WADY POSTAWY

CIAŁA

Plecy wklęsłe

POSTAWA PRAWIDŁOWA



Jest to układ poszczególnych odcinków
ciała niedotkniętych zmianami, który
zapewnia optymalne zrównoważenie i
stabilność ciała, wymaga minimalnego
wysiłku mięśniowego, zapewnia dużą
wydolność statyczno-dynamiczną oraz
stwarza warunki właściwego ułożenia i
działania narządów wewnętrznych.



Poprawna postawa ciała jest warunkiem
prawidłowego rozwoju fizycznego i
psychicznego.

PRAWIDŁOWA POSTAWA
CIAŁA MAŁEGO DZIECKA



niewystawaniem barków do przodu,



ustawieniem tyłu głowy i pleców w jednej
linii,



wypukłym brzuchem,



nieznaczną lordozą lędźwiową,



całym tułowiem pochylonym do przodu,



lekkim zgięciem stawów
biodrowych i kolanowych,



płaskostopiem do 4-5 roku życia,



do około 3 roku życia szpotawością kolan,
która około 4 roku życia przechodzi w
fizjologiczną koślawość.

PRAWIDŁOWA POSTAWA
DZIECKA W WIEKU SZKOLNYM



nieco spłaszczoną klatką piersiową,
przez co wyraźniejsze staje się
zaokrąglenie barków,



nieco mniej wypukłym brzuchem,



wyraźniejszą lordozą lędźwiową,



prostymi kończynami dolnymi,



nieco mniejszym zgięciem stawów
biodrowych i kolanowych,



zanikiem płaskostopia.

PRAWIDŁOWA POSTAWA
CIAŁA W WIEKU DORASTANIA



wyprostowaną postawą ciała,



zmniejszeniem wystawania brzucha,



zanikiem zgięcia stawów biodrowych i
kolanowych.

PRAWIDŁOWA POSTAWA
CIAŁA OSOBY DOROSŁEJ



nieznacznie wysuniętą do przodu głową,



płaskim brzuchem, cofniętym w
stosunku do klatki piersiowej,



wygięciem kręgosłupa w kształcie litery
S w płaszczyźnie strzałkowej.

UKŁAD MIĘŚNIOWY ODPOWIEDZIALNY
ZA UTRZYMYWANIE PIONOWEJ
POSTAWY CIAŁA



Z przodu:



mięśnie szyi,



mięśnie klatki piersiowej,



mięśnie brzucha,



mięśnie biodrowo-lędźwiowe,



mięsień czworogłowy uda.



Z tyłu:



mięsień prostownik grzbietu,



mięśnie pośladkowe,



mięśnie kulszowo-goleniowe.

PRAWIDŁOWE
USTAWIENIE MIEDNICY



Dużą rolę gra również ustawienie miednicy, ponieważ
na niej opiera się kręgosłup i zmiany jej ustawienia
powodują zaburzenia w ustawieniu kręgosłupa.



Zwiększenie przodopochylenia miednicy powoduje
zwiększenie nachylenia kości krzyżowej i pogłębienie
lordozy lędźwiowej.



Zmniejszenie pochylenia miednicy do przodu
powoduje natomiast bardziej pionowe ustawienie kości
krzyżowej i zmniejszenie lordozy lędźwiowej.



Stopień przodopochylenia miednicy zależy przede
wszystkim od ustawienia w stawach biodrowych, które
stabilizowane jest przez układ więzadłowo-torebkowy i
mięśniowy. Przykurcze w stawach biodrowych
powodują zwiększenie pochylenia miednicy do przodu.

SPOSOBY MIERZENIA
PRZODOPOCHYLENIA MIEDNICY



mierząc kąt między linią poziomą, a płaszczyzną
wchodu miednicy mniejszej (linia łącząca górny
brzeg spojenia łonowego i przednią krawędź
krążka międzykręgowego, pomiędzy trzonem
L5 a kością krzyżową) - powinien wynosić 50-
55° u mężczyzn, a u kobiet 55-60°;



mierząc kąt za pomocą
specjalnego cyrkla (inkliniometr), biorąc pod
uwagę płaszczyznę przechodzącą przez kolec
biodrowy tylny górny i górny brzeg spojenia
łonowego w stosunku do poziomu - kąt ten
powinien wynosić około 31° u mężczyzn i 28° u
kobiet (u dzieci jest mniejszy).

PLECY WKLĘSŁE –
DORSUM CONCAVUM



Istotą wady jest pogłębienie
fizjologicznej lordozy
lędźwiowej (hiperlordoza
lędźwiowa) z kompensacją
głębokości kifozy piersiowej.



Dodatkowo można stwierdzić
uwypuklenie zarysu pośladków,
zwiększenie przodopochylenia
miednicy, wypięty brzuch.

Najczęstszą postać tej wady
charakteryzuje się hiperlordozą
lędźwiową z kompensacją w odcinku
piersiowy bez zmian w lokalizacji
krzywizn.
Znacznie rzadsze postaci to:

• lordoza niska krótkołukowa + kifoza o
długim łuku

•Lordoza wysoka długołukowa
obejmująca również odcinek piersiowy
( nawet do Th 6) + kifoza krótkołukowa

ETIOLOGIA



Wada może być wrodzona lub nabyta.



Wada ma zwykle podłoże rozwojowe, a
jej najczęstszą przyczyną jest dystonia
mięśniowa i przodopochylenie miednicy.

WPŁYW OBCIĄŻENIA I RUCHU NA
UKŁAD KOSTNY I STAWOWY:



Wady postawy występują najczęściej w
okresie wzrostu. Rosnąca kość jest
szczególnie podatna na wszelkie wpływy
obciążeniowe.



Charakter tego wpływu określa prawo
Delpecha i Wolffa zgodnie z którym
stwierdza się że kość rośnie prawidłowo
pod wpływem równomiernie rozłożonych
sił nacisku ( statycznego i dynamicznego) i
pociągania. Nadmierny nacisk powoduje
zahamowanie wzrostu kości, nadmiernie
pociąganie- pobudzenie wzrostu kostnego.

Wszelka asymetria obciążeń
występująca w wadach postawy w porę
nie wyrównana i utrzymująca się dłużej,
może spowodować asymetryczny wzrost
kości, utrwalenie wady już na podłożu
zmian strukturalnych.