w oko.

- Już zerwał z Leah? - spytał z sarkazmem.

- Zupełnie ją wyeliminowałam. - Roześmiała się. - A raczej mój

spadek tego dokonał. - Spoważniała. - Adam, powiem ci szczerze. Ze

wszystkich znanych mi mężczyzn tylko ciebie biorę pod uwagę. Z drugiej

strony zbyt wiele nas dzieli.

- Na przykład?

- Odmienny tryb życia. Ty masz swoją pracę, a ja Murraree. Przy

okazji, jaki jest twój znak zodiaku? Myślę, że nie pasujemy do siebie.

- Jesteś pewna? - Gdy wstał i zbliżył się do niej, miała wrażenie, że

świat zawirował.

- Nie zapraszałam cię, żebyś usiadł obok.

- Tak będzie bardziej romantycznie.

- Zmieniłeś się, Adamie. Co się stało?

- Dla ciebie zrobiłbym wszystko. - Uniósł ją lekko jak piórko i

posadził sobie na kolanach, przytulając do serca.

Topniała w jego objęciach.

- Zdawało mi się, że mnie nie lubisz.

- Zakochałem się w tobie od pierwszego wejrzenia.

- Co?! Nie rozumiem... To dlatego byłeś taki podejrzliwy? Jak się

kogoś kocha...

pona

lous

- Wybacz mi, Courtney. - Delikatnie pogładził ją po włosach. -

Wszyscy budujemy barykady, żeby nie dać się zranić, a ja robiłem to

znacznie lepiej niż inni. Teraz zmądrzałem.

- Też chciałam cię przeprosić - powiedziała cicho.

- Nie masz za co. Nic nie mów. - Jego lśniące czarne oczy mówiły, że

potrzebuje czegoś zupełnie innego niż słowa.

Odkrywała, na czym polega prawdziwe szczęście. Niczego bardziej nie

pragnęła, niż dzielić je z nim.

- Kocham cię, Adam. Przez długą chwilę milczał.

- Courtney... nie jestem ciebie wart. Zarzuciła mu ręce na szyję.

- Gdybyś musiał wybierać między mną a karierą, to...

- Przecież wiesz - przerwał jej. - Mogę żyć bez mojej pracy, ale nie

mogę bez ciebie. Zawładnęłaś moim sercem. A ty opuściłabyś Murraree dla

mnie?

Poczuła łzy w oczach. Sprawy przybierały bardzo szybki obrót.

- Tylko wtedy, gdybym inaczej miała cię stracić. Przepełniała go taka

euforia, że chciał głośno krzyczeć.

- Więc musimy znaleźć jakieś rozwiązanie - powiedział z nadzieją. -

Wyjdziesz za mnie?

Łzy spływały jej po policzkach.

- Czy ja śnię, czy to się dzieje naprawdę?

- Courtney, kochanie. - Scałowywał jej łzy. - Jesteś moim światłem i

moją miłością. Od chwili śmierci rodziców często nawiedzały mnie demony.

Kiedy spotkałem ciebie, zaczęły stopniowo znikać. Dzięki tobie i dla mnie

zaświeciło prawdziwe słońce, a ja upajam się jego promieniami.

Spojrzał na nią trochę speszony.

pona

lous

- Czy mówię choć trochę z sensem?- Nie tylko trochę. - Uśmiechnęła

się czule.

- Dzięki Bogu... - Niebiosa zesłały mu anioła. Przytulił ją mocniej do

serca i pocałował namiętnie.

Oddała mu pocałunek z wielką rozkoszą.

Dla Adama miłość była błogosławieństwem i wybawieniem od

tragicznej przeszłości. Odkrył radość i harmonię, jakich do tej chwili nie

doświadczył.

A dla niej... Dla niej miłość z Adamem była ucieleśnionym marzeniem,

spełnieniem celu życia.

Marian nie posiadała się z radości, kiedy nazajutrz zjawił się Adam z

naręczem róż i poprosił o rękę Courtney. Na przemian śmiała się i płakała.

- To wspaniale. Wiem, że będziesz dla niej dobry.

- Więcej niż dobry, Marian - zapewnił. - Sądzę, że nie jestem jej wart.

Courtney tuliła się do niego. Jej błękitne oczy promieniały wielkim

szczęściem. Wszystkie wątpliwości znikły. Ten dzień był początkiem jej

nowego życia.

Marian wiedziała, że połączyła ich prawdziwa miłość. Adam od razu

zrobił na niej dobre wrażenie, a z czasem bardzo go polubiła. Wiedziała, że

będzie kochał, szanował i chronił Courtney, czego sama nigdy nie zaznała w

pierwszym małżeństwie.

Mimo szczęśliwego związku z drugim mężem, Peterem, nie mogła

zapomnieć pełnych bólu lat i licznych romansów Jocka. W efekcie cierpiały

wszystkie jego trzy córki, a Casey najbardziej. Ku zadowoleniu Marian,

sytuacja rodzinna układała się pomyślnie. W relacjach pomiędzy siostrami

górę wzięły więzy krwi.

pona

lous

Choć początkowo trochę obawiała się Casey, ponieważ miała w sobie

tak wiele z Jocka McIvora, wreszcie się do niej przekonała. Piękna Darcy,

która niebawem wyjdzie za mąż, znowu zbliżyła się do matki. Ból po tym, co

się stało, pozostanie na zawsze, ale czas zabliźni otwarte rany.

Marian nigdy nie odeszłaby od Jocka, gdyby nie odkryła pewnej jego

tajemnicy. Najpierw jednak musiała potwierdzić swoje podejrzenia. Jeszcze

teraz przyprawiało ją o drżenie serca wspomnienie, jak po kryjomu otworzyła

sejf. Któregoś wieczoru, po przyjęciu na farmie, kiedy chował jej biżuterię,

Jock popełnił wielki błąd. Nigdy nie traktował jej poważnie. Pewnie myślał,

że jest zbyt głupia, żeby zapamiętać szyfr, więc nie kazał jej wyjść z gabinetu.

Informacje, które wtedy zdobyła, pozwoliły odzyskać wolność jej i Courtney.

Marian nie miała zamiaru przekazywać dalej kompromitujących materiałów,

natomiast wykorzystała je w rozgrywce z mężem. Niestety Darcy musiała

zostać z ojcem, bo Jock prędzej by zabił Marian, niż pozwolił sobie odebrać

ukochaną córkę.

Lecz wreszcie wszystko obróciło się na dobre. Marian wiedziała, że zła

passa minęła. Ślub Darcy i Curta, zaręczyny Courtney i Adama, rozwijająca

się kariera Casey. Czyż mogło być lepiej?

Dynamiczna, choć w środku delikatna Darcy wreszcie połączy się z

mężczyzną, który już w niebie musiał jej być przeznaczony.

Silna, zdecydowana Courtney, tak bardzo podobna do Jocka, odnalazła

wreszcie rodzinę, no i ma szansę stać się wielką gwiazdą.

A najukochańsza Courtney znalazła wspaniałego człowieka.

Przyszło jej nagle do głowy, że Adam, gdyby tylko zechciał, mógłby

doskonale zarządzać Murraree. Razem z Courtney świetnie by się uzupełniali.

Adam często wspominał, że kocha busz. Wychował się na małej farmie

pona

lous

owiec, która była własnością jego dziadków, ale na pewno poradziłby sobie z

o wiele większą hodowlą.

Ostateczna decyzja nie do niej oczywiście należała, jednak Marian była

podekscytowana samą perspektywą takiego rozwiązania. Aprobowała wybór

Courtney i Darcy. Teraz modliła się, żeby i Casey poszczęściło się w życiu.

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY

Troy przerwał pracę około czternastej, żeby opatrzyć głęboką ranę na

ramieniu. Nie obawiał się infekcji, bo jeszcze działała szczepionka przeciw

tężcowi, czuł jednak pulsujący ból w miejscu, gdzie spadł na niego kawałek

zardzewiałego kolczastego drutu, kiedy oglądał płot wymagający naprawy.

Ojciec konsekwentnie wycofywał się z zarządzania farmą, więc coraz

więcej obowiązków spadało na Troya. Zastanawiał się nawet, czy ojciec nie

ma problemów zdrowotnych, które przed nim ukrywał. Leah na pewno by o

tym wiedziała, lecz on nie był dopuszczany do takich rodzinnych tajemnic.

Czuł się pokrzywdzony i wykorzystywany. Miał harować jak wół, ale poza

tym był odsuwany na boczny tor.

Ojciec był potentatem, jednym z największych hodowców i znanym

biznesmenem, Troy, jako jedyny syn, powinien być jego następcą. Czy aby

jednak na pewno?

Postanowił, że jak tylko ojciec wróci z Darwin, gdzie odwiedzał

przyjaciela, porozmawia z nim i wyjaśni swoją sytuację. Najwyższy czas,

żeby jego żmudne terminowanie na farmie dobiegło końca. Potrzebował

pona

lous

jednoznacznego potwierdzenia, że po śmierci ojca Vulcan Plains przejdzie na

niego. Leah nie nadawała się do życia na wsi, wykorzystywała każdą okazję,

żeby uciec do miasta, gdzie wiodła bogate życie towarzyskie. Gdyby została

właścicielką Vulcan Plains, skończyłoby się to katastrofą. Oczywiście po-

winna otrzymać odpowiednie zabezpieczenie finansowe, ale bez prawa

decydowania o losach imperium hodowlanego Connellanów.

Kiedy starannie przemywał ranę, w drzwiach pojawiła się Leah.

- Co się stało? - spytała ze szczerą troską.

- Nic wielkiego, kawałek drutu kolczastego zaatakował mnie niczym

wąż.

- Wygląda poważnie. - Leah kochała brata, ale nie umiała tego okazać.

Czasami wątpiła, czy w ogóle potrafi wyrażać uczucia wobec kogokolwiek, z

wyjątkiem ojca. Dochodziła jeszcze zazdrość o rudowłosą piękność, która

starała się ściągnąć Troya do Sydney.

- Nie martw się. Jestem zaszczepiony.

- Tak ciężko pracujesz, a tata jakby tego nie zauważał. Nie poradziłby

sobie bez ciebie.

Jej słowa bardzo zaskoczyły Troya.

- Doskonale wiesz, że od wielu lat nie układa mi się z nim.

- Bo jesteś zbyt podobny do mamy. A przede wszystkim masz takie

same oczy.

Troy uśmiechnął się nieznacznie.

- Wiesz, tak już bywa, że synowie są podobni do swoich matek.

Rzadko jednak się zdarza, by z tego powodu ojcowie odmawiali im swojej

akceptacji.

- To smutne. Wątpię, czy coś na to zaradzimy. Śmierć mamy

pona

lous

przewróciła nasze życie do góry nogami. Zobacz, niby mam wszystko, lecz i

tak życie wydaje mi się nieustanną walką. Tata mnie rozpieszcza, a ciebie nie

docenia, choć jesteś najlepszym synem, jakiego można sobie wyobrazić.

Powinien być z ciebie dumny. Nie wiem, czy tak nie jest, nie wiem, co myśli

naprawdę, bo podobnie jak ja nie potrafi wyrażać uczuć. - Spojrzała na niego

bezradnie. - Takie to wszystko trudne, Troy.

- Nie wiesz, kiedy ojciec wraca?

- Dziś po południu. Właśnie dzwonił. Przyszłam, żeby ci o tym

powiedzieć.

- Muszę mu stawić czoło - stwierdził stanowczo.

- Troy, musisz o czymś wiedzieć. Nie chcę Vulcan Plains. To twoje

dziedzictwo. Wiem, że córka farmera nie powinna tak mówić, ale hodowla

nic mnie nie obchodzi. Należę do miasta, tam jest mój świat. Ojciec postępuje

okrutnie wobec ciebie, trzyma cię w szachu, sugerując, że może nie

uwzględnić cię w testamencie. Myślę, że po śmierci mamy stracił wrażliwość,

stwardniał, stał się nieczuły. Popatrz, tyle lat jest wdowcem, mógłby związać

się z jakąś kobietą, czegoś jeszcze zaznać, a żyje jak mnich. Jakby uciekał od

wszelkich przeżyć. Z kobiet lubi i szanuje jedynie Mabs, lecz nic z tego nie

wynika.

- To prawda. Mabs jest od wielu lat wdową, lecz ten ich dziwny

związek niczym konkretnym nie zaowocował. Ale zostawmy to. Leah, musisz

coś wiedzieć. Przez długie lata byłem bezwzględnie posłuszny ojcu, ale nastał

czas, by to zmienić. Zamierzam ułożyć sobie życie po swojemu, usa-

modzielnić się.

Leah spojrzała na niego, jakby właśnie ogłosił, że wybiera się na

księżyc.

pona

lous

- Chyba żartujesz! Tata będzie w szoku. Czy to ma coś wspólnego z

Casey? Wiem, że za nią szalejesz, ale przednią otwiera się wielka kariera i nie

zrezygnuje z niej dla ciebie.

- To się okaże. Zresztą czemu miałaby rezygnować?

- Mój Boże, skoro tak mówisz, to znaczy, że jesteś w niej zakochany.

- Skąd to przerażenie? Leah, opamiętaj się. Ilu mężczyzn miałaś? To,

jak żyjesz, to twój wybór, a ja nie wtrącałem się w twoje sprawy. Więc i ty

zostaw mnie w spokoju. A przede wszystkim dajcie sobie z ojcem spokój z

Sandrą. Kiedy wreszcie zrozumiecie, że jest tylko moją koleżanką?

- A Casey McIvor- McGuire, czy jak się tam ona nazywa? Jest zbyt

ekstrawagancka, żeby osiedlić się na farmie. Ona należy do świata show-

biznesu, a nie do konserwatywnej społeczności hodowców bydła. Nie

rozumiesz tego? Nie jest warta ciebie. Rozmawiałam o niej z Paddym, zresztą

nie tylko z nim. Wszyscy są przekonani, że Casey zrobi wielką karierę. I Bóg

z nią, lecz ty się nawet nie obejrzysz, jak odejdzie od ciebie. Wykorzysta, a

potem porzuci. Przemyśl to, Troy. - Odwróciła się w pół kroku. - Masz

ochotę na filiżankę herbaty?

- Jeśli mi zrobisz. - Uśmiechnął się, nie zwracając uwagi na pulsujący

ból ramienia. - Mylisz się co do Casey. To ja nie jestem jej wart.

Clifford Connellan nie dotarł do późnego popołudnia. Ostatnie

informacje pochodziły z Planet Downs, gdzie zatrzymał się około piętnastej.

Troy i Leah czekali w domu, nie odstępując od radia i telefonu. W buszu

przemieszczanie się samolotem to rzecz normalna, ich ojciec był doskonałym

pilotem z ponad trzydziestoletnim doświadczeniem. Cessna była w bardzo

dobrym stanie i przechodziła regularne przeglądy, a jednak wszystkie próby

kontaktu radiowego kończyły się niepowodzeniem. Mieli powody do

pona

lous

niepokoju.

Następnego ranka, zaraz po wschodzie słońca, rozpoczęły się

intensywne poszukiwania. Samolot australijskich służb ratowniczych i

dziesięć innych, należących do właścicieli farm, przeczesywały ścieżkę

powietrzną pomiędzy Planet i Vulcan Plains. Darcy i Curt, oboje

doświadczeni piloci, przyłączyli się do poszukiwań. Nie dysponując cessną,

Troy i Leah wsiedli do helikoptera i wypatrywali ojca. Wszyscy modlili się,

żeby dojrzeć bezpiecznie posadzoną na ziemi cessnę i wyłaniającego się z niej

Clifforda Connellana, który macha ręką do swoich wybawców. Takie sytuacje

nie były w buszu rzadkością.

Tym razem było inaczej. Darcy pierwsza ujrzała wrak samolotu. Pot

wystąpił jej na czoło, a z gardła wyrwał się zduszony jęk. Cessna spadła na

wzgórze, chociaż powietrze wokół, mimo drgających miraży, było

krystalicznie przejrzyste. Wyglądało na to, że samolot spadał z dużej

wysokości dziobem w dół. Wokół leżały porozrzucane części. Nie sposób

było przeżyć taką katastrofę.

Darcy drżącym głosem przekazała wiadomość. Ze łzami w oczach

krążyła w powietrzu, dopóki nie dojrzała helikoptera, który niczym ogromny

owad obniżał lot, zmierzając na miejsce katastrofy. Nie mogła sobie

wyobrazić, co czuli Troy i Leah, patrząc na rozbiły samolot, pod którego

szczątkami znajdowało się ciało ich ojca.

Wkrótce wiadomość o tragedii rozeszła się po całym buszu. W

społeczności, gdzie korzystanie z awionetek by- ło na porządku dziennym,

wszyscy byli głęboko wstrząśnięci.

Wiadomość o tragicznej śmierci ojca Troya zastała Casey, w Sydney, w

biurze Glenna Gardinera, z widokiem na wspaniały Sydney Harbour Bridge.

pona

lous

Glenn odradzał Casey udział w pogrzebie.

- Nie możesz nagle wyjechać i tak po prostu przekreślić wszystkich

planów - argumentował.

- Przykro mi - pozostała niewzruszona - ale Troy Connellan jest moim

serdecznym przyjacielem.

- Przyjacielem? Myślałem, że to coś poważniejszego - z wyraźnym

rozczarowaniem stwierdził Glenn.

- Romanse przeszkadzają w karierze. Ale nie chcę w tej chwili o tym

rozmawiać. Uroczystości żałobne odbędą się pojutrze.

Glenn westchnął.

- Rozumiem, ale to skomplikuje nasze sprawy, wszystko się opóźni...

Słuchaj, przecież Paddy też wybiera się na pogrzeb. Mógłby wystąpić w

twoim imieniu.

- Muszę pojechać osobiście. To dla mnie ważne - obstawała przy

swoim Casey.

Glenn westchnął ponownie.

- Zorganizowanie niektórych spotkań wymagało tygodni. Cóż, takie

jest życie. Uważaj na siebie, Casey. Nawiasem mówiąc, samolot nie należy do

moich ulubionych środków transportu.

Nazajutrz po pogrzebie Henry Rutherford, reprezentujący firmę

Richards, Rutherford & Vine, siedział za biurkiem Clifforda Connellana i

przeglądał papiery. Leah nie czuła się dobrze. Poprzedniego dnia topiła

smutek w alkoholu i mocno przesadziła. Jej fatalny stan pogarszała obawa, że

ojciec spełnił swoje groźby i wydziedziczył Troya. Wcale tego nie chciała. W

najgorszym razie, jeśli Vulcan Plains przypadł jej w udziale, zrzeknie się go

natychmiast na rzecz Troya. Niepokoiła się jedynie, czy brat nie okaże się

pona

lous

zbyt dumny, żeby przyjąć to, co mu się prawowicie należy. To byłoby do

niego podobne.

Skąd w ogóle wziął się ten konflikt? Z pewnością nie z winy Troya.

Nigdy nie zdobyła się na odwagę, żeby zapytać ojca wprost, o co w tym

wszystkim chodzi. Przeciwnie, cały czas starała się mu przypodobać. Teraz

było jej wstyd. Nadszedł czas, by zmieniła swoje życie. Musi wreszcie zając

się czymś pożytecznym, chociaż nie wiedziała, w jakim kierunku pójść.

Ojciec spełniał każde jej życzenie, a ona nie znała umiaru. Tak dalej być nie

może, postanowiła.

- Najprościej mówiąc - Henry Rutherford spojrzał na nich znad

okularów - ojciec podzielił majątek równo pomiędzy was oboje. Troyowi

zapisał Vulcan Plains i pozostałe farmy wraz z kapitałem obrotowym

koniecznym do ich funkcjonowania. Leah przypadło w udziale mieszkanie w

Sydney i rezydencja na wybrzeżu Gold Coast, która obecnie znacznie zyskała

na wartości. Inwestycje kapitałowe zostały podzielone na dwa równe

fundusze powiernicze. Ja i mój partner, Raoul Vine, występujemy w roli

powierników. Przekonacie się, że generują one pokaźny dochód. Leah,

połowę swoich dochodów otrzymasz w gotówce, a druga połowa będzie

reinwestowana. Po potrąceniu podatków zostanie ci około dwustu tysięcy

dolarów rocznie. To wystarczy na wygodne życie. Dziedziczysz również całą

biżuterię twojej matki, z wyjątkiem pierścionka zaręczynowego, wysadzanego

szafirami i brylantami, takiegoż naszyjnika i kolczyków, stanowiących pa-

miątki rodzinne Connellanów. Kosztowności te zostały sfotografowane i

zgodnie z życzeniem ojca otrzymuje je Troy jako prezent dla przyszłej żony.

Ponadto są zapisy na rzecz organizacji charytatywnych i prezenty dla

przyjaciół rodziny. - Wręczył im dwa segregatory pełne dokumentów. - Oto

pona

lous

kopie wszystkich materiałów, jakie udało się nam zebrać na tym etapie.

Matka chrzestna Troya, lady Curtis, która przyjechała na pogrzeb i

zatrzymała się u nich, postanowiła zabrać z sobą do Sydney zrozpaczoną

Leah.

- Zajmę się nią, Troy. Trzeba trochę pokierować twoją siostrą. Cliff,

Panie świeć nad jego duszą, okropnie ją rozpieszczał. Powiedziała mi jednak,

że pragnie zacząć wszystko od nowa. Pomogę jej nauczyć się, że w życiu le-

piej jest dawać, niż brać.

- Ty wiesz najlepiej, co robić - powiedział Troy, dla którego sama jej

obecność była pocieszeniem. - W końcu tata nie zapomniał o mnie.

Mabs wyglądała na zaskoczoną.

- Jak by mógł? Pamiętam jego radość z twoich narodzin. Pamiętam

twarz Elizabeth, przypominającą oblicze Madonny. Byli wtedy tacy

szczęśliwi.

Troy uśmiechnął się z przymusem.

- Wszystko się zmieniło po śmierci mamy.

- Wiem. - Lady Curtis pogładziła czule chrześniaka po ramieniu. -

Cliff stał się zupełnie innym człowiekiem.

- Mabs, powiedz mi szczerze, czy mama miała romans z wujkiem

Robertem? Byłyście jak siostry. - Troy spojrzał jej uważnie w oczy.

Mabs z trudem powstrzymywała łzy.- Wychowywałam się z twoją

matką. Razem chodziłyśmy do szkoły i razem studiowałyśmy. Byłam druhną

na jej ślubie. - Przerwała na chwilę. - Rob był w niej zakochany. Od-

wzajemniała jego uczucia. Doskonale się rozumieli. Musisz jednak pojąć, że

twoja matka nigdy nie opuściłaby ojca, tym bardziej was, dzieci. Jako osoba

wierząca bardzo poważnie traktowała więzy małżeńskie. I mnie wiara

pona

lous

pomogła przejść przez życie. Gdyby o czymś takim myślała, na pewno by mi

się zwierzyła. Małżeństwo było dla niej świętością. Wierzysz mi? - Spojrzała

mu badawczo w oczy.

- Komu miałbym wierzyć, jak nie tobie? - Uśmiechnął się z trudem.

- A co z Casey?

Tym razem twarz rozjaśnił mu szeroki uśmiech.

- Chciałbym z nią spędzić resztę życia, choć nie wiem, co ona o tym

sądzi. Ma szansę zrobić wielką karierę, a uwiązany do ziemi farmer nie

bardzo nadaje się na męża gwiazdy popu. Nie chciałbym stanąć jej na drodze

do spełnienia marzeń, tym bardziej że Casey nie jest jakąś tam szansonistka

obdarzoną słuchem, niezłym głosem i urodą, lecz prawdziwą osobowością.

Obok talentu ma jeszcze to coś, co mają tylko najwięksi.

- Rozumiem... - powiedziała Mabs po dłuższym namyśle. - To dobrze,

że nie chcesz jej tak po prostu zagarnąć dla siebie i liczysz się z jej

potrzebami, ale pamiętaj, że ona również myśli o tobie. Zostawiła wszystko,

odwołała ważne spotkania, żeby być z tobą w trudnych chwilach. Takie

spontaniczne reakcje najwięcej mówią o ludziach. Poza tym po pogrzebie

rozmawiałam z Casey. Z natury jest dość skryta, ale nawet nie próbowała

ukrywać, jak bardzo zależy jej na tobie.

- Ale może bardziej na karierze. - Wzruszył ramionami. - Już

mówiłem, to nie jest jakiś tam talencik, tylko otrzymała prawdziwy dar od

Boga. Gdy człowiek sobie to uświadamia, zaczyna myśleć inaczej. I ja to

rozumiem.

- To dobrze, Troy, że starasz się zrozumieć Casey. Ona, jak myślę,

rozumie ciebie. Dlatego najgłupiej byś postąpił, gdybyś się poddał. Wyznaj,

co czujesz, nie trzymaj jej w niepewności. Nie rezygnuj z marzeń. Jeśli

pona

lous

naprawdę się kochacie, znajdziecie dogodne dla was obojga wyjście z

sytuacji. Któraż kobieta nie chciałaby założyć rodziny? Też miałam

kochającego męża, ale Bóg poskąpił nam dzieci, dlatego jesteś dla mnie

prawie jak syn, nie mam nikogo bliższego. Mówi więc do ciebie nie jakaś tam

znajoma, ale osoba, która całym swym sercem życzy ci szczęścia. Posłuchaj

więc mojej rady. Nie pozwól, żeby Casey wyjechała do Sydney, zanim

powiesz jej, co do niej czujesz. Inaczej może na zawsze zniknąć z twojego

życia.

Casey czekała w Murraree. Zależało jej na Troyu. Ofiarowała mu swoje

ciało i otworzyła przed nim duszę. Była u jego boku, kiedy tego najbardziej

potrzebował, a teraz, mimo dwóch ponaglających telefonów od Glenna Gardi-

nera, zwlekała z wyjazdem. Rozumiała go, ale nie mogła się zgodzić, żeby

rządził jej życiem. Kochała muzykę, była częścią jej duszy, bez niej stałaby

się nikim. Bardzo wcześnie to zrozumiała i już jako dziecko marzyła o

wielkiej scenie, ale twarde realia życia nie pozwalały jej wierzyć, że te

pragnienia się spełnią. Samotna i nieszczęśliwa, walczyła o przetrwanie.

Teraz jednak wszystko się zmieniło.

Przede wszystkim zyskała siostry, które ją zaakceptowały, chociaż

brutalnie wkroczyła w ich życie. Darcy wybrała ją na swoją druhnę, Courtney

znalazła wymarzonego mężczyznę. Żyła tymi sprawami, były dla niej bardzo

ważne, lecz jeszcze ważniejsze było to, że poznała Troya i nie wyobrażała

sobie życia bez niego.

Jakie znaczenie ma dla mnie kariera? - zastanawiała się. Miłość do

muzyki i poezji to jedno, a wielkie estrady, płyty i tłumy fanów - to zupełnie

inna sprawa. Tak naprawdę zawsze tworzyła i śpiewała dla siebie, czasami dla

jednej wybranej osoby. Z drugiej jednak strony całe swe życie spędziła w

pona

lous

biedzie, i teraz, właśnie dzięki muzyce, mogła to odmienić.

Lecz wtedy stałaby się niewolnicą sukcesu. Zaczęłyby się wielkie trasy

koncertowe, długie sesje nagraniowe, budowanie medialnego wizerunku. Nie

ma w tym oczywiście nic złego. To po prostu biznes i albo się w niego

wchodzi z całym dobrodziejstwem inwentarza, albo nie. Po prostu trzeba

podjąć dojrzałą, przemyślaną decyzję.

Casey wiedziała, że muzyka będzie zawsze z nią, czy raczej w niej. To

była część jej osobowości. Lecz zrozumiała coś jeszcze: kompletnie nie

nadaje się na niewolnicę sukcesu. Kariera nie może stać się treścią jej życia,

bo nie osiągnie w ten sposób szczęścia. Komponowanie, pisanie tekstów, od

czasu do czasu występy czy to dla bliskich osób, czy w jakimś klubie, to jej w

zupełności wystarczy. Nigdy nie zdradzi muzyki, będzie zawsze z nią, ale

prawdziwe życie Casey widziała gdzie indziej. Pragnęła być kochającą,

troskliwą matką. Spełnić się w tym, w czym nie sprawdziła się jej biedna

mama. Chciała wreszcie odzyskać nadzieję.

Co najważniejsze, pragnęła, żeby Troy Connellan był ojcem jej dzieci.

Ufała mu. Wreszcie zaufała jakiemuś mężczyźnie.

Teraz nie mogła się go doczekać.

Kiedy nadjechał, Casey leżała pod maską swojego starego samochodu,

spod którego wystawały tylko stopy w zakurzonych butach.

- Przepraszam, czy to supergwiazdą Casey McGuire? Usłyszał szczęk

narzędzi i kawałków metalu, głośne

przekleństwo, wreszcie jej pełen radości głos:

- Troy, jak dobrze, że jesteś!

Przyglądał się jej z uśmiechem. Nos, czoło i policzki miała pobrudzone

smarem, ubrana była w wyblakłą koszulę i stare dziurawe dżinsy. Burzę

pona

lous

włosów zakrywała chustka zawiązana wokół głowy. Nawet w takim stroju

wydawała mu się najpiękniejsza na świecie.

- Właśnie odprowadziłem Mabs i Leah. Wracają do Sydney. Tak

będzie lepiej dla mojej siostry. Była bardzo związana z tatą, a Mabs pomoże

jej przetrwać trudne chwile.

- A jak ty się czujesz? - Zauważyła, że zmizerniał na twarzy i

wyostrzyły mu się rysy.

- Znacznie lepiej, kiedy widzę ciebie. Świetne nakrycie głowy.

Nadzwyczaj twarzowe.

- Lepsze niż smar we włosach. - Ściągnęła chustkę, uwalniając

kaskadę loków. - Przyleciałeś helikopterem? Nie bałeś się?

- Wszyscy tu tak podróżują, Casey, tego nie da się uniknąć.

- Tak, oczywiście. Czy już coś wiadomo?

- Jeszcze nie ustalono przyczyn katastrofy, choć najbardziej

prawdopodobna wersja głosi, że tato zasłabł za sterem.

- Myślałam, że cieszył się dobrym zdrowiem.

- Na nic się nie skarżył.

- Bardzo współczuję tobie i Leah. Nieważne, że byliście skłóceni.

Straciłeś ojca, Troy. Wiem, jak to boli.

- Kiedy szykowałem się do konfrontacji z nim, on odchodził z tego

świata.

- Nie obwiniaj się. Pogódź się z rzeczywistością. Kochałeś tatę, choć

nie rozumieliście się.

- Wszystko, co mówisz, brzmi kojąco. Wiesz, że zapisał mi Vulcan

Plains?

- To dobra wiadomość. - Westchnęła z ulgą. Troy nie straci swego

pona

lous

miejsca na ziemi.

- Nie wywarłam na nim dobrego wrażenia, ale wydał mi się uczciwym

człowiekiem.

- Casey... - Spojrzał na nią z powagą. - Pojedziesz ze mną do Vulcan

Plains? To pewnie nasze ostatnie spotkanie przed twoim wyjazdem. Kiedy

musisz wracać do Sydney?

- Już dawno tam powinnam być, Glenn cały czas nalega, jednak pojadę

z tobą do Vulcan Plains. Wyglądasz mizernie, jakbyś cierpiał na bezsenność.

Może uda mi się utulić cię do snu.

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

Gdy Troy rozmawiał z Courtney i Darcy, Casey brała prysznic i myła

włosy. Wielką radością napawał ją fakt, że w trudnych chwilach Troy

potrzebował jej. Szybko wrzuciła na siebie nowy niebieski top bez rękawów z

czarnym ozdobnym suwakiem na boku i czarne, przecierane dżinsy.

Wysuszone ręcznikiem włosy tworzyły masę opadających luźno loków.

Przyczesała je, spakowała podręczną torbę i zeszła na dół.

- Gotowa? - spytała Darcy z uśmiechem.

- Tak - rozpromieniła się Casey, lecz zaraz dodała przepraszająco: -

Wieczorem pewnie zadzwoni Glenn. Z każdym dniem staje się coraz bardziej

na mnie zły.

- Nie martw się. Ja to załatwię - uspokoiła ją Courtney.

- Odwiozę Casey jutro, jak obiecałem - powiedział Troy, wstając. -

pona

lous

Musimy już iść. Chciałbym dotrzeć do Vulcan Plains przed zapadnięciem

zmroku.

- Uważajcie na siebie - rzuciła na pożegnanie Darcy.

- Myślę, że Troy stara się znaleźć w sobie dość siły, żeby się z nią

pożegnać - zwierzyła się Courtney siostrze, gdy zostały same.

- Sądzę, że Casey wcale tego nie chce. Jest skryta, ale i tak wiemy, że

się w nim zakochała.- Ma trudny wybór, kariera albo rodzina.

- Wiele kobiet próbuje połączyć karierę z posiadaniem domu i dzieci,

niektórym nawet to się udaje. Ale wiesz, nigdy nie zrezygnowałabym z

Adama dla pracy zawodowej, za bardzo go kocham. Dobrze, że wejdzie do

rodziny. Potrzebujemy go w Murraree. - Uśmiechnęła się. - Ale myślę, że

nie powinnyśmy martwić się o Casey i Troya. Są silni i mądrzy, na pewno

znajdą jakieś rozwiązanie.

Kiedy dotarli na farmę, powoli zapadał zmrok.

Casey po raz drugi odwiedzała dom w Vulcan Plains. Pierwszy raz była

tu po pogrzebie Clifforda Connellana wraz z wieloma żałobnikami.

Nienawidziła pogrzebów, bo przypominały jej dzień, w którym

chowano jej matkę, jednak kiedy chowano ojca Troya, czuła się inaczej, bo

wszyscy, którzy przybyli, by pożegnać zmarłego, żywili do niego autentyczny

szacunek i dali temu liczne wyrazy. Ponura ceremonia zamieniła się więc w

pełną powagi i nostalgicznego smutku uroczystość, podczas której

dziękowano Cliffordowi Connellanowi za lata, które pracowicie i uczciwie

spędził na ziemi. Było w tym coś bardzo ludzkiego i wzniosłego zarazem, i

tak to odebrała Casey.

Lady Curtis, chrzestna matka Troya, którą pieszczotliwie nazywał

Mabs, była dla niej prawdziwą podporą. Długo rozmawiały. Casey miała

pona

lous

wrażenie, że lady Curtis troszczy się o nią równie mocno jak o Troya i Leah.

Była najlepszą przyjaciółką ich matki, ale to nie tłumaczy uwagi, jaką

poświęciła Casey. Była jej za to bardzo wdzięczna.

Kiedy znaleźli się w środku, Troy objął ją i przytulił twarz do jej

policzka.

- Zrobię drinka. Zjeść możemy później.

- Dzięki. Nie masz nic przeciwko, że rozejrzę się dokoła? - spytała

Casey.

W pierwszym odruchu chciał odpowiedzieć, żeby czuła się jak u siebie

w domu, ale obawiał się, że może uznać to za próbę wywierania nacisku.

- Nie jest tu tak wytwornie jak w Murraree, ale mnie się podoba. To

dom, który stworzyła moja matka.

- Pewnie masz jej zdjęcia. Bardzo chciałabym je obejrzeć, pozwolisz?

Troy wyraźnie się rozluźnił.

- Zaraz je przyniosę. Tata schował zdjęcia do szuflady, ale ja i Leah

często tam zaglądaliśmy.

To przykre, pomyślała Casey, zdjęcia bliskiej osoby zamknięte pod

kluczem. Nie chciała jednak tego osądzać. Ludzie w szoku reagują bardzo

różnie. Na pewno swoje też robiły podejrzenia o niewierność, choć nie było

żadnych konkretnych dowodów. Mogły być jedynie wytworem fantazji

zazdrosnego męża. Tak czy inaczej, ucierpiała cała rodzina, a szczególnie

dzieci, których młode lata przeminęły pod tak strasznym piętnem.

Moje dzieci będą szczęśliwe, choćby nie wiem, co się zdarzyło,

postanowiła. Problemy dorosłych nie mogą odbierać im radości życia.

Weszła do ogromnego salonu i rozejrzała się wokoło. Bogaci hodowcy

bydła budowali sobie prawdziwe zamki. To domostwo, w przeciwieństwie do

pona

lous

Murraree, było jednopiętrowe, ale również posiadało przestronne werandy.

To, co Troy określił jako skromne mieszkanie, Casey wydawało się

wytwornym wnętrzem. Ogromne, jakieś pięć razy większe od przeciętnego

domu. W zwykłych domach nie wisiały też cenne obrazy i wspaniałe

żyrandole, nie było eleganckich mebli. Co wcale nie znaczy, że mieszkańcy

okazałych rezydencji posiadali patent na szczęście. Wszystko sprowadza się

do prawdziwej miłości, pomyślała.

Troy przyniósł dwa oprawione w skórę albumy i zdjęcie portretowe w

srebrnej ramce, które wręczył Casey.

- Moja matka. - Jego oczy nabrały szczególnego blasku. - Elizabeth,

chciałem przedstawić ci Casey - powiedział, jakby dokonywał oficjalnej

prezentacji.

Casey wzięła głęboki oddech i spojrzała na uśmiechniętą twarz.

- Jaka piękna! - zawołała ze szczerym zachwytem. Nawet czarno- biała

fotografia oddawała w pełni jej urodę. Błyszczące oczy, falujące włosy,

regularne rysy, kształtne usta i ujmujący uśmiech. - Jesteś do niej bardzo

podobny. - Delikatnie przetarła szkło. - Oczywiście w męskiej wersji.

- Mam znacznie więcej zdjęć, ale nie chciałbym cię zanudzić.

- Jestem ciekawa, jak wyglądaliście.

- Powiedz, jak będziesz miała dosyć. Wszyscy mówili, że byłem

ślicznym dzieckiem. - Uśmiechnął się z lekką ironią.

- Będą słodkie obrazki nagiego bobasa leżącego na brzuszku i

fikającego nóżkami?

- Mam nadzieję, że nie. Jednak chętnie obejrzałbym twoje zdjęcia w

tym stylu.

- W sierocińcu nie było kamery i szczęśliwych chwil do uwiecznienia.

pona

lous

- Mam wrażenie, że nieustannie wygrywasz na swoją korzyść pobyt w

domu dziecka.

- Bo tak jest. Po co w ogóle o tym wspomniałem, wyrzucał sobie Troy,

widząc, jak nagle zmieniła się jej twarz.

- Spójrz - próbował odwrócić jej uwagę. - Dosiadam mojego

pierwszego kucyka. Miałem wtedy trzy, najwyżej cztery lata. Może powiesz,

że nie byłem rozbrajający?

- Chciałabym mieć takie dziecko - bez namysłu powiedziała Casey.

Poczuł gorąco i uderzenie adrenaliny.

- Więc musimy pomyśleć o stałym związku.

- Może romans? - spytała bezbarwnym tonem.

- W żadnym wypadku. Romanse szybko się kończą. Mówię o

prawdziwym związku.

- Aha... Ja również. Wyglądacie tu na szczęśliwych - powiedziała,

patrząc na rodzinną fotkę ze wspaniałym ogrodem w tle. Mama, tata i dwoje

cudownych dzieci. Pełna sielanka. Co się stało później?

- Wtedy byliśmy szczęśliwi - powiedział Troy z żalem.

- Twój ojciec mógł się mylić.

- Mabs też tak mówi.

- Więc uwierz jej, skoro ja nie potrafię cię przekonać.

- Kto ci to powiedział. Wsłuchuję się w każde twoje słowo. Spójrz, to

ja z tatą na wielbłądzie. Prawie nie widać twarzy pod białym kaskiem. W

buszu żyły setki tysięcy wielbłądów, dzięki Afgańczykom, którzy je sprowa-

dzili w połowie dziewiętnastego wieku. Mają tu najlepsze na świecie warunki

do życia, czyste środowisko, pustynia. Szybko się rozmnażają i stały się

poważnym problemem. Obecnie zdziczałe, walczą z innymi zwierzętami o

pona

lous

pożywienie. W okresie rui bywają niebezpieczne.

- Umiesz jeździć na wielbłądzie? - spytała, przewracając kartki.-

Oczywiście, nawet wygrywałem wyścigi. Jest to uwiecznione na zdjęciach.

Może tego nie widać, ale wielbłądy to inteligentne zwierzęta.

- Mnie wydają się śmieszne, chociaż widziałam je tylko na zdjęciach i

w telewizji.

- W Vulcan Plains jest ich ponad tysiąc. Zdziczałe samce stwarzają

problemy. Żywią się prawie wszystkim, a busz dobrze im służy. Jednak

znacznie gorsze są dzikie koty. Atakują ptaki, zostawiając jedynie garstkę

bajecznie kolorowych piór. Wszyscy tu ich nienawidzą.

- A psy dingo? Widziałam je w Murraree. Wyglądają na sympatyczne

zwierzęta.

- Szczególnie ich młode są pełne uroku. Złote, puchate kulki. Dingo nie

stwarzają problemów, pod warunkiem że kontroluje się ich liczbę. Wiesz, że

one nie szczekają, tylko skowyczą? W ten sposób przywołują samice i

potomstwo. Nie masz jeszcze dość?

- Nie.

Casey właśnie otwierała drugi album. Przez to wspólne oglądanie zdjęć

stawała mu się jeszcze bliższa.

W tym albumie prawie nie było fotografii Leah, widocznie pochodził z

okresu, w którym przeprowadziła się do miasta. Brak też było matki Troya,

natomiast z wielu zdjęć spoglądała na nią szeroko uśmiechnięta twarz Troya

w towarzystwie Curta Berengera i jeszcze jednego kolegi, którego nie znała.

Widok cessny, na tle której Troy pozował do zdjęć z ojcem, wywoływał

smutek.

- Tata ponad trzydzieści lat latał bez żadnego wypadku, ja też nie

pona

lous

miałem takich problemów. Staram się wyobrazić sobie jego ostatnie chwile.

Położyła mu rękę na dłoni.

- Podobno przed śmiercią w przyspieszonym tempie przesuwa się przed

oczami całe życie. Więc widział wtedy ciebie, Leah i waszą matkę.

- Myślę, że nigdy nie przestał jej kochać - pod szorstkim głosem starał

się ukryć emocje - chociaż często mawiał, że miłość to słabość, szczególnie u

mężczyzny.

- Nie mógł pogodzić się z jej stratą. Nie wiem jak ty, ale ja wierzę w

życie wieczne. Zdołałam zaakceptować śmierć matki, bo jestem przekonana,

że jeszcze ją zobaczę. Pomyśl, że twoi rodzice już są razem w lepszym

świecie, gdzie wiecznie świeci słońce.

- Pięknie to ujęłaś. - Ucałował jej dłoń.

Jedli na werandzie. Nad nimi rozpościerało się niebo usłane gwiazdami

niczym brylanty wyeksponowane na ciemnym aksamicie.

Casey zauważyła, że Troy trochę się odprężył. Cały czas dręczyło go

poczucie winy i smutek. Przecież po powrocie ojca zamierzał przeprowadzić

z nim stanowczą rozmowę. Los sprawił, że do niej nie doszło.

Casey przygotowała befsztyki w pieprzu z zieloną sałatą. Troy tak

szybko opróżnił talerz, że albo musiało mu bardzo smakować, albo od kilku

dni nie mógł nic przełknąć. Na deser podała brzoskwinie i lody waniliowe.

Chociaż nie umiała tak świetnie gotować jak Courtney, oboje zjedli ze

smakiem.

Na koniec Troy zaparzył aromatyczną kawę, którą wypili na tarasie. Od

pustyni wiał przyjemny wiatr, bawiąc się włosami Casey. Uwielbiała słodko-

gorzkie zapachy, jakie nocą unosiły się w powietrzu.

- Było pyszne, dziękuję - powiedział Troy. Przyćmione światło,

pona

lous

dochodzące z zewnątrz, oświetlało jej włosy, które mieniły się wieloma

odcieniami złota i miedzi. Oczy lśniły jak drogie kamienie, a usta układały się

w żartobliwy uśmiech.

- Po prostu byłeś głodny. Beznadziejnie gotuję.

- Gadanie... Befsztyk był doskonały, sałata tak samo.

- Zrobiłam tajski sos.

- Jak posprzątamy po obiedzie, będę miał do ciebie jeszcze jedną

prośbę. - Z uwagą obserwował nagłą zmianę wyrazu jej twarzy.

- Nie myślałam o seksie. - Zaczerwieniła się.

- Za to ja, odkąd tylko ciebie poznałem, wciąż o nim myślę. Jednak tym

razem chciałem cię prosić, żebyś dla mnie zaśpiewała.

- Naprawdę chcesz? - Czuła drżenie jego głosu.

- Kocham wsłuchiwać się w ciebie, jak mówisz i jak śpiewasz. Dociera

prosto tu. - Dotknął ręką tego szczególnego miejsca na piersi.

- Potrzebujesz ukojenia, Troy.

Ostatnie dni były koszmarne. Teraz zdarzył się cud, byli sami we dwoje.

Posprzątali ze stołu i przeszli do salonu. Troy przyniósł porzuconą

gitarę Leah i wyciągnął się na kanapie, natomiast Casey w fotelu

wyściełanym brokatem stroiła instrument. Była to gitara bardzo wysokiej

jakości, ale Leah nie miała ani talentu, ani ochoty do gry.

- Przygotuj się na nową piosenkę. - Wciąż patrząc na niego, uderzyła

w struny.

Znalazłam miłość

Trudno przyzwyczaić się do czułości

Bo nigdy jej nie zaznałam

Ale pojawiłeś się Ty

pona

lous

Przyszedłeś z innego świata

Sprawiłeś, że Cię pokochałam

Nie jestem już sama

Sprawiłeś, że rozkwitł mój świat

Jesteś przy mnie zawsze

Jesteś częścią mnie

Myślałam, że szczęście o mnie nie dba

Sprawiłeś, że poznałam jego blask

Być w Twoich ramionach, to jak wracać do domu

To Ciebie szukałam

To za Tobą tęskniłam

Tylko przy Tobie życie ma sens.

Ostatnie słowa raczej wymówiła, niż zaśpiewała.

- Co o tym myślisz? Muszę jeszcze doszlifować. To surowa wersja.

Był tak wzruszony, że przez chwilę nie mógł z siebie wydusić słowa.

Gdzie jest napisane, że mężczyznom nie wolno płakać?

- Casey, podejdź do mnie. - Wyciągnął ręce i przytulił ją do siebie, a

ona oparła mu głowę na ramieniu. - Przepiękne. Czy to o nas? - W jego tonie

słychać było błaganie o potwierdzenie.

- Zmartwiłbyś się, gdyby to było wyznanie miłości?

- Miałbym się zmartwić? Jestem tak wzruszony, że nie mogę wyrazić

mojego szczęścia.

- Obawiasz się, że nam się nie uda? - patrzyła mu z uwagą w oczy.

- Możesz odejść, jak będziesz miała dosyć. - Na samą myśl o tym

zamarło w nim serce. - Nie chcę cię zamknąć w klatce. Nie można

zmarnować takiego talentu. - Gdy milczała, dodał: - Cokolwiek się zdarzy,

pona

lous

Casey, nie zapomnę nigdy o tym, co było między nami.

- Mógłbyś mnie mieć, a jednocześnie sugerujesz, że mogę odejść. -

Poczuła się, jakby ktoś uchylił przed nią drzwi i natychmiast je zatrzasnął.

Wybuchnął śmiechem.

- To ostatnia rzecz, jakiej bym chciał. Jak możesz wątpić? Marzę,

żebyś na zawsze pozostała przy mnie.

- A jednak się wahasz! - rzuciła z gniewem. Zbyt wiele razy została

odrzucona.

- Uspokój się. - Gładził ją po plecach. - Nie pozwalasz mi zapomnieć

o swoim ognistym temperamencie. Chciałem tylko powiedzieć, że nie wiem,

czy ci wystarczy to, co mam do zaoferowania. Nie przeżyłbym, gdybyśmy się

pobrali, a później Odeszłabyś ode mnie.

- Boisz się, że cię zranię?

- Boję się pustki i samotności. A ty? Twarz Casey złagodniała.

- Przykro mi, Troy, ale musimy wyrzucić to z siebie, a mnie ponoszą

emocje. Obawiasz się, że kariera będzie dla mnie ważniejsza niż ty?

- Tak. Muzyka jest częścią ciebie.

- To prawda, ale mówisz o występach i wyjazdach w trasę.

- Wiem, że Gardiner tak widzi twoją przyszłość. Jaką mogę mieć

nadzieję, że zostaniesz ze mną na farmie?

- Możesz sprawić, że będę w ciąży. - Ledwie kontrolowała wzruszenie.

- Zaplanowałam co najmniej czwórkę dzieci. Czworo tłuściutkich, golutkich,

słodkich bobasków, które fikają nóżkami. - Roześmiała się radośnie. - A ty

będziesz im pstrykał zdjęcie za zdjęciem.

- Bądź poważna. - Bawił się pasmem jej włosów.

- Nie pragniesz dzieci?

pona

lous

- Mówiłaś serio? - Oczy mu rozbłysły. - Możemy zacząć choćby dziś,

jeśli tak ci się spieszy... mnie zresztą też.

- Wreszcie się roześmiał. - Pragnę dzieci prawie tak jak ciebie.

- Muszę zostać matką, postanowiłam też, że ty będziesz ojcem moich...

naszych dzieci. Chyba że nie poradzisz sobie z silną i doświadczoną kobietą,

która nie pozwoli sobie w kaszę dmuchać. - Zerknęła na niego. - Zastanów

się, Troyu Connellanie, bo stajesz przed największym wyzwaniem swego

życia.

- Och, Casey McGuire, nawet nie wiesz, z jaką radością cię ujarzmię.

- Wprost wyśmienicie, bo marzę tylko o tym, żeby się z tobą kochać.

Mimo że próbowali żartować, to wzajemne wyznanie bezgranicznej

miłości podszyte było smutkiem. Zbyt wiele przeżyli, dlatego smutek zalegał

w ich duszach.

W miłości trzeba się otworzyć na wszystko, pomyślał Troy, nawet na

ból.

Casey otarła łzy.

- Twój tata zginął, a życie toczy się dalej.

- Tak już jest.

- Nie lubił mnie - powiedziała z żalem.

- Nazwał cię cudowną istotą.

- Co ty mówisz? Patrzył na mnie z tak wielką dezaprobatą. ..

- Po prostu taki już był. Nie potrafił powiedzieć nic miłego. Krył to w

sobie. - Wstał i pociągnął ją za sobą. - Czekałem na ciebie przez całe życie.

Jesteś dla mnie światełkiem w końcu tunelu.

- Jestem przy tobie, Troy, i zostanę do rana. Obudzimy się obok siebie,

to będzie cudowne. Zastanów się, co ci chciałam przekazać w piosence.

pona

lous

Kocham cię i chcę z tobą spędzić życie.

Ogarnęła go euforia.

- Nic się nie liczy poza naszą miłością? Och, cudownie, Casey... Ale

musisz być całkowicie pewna, że naprawdę tego pragniesz.

- Jesteś moim przeznaczeniem.

- Naprawdę?

- Nigdy nie kłamię, Troy - powiedziała z wielką powagą. - Jeśli

chodzi o robienie kariery, nie zależy mi na sławie, lecz nic mnie nie

powstrzyma od komponowania i pisania tekstów.

- To dobrze, Casey. - Czy jednak to jej wystarczy? Dostrzegła jego

niepokój.

- Glenn ma wobec mnie wielkie plany, ale przemyślałam wszystko.

Nigdy nie zgodziłabym się na wielką medialną karierę, Troy. Gdybym nie

spotkała ciebie, byłabym jak dziki wolny ptak, który przelatuje z miejsca na

miejsce i śpiewa tu i tam o swoich smutkach i buncie przeciwko

niesprawiedliwemu światu. Lecz poznałam ciebie i wszystko się zmieniło,

ptak znalazł swoje gniazdo, już nie jest smutny i zbuntowany. Lecz masz

rację, muzyka jest częścią mojej duszy i pragnę dzielić się nią ze wszystkimi.

Wszystko się cudownie układa. Zdobyłam kontakty w branży, nie jestem już

samotnym ptakiem, który pojawia się w różnych klubach i znika.

Uporządkuję to wszystko. Kariera nie będzie w niczym mi przeszkadzać, bo

inaczej ją poprowadzę, niż wymyślił to sobie Glenn. Będę komponować,

pisać teksty i nagrywać płyty. Jeśli pozwolisz...

- Już pozwoliłem! - krzyknął z entuzjazmem.

- Tak w ciemno? - Roześmiała się. - Otóż można by tu urządzić studio

nagraniowe, nie musiałabym wtedy za każdym razem wyjeżdżać do Sydney.

pona

lous

- Oczywiście, Casey.

- Od czasu do czasu chciałabym też wystąpić na scenie. Jeśli akurat nie

będzie to możliwe, to i tak nic się nie stanie, bo mam ciebie.

Nagle się zasępił.

- Jestem twoim mężczyzną, ale nie możesz wszystkiego dla mnie

rzucić. Podpisałaś kontrakt, a to zobowiązuje.

- Adam go zweryfikował na moją korzyść. Nie zaprzedałam swojej

duszy.

Troy nie posiadał się z radości. Który to święty w niebiesiech sprawił,

że tak to wszystko się ułożyło? Postanowił kuć żelazo, póki gorące.

- Więc im prędzej się pobierzemy, tym lepiej. - Pragnął, żeby Casey

nosiła biżuterię jego matki, wysadzaną szafirami w kolorze jej oczu. Ojciec

musiał się tego domyślać.

Do tej pory Casey nie zwracała większej uwagi na te wszystkie

błyskotki. Jej matka nie nosiła pierścionka zaręczynowego ani obrączki.

Okrutny los ją tego pozbawił.

Jak w transie Casey pozwoliła, żeby Troy zaniósł ją do sypialni i

położył na łóżku. Obezwładniała ją namiętność malująca się na jego twarzy.

Nigdy nie była bardziej świadoma swojej kobiecości. Każdy nerw jej

ciała mówił, że jest kochana. Jedynym jej pragnieniem było, żeby na zawsze

pozostać przy nim. Była w pełni świadoma swego celu. Nigdy dotąd nie spot-

kała tak wrażliwego, uczciwego i przystojnego mężczyzny. I właśnie on

należał do niej!

Troy! Jego złote spojrzenie, pełne pożądania, było skierowane na nią.

Jakie to wspaniałe. W całkowitym milczeniu zaczął ją rozbierać. Na jej

twarzy malowała się wielka radość i pełne niecierpliwości oczekiwanie.

pona

lous

Uniosła się, a on złożył pocałunek na jej wargach.

Oboje wiedzieli, że ta noc była wyjątkowa, że zapamiętają ją na zawsze.

Casey osiągnęła pełnię szczęścia. Postanowiła nie wypuszczać go z rąk.

EPILOG

Murraree

Wyjątkowy ślub Darcy McIvor i Curta Berengera

Tego dnia panna młoda, rozświetlona wewnętrznym blaskiem,

wyglądała wprost zjawiskowo.

Jej oczy promieniały miłością. Radość udzielała się rodzinie i licznym

gościom. Prosta elegancja atłasowej sukni ślubnej podkreślała urodę Darcy i

jej królewską postawę.

Towarzyszyły jej cztery druhny, siostry Courtney i Casey oraz dwie

przyjaciółki z dzieciństwa, Fiona Kinsella i Lisa Sanders. Wszystkie ubrane

były w atłas. Podczas gdy suknia panny młodej skrojona była wysoko pod

szyję i miała wąskie rękawy, druhny prezentowały dopasowane kreacje z

trenami, utrzymane w wysmakowanych barwach różu i fioletu. Do tego

sznury cennych pereł, które dostały od pana młodego i miały zachować na

zawsze.

Okres suszy dobiegł końca. Tropikalną północ tygodniami nawiedzały

ulewne deszcze. Korytami wysuszonych rzek i strumieni spływały potoki

wody. Odległe o tysiące kilometrów płaskie tereny Channel Country, po-

pona

lous

przecinane plątaniną szlaków wodnych, stały się zbiornikiem życiodajnych

deszczów. Wraz z cofającą się wodą bujnie wyrastała roślinność stanowiąca

pożywienie dla bydła, dzikich zwierząt i skrzydlatych zastępów ptaków

wodnych, które upodobały sobie bagienne brzegi.

Spalona na popiół ziemia z dnia na dzień zamieniła się w ukwiecony

dywan, mieniący się bielą, złotem, różem i purpurą. Nad płożącą się nisko

przy ziemi pustynną roślinnością górowały polne kwiaty porastające wzgórza.

Kołysząc się z podmuchami wiatru, przesycały powietrze swoim zapachem.

W Murraree wszyscy z nadzieją wypatrywali deszczu, a najbardziej

panna młoda.

Darcy pragnęła, aby w dniu jej ślubu rozkwitło polne kwiecie. To byłby

szczęśliwy znak, a poza tym Courtney i Casey ujrzałyby ten przepiękny, choć

szybko przemijający cud natury. Darcy wydawało się, że to wszystko dzieje

się w bajce. Już wkrótce również jej siostry dostąpią wielkiego szczęścia,

jakie daje małżeństwo z ukochanym mężczyzną.

Courtney z dumą nosiła pierścionek zaręczynowy, który dostała od

Adama. Na palcu Casey lśnił pierścionek od Troya. Obie zaplanowały już

daty ślubu. Courtney wychodzi za mąż pierwsza, zaraz po niej - Casey.

Przyjęcie odbywało się na powietrzu. Darcy McIvor-Berenger

wkraczała w nowe życie. Nie obyło się bez przemówień. Niektóre

wywoływały uśmiech na twarzy, inne - łzy. Szczególnie smutno zrobiło się,

kiedy nadszedł czas pożegnania państwa młodych. Miesiąc miodowy został

zaplanowany na sześć tygodni, z czego dwa mieli spędzić w oddalonym od

świata prawdziwym raju, jakim była wyspa Great Barrier Reef. Na kolejne

cztery tygodnie lecieli do Paryża, najbardziej romantycznego miasta na ziemi.

Miasta zakochanych.

pona

lous

Wiązankę złapała Casey. Nie mogła w pełni docenić kunsztu

kompozycji kwiatowej, ponieważ jej szafirowe oczy zamglone były łzami.

- Wiesz, co to znaczy? - szepnął jej do ucha Troy.

- Że jestem najwyższą druhną.

I najpiękniejszą, dodał w myślach, przytulając ją mocniej do siebie. Na

chwilę jego wzrok spotkał się ze spojrzeniem Adama. Wymienili uśmiechy.

Courtney w różowej sukni przypominała kruchą figurkę z porcelany.

Stała obok Adama, sięgając mu zaledwie do piersi. W oczach pełnych łez

zagościł uśmiech, bo Adam powiedział coś wesołego. Dwie pozostałe druhny

rozmawiały z gośćmi. Po chwili wszystkie serdecznie uścisnęły Darcy.

Pozostali machali na pożegnanie odjeżdżającej samochodem młodej parze,

która udawała się na miejscowe lądowisko, skąd samolot Curta miał ich

zabrać do Brisbane.

Marian, w żółtej jedwabnej sukni i wyjątkowo twarzowym kapeluszu,

doskonale prezentowała się jako przepełniona dumą matka panny młodej.

Stała nieco z boku w towarzystwie drugiego męża, Petera, z którym po

długich latach cierpień wreszcie zaznała spokoju i radości.

Widzisz, Jock, co cię ominęło? Trzy wspaniałe córki, Darcy, Courtney i

Casey. Darcy zmusiłeś, żeby została z tobą, z dala od innych ludzi. Courtney

pozwoliłeś odejść ze mną, żoną, którą zdradziłeś i poniżyłeś. Casey, owoc

zakazanej miłości, której matka tragicznie zmarła, długie lata spędziła w

sierocińcu, a potem samotnie błąkała się po świecie. Lecz się odnalazły, Jock.

Łączy ich przyjaźń, miłość i zaufanie, uczucia, których nie znałeś.

I ta więź jest nierozerwalna.

To silne, mądre, wspaniałe kobiety, prawdziwe kobiety z rodu

McIvorów. Lecz nie są podobne do ciebie. Mają gorące, uczciwe serca, czego

pona

lous

tobie brakowało.

Dlatego będą szczęśliwe. Wierzę w to głęboko, Jock.

pona

lous

Document Outline

ROZDZIAŁ PIERWSZY
ROZDZIAŁ DRUGI
ROZDZIAŁ TRZECI
ROZDZIAŁ CZWARTY
ROZDZIAŁ PIĄTY
ROZDZIAŁ SZÓSTY
ROZDZIAŁ SIÓDMY
ROZDZIAŁ ÓSMY
ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY
ROZDZIAŁ DZIESIĄTY
EPILOG

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Way Margaret Gwiazdka miłości 01 02 Gwiazdkowe prezenty
CTR31- instrukcja ver 02 (nowa)(2)
02 Nowa unijana dyrektywa odpadowa
CTR31- instrukcja ver 02 (nowa)(2)
Roberts Nora Niebieski diament (Gwiazdy Mitry) 02 Schwytana gwiazda (Harlequin Orchidea 05)
Way Margaret Uparty narzeczony
Way Margaret Dziewczyna bez skazy
561 Way Margaret Odzyskana miłość
696 Way Margaret Dowód zaufania
Way Margaret Powrot do Macumby
844 Way Margaret Druga szansa
Way Margaret Moje serce nalezy do ciebie
696 Way Margaret Dowód zaufania
285 Barker Margaret Morze Śródziemne 02 Greckie wesele
768 Way Margaret W krainie kwiatów
Way Margaret Koło fortuny 2
Way Margaret Dowod zaufania

więcej podobnych podstron

Way Margaret Siostry McIvor 02 Nowa gwiazda

Document Outline