Wykorzystanie motywów ludowych w preromantycznej balladzie Goethego "Król Olszyn". Dualistyczna koncepcja świata w balladzie.

Goethe mając 21 lat zetknął się z wybitną osobistością preromantyczną : Niemcem Herderem, który był poetą filozoficznym i historycznym, fascynującym się literaturą ludową. Dzięki niemu Goethe zetknął się po raz pierwszy z twórcami z kręgu preromantyzmu niemieckiego (czasów burzy i naporu). Herder rozbudził w nim również fascynacje pieśniami ludowymi, które jego zdaniem były wyrazem naturalnych wyobrażeń o człowieku. Goethe już wcześniej interesował się pieśniami Osjana, przebywając w Alzacji spisywał piosenki ludowe i coraz mocniej pozostawał pod ich urokiem. Na motywach pieśni ludowych zaczyna on tworzyć własne utwory kierując się postulatem Herdera, że lepiej tworzyć własne utwory, a niżeli poprawiać oryginalne, tym samym okaleczając je i pozbawiając pierwotnego piękna.

Przykładem utworu w którym Goethe wraca do tego co pierwotne i naturalne jest "Król Olszyn". W pieśni tej odżywa to wszystko czym przepełniona jest poezja ludowa min. wiara w istnienie obok świata realnego, świata fantastycznego. W wierzeniach ludowych oba te światy są jednakowo realne, istniejące i pewne.

Ballada ta jest nie jako udokumentowaniem tezy, że duchowość należy do świata duchownego, często wbrew woli samego człowieka, cielesność zaś do świata ziemskiego. W balladzie tej pokazuje dwa światy : realny i fantastyczny (jawi się oczyma dziecka). Jest to dualistyczna koncepcja świata. Ballada ta jest utworem z okresu preromantyzmu, posiada ona jednak wyznaczniki typowo romantyczne. Opierając się na pieśni ludowej, charakterystyczne jest przenikanie się dwóch światów, nastrój grozy, tajemniczości, uwidacznia się tutaj wiara w istnienie poza ziemskiego świata.

---