Co to jest błąd?

Błąd to różnica między wstępnym założeniem a realnym wynikiem.

Jest to pewna próba uściślenia pojęcia błędu,

chociaż niewątpliwie bardzo uproszczona.

Różny jest bowiem rodzaj czy poziom błędu.

W nauczaniu czynności

standardowych

przyjmujemy, że błędem

jest takie zachowanie

ruchowe, które w istotny

sposób różni się od

wzorcowej czynności.

Błąd powstaje wówczas,

kiedy w czynności

praktycznej występuje ruch

elementarny bądź akt

ruchowy, który nie istniał w

projekcie umysłowym

czynności (wyobrażeniu

ruchowym).

Na przykład w czasie

pływania kraulem stopy

powinny być zgięte

podeszwowo, a w praktyce

dostrzegamy, że uczeń

zgina je grzbietowo.

Kiedy powstaje błąd?

Nauczanie przez eliminację błędów

W nauczaniu czynności standardowych na

etapie działań praktycznych jedną z metod

postępowania dydaktycznego jest stopniowe

eliminowanie błędów.

Innego typu błędem są
niedostatki czynności
standardowej.
Niedostatkiem nazywamy
brak w praktycznie
realizowanej czynności
pewnych ruchów lub aktów
ruchowych, które zawierało
wyobrażenie ruchowe.

Niedostatek

Na przykład w algorytmie
ruchów nóg podczas
pływania żabką występuje
zgięcie grzbietowe stóp.
Jeśli nie pojawi się ono w
czasie wykonywania w
praktyce ruchów nóg
podczas pływania żabką,
uznamy to za widoczną
oznakę niedostatku techniki.

Jeszcze innym typem błędów
są odchylenia od techniki.
Odchyleniem od techniki
nazywamy takie zachowania
ucznia, w którym nie pojawia
się żaden nowy element (błąd)
ani też nie brakuje w
algorytmie ruchów ani jednej
sekwencji (niedostatek), lecz
sama czynność jest znacznie
spowolniona bądź
przyspieszona, bądź też
czynność ta wykonana jest
bardzo obszernymi ruchami
czy też ruchami o bardzo małej
amplitudzie.

Odchylenie

Ogólny podział błędów na błędy,

niedostatki i odchylenia ma swoje uzasadnienie dydaktyczne.

W inny bowiem sposób będziemy postępowali,

jeśli dostrzeżemy błąd czynności standardowej,

inaczej kiedy będzie to tylko niedostatek,

a jeszcze inaczej kiedy dostrzeżemy odchylenie.

Podział błędów

Najtrudniej usuwać błędy!!!

Najczęściej nie znamy ich

przyczyny. Jednak w chwili

zaobserwowania błędu

zasadą jest poszukiwanie i

usuwanie przyczyny jego

wystąpienia.

Zupełnie inne postępowanie

dydaktyczne będzie

towarzyszyło dostrzeżonym

niedostatkom. Niedostatki

usuwa się przede wszystkim

przez uświado mienie

uczącemu się braków w

wykonywanej przez niego

czynności.

Dobrą formą usuwania niedostatków jest głośne

powtarzanie przez ucznia

wszystkich kolejnych sekwencji

ruchów w czasie ich wykonywania.

Jak usuwać niedostatki?

Odchylenia od techniki i są,
i nie są błędami. Można
uznać, że stanowią różnicę
między wzorcem techniki a
wykonaniem przez ucznia i
w tym sensie jest to błąd.
Różnica ta dowodzi jednak
jedynie tego, że każdy
uczeń jest inny i że
skłanianie go do zachowania
identycznego z wzorcem
jest postępowaniem przeciw
indywidualności ucznia.

Odchylenia

Przyjmując jako metodę postępowania dydaktycznego sposoby eliminacji

błędów należy wyraźnie określić, co jest błędem.

W nauczaniu czynności standardowych,

w której istotny jest wzorzec określonej czynności techniki,

łatwo jest określić błąd jako różnicę między wzorcem a jego praktycznym wykonaniem.

Różnica ta może być bardzo znaczna,

jeśli w praktyce pojawiają się elementy,

które we wzorcu zupełnie nie występowały („błędy”).

Od eliminacji przyczyn tak znacznych błędów należałoby

rozpocząć postępowanie dydaktyczne.

„Mniejszym” błędem są tzw.

niedostatki. Te uzupełniamy przez

uświado mienie uczniom

widocznych braków w ich

technice. Niekiedy jednak świado

mie nauczamy techniki, w której

występuje wiele niedostatków.

Następuje to wówczas, kiedy

chcemy uczyć metodą całości, a

całość jest zbyt skomplikowana.

Wówczas staramy się uprościć

czynność do kilku niezbędnych

ruchów i dopiero z czasem

wprowadzać wszystkie pozostałe

elementy.

Niedostatki