„Opisz przebieg dążenia Polaków do odzyskania niepodległości po 2 wojnie światowej”
Droga Polski do niepodległości po drugiej wojnie światowej nie była wcale prosta, ponieważ po wojnie znalazła się we władzy komunistów. Rząd Związku Radzieckiego narzucał swoją władzę, system ustrojowy. Na mocy postanowień Jałcie i Poczdamie znaleźliśmy się w radzieckiej strefie wpływów i wyzwoleni spod hitleryzmu wpadliśmy w nową niewolę. Kraj po wojnie był w opłakanym stanie, wiele miast zrównanych z ziemią, ogromne straty. To sprawiło, że nowa niewola już na samym początku wyzwoliła w Polakach silne ruchy wyzwoleńcze. Jak przystało na politykę radziecką, szybko otrzymaliśmy odgórny rozkaz nacjonalizacji przemysłu i rolnictwa na wzór Związku Radzieckiego, co znaczy, że rolnictwo jak i przemysł były teraz w ręku państwa, kierowane odgórnie. Skutki takiej polityki przyniosły „plony” w postaci buntów i strajków robotniczych.
Już w 1945 roku pojawiły się dwa ugrupowania dążące do objęcia władzy. Jedną z nich była partia komunistyczna powiązana z Moskwą tj. Krajowa Rada Narodowa (KRN) oraz Państwowy Komitet Wyzwolenia Narodowego (PKWN). Władze przejmuje PKWN i zmienia swoją nazwę na Rząd Tymczasowy Rzeczpospolitej Polskiej. Gdy władzę w Polsce trzymają komuniści, nic nie stało na przeszkodzie by podpisać traktat o przyjaźni pomiędzy ZSRR i Polską. Na jego mocy w Polsce mogą stacjonować wojska radzieckie, oraz możliwa jest budowa baz wojskowych Związku Radzieckiego. Od tej chwili zaczęło się nieustanne prześladowanie opozycji, zamykanie w więzieniach i torturowanie ich działaczy. Tajne służby i milicja (NKWD, SB, później ZOMO) wychwytywały członków i przedstawicieli ruchu oporu i „usuwali” ich, lub też próbowali namówić do współpracy, która miała ocalić im życie.
Obrady w Moskwie doprowadziły do powstania rządu „zgody narodowej” pod naciskiem aliantów. Przewagę w tym rządzie zyskują komuniści: na czele Edward Osóbka, wicepremier Stanisław Mikołajczyk i Stanisław Gomułka. Mikołajczyk wraz z współpracownikami utworzyli Polskie Stronnictwo Ludowe. Nowa władza bardzo opieszale poddała się osądowi publicznemu. 30 Czerwca 1946 roku doszło jednak do referendum, w którym ludność miała wypowiedzieć się w trzech kwestiach: zniesienie senatu, nowej reformy rolnej oraz nacjonalizacji przemysłu. Wyniki znów zostały sfałszowane (podobnie jak wybory w 1947, których wynik nagięto na rzecz komunistów). Wkrótce i partie opozycyjne (PPR i PSL) zostały wyniszczone przez działające w ich wnętrzu odłamy komunistyczne. Z pozostałości po PPS i PPR zostaje utworzona Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR). Nowym sekretarzem zostaje Bierut, który był bezpośrednio odpowiedzialny za terror i ucisk w kraju. 22 lipca 1952 roku uchwalona zostaje konstytucja, w myśl której państwo polskie było Polską Rzeczpospolitą Ludową. Sejm wybierany na 4 lata miał bardzo ograniczone funkcje i rzadko obradował.
W Polsce drożeją produkty żywnościowe, na półkach w sklepach znaleźć można tylko ocet i musztardę. Narasta kryzys społeczno-ekonomiczny. Tłum podpala siedzibę PZPR. Gomułka uznaje to za kontrrewolucję i używa siły do walki ze strajkującymi. Wkrótce, za poparciem Moskwy Gomułka zostaje odsunięty od władzy, jego miejsce zajmuje Edward Gierek. Człowiek ten miał wizję unowocześnienia polskiego przemysłu i gospodarki. Plan ten miał być realizowany dzięki pożyczkom z zachodu i zakupie licencji i technologii. Początkowo wzrost gospodarczy następował bardzo szybko, ludzie więcej zarabiali, mogli więcej kupić, gospodarka zaczęła się rozwijać. Po pewnym czasie jednak zaczęło się marnotrawienie kredytów, państwo nie był w stanie oddać pożyczki na czas.
Taki sposób obchodzenia się władz z robotnikami spowodował powstanie Komitetu Obrony Robotników (KOR). Zaangażowani w obronę praw robotniczych zostali też księża. Tworzą się kolejne organizacje zrzeszające robotników (Ruch Młodej Polski, Wolne Związki Zawodowe). Papieżem zostaje Polak. Uwaga całego świata skupia się na naszym kraju. Na spotkaniach z wiernymi Jan Paweł II mówi o wolności, o którą trzeba walczyć i uświadamia, że są siłą, z którą rząd musi się liczyć. Wkrótce po tym robotnicy domagali się przywrócenia na posady działaczy WZZ, podwyżek płac. Fala protestów nadal rozlewa się po całym kraju. PZPR zgadza się na pluralizm związkowy. Dzięki tej decyzji powstaje NSZZ „Solidarność”, które było pierwszą w tym rodzaju organizacją w bloku wschodnim. Aby zahamować rozwój organizacji wprowadzono stan wojenny (pod naciskiem Moskwy), urząd premiera obejmuje Wojciech Jaruzelski. Tama postawiona rozwojowi Solidarności spowodowała ogromne niezadowolenie społeczne. Kontrolowano rozmowy telefoniczne, odłączono telewizję i radio. Nie można było swobodnie przemieszczać się między miastami a od godziny 22 obowiązywała godzina policyjna. Strajki przeciwko działaniom rządu nasilały się, tragedia w kopalni „Wujek” to dramatyczny przykład krwawego tłumienia buntu. Pod naporem w 1983 roku zniesiono stan wojenny. Tak dramatyczna sytuacja wewnętrzna kraju skłoniła władzę do dyskusji z opozycją i próby nawiązania porozumienia. Doszło do kompromisu. Opozycja otrzymała 35% mandatów w sejmie (jeżeli wygra wybory). Przykład porozumienia przy okrągłym stole stał się wzorem do naśladowania dla innych krajów komunistycznych. Lech Wałęsa wkrótce po tych zajściach został prezydentem, a Polska znowu była wolnym i demokratycznym krajem.