Mateusz Wołoch
Bartosz Siatkowski

Postępowanie oficera
wachtowego



Wyrzucić za burtę, z której wypadł
człowiek koło ratunkowe z pławką
świetlno-dymną



Polecić stałą obserwacje człowieka
za burtą, światła bądź dymu z pławki
przy wyrzuconym kole ratunkowym



wcisnąć „MOB’’ na odbiorniku GPS
dla wprowadzenia pozycji
wypadnięcia człowieka

cd.



polecić sternikowi wyłożenie steru na

burtę, z której wypadł człowiek



ogłosić alarm „człowiek za burtą’’ za

pomocą rozgłośni okrętowej



wykonać stosownie do okoliczności

manewr powrotu na miejsce wypadku

zgodnie ze znajdującą się na mostku

planszą manewrową



zredukować prędkość do umożliwiającej

opuszczenie łodzi ratowniczej z obsadą

cd.



udzielić informacji kapitanowi
dotyczących wypadku i podjętych
działań



polecić podniesienie flagi MKS-u „O”



nadać syreną okrętową sygnał
„ człowiek za burtą”, jeśli w pobliżu
znajdują się inne statki

Postępowanie Kapitana
statku



po uzyskaniu informacji o wykonanych

przez oficera wachtowego

czynnościach, podejmuje decyzję, która

z łodzi ratowniczych zostanie użyta i

decyzję swoją przekazuje starszemu

oficerowi, który nadzoruje obsadzenie i

opuszczenie na wodę łodzi ratowniczej

dowodzonej przez oficera pokładowego



poleca oficerowi wachtowemu nadanie

sygnału PAN PAN

cd.



po powrocie na miejsce wypadku
(wskazanie GPS) zaleca opuszczenie łodzi
ratowniczej w celu wyłowienia z wody
człowieka



nawiązuje kontakt z najbliższym ośrodkiem
ratownictwa morskiego SAR za
pośrednictwem radiostacji brzegowej



po pomyślnym zakończeniu poszukiwań lub
gdy pomoc nie jest już potrzebna, odwołuje
radiowy komunikat „człowiek za burta”

Standardowe sposoby
podejmowania rozbitka

1.

Pętla Wiliamsona

2.

Zwrot o 270° - pojedyncza pętla – pętla
Anderdsona

3.

Pętla Scharnowa

1. Pętla Wiliamsona

1.

Wyłożyć ster na burtę

(w „akcji

natychmiastowej”

zawsze na burtę z

której wypadł

człowiek);

2.

po zmianie kursu

początkowego o 60°

przełożyć ster na burtę

przeciwną;

3.

po osiągnięciu kursu o

20° mniejszego od

kontrkursu, przełożyć

ster na „midship” –

statek położy się na

kurs przeciwny.

Pętla Williamsona - plusy i
minusy



umożliwia wejście dokładnie na kontrkurs;



jest dobra w ograniczonej widzialności;



jest nieskomplikowana, prosta w
wykonaniu;



przemieszcza statek dalej od pozycji
wypadku;



jest procedurą powolną.

2. Zwrot o 270° - pojedyncza
pętla – pętla Anderdsona

1.

Wyłożyć ster na burtę
(w „akcji
natychmiastowej”
zawsze na burtę z
której wypadł
człowiek);

2.

Po zmianie
początkowego kursu o
250° ster na „midship”
i rozpocząć manewr
zatrzymania statku.

Zwrot o 270° - pojedyncza
pętla – pętla Anderdsona –
plusy i minusy



jest to najszybsza metoda podejmowania;



nadaje się dla statków mających małą
średnicę cyrkulacji;



używana głównie przez statki o znacznej
mocy maszyn;



bardzo trudna dla statków
jednośrubowych;



trudna, ponieważ do osoby nie podchodzi
się wprost.

3. Pętla Scharnowa

1.

Wyłożyć ster na

burtę;

2.

Po odchyleniu od

początkowego kursu o

240° wyłożyć ster na

burtę przeciwną;

3.

Gdy statek osiągnie

kurs o 20° mniejszy

od kontrkursu

przełożyć ster na

„midship”, tak aby

statek położył się na

kontrkurs.

Pętla Scharnowa- plusy i
minusy



wprowadza statek z powrotem na
jego tor;



statek przebywa mniejszą drogę
oszczędzając czas;



nie może być efektywnie
przeprowadzona, jeśli upływ czasu
między zdarzeniem i początkiem
manewru nie jest znany.

Sygnały naprowadzania łodzi
ratowniczej

Znaczenie sygnału

Sygnał syreną

Sygnał światłem

w prawo

1 dźwięk (krótki)

1 błysk

w lewo

2 dźwięki

2 błyski

prosto

3 dźwięki

3 błyski

wracać

4 dźwięki

4 lub więcej błysków

Dziękujemy za uwagę