PREZENTACJA MULTIMEDIALNA NA TEMAT HISTORII

NABOŻEŃSTW,DROGI KRZYŻOWEJ I GORZKICH ŻALI

HISTORIA NABOŻEŃSTW

Nabożeństwo majowe

Maj jest w Kościele miesiącem szczególnie poświęconym czci
Matki Bożej. Słynne nabożeństwa, odprawiane wieczorami w
kościołach, przy grotach, kapliczkach i przydrożnych figurach, na
stałe wpisały się w krajobraz Polski. Jego centralną częścią jest
Litania Loretańska.
Początków tego nabożeństwa należy szukać w pieśniach
sławiących Maryję Pannę znanych na Wschodzie już w V w. Na
Zachodzie poświęcenie majowego miesiąca Matce Bożej pojawiło
się dopiero na przełomie XIII i XIV w., dzięki hiszpańskiemu
królowi Alfonsowi X. Zachęcał on by wieczorami gromadzić się na
wspólnej modlitwie przed figurami Bożej Rodzicielki.
W Polsce pierwsze odnotowane nabożeństwa majowe zostały
wprowadzone w 1838 r. przez jezuitów w Tarnopolu. W połowie
XIX w. odprawiane już były w wielu miastach, m.in. w Warszawie
w kościele Św. Krzyża, w Krakowie, Płocku, Toruniu, Nowym
Sączu, Lwowie i Włocławku.
 Litania Loretańska, która jest główną częścią nabożeństw
majowych, powstała prawdopodobnie już w XII w. we Francji.
Zebrane wezwania sławiące Maryję Pannę zatwierdził 11 czerwca
1587 r. papież Sykstus V. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiej
miejscowości Loreto, gdzie była niezwykle popularna. Ponieważ
często modlący się dodawali do niej własne wezwania, w 1631 r.
Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście
samowolnych zmian. Nowe wezwania posiadały aprobatę
Kościoła i wynikały z rozwoju mariologii. W Polsce jest o jedno
wezwanie więcej - w okresie międzywojennym (1924 r.), po
zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską uroczystości Najświętszej
Maryi Panny Królowej Polski, za zgodą papieża Piusa XI, do litanii
dołączono wezwanie „Królowo Polski”.

Czerwiec - to miesiąc szczególnego kultu Serca Bożego i Tajemnicy
Eucharystii. Przed nami nabożeństwa czerwcowe ku czci Serca Jezusowego.
W tradycji Kościoła za początek kultu Serca Bożego uważa się moment
przebicia Bożego Serca na krzyżu. Pierwszymi, którzy uczcili to Serce byli
apostołowie oraz setnik przebijający bok Chrystusa. Ojcowie Kościoła i wierni
w późniejszych wiekach, przede wszystkim kontemplowali miłość Chrystusa,
miłość, która zaprowadziła Go na krzyż. Wiek XVII wniósł nowe ożywienie
kultu Serca Bożego kiedy to Pan Jezus objawił św. Małgorzacie Marii
Alacoque, że ,,gorące pragnienie miłości ze strony ludzi skłoniło Go do
objawienia nam swego Serca ze wszystkimi jego bogactwami miłości,
miłosierdzia, łaski, świętości i zbawienia, aby tych wszystkich, którzy według
swej możności oddawać Mu będą hołd i szerzyć Jego cześć, miłość i chwałę,
obficie i hojnie obdarzy tymi skarbami". Ta ideowa uroczystość nie cieszyła
się początkowo przychylnością Stolicy Apostolskiej, która po długiej zwłoce
wprowadziła ją do liturgii w 1856 r. dla Kościoła powszechnego.
Dopiero papież Pius XII w setną rocznicę wprowadzenia kultu liturgicznego
Najświętszego Serca Jezusowego, w 1956 r. napisał: "Jest naszym gorącym
życzeniem, aby kult Najświętszego Serca Jezusowego stał się sztandarem
jedności, zbawienia i pokoju dla wszystkich chrześcijan. Zadaniem tego kultu
jest przypomnieć nam akt najwyższej miłości, w której Zbawiciel wydał
wszystkie bogactwa swego Serca, by zostać z nami aż do końca wieków".
W Polsce nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa były znane
najpierw w klasztorach Wizytek w Warszawie, Krakowie i Lublinie. Potem
zostały zaaprobowane przez biskupa Lublina i polecone do odprawiania w
jego diecezji. Następnie rozprzestrzeniły się na terenie całego kraju.

Różaniec

tajemnice światła w
czwartki
I-Chrzest Pana Jezusa w
Jordanie
II-Wesele w Kanie
Galilejskiej
III-Głoszenie Królestwa
Bożego
IV-Przemienienie na górze
Tabor
V-Ustanowienie Eucharystii

tajemnice radosne w poniedziałki ,
soboty
I - Zwiastowanie NMP
II - Nawiedzenie św. Elżbiety
III - Narodzenie Jezusa
IV - Ofiarowanie w świątyni
V - Znalezienie w świątyni

Tajemnice bolesne we wtorki
i piątki
I - Modlitwa w Ogrójcu
II - Biczowanie
III - Cierniem ukoronowanie
IV - Droga Krzyżowa
V - Śmierć na Krzyżu

Tajemnice chwalebne się w środy i niedziele
I - Zmartwychwstanie Pana Jezusa
II - Wniebowstąpienie
III - Zesłanie Ducha Świętego
IV - Wniebowzięcie Maryi
V - Ukoronowanie Matki Bożej na Królową
nieba i ziemi

DROGA

KRZYŻOWA

1. Jezus skazany na śmierć przez Piłata

2. Jezus bierze krzyż na
ramiona

3. Jezus upada pod krzyżem

4. Jezus spotyka Swą Świętą Matkę

5. Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi

6. Weronika ociera twarz Chrystusowi

7. Jezus znowu upada pod krzyżem

8. Jezus pociesza płaczące niewiasty z Jerozolimy

9. Jezus upada pod krzyżem po raz trzeci

10. Jezus odarty
z szat

11. Jezus przybity do krzyża

12. Jezus umiera na krzyżu

13. Zdjęcie Jezusa z Krzyża

14. Złożenie Jezusa do grobu

GORZ

KIE

ŻALE

Gorzkie żale są popularnym zbiorem pieśni o męce
Pańskiej śpiewanych we wszystkich kościołach w Polsce
podczas Wielkiego Postu w ramach nabożeństwa
pasyjnego, w miejsce nieszporów.
Nabożeństwo zostało połączone z wystawieniem
Najświętszego Sakramentu, kazaniem pasyjnym i
śpiewem suplikacji (Święty Boże).
Gorzkie żale - to pieśni powstałe w nurcie dawnych
misteriów, czyli przedstawień męki Pańskiej, które w
średniowieczu urządzano w kościołach. Autor Gorzkich
żali jest nieznany. Po raz pierwszy ogłosił je drukiem ks.
Wawrzyniec Benik, opiekun Bractwa Św. Rocha przy
kościele Św. Krzyża w Warszawie, w r. 1707 pt. Snopek
Mirry. Mirra to pachnąca żywica w proszku, jeden z darów,
jaki trzej królowie złożyli Bożemu Dzieciątku. Dar mirry
był zapowiedzią męki i śmierci zbawczej Chrystusa.

Nazwa Gorzkie żale pochodzi od pierwszych wyrazów
pieśni: „Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze
przenikajcie”.

Struktura tego nabożeństwa opiera się na strukturze
dawnej Jutrzni. Rozpoczyna się Zachętą lub Pobudką
(analogia do współczesnego Wezwania) i wzbudzeniem
intencji (czytanie). W każdej części znajduje się hymn i
dwie pieśni.
Gorzkie Żale dzieli się na Zachętę i 3 części. W każdą
niedzielę Wielkiego Postu odprawia się 1 część:

Zachęta
Cz. I    -  I i IV Niedziela Wielkiego Postu
Cz. II   -  II i V Niedziela Wielkiego Postu
Cz. III  -  III Niedziela Wielkiego Postu i Niedziela Palmowa.

1. Gorzkie żale, przybywajcie, -
   Serca nasze przenikajcie.
2. Rozpłyńcie się, me źrenice, -
   Toczcie smutnych łez krynice.
3. Słońce, gwiazdy, omdlewają, - 
   Żałobą się pokrywają.
4. Płaczą rzewnie Aniołowie, -
   A któż żałość ich wypowie?
5. Opoki się twarde krają. -
   Z grobów umarli powstają.
6. Cóż jest, pytam, co się dzieje? - 
   Wszystko stworzenie truchleje!
7. Na ból Męki Chrystusowej -
   Żal przejmuje bez wymowy.
8. Uderz, Jezu, bez odwłoki -
   W twarde serc naszych opoki!
9. Jezu mój, we krwi ran Swoich - 
   Obmyj duszę z grzechów moich!
10. Upał serca swego chłodzę, -
    Gdy w przepaść Męki Twej wchodzę.

KONIE

C