Ostra i przewlekła

biegunka u dzieci

edług

Światowej

Organizacji

Zdrowia

(WHO)

biegunką

u dziecka w wieku do

dwó

lat

nazywamy stan

którym

dziecko oddaje

w ciągu doby co najmniej 3 płynne lub

półpłynne stolce lub w tym samym

czasie

jeden płynny lub

półpłynny stolec

zawierający krew, ropę

lub

śluz

Biegunka trwająca do

14 (zwykle 5-10 dni)

określana jest mianem ostrej (diarrhoea

acuta), jeżeli utrzymuje się dłużej

uznawana jest za przewlekłą (diarrhoea

protracta).

Bez względu na wiek dziecka i sposób

odżywienia

biegunką ostrą

nazywamy zwiększenie liczby

wypróżnień w ciągu doby

w porównaniu do poprzedniego okresu

i/lub zmianę konsystencji stolca na

płynny lub półpłynny oraz każdy stolec

patologiczny.

Biegunką ostrą

nazywa się również

stan chorobowy, w którym zwiększa się

masa stolca powyżej

> 10 g/kg m.c./24 h u niemowląt

> 200 g/24 h

PRZYCZYNY OSTRYCH BIEGUNEK

ZAKAŻENIA:

1. JELITOWE ( ENTERALNE)

wirusowe

(najczęściej

Rotawirusy

Adenowirusy,

Norwalk

wirusy, Astrowirusy,

rzadziej K

oronawirusy

Enterowirusy

)

bakteryjne

(Salmonella, Shigella,

enteropatogenne szczepy

E. coli

Campylobacter

jejuni

Yersinia enterocolitica,

Vibrio cholerae)

pasożytnicze

(Lamblia intestinalis, Entamoeba

histolytica),

grzybicze

(

Candida albicans)

2. POZAJELITOWE (PARENTERALNE)

(

zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie ucha środkowego,

zakażenia dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych)

PRZYCZYNY OSTRYCH BIEGUNEK

3. ZATRUCIA POKARMOWE:

(Stapholococcus aureus A, B, C, D, E, Clostridium

perfringens A, C, Bacillus cereus ciepłostabilna,

ciepłochwiejna)

4. NIESWOISTE ZAPALENIA JELIT:

(colitis ulcerosa, ch. Leśniowskiego-Crohna,

nietolererancja białek pokarmowych, ch. Schonleina-

Henocha, rzekomobłoniaste zapalenie jelit)

5. CZYNNIKI JATROGENNE:

(leki : antymetabolity, antybiotyki, środki

przeczyszczające)

6. BLĘDY DIETETYCZNE:

(niedożywienie, przekarmianie, nadmiar tłuszczów,

przedwczesne włączenie glutenu do diety)

NASTĘPSTWA OSTRYCH BIEGUNEK

1. ODWODNIENIE

IZOTONICZNE = IZOOSMOLARNE

- (utrata wody jest proporcjonalna do utraty elektrolitów)

HIPOTONICZNE = HIPOOSMOTYCZNE

- (utrata elektrolitów jest większa niż utrata wody,

zmniejsza się toniczność płynu zewnątrzkomórkowego,

na skutek przemieszczenia płynu do wnętrza komórek

może dojść do zmniejszenia objętości płynu

zewnątrzkomórkowego)

HIPERTONICZNE = HIPEROSMOTYCZNE

- (utrata wody jest mniejsza niż elektrolitów, zwiększa się

toniczność płynu zewnątrzkomórkowego, na skutek

przemieszczania płynu na zewnątrz komórek może dojść

do zmniejszania objętości płynu wewnątrzkomórkowego)

NASTĘPSTWA OSTRYCH BIEGUNEK

2. KWASICA METABOLICZNA

do objawów niewyrównanej kwasicy metabolicznej

należą : zaburzenia świadomości, pogłębiony oddech

Kussmaula

3. ZABURZENIA JONOWE

(hipo- lub hipernatremia, hipokalcemia, hipokaliemia)

ZABURZENIA CZYNNOŚCI I USZKODZENIE

NARZĄDÓW WEWNĘTRZNYCH

(np. OUN - zaburzenia świadomości, nerek - skąpomocz

lub bezmocz, wątroby - obniżenie czynności

detoksykacyjnych i zaburzenia przemiany azotowej)

ODWODNIENIE

Oceny stopnia odwodnienia można dokonać na

podstawie :

określenia procentowego ubytku masy ciała,

oceny stanu klinicznego pacjenta

, d

o p

odstawowych

objawów odwodnienia należą:

- g

wałtowny spadek masy ciała, któremu często towarzyszy podwyższona

ciepłota

ciała,

- u

trata elastyczności skóry (fałd skóry na brzuchu dziecka ujęty dwa

palce

rozprostowuje się powoli, pozostawiając odcisk palców tzw.”skóra

plastelinowa”)

- s

uchość błony śluzowej jamy ustnej, języka, krtani

- z

apadnięcie ciemiączka

- z

apadnięcie gałek ocznych

- z

aostrzenie rysów twarzy

- s

uchość spojówek

, zmniejszona ilość łez,

- w

argi dziecka odwodnionego są suche, barwy karminowej

- s

kąpomocz lub bezmocz,

- zaburzenia oddychania (tachypnoe)

oceny czasu powrotu kapilarnego (>1,5-2 sek.),

stężenia wodorowęglanów (<17 mmol/l)

ODWODNIENIE - ocena kliniczna

Objawy kliniczne

(I) Brak objawów

odwodnienia (<3%)

(II)

Odwodnienie

niewielkie (3-

9%)

(III)

Odwodnienie

ciężkie (>9%)

stan ogólny

spokojne, przytomne

niespokojne,

pobudzone

podsypiające lub

nieprzytomne

śluzówki

wilgotne

suche

bardzo suche

gałki oczne

prawidłowo napięte

zapadnięte

bardzo zapadnięte

i podsychające

pragnienie

pije normalnie,

pragnienie umiarkowane

pije łapczywie,

spragnione

pije słabo lub

niezdolne do picia

łzy

obecne

brak

ubytek wagi (%)

<5%

5 – 10%

>10%

orientacyjny

niedobór płynów

(ml/kg)

<50

50 - 100

>100

POSTĘPOWANIE W OSTREJ BIEGUNCE

zapobieganie odwodnieniu poprzez wczesne podawanie

płynów do nawadniania w warunkach domowych

(FAZA

REHYDRATACJI)

nawadnianie dożylne w przypadku ciężkiego odwodnienia,

nieprzerwane żywienie doustne w czasie epizodu

biegunki

(3-4 h po rozpoczęciu rehydratacji)

(FAZA WCZESNEJ

REALIMENTACJI),

4. stosowanie antybiotyków jedynie w określonych

przypadkach,

5. unikanie stosowania leków przeciwbiegunkowych,

6. wysokokaloryczne żywienie do 2 tyg. po ustąpieniu

choroby.

POSTĘPOWANIE W OSTREJ BIEGUNCE

– w zależności od stopnia odwodnienia

Sposób

leczenia

(I) ubytek masy

ciała <3%, deficyt

płynów <50 ml/kg

(II) ubytek masy

ciała

3-9%, deficyt

płynów 50-100

ml/kg

(III) ubytek masy

ciała >9%, deficyt

płynów >100 ml/kg

Nawadnian

nawadnianie

enteralne

4-6 h: leczenie

szpitalne-

rehydratacja,

później

nawadnianie

enteralne

leczenie szpitalne-

nawadnianie

dożylne, później

nawadnianie

enteralne

Żywienie

karmienie

naturalne dieta

lekkostrawna,

wczesna

realimentacja

karmienie

naturalne dieta

lekkostrawna,

wczesna

realimentacja oraz

inna żywność po

zakończeniu

rehydratacji

karmienie

naturalne dieta

lekkostrawna,

wczesna

realimentacja oraz

inna żywność po

zakończeniu

rehydratacji

probiotyki

FAZA REHYDRATACJI

1. Wskazania:

ostra biegunka z odwodnieniem

niewielkiego lub średniego stopnia

2. Postępowanie:

przez pierwsze 0- 4 h stosuje się wyłącznie doustne

płyny nawadniające DPN,

po 4 h skutecznego nawadniania należy rozpocząć fazę

podtrzymującą (uzupełnienie bieżących strat wody i

elektrolitów w dawce 5-10 ml/kg m.c. po każdym stolcu

biegunkowym lub wymiotach)

3. Dawka DPN zależy od stopnia odwodnienia:

odwodnienie <3% : 30-50 ml/kg m.c./4h*

odwodnienie 3-9% : 50-100 ml/kg m.c./4h (średnio 75

ml/kg m.c/4h)*

* + 5-10 ml/kg m.c. po każdym stolcu biegunkowym lub

wymiotach

FAZA REHYDRATACJI

4. Doustny płyn nawadniający:

zaleca się DPN hipoosmolarny zawierający sód o stężeniu

60 mmol/l ze względu na ryzyko wystąpienia hipernatremii.

Bardzo istotna jest prawidłowa proporcja pomiędzy jonami

sodu

i glukozą (ok. 1:1) ze względu na ryzyko wystąpienia

przejściowej

nietolerancji glukozy.

5. W przypadku występowania wymiotów:

płyn należy schłodzić,

płyn należy podawać małymi porcjami np. niemowlętom i

małym dzieciom 5 ml co 1 min.

Nie należy podawać leków przeciwwymiotnych.

6. Nie należy stosować klarownych soków owocowych,

coca-coli lub innych napojów gazowanych ze względu na ich

hiperosmolarność, co może prowadzić do biegunki

osmotycznej.

Należy unikać podawania samej wody.

AD P

YNÓW DO NAWADNIANIA

DOUSTNEGO

ORS

WHO

2002

ORS

ESPGHA

GASTROLI

SALTORAL

FLONIDRAL

mmol/l

Zasady

mmol/l

cytryniany

Węglowoda

ny mmol/l

glukoza

74-111

glukoza

111

osmolarność

mOsm/kg

245

200-250

240

310

214

FAZA REALIMENTACJI

Po 4 godzinach wyłącznego nawadniania drogą doustną zaleca się

powrót do diety stosowanej przed biegunką (tzw. faza szybkiej

realimentacji):

niemowlęta karmione piersią

– powinny być karmione naturalnie cały

czas trwania biegunki,

niemowlęta karmione sztucznie

– powrót do mieszanki stosowanej

przed wystąpieniem biegunki,

dzieci starsze

– powrót do diety stosowanej przed wystąpieniem

biegunki,

mieszanki nisko- lub bezlaktozowe

powinny być stosowane jedynie u

dzieci, u których wystąpiło nasilenie biegunki po wprowadzeniu

pokarmów mlecznych i stwierdza się laboratoryjne cechy nietolerancji

laktozy (pH kału < 5.5, obecność substancji redukujących > 0.5%).

WSKAZANIA DO NAWADNIANIA DOŻYLNEGO

Podstawowymi wskazaniami do nawadniania dożylnego są:

biegunka przebiegająca z ciężkim odwodnieniem (>9% m.c.)

wstrząs

zaburzenia neurologiczne

niedrożność przewodu pokarmowego

uporczywe wymioty pomimo nawadniania

doustnego

niepowodzenie nawadniania doustnego (utrzymywanie lub

nasilanie się objawów odwodnienia i pogorszenie stanu

ogólnego chorego, wynikaj

ce najcz

ęś

ciej z przej

ciowej

wtórnej nietolerancji jednocukrów),

współistnienie innych chorób mogących niekorzystnie

wpływać na przebieg ostrej biegunki,

względy socjalne i rodzinne oraz trudności logistyczne

uniemożliwiające powrót dziecka do szpitala,

bardzo młody wiek dziecka (< 2m.ż.), nasilanie się objawów

(>8stolców / dobę), wątpliwości diagnostyczne

SCHEMAT POSTĘPOWANIA

W NAWADNIANIU DOŻYLNYM

Zapewnić stały dostęp do żyły oraz pobrać krew na podstawowe badania

laboratoryjne (morfologia, jonogram, gazometria, mocznik, kreatynina).

2. Obliczyć

zapotrzebowanie płynowe:

zapotrzebowanie podstawowe + deficyt wody

Zapotrzebowanie podstawowe na wodę w ml/kg m. c./dobę:

noworodek

120 ml/kg m.c.

< 10 kg

100 ml/kg m.c.

10 – 20 kg

1000 + 50 ml/kg m.c. powyżej 10kg

> 20kg

1500 + 20 ml/kg m.c. powyżej 20kg

Deficyt płynów

– należy

opierać się na badaniu przedmiotowym

(przybliżone straty wody w zależności od ciężkości odwodnienia) i ocenie

różnicy masy ciała przed

wystąpieniem biegunki, a aktualną masą ciała

w momencie badania.

Wyliczyć ilość sodu i potasu jaką należy podać

zapotrzebowanie podstawowe + przybliżone straty

PODSTAWOWE ZAPOTRZEBOWANIE JONOWE

(mmo/kg m. c. /dobę)

Noworodek

2,0 2,0

< 10 kg

2,0 –

2,5 2,0 – 2,5

10 – 20 kg

1,5 – 2,0

> 20 kg

1,2 – 1,5

1,2 –

1,5

Według aktualnych

rekomendacji

zalecana jest podaż potasu już

pierwszych

godzinach leczenia

bez oczekiwania na diurez

ponieważ w stanach ciężkiego odwodnienia dochodzi do utraty

potasu pomimo prawidłowego jego poziomu

w surowicy.

Uzupełnienie stężenia potasu powinno być przeprowadzone

ostrożnie w pierwszych 24 godzinach nawadniania. Optymalne

stężenie potasu w płynie nawadniającym (5% glukoza+ 1/3 stężenia

roztworu fizjologicznego NaCl) wynosi 20-30 mmol/l.

Do stosowania dożylnego używa się

następujących roztworów elektrolitowych:

1 ml 10% NaCl - 1,7 mmol Na

1 ml 15% KCl - 2,0 mmol K

ie należy przekraczać dawki

3 mmol/kg

m.c./dobę

(średnio 1mmol/kg m.c./dobę czyli 0,5

ml 15%KCl/kg m.c./dobę)

ZASADY WYRÓWNYWANIA KWASICY

METABOLICZNEJ

W kwasicy metabolicznej podaje się 8,4% NaHCO

w ilości wyliczonej ze wzoru:

BE x 0,3 x masa ciała (kg) = ilość mmol NaHCO

1 ml 8,4%NaHCO

= 1 mmol NaHCO

i 1 mmol Na

Obliczoną ilość podaje się powoli w 2 lub 3 porcjach rozcieńczając

wodą destylowaną w stosunku 1:4

SCHEMAT UJEDNOLICONEGO LECZENIA

PŁYNAMI DOŻYLNYMI NIEZALEŻNIE OD

RODZAJU ODWODNIENIA

Odwodnienie ze wstrząsem:

5% albuminy 20 ml

/kg m. c. /30 min.

dalsze płyny jak w odwodnieniu ciężkim

W ciężkim odwodnieniu :

- 0,9% NaCl 40-60ml/kg m.c. /4h

- 5%glukoza 70 ml/kg m.c./

+ 1.5 ml/kg m.c. 10% NaCl

+ 1-2 ml/kg m.c. 8.4% NaHCO

+ 0.5 ml/kg m.c. 15% KCl

(0.75 ml/kg m.ciała w hipokalemii)

Podany schemat zakłada nawadnianie chorego w ciągu 12

godzin

W momencie poprawy stanu ogólnego dziecka można

włączyć doustne

płyny nawadniające po 6 – 12 godzinach

ograniczając podaż dożylną lub w ogóle z niej rezygnując

WSKAZANIA DO BADANIA MIKROBIOLOGICZNEGO

STOLCA W OSTREJ BIEGUNCE

biegunka krwista,

- >10 stolców / dobę,

- biegunka przewlekająca się,

- podejrzenie cholery,

- biegunka o bardzo ciężkim przebiegu (odwodnienie > 9%,

ciężki stan ogólny),

- biegunka u chorego z obniżona odpornością,

- względy epidemiologiczne np. dochodzenie epidemiologiczne

w przypadku epidemii biegunki, w zatruciach pokarmowych),

- obecność laktoferyny i/lub dużej ilości leukocytów w stolcu

(> 5

wpw pod dużym powiększeniem).

FARMAKOTERAPIA W OSTREJ BIEGUNCE

Leczenie przeciwdrobnoustrojowe

zakażenie Salmonella

: bez względu

na przebieg u chorych z grup zwiększonego ryzyka uogólnienia się

zakażenia (<3 m. ż. i > 65 r. ż. , niedobory odporności,

immunosupresja, sztuczne zastawki serca, nzj, niedożywienie,

hipoproteinemia, mocznica, anemia sierpowata) oraz w każdym

przypadku ciężkiego przebiegu z gorączką i innymi objawami

ogólnymi,

potwierdzone zakażenie Shigella i Vibrio cholerae

zakażenie Yersinia:

w grupach ryzyka (< 3 m.ż., niedobory

odporności, zespół przeładowania żelazem, hemochromatoza,

choroba nowotworowa, przewlekłe stosowanie żelaza),

FARMAKOTERAPIA W OSTREJ BIEGUNCE

potwierdzone

zakażenie Camphylobacter jejuni,

EPEC, ETEC, EIEC, EHEC, Clostridium difficile

(szczep cytotoksyczny), Giardia lamblia,

Etamoeba histolytica, Cryptosporidium parvum,

empirycznie: biegunka przebiegająca z gorączką >38

oraz

z obecnością świeżej krwi, dużej ilości leukocytów lub

laktoferyny w stolcu, u niemowląt <3 m.ż. z powodu

ryzyka

posocznicy wywołanej przez pałeczki

Salmonella,

empirycznie:

w biegunce podróżnych

FARMAKOTERAPIA W OSTREJ BIEGUNCE

Leki przeciwbiegunkowe

W ostrej biegunce u dzieci nieuzasadnione jest

stosowanie leków przeciwbiegunkowych:

leków hamujących motorykę przewodu pokarmowego

(loperamid),

(skracają one czas trwania biegunki i zmniejszają ilość i objętość

stolców, ale często wywołują ciężkie objawy niepożądane

(depresja ośrodka oddechowego, śpiączka, niedrożność

porażenna),

leków przeciwwydzielniczych

(salicylan bizmutu),

leków absorbujących toksyny bakteryjne

(kaolinowo-pektynowe,

węgiel aktywowany),

FARMAKOTERAPIA W OSTREJ BIEGUNCE

Smektyn dwuoktanościenny

wyniki wielu badań dowodzą, że stosowanie

tego preparatu łącznie ze standardowym

leczeniem u dzieci do 18 r.ż. chorych

na ostrą biegunkę infekcyjną zwiększa o 60% szansę na

wyleczenie w ciągu 3 dni, skraca czas trwania biegunki

o 24 godziny, nie wpływa natomiast na objętość stolca,

Probiotyki (gł.

Lactobacillus GG, Saccharomyces boulardii

prebiotyki i symbiotyki

średnio o 17-30 godzin skracają czas trwania ostrej biegunki

u niemowląt i małych dzieci, głownie w biegunkach o etiologii

wirusowej przy wczesnym ich zastosowaniu,

FARMAKOTERAPIA W OSTREJ BIEGUNCE

Cynk

wg zaleceń WHO z powodu skracania czasu trwania

biegunki jest zalecany dzieciom w krajach

rozwijających się.

PROFILAKTYKA ZAKAŻEŃ ROTAWIRUSOWYCH

Rotawirusy są główną przyczyną ostrych biegunek

u dzieci między 6-24 m. ż.

Profilaktyka:

szczepienie od 6 tyg. ż. do 24 tyg. ż.,

dostępne preparaty:

Rotarix

– monowaletna, zawierająca atenuowany szczep

rotawirusa człowieka, doustna w 2 dawkach,

RotaTeq

– pięciowaletna, zawierajaca 5 resegregowanych

szczepów bydlęco-ludzkich , doustna w 3 dawkach.

DEFINICJA BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

Jest to stan chorobowy charakteryzujący się

oddawaniem większej liczby stolców i/lub o

nieprawidłowym składzie (powyżej 5 stolców na dobę

lub pojedyncze stolce z krwią

i śluzem), utrzymujący się dłużej niż 2 tyg. i

prowadzący często do zaburzeń stanu odżywienia.

PRZYCZYNY BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

1. Pierwotne : wrodzone defekty genetyczne,

ezymatyczne,immunologiczne usposabiające do
wystąpienia

biegunki w wyniku działania niektórych składników

diety,

np. glutenu, białek mleka, laktozy, sacharozy i in.
Wśród przyczyn wymienić należy:

- chorobę trzewną,

- mukowiscydozę,

- alergię pokarmową,

- wrodzone niedobory enzymatyczne, np. laktazy,

sacharazy,

- wrodzony zanik mikrokosmków,

- wrodzony defekt sekrecji (biegunka chlorowa,

sodowa),

- zaburzenia wchłaniania glukozy, galaktozy,

- defekty immunologiczne( hipogammaglobulinemia,

niedobór IgA)

- niedobór wchłaniania cynku (Acrodermatitis

enteropatica)

PRZYCZYNY BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

2. Wtórne są skutkami uszkodzenia jelita wywołanego:
- zakażeniami wirusowymi,
- zakażeniami bakteryjnymi przewodu pokarmowego,

- zakażeniami pasożytniczymi,
- w zespole poantybiotykowym ( po klindamycynie,

amoksycylinie, cefalosporynach III i IV generacji),

- w zespole krótkiego jelita (po resekcjach jelita z powodu wad

wrodzonych przewodu pokarmowego , po NEC),

- przewlekłym stanem zapalnym jelit (colitis ulcerosa, choroba

Leśniowskiego-Crohna),

- chorobami endokrynologicznymi (nadczynność tarczycy, guzy

hormonalnie czynne: VIP-oma, rakowiak, z. Zollingera -
Ellisona).

PATOGENEZA BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

Niezależnie od rodzaju pierwotnego czynnika

uszkadzającego

w patogenezie biegunki przewlekłej biorą udział:

uszkodzenie kosmków i mikrokosmków,

obniżona aktywność disacharydaz, zwłaszcza laktozy,

zwiększona przepuszczalność błony śluzowej

sprzyjająca wtórnej alergizacji alergenami

pokarmowymi,

dysbakterioza mikroflory jelitowej prowadząca

do dekoniugacji kwasów żółciowych.

PATOGENEZA BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ



bakterie, wirusy, (toksyny),

gluten

alergen pokarmowy





zwiększona przepuszczalność śluzówki



(alergizacja)

dysbakterioza



dekoniugacja kwasów żółciowych



uszkodzenie rąbka szczoteczkowego



cyklazy adenylowej



zmniejszenie powierzchni chłonnej



sekrecji

(Na, K, H



↓

aktywności dwusacharydaz

BIEGUNKA SEKRECYJNA





złe wchłanianie węglowodanów



fermentacja



SCFA



BIEGUNKA OSMOTYCZNA

↓

RODZAJE

BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

Biegunka osmotyczna

powstaje w wyniku zaburzenia

równowagi pomiędzy dostarczanymi do przewodu

pokarmowego węglowodanami a możliwością ich trawienia

i wchłaniania, związane najczęściej z wtórnym niedoborem

dwusacharydaz

w przebiegu zakażeń, zaostrzeń celiakii, w zespołach

poantybiotykowych, poresekcyjnych.

W badaniu stolca:
pH<6, obecność substancji redukujących ponad 0.5%,

wysoka wartość pułapki osmotycznej* >140 mOsml/l.

*pułapka osmotyczna (PO) = różnica pomiędzy wartością
osmolarności stolca a podwojoną sumą poziomu

zawartości sodu

i potasu w stolcu.

PO = osmolalność stolca – 2[Na+K]

RODZAJE

BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

Biegunka sekrecyjna

powstaje w

wyniku zwiększenia wydzielania

do światła jelita elektrolitów, dwuwęglanów i wody poprzez
działanie na układ CA, CG lub kinazy C, związane najczęściej
z działaniem toksyn E.coli, zdekoniugowanych kwasów żółciowych,
wrodzonymi defektami sekrecji i absorpcji (biegunka chlorowa,
sodowa), biegunkami o charakterze autoimmunologicznym.

W badaniu stolca:
wysokie stężenie sodu w stolcu >70 mmol/l, niska wartość pułapki

osmotycznej.

Określenie charakteru biegunki jest pomocne pośrednio

w postępowaniu diagnostycznym i terapeutycznym.

DIAGNOSTYKA BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

Wywiad:

liczba, objętość, konsystencja stolców, obecność krwi, śluzu,

sposób żywienia przed wystąpieniem biegunki, wiek, w którym

wystąpiła biegunka, stosowanie antybiotyków

Badanie przedmiotowe:

ocena odwodnienia i stanu odżywienia,

wykluczenie obecności zakażenia zlokalizowanego poza

przewodem pokarmowym (zapalenie płuc, zakażenie dróg

moczowych)

Badania dodatkowe:

stężenie Na, K, Cl, oznaczenie stężenia glukozy

w stolcu, pH i osmolarność stolca, posiewy stolca, biopsja jelita

cienkiego, posiewy treści dwunastniczej, wodorowy test oddechowy.

Rodzaj dalszych badań dodatkowych ustalany jest na podstawie oceny stanu

klinicznego pacjenta i uzyskanych wyników badań dodatkowych

LECZENIE

BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

Postępowanie terapeutyczne w poszczególnych

zespołach chorobowych jest odmienne, odpowiednie

do postawionego rozpoznania i obejmuje:

wyrównanie zaburzeń wodno - elektrolitowych i równowagi

kwasowo-zasadowej

leczenie żywieniowe

w oparciu o dietę eliminacyjną polegające na

czasowym lub stałym usunięciu z diety chorego szkodliwego lub źle

tolerowanego składnika pokarmowego z jednoczesnym

wprowadzeniem w jego miejsce składników zastępczych

o równoważnych wartościach odżywczych: preparaty

mlekozastępcze - bezglutenowe, bezlaktozowe, bezsacharozowe,

hypoalergiczne, źródłem białka są hydrolizaty kazeiny

(Nutramigen, Pregestimil), izolaty soi (Prosobee, Isomil, Humana

SL), hydrolizaty białek serwatkowych (Alfare), homogenaty mięsne,

LECZENIE

BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

żywienie parenteralne, powinno byś stosowane w stanach

niedożywienia celem zapewnienia wysokiej podaży energii

(średnio o 30-50%), lecz należy (jeśli jest to możliwe) dążyć do

wyłącznego lub łączonego żywienia doustnego – stymulacja

regeneracji jelita,

farmakoterapia:

wynika z postawionego rozpoznania (np.

antybiotykoterapia, vankomycyna p.o. w zakażeniach

Clostridium

difficile

, leki przeciwpasożytnicze w zakażenia

Gardia lamblia

leki mające ponadto zastosowanie:

- cholestyramina i smecta - wykazujące zdolności absorbowania

toksyn bakteryjnych i zdekoniugowanych kwasów żółciowych

kolistyna, metronidazol, furazolidon, biseptol - w stanach

dysbakteriozy jelitowej,

LECZENIE

BIEGUNKI PRZEWLEKŁEJ

probiotyki

– hamują rozwój patogennych szczepów

bakteryjnych, wirusów, pobudzają układ odpornościowy,

produkują substancje cytoprotekcyjne, mają

zastosowanie w biegunkach poinfekcyjnych, w

dysbakteriozach, w alergii pokarmowej,

preparaty enzymatyczne

– głownie znajdują zastosowanie

w pierwotnych lub wtórnych chorobach trzustki,

leczenie operacyjne

– w guzach hormonalnie czynnych,

leczenie immunomodulacyjne

– w biegunkach

autoimmunologicznych, nieswoistych zapaleniach jelit,

w niedoborach immunologicznych.

ROKOWANIE I PROFILAKTYKA BIEGUNKI

PRZEWLEKŁEJ

Rokowanie

w biegunce przewlekłej zależy od jej przyczyny.

Znacznie szybciej można uzyskać remisję w biegunkach

osmotycznych, gorzej rokują biegunki o charakterze

sekrecyjnym.

Profilaktyka

(szczególnie u dzieci do 3 r.ż.) obejmuje m.in.:

żywienie naturalne co najmniej do 6 m. ż.,

profilaktykę alergii u dzieci z atopią,

ograniczone i racjonalne stosowanie antybiotyków,

właściwe postępowanie terapeutyczne w ostrej

biegunce,

właściwą higienę żywności i żywienia.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
choroby trzustki i watroby 2008 2009 (01 12 2008)
Japonia wycofa się z Iraku do końca roku (01 12 2008)
choroby trzustki i watroby 2008 2009 (01 12 2008)
Japonia wycofa się z Iraku do końca roku (01 12 2008)
z realizacji planu zespolu przed 2008-9 - Kopia, 12.PRACA W SZKOLE, ZSG 4 2008-2009 II
01 podręcznk 2008 12 12
Ostra biegunka u dzieci zalecenia ESPGHAN konspekt do druku
Ostra biegunka u dzieci oryginał II
OSTRA BIEGUNKA U DZIECI, VI rok, VI rok, Pediatria, Pediatria, PEDIATRIA OLA
LABORKI OPRACOWANE DOŚWIADCZENIA, 2008.01.12 KOROZJA METALI I, KOROZJA METALI I
Ostra i przewlekła niewydolność nerek
21 12 2008 1CB bardzo łatwy, Flash1CB bardzo łatwy
26 01 12

więcej podobnych podstron

Ostra i przewlekła biegunka u dzieci 01 12 2008 Kopia

Document Outline