Jaki wpływ na organizmy żywe ma wilgotność, światło słoneczne i temperatura
Zarówno światło słoneczne, temperatura jak i wilgotność mają zasadniczy wpływ na życie organizmów żywych. Wszystkie trzy czynniki warunkują życie na naszej planecie oraz jego jakość. Żeby odpowiedzieć na pytanie zawarte w temacie, należy najpierw zdać sobie sprawę, do czego bezpośrednio przyczyniają się te trzy czynniki.
Promieniowanie słoneczne:
- dostarcza i światła niezbędnego przede wszystkim roślinom do procesów fotosyntezy. Brak światła słonecznego spowodowałby zerwanie łańcucha pokarmowego ze względu na wymieranie roślin zielonych, będących pokarmem większości zwierząt roślinożernych,
- brak promieniowania cieplnego doprowadziłby do szybkiego obniżenia temperatury atmosfery i powierzchni Ziemi uniemożliwiającego życie jakichkolwiek organizmów,
- światło słoneczne pobudza ludzką skórę do syntezy witaminy D,
- światło słoneczne pobudza do szybszego ruchu cząsteczki i atomy.
Wilgoć czyli woda:
- jest uniwersalnym rozpuszczalnikiem, w którym odbywa się większość reakcji chemicznych, podtrzymujących procesy życiowe,
- jest obecna w cytoplazmie i płynach komórkowych,
- jest istotna w termoregulacji ciała.
- jest niezbędna przy fotosyntezie i transporcie soli mineralnych,
- jest głównym składnikiem ciał zwierząt,
- w jej środowisku odbywa się zapłodnienie i wzrost płodów,
Temperatura (pośrednio zależna od słońca):
- pozwala prawidłowo rozwijać się organizmom żywym,
- zapobiega zamarzaniu wody,
- zapewnia energię organizmom zmiennocieplnym.
Organizmy żywe, a warunki je otaczające, czyli tolerancja ekologiczna
Woda, temperatura i światło słoneczne, to elementy otoczenia, które mają ogromny wpływ na życie organizmów. Każdy organizm i gatunek ma swój zakres tolerancji w stosunku do czynników środowiska. Jest to wynik długotrwałego ewolucyjnego dostosowania się do zmieniających się warunków środowiska.
Prawo minimum Liebega mówi, że rozwój organizmu zależy od składnika pokarmowego, który jest dostępny dla niego w ilości minimalnej w stosunku do zapotrzebowania. Na początku XXw. Victor Shelford rozszerzył to prawo, stwierdzając, że dla organizmu jest niekorzystny zarówno niedobór jak i nadmiar jakiegoś czynnika.
Tolerancja wobec tego samego czynnika środowiska może ulegać zmianie w różnych okresach życia organizmu.
W zakresie tolerancji ekologicznej wyróżnić można trzy przedziały:
- minimalny (minimalne ilości czynnika)
- optymalny (optymalna ilość czynnika)
- maksymalny (najwięcej czynnika)
Wyróżniamy też dwie grupy organizmów, ze względu na stopień tolerancji warunków zewnetrznych. Są to eurybionty, czyli organizmy o szerokim zakresie tolerancji i stenobionty, czyli organizmy o wąskim zakresie tolerancji.
Ludzie jako organizmy najmocniej przekształcające swoje środowisko są stenobiontami. Nasz zakres tolerancji temperatur jest śmiesznie mały, jesteśmy uzależnieni od wody, a nasz wzrok nie jest przystosowany do niedoboru światła.
Tak wiec żyjemy w ścisłym związku z temperaturą, światłem słonecznym i wilgotnością. Nasze życie zależy od ich poziomu w naszym otoczeniu. Gdyby nagle zmieniły się ich proporcje, wszystkie organizmy znalazłyby się w innym przedziale tolerancji ekologicznej, co mogłoby wyrządzić nieodwracalne szkody w naszym świecie. Jedynie homo sapiens jest obecnie w stanie skompensować nagłe i krótkotrwałe zmiany tych warunków.