7.Nabycie i utrata własności

Nabycie prawa własności nastąpić może w różny sposób, np. na podstawie umowy sprzedaży, darowizny, w drodze zasiedzenia, w drodze spadkobrania. Niekiedy nabycie prawa własności następuje, mimo że prawo to nie przysługiwało uprzednio nikomu ( np. przy zawłaszczeniu rzeczy niczyjej). Najczęściej jednak nabywane prawo własności przysługiwało komu innemu. W tych wypadkach nabycie prawa własności przez jeden podmiot wiąże się z jego utratą przez inny podmiot, toteż sposoby nabycia prawa własności są zwykle równocześnie sposobami jego utraty przez inny podmiot.

Nabycie prawa własności może być pierwotne albo pochodne.

Nabycie pierwotne następuje niezależnie od praw poprzednika. Między prawami uprzedniego właściciela a prawami nabywcy nie ma więc ciągłości, nie ma następstwa prawnego. Pierwotnym sposobem nabycia prawa własności może być jego nabycie przez zasiedzenie ( tj. nabycie prawa własności przez tego, kto rzeczą włada tak jak właściciel, przez czas określony w przepisach), wywłaszczenie, znalezienie.

Nabycie pochodne charakteryzuje się ciągłością praw poprzedniego właściciela i osoby nabywającej prawo własności. Uzależnione jest ono od istnienia praw poprzednika. Przy nabyciu pochodnym nabywca nie może uzyskać więcej praw niż miał poprzedni właściciel. Oznacza to, że nabywca nabywa prawo własności w takim rozmiarze, w jakim miał je poprzednik, a więc ze wszystkimi obciążeniami ( np. hipotecznymi) i ograniczeniami. Nabycie pochodne nastąpić może na podstawie umowy ( m.in. sprzedaży, darowizny, zamiany) lub na podstawie spadkobrania.