Kordian jako dramat romantyczny

Kordian J.Slowackiego spelnia nastepujace cechy gatunku : - synkretyzm - pomieszanie rodzajów literackich. Oczywiscie, jest to przede wszystkim dramat, lecz zawiera partie liryczne (list do Laury, monolog na Mont Blanc) i epickie (opowiadania Grzegorza). Zerwanie z regula trzech jednosci : a/ miejsca - podazamy za Kordianem po calej Europie ; Londyn, Watykan, Mont Blanc, Warszawa itd. b/ czasu - rok 1829, podróze wskazuja na dlugi okres fabuly, zas czarownice odprawialy sabat w roku 1799, 31 grudnia. c/ akcji - watek milosny, polityczny, moralny, fantastyczny. epizodycznosc dziela. Epizodami mozemy nazwac opowiesci Grzegorza czy epizod z Wioletta. wystepowanie postaci fantastycznych i scen nadprzyrodzonych. Do takich naleza czarownica, diabel, niewyjasnione samobójstwo Kordiana. kompozycja otwarta dziela. Sceny nie sa scisle powiazane ze soba. Nie wiemy jak Kordian przezyl, jak znalazl sie w Europie, jak zakonczyly sie jego losy. Powyzszy uklad oddaje w pelni " wysepkowosc " kompozycji otwartej. niescenicznosc - czyli trudnosci, jakie stwarza utwór, gdy realizuje sie go w teatrze. Pomijajac ruchliwosc bohatera (co pociaga za soba koniecznosc zmian dekoracji) ma ów dramat inne jeszcze " klopoty techniczne ". Jak np.przedstawic Kordiana nz Mont Blanc rozmawiajacego z Chmura, a potem unoszonego przez Chmure? obecnosc bohatera romantycznego - Kordian (patrz punkt 11) przemieszanie scen fantastycznych i realistycznych, tragicznych i komicznych. Tu przykladem moze byc rozmowa z papiezem i ze "zle" wychowana papuga. Realizm miesza sie z fantazja, gdy Kordian przemierza palac (Strach, Imaginacja, diabel). ponadto mozemy wskazac jeszcze liczne nawiazania dramatu do Szekspira - szekspiryzm. Funkcjonuje w konstrukcji glównego bohatera w podobnym jak w Makbecie watku czarownic, oraz przyjeciu regul dramatu szekspirowskiego, który jako pierwszy zerwal z dramatem klasycznym.