SPOŁECZNE FUNKCJE KONFLIKTU:
Konflikt w grupie społecznej może przyczynić się do osiągnięcia jedności lub do przywrócenia jedności i spoistości zagrożonej przez wrogie i antagonistyczne uczucia między jej członkami. To czy konflikt będzie sprzyjał wewnętrznemu przystosowaniu, czy nie zależy od:
typu problemu, którego dotyczy spór
typu struktury społecznej, wewnątrz której się pojawił
Struktura społeczna ma mechanizmy zabezpieczające przed konfliktem zagrażającym przyjętej postawie stosunku społecznego - są niemi tolerowanie konfliktu i jego instytucjonalizacja.
W każdym typie struktury społecznej występuje sytuacja sprzyjająca pojawieniu się konfliktów.
Struktury społeczne różnią się stopniem, w jakim zezwalają na wyrażanie antagonistycznych roszczeń.
Grupy o ścisłej więzi społecznej charakteryzują się znaczną częstotliwością interakcji i znacznym zaangażowaniem osobowości ich członków, mają tendencję do tłumienia konfliktu.
W takich grupach uczucia wrogości mają więc tendencję do kumulowania się, a zatem do intensyfikacji. Im bardziej zintegrowana grupa, tym gwałtowniejszy jest konflikt. Jeżeli konflikt wybuchnie w grupach, w których uczestnictwo angażuje całą osobowość członków, a konflikty się tłumi, to zagrozi on podstawom istnienia grupy.
Liczba konfliktów jest odwrotnie proporcjonalna do ich intensywności.
Na strukturę grupy wpływają zarówno aktualne konflikty z innymi grupami, jak i te do których grupa się przygotowuje.
W elastycznych grupach społecznych liczne konflikty krzyżują się, zapobiegając powstawaniu specyficznych podziałów wzdłuż jednej osi. Zatem cząstkowe uczestnictwo w dużej liczbie konfliktów stanowi mechanizm stabilizujący strukturę.
Konflikt w grupie niejednokrotnie przyczynia się do ugruntowania istniejących norm lub pojawienia się nowych. Konflikt społeczny stanowi mechanizm umożliwiający przystosowanie systemu norm do nowych warunków. Konflikt jest więc korzystny dla społeczeństwa elastycznego.
Wewnętrzne konflikty mogą służyć jako podstawa oceny względnej siły antagonistycznych interesów w ramach struktury. Konflikt społeczny strukturalizuje szersze środowisko społeczne (ustalenie stosunku władzy).
Konflikty realistyczne - rodzą niespełnienie określonych potrzeb w danym układzie stosunków, oceniają korzyści, zwracają się przeciw obiektom, które są źródłem frustracji. Istnieją funkcjonalne, alternatywne środki poprowadzenia konfliktu
Konflikty nierealistyczne - są spowodowane potrzebą rozładowania napięcia, wybrany przeciwnik może być jakimkolwiek innym dowolnie wybranym obiektem
Podsumowanie:
Konflikt jest raczej dysfunkcjonalny dla struktury społecznej nie tolerującej i nie instytucjonalizującej konfliktu, albo czyniącej to w stopniu niewystarczającym. Gwałtowność konfliktu, która grozi wewnętrznym rozbiciem, narusz podstawy ugody w systemie społecznym i wiąże sicze sztywnością struktury społecznej. Równowadze tej struktury zagraża nie konflikt, ale jej sztywność, która stwarza warunki dla kumulacji wrogości wzdłuż jednej, głównej linii podziału.