Jan Sebastian Bach
Jan Sebastian Bach to kolejny przykład muzyka, który za życia nie miał uznania dla swej działalności, co więcej współcześni mu ludzie nie zdawali sobie sprawy jakiej rangi jest ów skromny kantor z lipskiego kościoła św. Tomasza. Nie rozumiała tego także następna epoka jaką był Klasycyzm i prawdę mówiąc Bach jako kompozytor został prawie zapomniany. Od czasu do czasu można było usłyszeć, że Jan Sebastian był ojcem wielkiej familii Bachów, co przecież jest nieprawdą
Jan Sebastian Bach przyszedł na świat 21 marca 1685 roku w Eisenach jako najmłodsze dziecko Jana Ambrożego i Elżbiety. Rodzina Bachów już od pokoleń zajmowała się muzyką toteż ojciec zdołał przekazać swojemu dziecku tylko podstawowe wiadomości, bowiem kiedy Jan Sebastian miał 10 lat oboje rodzice zmarli. Opiekę nad chłopcem przejął jego najstarszy brat. W jego domu Jan Sebastian zapoznał się z tajnikami gry organowej, skrzypcowej, klawesynowej jak również z zasadami kompozycji.
W 1703 roku osiemnastoletni Bach objął stanowisko organisty w kościele św. Bonifacego w Arnstadt. Wiemy, jakiego typu wymagania stawiano kandydatom na tą posadę: wirtuozostwo instrumentalne, umiejętność improwizacji tematycznej - czyli np. zaimprowizowanie
4-głosowej fugi na zadany temat, a także znajomość kompozycji.
Po opuszczeniu Weimaru (1717 rok) Bach przenosi się wraz z rodziną do Köthen na dwór książęcy. Tutaj zwolniono Bacha z obowiązku grywania na organach i dlatego twórczość tego okresu obfituje w utwory orkiestrowe, komponowane dla orkiestry dworskiej. Czas służby na dworze jest prawdopodobnie najszczęśliwszym okresem życia Bacha. Nikt potem nie będzie traktować go tak życzliwie i z takim poważaniem. Książę Leopold Anhalt-Köthen otaczał muzyka ciepłem i cenił go jako uczciwego i prawego człowieka do tego stopnia, że pomimo dzielących ich różnic stanowych książę np. trzymał dziecko Bacha do chrztu, zabierał go ze sobą w podróże na kurację i odpoczynek do Karlowych Warów. Powrót z drugiego wyjazdu był dla Bacha dramatyczny: w domu nie zastał żony, która w czasie jego wyjazdu niespodziewanie zmarła
W Köthen Bach stworzył dzieła, które są fundamentem jego sławy: 6 Koncertów Brandenburskich na zamówienie margrabiego brandenburskiego, oraz pierwszy tom dzieła Das wohltemperierte Klavier ukończony w 1722 roku. Dzieło to składa się z 24 preludiów i fug we wszystkich tonacjach durowych i molowych i jest ono praktycznym wnioskiem dokonanej temperacji stroju. Drugi tom, czyli następne 24 preludia i fugi powstały w 1744 roku.
Bach niejednokrotnie próbował otrzymać tytuł dworski i po długich staraniach otrzymał ten dekret mianujący go nadwornym kompozytorem króla polskiego i elektora saskiego Augusta II Sasa.
Pod koniec życia, w roku 1747, Bach udał się do Poczdamu na dwór Fryderyka II, gdzie przebywał jego syn Karol Filip Emanuel. Zaproszenie wynikało z ciekawości króla o niebywałym talencie Jana Sebastiana. Monarcha był dość biegłym wirtuozem fletu poprzecznego, ale Bachowska improwizacja - trzygłosowa fuga na temat zadany i sześciogłosowa na temat własny nie znalazły uznania. Po powrocie Jan Sebastian postanowił we właściwy sposób opracować królewski temat jako zbiór kanonów, fug i in. i całość przesłał królowi jako Muzyczną Ofiarę.
Ostatnie półtora roku życia Bach był niewidomy. Odezwały się noce spędzone na poznawaniu nut przy świetle księżyca w domu najstarszego brata. Bach przeszedł dwie bolesne operacje oczu, ale i one nie przywróciły mu wzroku. Podobno na kilka dni przed śmiercią Bach odzyskał wzrok, lecz stan ogólny chorego nie dawał nadziei na wyzdrowienie
Dnia 28 lipca 1750 roku Bach zmarł otoczony rodziną i uczniami.
Najważniejsze dzieła:
. Pasja według św. Mateusza (BWV 244)
Pasja według św. Jana (BWV 245)
Wielka msza h-moll (BWV 232)
Kantaty - około 200 kantat kościelnych i kilkanaście świeckich (BWV 1-224)
Magnificat (BWV 243)
Koncerty brandenburskie (BWV 1046-1051)
Musikalisches Opfer (BWV 1079)
Das Wohltemperierte Klavier (BWV 846-893) - dwutomowy zbiór preludiów i fug w każdej tonacji skali temperowanej na instrument klawiszowy
Kunst der Fuge (BWV 1080) - zbiór fug opartych na jednym temacie
3 Sonaty i 3 Partity na skrzypce solo
Toccata i fuga d-moll (BWV 565)
Zbiór inwencji dwugłosowych
Zbiór trzygłosowych sinfonii