Katecheza 36

PRZEPRASZAM ZA ZŁE UCZYNKI

Ogólne cele katechetyczne

Poznanie prawdy, że popełnione zło obraża miłość Boga i krzywdzi innych.

Kształtowanie postawy żalu za swoje złe uczynki.

Cele szczegółowe

Wiedza

Dziecko:

– rozumie, że należy przepraszać i żałować za złe czyny

– potrafi wyjaśnić, jakie czyny obrażają Boga

– rozumie, że Wielki Post jest czasem przepraszania za zło.

Umiejętności

Dziecko:

– potrafi wyjaśnić, dlaczego należy przepraszać

– potrafi się przyznać do złego postępowania

– potrafi słownie wyrazić żal za złe uczynki.

Postawy

Dziecko:

– potrafi przeprosić, gdy popełni zło

– stara się naprawić wyrządzone krzywdy

• modli się za tych, których skrzywdziło.

Metody i techniki: rozmowa kierowana, opowiadanie, dokończenie historii, gest prze

proszenia.

Środki dydaktyczne:pacynka Kasi, tekst opowiadania.

I. WPROWADZENIE

K. serdecznie wita grupę, po czym zwraca się do dzieci:

Na naszym ostatnim spotkaniu rozmawialiśmy o przyjaciołach. Pomódlmy się więc za nich piosenką „Mam przyjaciela” (lub krótką modlitwą)

.Każdy z was się cieszy, gdy ma przyjaciół. Lecz są i takie chwile, kiedy wyrządzamy im krzywdę lub sprawiamy przykrość.

Posłuchajmy, jak zachowywali się kiedyś Kasia i Piotrek.

II. AKTYWIZACJA

1. Opowiadanie

K., posługując się pacynką Kasi, opowiada:

Kasia źle się zachowuje

Tego dnia ja i Piotrek zostaliśmy w domu tylko we dwoje. Mama musiała już wyjść z Olą,

a tata jeszcze nie wrócił z pracy. Wychodząc mama poprosiła nas, żebyśmy byli grzeczni. Gdy

drzwi zamknęły się za mamą, postanowiłam namalować swoją lalkę, Zuzię.

– Będzie miała prawdziwy portret! Powieszę go na lodówce – cieszyłam się już z góry.

Piotrek natomiast chciał robić samoloty z papieru. Tylko że w jego bloku rysunkowym nie

było już ani jednej kartki.

– Kasiu, czy możesz mi dać kartkę na mój samolot – poprosił.

– Nie, bo mam już tylko trzy, a chcę zrobić portrety swoich lalek.

– Kasiu, daj mi choć jedną – nalegał Piotrek.23

– Nie i jeszcze raz nie! – upierałam się.

– Jeżeli tak, to sam sobie wezmę – i Piotrek, nie oglądając się na moją zgodę, usiłował

przywłaszczyć sobie kartkę z mojego bloku.

Gotowa byłam walczyć o swój blok z zaciekłym wymachiwaniem rękami i krzykiem:

– Nieee, nie dam ci! To mój blok, moja kartka!

I tak papier przechodził z rąk do rąk. Raz kartkę posiadał uparty Piotrek, a raz ja. Aż nagle

kartka nie wytrzymała, rozdzierając się na pół. Zdenerwowało to mnie tak bardzo, że chwyciłam Piotrka za włosy i już miałam go ugryźć, gdy w drzwiach stanął tata, bo właśnie wrócił z pracy. Na widok moich łez i potarganego syna oraz podłogi zasłanej strzępami papieru nie wytrzymał:

– A cóż się tu dzieje? Takiej bójki jeszcze w naszym domu nie widziałem. Jak wam nie

wstyd!

Spuściłam smutno głowę, a Piotrek opowiedział, jak to nie mógł się doprosić u mnie

o jedną drobną przysługę.

• Oj, Kasiu – i tata pogroził mi palcem – będziesz musiała...

2. Dopasowywanie zakończenia

Dzieci mają do tej historyjki dopasować swoje własne zakończenie.

Zadaniem K. jest tak kierować ich pracą, żeby grupa doszła do kilku wniosków:

– Kasia będzie się musiała przyznać do winy

– pogodzi się z bratem

– przeprosi Piotrka i postanowi poprawę

– ze szczerym żalem wyzna wszystko mamie.

Na koniec dzieci wspólnie zastanawiają się nad tym, jak powinna brzmieć wieczorna modlitwa Kasi.

3. Nowe pojęcie

Jest taki czas w roku, kiedy wszyscy starają się przeprosić innych i dobrego Boga za popełniane

przez siebie zło. Ten czas nazywamy Wielkim Postem. W Wielkim Poście każdy człowiek powinien

postanowić poprawę.

4. Czytanie Pisma Świętego

K. czyta fragment Pisma Świętego (J 15,12):

„To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali”.

– Czego pragnie Jezus od każdego z nas?

Jezus przypomina nam, abyśmy się wzajemnie kochali, pomagali sobie i zgod

nie się bawili. A czy i wam nie przydałaby się poprawa zachowania? Zacznijmy może od przeproszenia koleżanek i kolegów, wobec których zdarzyło nam się być nie w porządku.

K. proponuje, żeby dzieci podały sobie ręce na znak przeprosin, wraz ze słowem „przepraszam”.

5. Modlitwa

także kochającego Jezusa.

– „Przepraszamy Cię, dobry Jezu”

– Za to, że czasem zasmucimy mamę lub tatę...

– Przepraszamy Cię, dobry Jezu.

– Za to, że czasem jesteśmy niegrzeczni...

• Przepraszamy Cię, dobry Jezu.

– Za to, że czasem nie umiemy się zgodnie bawić w przedszkolu...

– Przepraszamy Cię, dobry Jezu.

Gdy przeprosimy tych, którym zrobiliśmy coś złego, Jezus cieszy się nami.

6. Praca z podręcznikiem

K. prosi o wykonanie pracy plastycznej z podręcznika.

III. ZAKOŃCZENIE

1. Rymowanka

Na zakończenie wszyscy recytują chórem rymowankę:

Przepraszamy za złe czyny, znów radosne mamy miny.

2. Przygotowanie do następnego spotkania

Żegnając się z grupą K. prosi, żeby na następne spotkanie przynieść: kilka gałązek wierzbowych, wstążeczki,

zasuszone kwiaty, bibułę (lub kolorowy papier).

KĄCIK KATECHETY

1. Rozważanie

„Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu! I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: «Żałuję tego», przebacz mu!”

(Łk 17,3-4)

2. Okruch mądrości

„Nie pytaj dziecka, dlaczego zrobiło coś złego,

zapytaj siebie, co zrobiłeś, aby tego nie zrobiło”.

(Jerzy Snopek)

3. Psalm

Panie, słuchaj głosu mego!

Nakłoń swoich uszu

ku głośnemu błaganiu mojemu!

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,

Panie, któż się ostoi?

Ale Ty udzielasz przebaczenia,

aby Cię otaczano bojaźnią.

W Panu pokładam nadzieję,

nadzieję żywi moja dusza:

oczekuję na Twe słowo.

(Ps 130,2-5)

4. Warto przeczytać

G. Haug-Schnabel, Agresja w przedszkolu. Poradnik dla rodziców i wychowawców, Kielce 2001.

W. Hoffsümmer, 3 x 30 pomysłów na nabożeństwa, katechezy w przedszkolu i w szkole, Kielce 2004, s. 47-49.

H. Krahl, Zacząć od nowa – żyć w pojednaniu, Kielce 2003.

E. Meyer-Glitza, Kiedy Pani Złość przychodzi z wizytą. Terapeutyczne opowiadania dla impulsywnych dzieci, Kielce 2001.

E. Tardif, J. H. Prado Flores, Jezus uzdrowiciel mojej osoby, Szczecin 1993.