RÓŻE
Rosa cariifolia frobelii Rosa rugosa hollandica
Podkładka decyduje o: sile wzrostu, długowieczności, odporności na choroby, obfitości kwitnienia barwie kwiatów krzewów szlachetnych.
O powodzeniu uszlachetniania róży decyduje całkowite zrośnięcie się zraza z podkładką, im większa jest niezgodność fizjologiczna obu komponentów tym trudniej następuje ich zrastanie.
Podkładka: czystość w typie, dobra zimotrwałość, odporność na choroby, długowieczność, łatwość i szybkość mnożenia, obfity głęboki system korzeniowy, dobry wzrost i wytwarzanie pędów o małej liczbie kolców, wytworzenie długiej gładkiej szyjki korzeniowej bez kolców, o łatwo odstającej korze (gdyż szczepimy na szyjce), mała ilość odrostów korzeniowych, dobra zgodność fizjologiczna, w uprawie szklarniowej-ciągły wzrost bez okresu spoczynku.
ROSA CANINA CV. BRÓG
Mieszaniec: Rosa dumetorum Laxa x Rosa arvensis (1896).
Zalety: dobrze sie zrasta z większością odmian, polecana do uprawy gruntowej i szklarniowej, długi okres działania miazgi, długi okres wegetacyjny (nie jest dostatecznie odporna na mróz), szyjka korzeniowa :prosta, długa i gładka (co ułatwia okulizację), prawie nie daje odrostów korzeniowych, dobrze rozmnaża się generatywnie, zawiązuje dużo nasion o dobrej sile kiełkowania, można ją rozmnażać przez sadzonki, mało kolców. Wady: nie należy okulizować zbyt wcześnie-ma skłonność do zalewania i wysadzania oczek; podatna na mączniaka i rdzę. Uwagi: pędy o szerokim rdzeniu-nie poleca się pod róże pienne, polecana na gleby ciężkie i zasobne w składniki pokarmowe.
ROSA CANINA CV. POLLMERIANA
Mieszaniec: Rosa canina x Rosa setigera.
Zalety: silny i obfity system korzeniowy, długa szyjka korzeniowa, niewielka liczba kolców, bardzo odporna na mróz i dobrze znosi suszę, bdb przyjmuje się i rosą na niej wszystkie odmiany róż wielkokwiatowych, polecana do róż w uprawie szklarniowej i gruntowej (w szklarni okulizowane odmiany dobrze i obficie plonują), ponieważ wcześnie wchodzi w stan spoczynku, kwitnienie jesienne jest o wiele gorsze niż na innych odmianach, bdb do nie ogrzewanych tuneli foliowych. Wady: w wilgotnym klimacie wrażliwa na choroby-szczególnie na mączniaka, wrażliwa na mączniaka i czarną plamistość liści. Uwagi: powinna być okulizowana w pierwszej kolejności, powszechnie stosowana pod róże pienne (mały rdzeń), w obrębie tego typu występuje wiele odmian min: Rosa canina Pava-bogatszy system korzeniowy i dłuższy okres działania miazgi, dobrze się zrasta, polecana do upraw szklarniowych.
ROSA CANINA INERNIS (1905)
Jedna z najlepszych podkładek. Zalety: długa i prosta szyjka korzeniowa, mało kolców, mało odrostów korzeniowych, krzewy szlachetne są na niej długowieczne, rosną silnie i zdrowo, polecana do gruntu i do szklarni, dobra dla róż wielko i wielokwiatowych oraz piennych (pędy o małym rdzeniu), długi okres działania miazgi (można okulizować od końca czerwca do września włącznie, dobrze rozwinięty system korzeniowy. Wady: wrażliwa na mączniaka, słabo wiąże nasiona, które też źle kiełkują, spoczynek nasion tej podkładki jest trudny do przełamania. Uwagi: w warunkach Polski często szybko kończy wzrost i zrzuca liście, co skraca jej okres wegetacji, powinno się sadzić dużo krzewów w matecznikach, dobrze rośnie na glebach średnich i w terenie o dużej ilości opadów.
ROSA CANINA CV. SCHMID'S IDEAL
Najpopularniejsza w Polsce (duże zróżnicowanie materiału pod względem ilości kolców i kształtu kwiatów). Zalety: średnio okolcowana, silny wzrost, duża wytrzymałość na niskie temp, dość dobra zdrowotność, okulizowane róże dobrze plonują zarówno w szklarni jak i w gruncie, polecana do produkcji róż piennych, łatwo się mnoży, daje dużo nasion, które dobrze wschodzą. Wady: system korzeniowy słabo rozgałęziony, niektórzy autorzy podają że jest mało odporna na mączniaka i czarną plamistość liści.
ROSA CANINA CV. SENF (1919)
Zalety: obfity system korzeniowy, pędy słabo okolcowane, ługi okres działania miazgi, można okulizować do jesieni, ale nie w okresie najsilniejszego wzrostu (lipiec), zrasta się dobrze ze wszystkimi uprawianymi odmianami, zwłaszcza z grupy mieszańców herbatnich, najodpowiedniejsza dla róż niskich, krzewy szlachetne na tej podkładce rosna silnie i zdrowo, dając kwiaty o typowym kształcie i dobrym ubarwieniu. Wady: podatna na czarną plamistość, dużo odrostów korzeniowych, nie nadaje się podnóże pienne (gruba, nieelastyczna, twarda kora). Uwagi: najbardziej stabilny genetycznie typ R. canina, podkładka ta posiada grubą, twardą korę, dlatego należy oszczędnie nawozić azotem, dobra na gleby ciężkie o wysokim poziomie wód gruntowych.
ROSA CANINA CV. PFANDER (1945)
Jeden z najmłodszych typów Rosa canina. Zalety: bardzo wytrzymała na niskie temp i suszę, zalecana dla odmian róż wielko i wielokwiatowych. Wady: bardzo duża ilość kolców, na glebach słabych rośnie źle, słaby system korzeniowy, pewna podatność na mączniaka, słabo zawiązuje nasiona, które jednak dobrze kiełkują (łatwo przełamać spoczynek nasion).
ROSA DUMETORUM CV. LAXA (R. coriifolia Fróebelii) (1889)
Bardzo popularna w ubiegłym wieku, obecnie mało wykorzystywana. Zalety: mało kolców, silny i głęboki system korzeniowy, szyjka korzeniowa długa, gruba i prosta, mało odrostów korzeniowych, dobrze zrasta się z mieszańcami herbatnimi, które dobrze na niej plonują, bardzo korzystnie wpływa na wybarwienie kwiatów odmian czerwonych, nasiona łatwo kiełkują , po 2-3 miesiącach stratyfikacji.
Uwagi: krótki okres działania miazgi, okulizować w pierwszej kolejności, dobrze rośnie na glebach zasobnych w wapń, wymaga tez dużo potasu, na glebach kwaśnych wykazuje dużą wrażliwość na rdzę i czarną plamistość liści
ROSA RUBINOSA (R. ELANERIA L)-RÓŻA RDZAWA (problematyczna)
Nasz rodzimy gatunek. Zalety: wysoka odporność na mróz i suszę, dobrze zrasta się z niemal wszystkimi odmianami róż uprawnych, polecana dla mieszańców herbatnich, dobra dla róż czerwonych-bardziej intensywna barwa, długo zachowuje miazgę, średnio wrażliwa na czarną plamistość liści oraz na mączniaka, nasiona kiełkują podczas pierwszej wiosny, ale lubią też przelegiwać. Wady: system korzeniowy płaski i słabo rozwinięty, wymaga gleb żyznych, nie lubi nadmiaru wapnia w glebie, nie nadaje się do róż szklarniowych, długi okres spoczynku, kwiaty złej jakości (plon duży ale złej jakości), daje dużo drobnych kolców-co utrudnia okulizację. Uwagi: liście z gruczołami (zapach jabłek)-róża jabłkowa, w Holandii stosowana do róż miniaturowych.
ROSA MULTIFLORA
Sprowadzona do Europy z Chin w 1781 przez Tunberga. W uprawie znajduje się od roku 1863. W Polsce dość powszechnie rozpowszechniony jest typ: kolczasty i bezkolcowy. Krzew róży wielokwiatowej charakteryzuje się bujnym wzrostem, osiągaja do 2,5 m wys a średnica krzewu wynosi 4 m. Pędy ma długie, wiotkie, łukowato wygięte. System korzeniowy obu form jest bardzo obfity ale płytki, o dużej liczbie drobnych korzeni bocznych, dlatego nadaje się na gleby wilgotne. Na glebach zbyt suchych szybko traci miazgę i słabo rośnie. Gatunek ten lubi gleby lekkie, ciepłe o niższym pH (ze wszystkich omówionych podkładek najlepiej znosi gleby zakwaszone (źle rośnie na glebach wapiennych). Wytwarza stosunkowo krótką szyjkę korzeniową o cienkiej korze, łatwo porastającej korzeniami. Kwiaty zebrane we wzniesione baldachogrona, małe, pachnące, barwy czystobiałej z jaskrawymi, złotożółtymi pręcikami. Liście 9listkowe, ciemnozielone, błyszczące, jesienią przybierają barwę pomarańczowoczerwoną. Owoce są drobniutkie, o średnicy 0,5 cm, koralowo czerwone. Kolce są hakowato wygięte. Podkładka charakteryzuje się długim okresem działania miazgi. Forma bezkolcowa-ma dłuższy okres wegetacji, dłużej zachowuje liście, ale jest odporna na mróz. Forma kolcowa-jest bardziej odporna na mróz. Zarzuca się tej podkładce: skracanie długowieczności krzewów szlachetnych, rozjaśnianie barwy kwiatów, wrażliwość na choroby (mączniaka), podatność na nicienie (Nematoda). Podkładka ma jednak wiele zalet: bardzo dobrze zawiązuje nasiona, które bardzo dobrze kiełkują, po krótkim 2- 3 miesięcznym okresie stratyfikacji; bardzo szybko rośnie i w dobrych warunkach dorasta do okulizacji już w pierwszym roku uprawy, w pierwszych latach, okulizowane na niej odmiany rosną silnie i plonem przewyższają róże okulizowane na podkładkach Rosa canin. Podkładkę tą można rozmnażać wegetatywnie-przez sadzonki zdrewniałe Rosa multiflora nadaje się dla większości odmian róż wielkokwiatowych. Szczególnie polecana jest dla róż bukietowych, czepnych oraz piennych
ROSA CHINENSIS MAJOR LEEMANS (R. x ODORATA SWEET, R. INDICA MAJOR) SEKCJA: CHINENSES
Jest jedną z najstarszych podkładek znajdujących się w uprawie, jej początki sięgają XVIII w. Krzew o bardzo silnym wzroście, luźnym pokroju, pędy średnio okolcowane. Kwiaty po 5-10 w kwiatostanie, duże, półpełne, różowe, pachnące. System korzeniowy płaski i płytki. Stosowana jako podkładka w klimacie łagodnym (o łagodnych zimach) lub do uprawy w szklarni. Dlatego tak często spotykana jest jako podkładka w Basenie Morza Śródziemnego. W Egipcie znana jest pod nazwą „Niszir”. Najlepsza podkładka do zimowej uprawy w szklarni, ma nie przerwany wzrost oraz kwitnie wcześnie zimą, polecana dla róż z rasy R. thea hybrida oraz R. foetida, rozmnaża się z odrostów, jest zgodna z większością odmian, jest bardzo podatna na nicienie. Krzewy okulizowane na niej kwitną wcześnie, lecz mają duże wymagania względem temp podłoża.
ROSA X NOISETTIANA MANETTI RIVERS (R. manetiii Criv.; R.chinensis maneitii Hort.)
Podkładka, którą otrzymał Włoch- Crivelli w 1850 roku, ze skrzyżowania: R. chinensis xR gallica (Wizner, 70). Stosowana jako podkładka pod róże w uprawie szklarniowej. Jest dobrą podkładką dla róż herbatnich i mieszańców herbatnich. System korzeniowy ma płytki i obfity. Wykazuje nadzwyczajną żywotność oraz nieprzerwany ciągły i silny wzrost, zwłaszcza w ciągu okresu zimowego. Wytwarza dużo odrostów korzeniowych. Jest wrażliwa na niskie temperatury - dlatego stosuje sieją tylko do uprawy szklarniowej. Jest trudna do oczkowania i uszlachetnia sieją raczej innymi metodami szczepienia.