sprawdzanie pisowni
zasady pisowni
wątpliwości językowe
dyktanda
synonimy
tłumaczenia

Wpisz szukane słowo

sprawdzanie pisowni

zasady pisowni

wątpliwości językowe

dyktanda

synonimy

tłumaczenia

Zasady pisowni

Części mowy nieodmienne - opis, przykłady
Ą i Ę – zasady pisowni
Ó i U – zasady pisowni
Klasyfikacja błędów językowych
Błędy gramatyczne
Błędy fleksyjne
Samogłoski - ogólna charakterystyka
Błędy składniowe

Dyktanda

Dyktando - klasa I - z ch i h
Dyktando - klasa II - wszystkie zasady
Dyktando - klasa III - wszystkie zasady
Dyktando - klasa I - wszystkie zasady
Dyktando - klasa I - z rz i ż
Dyktando - klasa I - z ó i u
Dyktando - klasa II - z rz i ż
Dyktando - klasa II - z ó I u

Wątpliwości językowe

Jak piszemy: acha czy aha?
Jak piszemy: na pewno czy napewno – razem czy osobno?
Co znaczy LOL?
Co znaczy ikarowy lot?
Jak piszemy: bachor czy bahor?
Jak piszemy: nachalny czy nahalny?
Jak piszemy: plomba czy pląba?
Jak piszemy: herbata czy cherbata?

Błędy typograficzne

Typografia zajmuje się układem graficznym tekstu i dotyczy przede wszystkim prac pisanych komputerowo i druków. To od niej zależy, czy pisany tekst będzie czytelny i przejrzysty. Błędy typograficzne
można podzielić na dwie kategorie:

1. błędy edycyjne – zbędne spacje, nieuzasadniona różnorodność czcionek, brak wyraźnego zaznaczenia cytatu i tytułu itp.
2. błędy składu tekstu - niepoprawne formatowanie, pojedyncze znaki na końcu wiersza lub strony itp.

Najczęstszym błędem typograficznym jest odstęp przed znakiem interpunkcyjnym, np.: Basia , koleżanka Zosi , mieszka na wsi . Ma przepiękny dom ! Tylko czy Basia ( jako jedynaczka ) nie nudzi się
całymi dniami ? W tym przykładzie został użyty niemal każdy znak przestankowy, przed którym pojawiła się spacja, poprawny zapis tego zdania to: Basia, koleżanka Zosi, mieszka na wsi. Ma przepiękny
dom! Tylko czy Basia (jako jedynaczka) nie nudzi się całymi dniami?

W polskiej typografii najczęściej występującym cudzysłowem jest: „ ” i służy do zapisywania tytułów książek. Cudzysłów powinien zostać zapisany bez spacji bezpośrednio przed i po wyrażeniu, np.:
„Balladyna”, „W pustyni i w puszczy”, „Dziewczynka z zapałkami”, ale nigdy: „ Balladyna ”, „ W pustyni i w puszczy ”, „ Dziewczynka z zapałkami ”. Istnieją jeszcze dwa rodzaje cudzysłowu, które spotkać
można głównie w pracach naukowych: cudzysłów ostrokątny francuski « » i niemiecki » «. Typ francuski używany jest do wyodrębniania terminów i znaczeń w pracach naukowych i słownikach, np.:
Według Słownika Języka Polskiego PWN termin termofor oznacza «gumowy worek napełniany gorącą wodą, służący do miejscowego nagrzewania ciała». Błędem jest jednak następujący zapis: Według
Słownika Języka Polskiego PWN termin termofor oznacza “gumowy worek napełniany gorącą wodą, służący do miejscowego nagrzewania ciała”. Cudzysłów niemiecki jest wprowadzany, gdy występuje cytat
w cytacie, np.: „I ruszył w dalszą drogę. »Dorośli są zdecydowanie śmieszni« - powiedział sobie podczas podróży” (Antoine de Saint-Exupéry, Mały Książę), ale nigdy: „I ruszył w dalszą drogę. "Dorośli są
zdecydowanie śmieszni" - powiedział sobie podczas podróży”.

Najwięcej problemów podczas tworzenia tekstów sprawiają “poziome kreseczki”: dywiz, pauza oraz półpauza i to właśnie one najczęściej są mylone. W pracach pisanych w komputerowych edytorach tekstu
każdy znak pełni inną funkcję, jednak klawiatury nie są przystosowane do polskiej typografii, stąd też wynika ich błędny zapis.

Dywiz to inaczej łącznik -, a więc łączy ze sobą jeden (podczas przenoszenia do następnego wiersza) lub dwa wyrazy (np.: wpis do ZUS-u, Anna Nowak-Kowalska, Jastrzębie-Zdrój itp.), jednak błędnie jest
używany w roli myślnika, np.: Ja też tam pójdę - powiedział Marek (poprawnie: Ja też tam pójdę — powiedział Marek). Najpowszechniejszym błędem podczas zapisu łącznika jest rozdzielanie go spacjami,
np.: 99 - 999 (poprawnie: 99-999). Jest to jedyny z trzech znaków, który można wprowadzić bezpośrednio z klawiatury.

Pauza, czyli myślnik — najczęściej mylony jest (lub w ogólnie nie rozróżniany) z półpauzą –. Myślnik jest znakiem przestankowym oraz występuje jako pauza dialogowa. Półpauza natomiast służy
do oznaczania przedziałów oraz funkcjonuje jako minus.

Poniższa tabela przedstawia najczęstsze niepoprawne użycie znaków typograficznych oraz ich poprawny zapis.

Błędny zapis

Poprawny zapis

kod pocztowy 00–000

kod pocztowy 00-000 → łącznik

W nocy temperatura spadła do -15 stopni
Celsjusza.

W nocy temperatura spadła do –15 stopni
Celsjusza. → półpauza

Zakład czynny w godzinach 8—16.

Zakład czynny w godzinach 8.00 – 16.00. →
półpauza

Pociąg relacji Warszawa-Kraków został
odwołany.

Pociąg relacji Warszawa – Kraków został
odwołany. → półpauza

Zbigniew Herbert żył w latach 1924—1998.

Zbigniew Herbert żył w latach 1924 – 1998. →
półpauza

- Spotkamy się dziś po południu?

— Spotkamy się dziś po południu?

-Oczywiście - odpowiedział Janek -
zadzwonię do Ciebie po pracy.

— Oczywiście — odpowiedział Janek —
zadzwonię do Ciebie po pracy. → myślnik

biało – czerwony, biało czerwony

Biało-czerwony → dywiz

Poniższy przykład obrazuje najczęściej popełniane błędy typograficzne w obrębie strony. Na niebiesko zaznaczona została została wdowa, czyli pojedynczy wyraz na końcu akapitu, zaś pojedynczy wiersz na
dole strony to szewc – oznaczony kolorem zielonym. Kolorem fioletowym wyróżniono bękarta, czyli końcowy wiersz przeniesiony do następnej kolumny. Sierota to pozostawiony na końcu wiersza spójnik
lub zaimek, wyróżniony na czerwono. Popełnianie tych błędów bardzo źle wpływa na odbiór tekstu, ponieważ zaburza prostokątną ramę kolumny tekstu.

Złotą zasadą typografii jest jednolitość. Test utrzymany w jednym stylu ma znaczenie nie tylko pod względem estetycznym, ale również i odbioru. Poniższy przykład ukazuje jak nie należy formatować
tekstu. Rażącym błędem jest zapis — utwór liryczny (wierszowany) powinien być zapisany stroficzny, a nie w sposób ciągły (wyjątek stanowi wiersz stychiczny zgodny z wolą autora). W przypadku Inwokacji
konieczne jest wierne odwzorowanie oryginału ze względu na rymy. Niewłaściwe jest także użycie kilku typów czcionki, czyli należy dopasować jeden krój pisma do całej pracy. Ważny jest także stopień
pisma, który z reguły powinien być stały w całym utworze (w przykładzie niepoprawnie użyto kilku wielkości znaków). Ponadto nie należy używać zbyt wielu wyróżników, jeśli nie jest to konieczne —
błędem jest jednoczesne stosowanie pogrubienia, podkreślenia i kursywy, a także kapitalików (wielkich liter, które „krzyczą” z tekstu).

Komentarze

Napisz komentarz

Imię lub nick

9-3 =

Dodaj komentarz

Polityka prywatności

|

Kontakt

Copyright © 2017 NETSTEL Software. All rights reserved

false