PIRAMIDA POTRZEB WEDŁUG MASLOWA

doskonale odzwierciedla te wartości, które
mają znaczenie dla człowieka, zwłaszcza
człowieka niepełnosprawnego w jego
codziennej egzystencji.

• Potrzeby wyższego rzędu, samorealizacja,

akceptacja i wyrażanie siebie, poczucie

własnej wartości oraz niezależność są dla

tych osób bardzo ważne.

• Fakt, że są uważane przez innych jako takie

same jednostki jak reszta społeczeństwa,

daje im siłę do życia i dalszego zmagania

się z chorobą, motywuje ich do działań,

niekiedy znacznie większych od tego co

dokonuje zdrowy człowiek.

Odwieczna tęsknota za

miłością. Potrzeba kochania i
bycia kochanym - to
najbardziej ludzkie
właściwości.

Każdy człowiek, także

niepełnosprawny, jeżeli jest
kochany, może pokonywać
największe bariery i osiągnąć
niewiarygodne cele.

Doświadczenie wykazuje, że takie wyzwania
podejmują częściej kobiety. One też częściej
wchodzą w związki z niepełnosprawnymi
mężczyznami. W ten sposób mogą realizować
potrzeby: opiekuńczości, czułości, ciepła.

Niektórzy niepełnosprawni świadomie

wybierają partnerów z podobnym

inwalidztwem. Myśląc, że dzięki temu będą

lepiej zrozumiani i będą lepiej wiedzieli jak

budować swój związek. Bywają dobre i złe
małżeństwa: niewidomych, głuchoniemych,

wózkowiczów itp.

…dla niektórych niepełnosprawnych artystów

własna żona staje się inspiracją…

Państwo Ewa i Rafał żyją pełnią życia, choć na co dzień muszą

pokonywać wiele barier w świecie dostosowanym dla ludzi

wyższych o kilkadziesiąt centymetrów... Założyli

Stowarzyszenie Osób Niskiego Wzrostu, aby pomagać tym,

którzy borykają się z podobnymi problemami.

• Prawo do szczęścia - jawnie lub nieświadomie - jest

odbierane niepełnosprawnym. Osoby niepełnosprawne
bardzo często gotowi jesteśmy traktować też jako
aseksualne, nie potrzebujące uczuć, wręcz nie zdolne do
miłości. Przysposobione, przez swoje inwalidztwo,
jedynie do samotnego życia.

• Niepełnosprawni nadal są uważani za osoby

bezpłciowe. Pozbawione potrzeb i pragnień w tej
dziedzinie. A przecież seksualność jest integralną
częścią natury człowieka, przez którą możemy
realizować ważne życiowe zadania. Tworzyć intymne,
fizyczne i psychiczne więzi.

Na świecie nie jest dobrze, ale
polska rzeczywistość jest
prawdziwym koszmarem w tej,
przecież tak bardzo istotnej dla
człowieka, dziedzinie. Badania
zachodnie wykazują, że osoby
nawet z głębokim
upośledzeniem umysłowym,
które współżyją seksualnie
stają się dla otoczenia
łagodniejsze, chętniejsze do
współpracy, a także bardziej
dbają o higienę osobistą.

Natomiast w Polsce - pełna
akceptacja związków ludzi
upośledzonych umysłowo jest
ciągle niemożliwa.
Społeczeństwo pragnie
akceptować takie osoby, ale z
całkowitym wyłączeniem ich
potrzeb seksualnych.

• Głównym miejscem spędzania wolnego czasu

osób niepełnosprawnych jest dom. Publiczne

i prywatne instytucje obawiają się włączenia

niepełnosprawnych do dziedzin życia

społecznego związanych z wypoczynkiem.

• Niepełnosprawni narzekają, że miejsca

rozrywki takie jak kina, teatry wprowadzają

regulacje bezpieczeństwa tj. przepisy

przeciwpożarowe uniemożliwiające

samodzielne oglądanie filmów, utrudniają też

to, żądając by towarzyszyły im osoby

pełnosprawne.

• Przystosowanie otoczenia

w znacznym stopniu
wpływa na wykluczenie
osób niepełnosprawnych z
głównego nurtu życia.

• Dyskryminacja nigdzie nie

jest tak widoczna jak
w zagospodarowaniu
otoczenia. Utrudnia to
bardzo uczestnictwo w życiu
społecznym i
ekonomicznym.

• Fizyczne bariery

utrudniające poruszanie się,

w tym nierówna

nawierzchnia, chodniki,

krawężniki.

• Architektura budynków,

uniemożliwiająca wejście

temu, kto nie jest w stanie

pokonać schodów

i otworzyć drzwi.

• Środki komunikacji- ciągle

mała ilość autobusów

niskopokładowych.

• Sygnalizacja świetlna

dostosowana do

widomych i słyszących.

• Nedostosowanie toalet

publicznych.

Utrudnienia
architektoniczne
znacznie utrudniają
życie
niepełnosprawnych,
załatwianie spraw w
instytucjach zajmuje
im znacznie więcej
czasu, kontakty z innymi
ludżmi zostają bardziej
ograniczone.

Trudno jest realizować
zatem podstawowe
potrzeby. Dodatkowo
pojawia się
odizolowanie społeczne,
co nie sprzyja relacjom
towarzyskim i
seksualnym.

Nie ma żadnego powodu, żeby
niepełnosprawni nie mogli
kochać ani być kochani. Mają
te same pragnienia, marzenia,
potrzeby, aspiracje i
możliwości, co wszyscy inni i
to samo im się należy.

Fakt, że ktoś może
swobodnie wejść do
tramwaju, nie wyklucza
tego, że może nie radzić
sobie w miłości i
odwrotnie.

Wszyscy jesteśmy na
swój sposób
niepełnosprawni.