Narkomania, a

niebezpieczeństwo zarażenia

wirusem HIV.

Łukasz Modliborski

Tomasz Sobolewski

Gr. 5b

Wirus HIV

• wirus z rodzaju lentiwirusów, z rodziny

retrowirusów. Atakuje głównie limfocyty T-
pomocnicze (limfocyty Th). Wiriony mają
budowę kulistą i otoczone są otoczką lipidową,
zawierającą liczne białka. Pod osłonką znajduje
się płaszcz białkowy, czyli kapsyd, kryjący
materiał genetyczny wirusa (RNA) i enzymy:
odwrotną transkryptazę, integrazę. Wywołuje
AIDS

Drogi zakażenia wirusem

HIV

• Dożylna transmisja poprzez zakażone

igły, strzykawki, a także zakażony
"towar".

• Kontakty homo i hetero seksualne
• Uprawianie prostytucji
• Kontakty seksualne są drogą

przenoszenia wirusa HIV ze
środowiska narkomanów na
populację ogólną

Narkomani jako grupa ryzyka

zarażenia HIV

•    Narkomani na całym świecie zaliczani są do

grupy wysokiego ryzyka zakażenia HIV
Podstawowe znaczenie w transmisji
zakażenia ma wspólne używanie sprzętu do
wstrzyknięć. Do zakażenia może również
dochodzić poprzez nabieranie narkotyku z
jednego pojemnika lub przez tzw.
"backloading", tj wstrzykiwanie zakażonego
"towaru" do innej strzykawki po wyjęciu
tłoka, gdy strzykawka ta służy do
sprzedawania "działki kompotu".

• W badaniach amerykańskich obecność

HIV w popłuczynach pochodzących z

brudnych strzykawek potwierdzono w 30

dni po ich użyciu, nawet gdy nie

zawierały one widocznych śladów krwi.

Czynnikiem ryzyka HIV jest również

częstość wstrzyknięć oraz objętość

materiału zakaźnego, a istotnym

zagrożeniem jest praktyka

"przepłukiwania" krwią strzykawki po

wkłuciu do żyły.

Wśród narkomanów, jak w

każdej grupie ryzyka

najważniejsza jest

profilaktyka

• Kierownicy ośrodków dla narkomanów,

schronisk, noclegowni itp. powinni w swoich
planach programowych uwzględniać badania
przesiewowe w kierunku HIV, jako
priorytetowe zadanie profilaktyki zdrowotnej.
Daje to z jednej strony możliwość ochrony
dla osób jeszcze nie zakażonych, a w
wypadku wykrycia zakażenia, wskazanie do
leczenia specjalistycznego.

• W ostatnich latach zmieniło się zasadniczo

podejście do zagadnienia HIV/AIDS. Dawniej

zakażenie identyfikowano z chorobą o złym

rokowaniu, przebiegającą szybko, wśród

cierpienia fizycznego i psychicznego.

Niewielka była wówczas motywacja do życia

w pełnej trzeźwości, a pomoc osobie chorej

sprowadzała się do terapii wsparcia,

przygotowaniu do życia z chorobą śmiertelną

i pracy nad chorym terminalnym. Dzięki

lekom przeciwwirusowym wprowadzonym w

połowie lat 90-tych do leczenia HIV/AIDS,

zmieniło się spojrzenie na infekcję HIV.

Obecnie zakażenie postrzega się jako

przewlekłą chorobę, która poddaje się

leczeniu i z którą można żyć przez wiele lat.

Statystyki – Polska:

• W Polsce dane dotyczące

rozpowszechnienia na szczeblu

ogólnokrajowym pochodzące z

laboratoriów publicznej służby zdrowia

sugerują spadek rozpowszechniania

zakażeń wśród przebadanych osób

zażywających narkotyki dożylnie z

poziomu 10,7% (spośród 3 106 osób)

w roku 2000 do poziomu 6,8%

(spośród 2 626 osób) w roku 2002.

Rozpowszechnienie HIV w krajach Europy,

wśród osób zażywających narkotyki w

drodze iniekcji w latach 2001–2003

Dziękujemy za uwagę 