Ze względu na użytą aparaturę rozróżnia się
obserwatoria:

- astrometryczne
- astrofizyczne
- radioastronomiczne



Badania dotyczą ewolucji Wszechświata w skali

kosmologicznej jak i ewolucji gwiazd (astrofizyka

teoretyczna). Astrofizyka traktuje Wszechświat

jako ogromne laboratorium fizyczne.



Faktycznie współczesne obserwacje

astronomiczne wymagają interpretacji fizycznej

włączając całą wiedzę fizyczną od mechaniki

klasycznej, mechaniki kwantowej, fizyki fazy

skondensowanej, fizyki jadrowej, fizyki cząstek

elementarnych po ogólną teorię względności.

Radioastronomia

–

dział astronomii

obserwacyjnej, zajmujący się badaniem za
pomocą radioteleskopów promieniowania
elektromagnetycznego w zakresie fal radiowych
emitowanego przez obiekty kosmiczne. Zakres
widma elektromagnetycznego będący obszarem
zainteresowania radioastronomii rozciąga się od
promieniowania mikrofalowego aż do ultradługich
fal radiowych. Zakres ten odpowiada długości fali
od poniżej 1 mm do setek metrów, od strony fal
krótkich sąsiaduje on z zakresem fal
podczerwonych.

Narodowe Obserwatorium Astronomiczne w Mauna Kea / Hawaje

teleskop Subaru w Mauna Kea / Hawaje

Obserwatorium Astronomiczne Kiso / Instytut Astronomii

przy Uniwersytecie w Tokio

teleskop Obserwatorium Kiso

 

                                                                                                 

                     Narodowe Radioobserwatorium w Nobeyama pref.

Nagano

Główny radioteleskop w

Nobeyama

TELESKOPY

teleskop optyczny-

urządzenie do

obserwacji obiektów astr. (gwiazd, galaktyk)
dzięki wysyłanemu przez nie promieniowaniu
opt.; t.o. mogą być soczewkowe — refraktory, lub
zwierciadlane — reflektory; dzięki zastosowaniu
odpowiednio dużych zwierciadeł lub soczewek
zwiększa się ilość światła docierającego od
obserwowanego obiektu do umieszczonego w
płaszczyźnie ogniskowej obiektywu teleskopu oka
obserwatora lub innego odbiornika
promieniowania.



Radioteleskop to antena radiowa

wyposażona w układ ogniskujący (zwierciadło paraboliczne), służąca do

prowadzenia badań w zakresie radioastronomii. Radioteleskopy projektuje

się i buduje w układach geometrycznie analogicznych do teleskopów

optycznych. Kosmiczne promieniowanie radiowe może w zasadzie

odbierać każda antena, np. dipol półfalowy.
Jednak czułość i zdolność rozdzielcza takiego "radioteleskopu" są bardzo

niskie. Dlatego zasadniczym elementem współczesnego radioteleskopu

jest

również "lustro główne", tzn. paraboloidalna metalowa czasza, w której

ognisku umieszcza się antenę lub wlot falowodu prowadzącego do

radioodbiornika.     Dzięki możliwości porównywania sygnałów,

odbieranych jednocześnie przez dwa radioteleskopy rozdzielone

odległością nawet tysięcy kilometrów, uzyskuje się efekt, jakby te dwa

przyrządy były fragmentami jednego radioteleskopu o średnicy tysięcy

kilometrów. Największymi zdolnościami rozdzielczymi odznaczają się

układy (radiointerferometr) dwóch lub kilku połączonych ze sobą

odległych radioteleskopów (np. znajdujących się na innych kontynentach).

Obserwatorium astronomiczne w Zielonej
Górze

Obserwatorium astronomiczne we Wrocławiu przy
ul.Kopernika11

Warszawskie Obserwatorium Południowe w Chile, największy polski
teleskop

Budynek Obserwatorium Warszawskiego obok Parku

Łazienkowskiego

32-metrowy radioteleskop w obserwatorium w Piwnicach k.
Torunia

Obserwatorium Astronomiczne w Olsztynie