Horacy List do Pizonów.

Horacy - 65-8 r.p.n.e.; najpierw pisał satyry, później wierszowane gawędy w formie listów poetyckich. Pierwsza księga listów wydana została w 20 r.p.n.e., następnie Horacy znów zabrał się do tworzenia liryki i powrócił do pisania listów.

List pierwszy - 14 r.p.n.e.; do Augusta

List drugi - 18 r.p.n.e.; do Florusa

List trzeci - 20/19 r.p.n.e.; do Pizonów

List do Pizonów powstał między 20 a 19 r.p.n.e. Liczy 476 wersów. Prawdopodobnie jego adresatem jest konsul Lucjusz Pizon oraz jego dwaj synowie (Lucjusz Pizon sam był poetą i opiekunem „studiów wyzwolonych). Treść listu stanowią uwagi o twórczości poetyckiej i rady dla poetów. List ten nazwany został przez Kwintyliona „księgą o sztuce poetyckiej”. Stosunkowo dawno uważano, że kompozycja tego eseju opiera się na schemacie hellenistycznych traktatów na temat poezji i wymowy, który w czasach augustowskich stanowił już utrwaloną konwencję. Trzy charakterystyczne dla traktatów hellenistycznych cząstki kompozycyjne w Liści do Pizonów:

• poesis - temat (w. 1-41)

• poema - forma (w. 42-294)

• poeta - (w. 295-476)

Uwzględnienie dwu rodzajów twórczości artystycznej:

• poeta doctus (poeta uczony)

• poeta furiosus (poeta szalony)

Zagadnienia:

• sztuka wobec społeczności

• sztuka jako manifestacja odmienności artysty

• sztuka jako paideia

• sztuka jako eksplikacja transgresji

Na początku Horacy zawarł uwagi o twórczości i jej swobodzie, ograniczonej jedynie względami na jednolitość (homogenię). Dalej mówi Horacy, że ważny jest wybór przedmiotu, odpowiedni do zdolności poety. Pozwoli to na odpowiedni dobór wyrazów, dostosowanie stylu do treści, materiał na utwór wymyśla się samodzielnie albo przejmuje z tradycji.

---