Prawo własności

intelektualnej



Zbiór norm prawnych chroniących wytwory
ludzkiego umysłu (dobra intelektualne).



są to dobra osobiste jednak mają zazwyczaj
charakter majątkowy.



do własności tych dóbr stosujemy
analogicznie przepisy cywilnoprawne o
własności



w większości oparte na konstrukcji
bezwzględnego i wyłącznego prawa
rozporządzania

Prawo własności

intelektualnej jako

odrębna gałąź prawa



Kryteria zakwalifikowania (podmiot,
przedmiot, metoda regulacji)



Przedmiot (dobra intelektualne) –
charakter dynamiczny, obejmuje
problematykę prawa autorskiego i
własności przemysłowej oraz konkurencji.



Metoda regulacji: cywilistyczna (podobna
do ochrony praw rzeczowych),
administracyjna, karnistyczna

Cechy prawa własności

intelektualnej



znaczną rolę /w porównaniu do systemów innych gałęzi
prawa/ odgrywają ratyfikowane umowy międzynarodowe
/będące po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw R.P. częścią
krajowego porządku prawnego



główne cele i założenia zbieżne są z ogólnoświatową strategią



otwarty katalog dóbr intelektualnych (o tym, czy dane dobro
niematerialne będzie chronione decyduje porządek prawny)



specyficzny charakter własności intelektualnej - właściciel
dobra intelektualnego pobiera pożytki, jeśli udostępni je
innym



szeroki zakres unormowań wkraczający stosunki społeczne
regulowane prawem publicznym i cywilnym



ścisły związek z rozwojem nauk przyrodniczych



terytorialny charakter

Do prawa własności

intelektualnej zalicza się:

prawo własności literackiej, artystycznej i

naukowej- obejmujące prawa twórców dzieł

literackich, artystycznych i naukowych

(prawo autorskie, prawa pokrewne, ochrona

baz danych)

prawo własności przemysłowej- obejmujące

ochronę dóbr niematerialnych, zdolnych do

przemysłowego zastosowania lub

eksploatowanych w związku z działalnością

gospodarczą (prawo projektów

wynalazczych, prawo oznaczeń

odróżniających

prawo (zwalczania nieuczciwej konkurencji

Prawo autorskie

Reguluje stosunki prawne

powstające w związku z
tworzeniem dzieła (utworu), w tym
kontekście zajmuje się ochroną
twórczości, zwłaszcza ochroną
praw do określonego dzieła.

Prawa pokrewne

(autorskim)

Prawa związane z prawem

autorskim, dotyczące m.in.
artystycznych wykonań, fonogramów
czy nadań, ich ochrona jest podobna
do ochrony praw autorskich, dotyczy
przede wszystkim interesów
podmiotów dzięki którym utwory są
rozpowszechniane.

Ochrona baz danych

Obejmuje regulacje prawne

dotyczące zbiorów danych lub
jakichkolwiek innych materiałów i
elementów zgromadzonych
według określonej systematyki lub
metody. ochrona prawna
kontrastuje z ochroną
prawnoautorską

Prawo projektów

wynalazczych

czyli rozwiązań technicznych

wykazujących zdolność
przemysłowego zastosowania.
Obejmuje:

prawo patentowe

prawo wzorów przemysłowych

prawo wzorów użytkowych

prawo topografii układów scalonych

Prawo oznaczeń

odróżniających

Obejmuje regulacje prawne do

oznaczeń związanych z
prowadzeniem działalności
gospodarczej tj.

prawo znaków towarowych

prawo oznaczeń geograficznych

Prawo konkurencji

Obejmuje zwalczanie

nieuczciwych praktyk rynkowych
oraz czyny nieuczciwej
konkurencji

Podstawowe źródła prawa

własności intelektualnej

Ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach

pokrewnych, Dz.U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.

Akt paryski KONWENCJI BERNEŃSKIEJ o ochronie dzieł

literackich i artystycznych sporządzony w Paryżu 24 lipca

1971 r., Dz.U. z 1990 r., Nr 82, poz. 474.

Traktat Światowej Organizacji Własności Intelektualnej

(WIPO) o prawie autorskim z 20 grudnia 1996 r., Dz.U. z

2005 r. Nr 3, poz. 12

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności

przemysłowej, Dz.U. z 2003 r. Nr 19, poz. 1117 ze zm.

Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej z 20

marca 1883 r., Dz.U.z 1975 r. Nr 9, poz. 51

Źródła prawa własności

intelektualnej c.d.

Akt genewski (porozumienia haskiego w sprawie

międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych), z 2

lipca 1999 r., Dz.U.UE.L.06.386.30

Traktat singapurski o prawie znaków towarowych i

regulamin do Traktatu singapurskiego o prawie znaków

towarowych. Singapur.2006.03.27., Dz.U. z 2009 r. Nr 100,

poz. 838

Ustawa z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji, Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.

Ustawa z 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu

nieuczciwym praktykom rynkowym, Dz.U. Nr 171, poz.

1206

Ustawa 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych, Dz.U. Nr

128, poz. 1402 ze zm.

Modele ochrony dóbr

intelektualnych



ochrona autorskoprawna – obejmuje
prawie wszystkie kraje (Art. 1. 1. P.
aut. Przedmiotem prawa autorskiego
jest każdy przejaw działalności twórczej
o indywidualnym charakterze, ustalony
w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od
wartości, przeznaczenia i sposobu
wyrażenia – utwór).



ochrona patentowa – znaki towarowe

Funkcje ochrony własności

intelektualnej



monopolizująca- na korzystanie z
praw wymaga się zgody
uprawnionego



własnościowa – przyporządkowuje
dobra niematerialne władztwu



wynagradzająca – wynagradza
uprawnionego

Zakres przedmiotowy

prawa własności

intelektualnej



Przedmiot prawa autorskiego: utwór,
opracowanie cudzego utworu, zbiory,
antologie, wybory oraz bazy danych.



Przedmiot prawa własności
przemysłowej: wynalazek, wzór
użytkowy, wzór przemysłowy,
topografia układu scalonego, znak
towarowy, oznaczenie geograficzne,
projekt racjonalizatorski

Pojęcie utworu

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o

indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie

od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:
1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami

graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz

programy komputerowe);

2) plastyczne;

3) fotograficzne;
4) lutnicze;
5) wzornictwa przemysłowego;
6) architektoniczne,

architektoniczno-urbanistyczne

urbanistyczne;
7) muzyczne i słowno-muzyczne;
8) sceniczne,

sceniczno-muzyczne,

choreograficzne

pantomimiczne;
9) audiowizualne (w tym filmowe).

Opracowanie cudzego

utworu,

Art. 2. 1. Pr.

aut.

Opracowanie

cudzego

utworu,

szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest

przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do

utworu pierwotnego.

2. Rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od

zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne),

chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego

wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu

zezwolenie twórcy jest konieczne także na sporządzenie

opracowania.

3. Twórca utworu pierwotnego może cofnąć zezwolenie, jeżeli w

ciągu pięciu lat od jego udzielenia opracowanie nie zostało

rozpowszechnione. Wypłacone twórcy wynagrodzenie nie

podlega zwrotowi.

4. Za opracowanie nie uważa się utworu, który powstał w

wyniku inspiracji cudzym utworem.

5. Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i

tytuł utworu pierwotnego.

Zbiory, antologie, wybory, bazy

danych

są to szczególne przedmioty prawa autorskiego, ponieważ

wykorzystują cudzą pracę

Zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy

utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli

zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich

dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez

uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów.

Twórczość może przejawiać się w doborze, układzie lub

zestawieniu materiałów wchodzących w skład zbioru.

Wystarczy jedno kryterium. Elementami zbioru mogą być

dowolne pod względem treści i formy wyrazu materiały.

Baza danych oznacza zbiór niezależnych urtorów, danych

lub innego rodzaju materiałów uporządkowanych w

sposób systematyczny lub metodyczny, dostępnych

indywidualnie za pomocą środków elektronicznych i

innych. Podlegają także ochronie na podstawie ustawy o

ochronie baz danych

Wynalazek



Jest rozwiązaniem określonego problemu mającego charakter

techniczny, niewynikajacy w sposób oczywisty ze stanu techniki

(doniosłe, nieoczywiste). Jest to coś co zostało wymyślone i

skonstruowane, w przeciwieństwie do odkrycia czegoś, co już

istniało, lecz niebyło znane



Art. 24. pwp Patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę

techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom

wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.



Art. 25. 1. pwp 1. Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on

częścią stanu techniki.

2. Przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą,

według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu,

zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie

pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub

ujawnienie w inny sposób.

3. Za stanowiące część stanu techniki uważa się również

informacje zawarte w zgłoszeniach wynalazków lub wzorów

użytkowych, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa,

nieudostępnione do wiadomości powszechnej, pod warunkiem ich

ogłoszenia w sposób określony w ustawie.

4. Przepisy ust. 1-3 nie wyłączają możliwości udzielenia patentu

na wynalazek dotyczący nowego zastosowania substancji

stanowiącej część stanu techniki lub użycia takiej substancji do

uzyskania wytworu mającego nowe zastosowanie.

Wynalazek c.d.



Art. 26. 1. Wynalazek uważa się za posiadający poziom

wynalazczy, jeżeli wynalazek ten nie wynika dla znawcy, w

sposób oczywisty, ze stanu techniki.



Art. 27. Wynalazek uważany jest za nadający się do

przemysłowego stosowania, jeżeli według wynalazku może

być uzyskiwany wytwór lub wykorzystywany sposób, w

rozumieniu technicznym, w jakiejkolwiek działalności

przemysłowej, nie wykluczając rolnictwa.



Wynalazek

tajny

– dotyczy obronności lub bezpieczeństwa

Państwa (nie ogłasza się o zgłoszeniu do Urzędu

Patentowego



Wynalazek biotechnologiczny – nowy, posiadający poziom

wynalazczy i nadający się do przemysłowego stosowania,

nawet jeżeli dotyczy produktu składającego się lub

zawierającegomateriał biologiczny lub sposobu za pomoca

którego materiał biologiczny jest produkowany,

przetwarzany, wykorzystywany.. Definicja polska – stanowi

wyizolowany ze środowiska naturalnego materiał

biologiczny, element wyizolowany z ciała ludzkiego, jak

również dotyczący roślin lub zwierząt.

Dodatkowe prawo ochronne

wynalazku oraz wyłączenia

Rozporządzeniami Rady UE wprowadzono możliwość

czasu trwania patentów na produkty lecznicze oraz

środki ochrony roślin.



Wyłączenia: (Art. 28 pwp). Za wynalazki, nie uważa się

w szczególności:
1) odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych;
2) wytworów o charakterze jedynie estetycznym;
3) planów, zasad i metod dotyczących działalności

umysłowej lub gospodarczej oraz gier;
4) wytworów, których niemożliwość wykorzystania

może być wykazana w świetle powszechnie przyjętych i

uznanych zasad nauki;
5) programów do maszyn cyfrowych;
6) przedstawienia informacji.

Wynalazki nie będące

przedmiotem pwp

Art. 29. 1. Patentów nie udziela się na:

1) wynalazki, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z

porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; nie uważa

się za sprzeczne z porządkiem publicznym korzystanie z

wynalazku tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo;
2) odmiany roślin lub rasy zwierząt oraz czysto

biologiczne sposoby hodowli roślin lub zwierząt; przepis

ten nie ma zastosowania do mikrobiologicznych sposobów

hodowli ani do wytworów uzyskiwanych takimi sposobami;
3) sposoby leczenia ludzi i zwierząt metodami

chirurgicznymi lub terapeutycznymi oraz sposoby

diagnostyki stosowane na ludziach lub zwierzętach; przepis

ten nie dotyczy produktów, a w szczególności substancji

lub mieszanin stosowanych w diagnostyce lub leczeniu.

2. Sposób hodowli roślin lub zwierząt, o którym

mowa w ust. 1 pkt 2, jest czysto biologiczny, jeżeli w

całości składa się ze zjawisk naturalnych, takich jak

krzyżowanie lub selekcjonowanie.

Wzór użytkowy



Art. 94. pwp 1. Wzorem użytkowym jest

nowe (jeżeli nie jest częścią stanu techniki) i

użyteczne rozwiązanie o charakterze

technicznym, dotyczące kształtu, budowy

lub zestawienia przedmiotu o trwałej

postaci.

2. Wzór użytkowy uważa się za rozwiązanie

użyteczne, jeżeli pozwala ono na osiągnięcie

celu mającego praktyczne znaczenie przy

wytwarzaniu lub korzystaniu z wyrobów.

Wzór użytkowy musi ponadto stanowić

rozwiązanie charakterze technicznym,

które będzie dotyczyć kształtu, budowy lub

zestawienia przedmiotu o trwałej postaci

Wzór przemysłowy



Art. 102. 1. Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca

indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu

w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę,

strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

2. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób

przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności

opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z

wyłączeniem programów komputerowych.

3. Za wytwór uważa się także:

1) przedmiot składający się z wielu wymienialnych części

składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie

(wytwór złożony);
2) część składową, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego

pozostaje widoczna w trakcie jego zwykłego używania, przez które

rozumie się każde używanie, z wyłączeniem konserwacji, obsługi

lub naprawy;
3) część składową, jeżeli może być przedmiotem samodzielnego

obrotu.

4. W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej

wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt 1, ocena nowości i

indywidualnego charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech.

Wzór przemysłowy - nowy



Art. 103. 1. Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli

przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do

uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został

udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub

ujawnienie w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa

się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas,

gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

2. Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, w

rozumieniu ust. 1, jeżeli nie mógł dotrzeć do wiadomości osób

zajmujących się zawodowo dziedziną, której wzór dotyczy.

3. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości udzielenia prawa z

rejestracji, jeżeli wzór przemysłowy:
1) został ujawniony osobie trzeciej, która w sposób wyraźny

lub dorozumiany była zobowiązana do zachowania poufności;
2) został ujawniony w ciągu 12 miesięcy przed datą, według

której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z

rejestracji, jeżeli ujawnienie nastąpiło przez twórcę, jego

następcę prawnego lub - za zgodą uprawnionego - przez osobę

trzecią, a także jeżeli ujawnienie nastąpiło w wyniku nadużycia

popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego.

Indywidualny charakter

wzoru



Art. 104. 1. Wzór przemysłowy odznacza
się indywidualnym charakterem, jeżeli
ogólne wrażenie, jakie wywołuje na
zorientowanym użytkowniku, różni się od
ogólnego wrażenia wywołanego na nim
przez wzór publicznie udostępniony
przed datą, według której oznacza się
pierwszeństwo.

2. Przy ocenie indywidualnego

charakteru wzoru przemysłowego bierze
się pod uwagę zakres swobody twórczej
przy opracowywaniu wzoru.

Wzór użytkowy a

przemysłowy



Użytkowy

Wymóg

użyteczności

Nowe rozwiązanie
Muszą być

materialne



Przemysłowy



Wymóg estetyki



Nowa postać
istniejącego



Mogą dotyczyć
substancji
niematerialnych

Topografia układu

scalonego



Art. 196. 1. Przez topografię układu scalonego, zwaną dalej

"topografią", rozumie się rozwiązanie polegające na

przestrzennym, wyrażonym w dowolny sposób,

rozplanowaniu elementów, z których co najmniej jeden jest

elementem aktywnym, oraz wszystkich lub części połączeń

układu scalonego.

2. Przez układ scalony rozumie się jedno- lub

wielowarstwowy wytwór przestrzenny, utworzony z

elementów z materiału półprzewodnikowego tworzącego

ciągłą warstwę, ich wzajemnych połączeń przewodzących i

obszarów izolujących, nierozdzielnie ze sobą sprzężonych, w

celu spełniania funkcji elektronicznych.



Prawo z rejestracji topografii może być udzielone, z

zastrzeżeniem ust. 3 i 4, na topografię oryginalną.



Jest oryginalna, jeżeli jest wynikiem pracy intelektualnej

twórcy i nie jest powszechnie znana w chwili jej powstania.



Na topografię składającą się z elementów powszechnie

znanych udziela się prawa z rejestracji tylko w takim

zakresie, w jakim kombinacja tych elementów jest

oryginalna.

Znak towarowy



Należy do oznaczeń odróżniających



Art. 120. 1. Znakiem towarowym może być każde

oznaczenie, które można przedstawić w sposób

graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do

odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od

towarów innego przedsiębiorstwa.

2. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może

być w szczególności wyraz, rysunek, ornament,

kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w

tym forma towaru lub opakowania, a także melodia

lub inny sygnał dźwiękowy.

Samo oznaczenie nie jest znakiem towarowym.

Dopiero związanie z usługą lub towarem nadaje mu

charakter prawny znaku towarowego Oznaczenie

towaru znakiem tworzy odrębne od oznaczenia i

towaru dobro prawne.

Rodzaje znaków

towarowych



Kryterium podmiotowe: fabryczne,

usługowe, handlowe



Kryterium zakresu ochrony: zwykłe (po nim

można zidentyfikować towar), powszechnie

znane (renomowane, sławne), chronione w

trybie rejestracyjnym



Kryterium sposobu percepcji znaku: słowne

(postrzegane wzrokiem i słuchem), obrazowe

(graficzne –postrzegane tylko wzrokiem),

plastyczne (postrzegane wzrokiem,

dotykiem), dźwiekowe, kombinowane,

dotykowe, zapachowe i smakowe

Funkcje znaków

towarowych



Oznaczenia pochodzenia



Jakościową



reklamową

Wspólny znak towarowy



Art. 136. 1. Organizacja posiadająca

osobowość prawną, powołana do

reprezentowania interesów przedsiębiorców,

może uzyskać prawo ochronne na znak

towarowy przeznaczony do używania w

obrocie przez tę organizację i przez zrzeszone

w niej podmioty (wspólny znak towarowy).

2. Zasady używania w obrocie wspólnego

znaku towarowego przez organizację, o której

mowa w ust. 1, oraz przez zrzeszone w niej

podmioty określa regulamin znaku przyjęty

przez tę organizację.

Wspólny znak towarowy

gwarancyjny



Art. 137. 1. Organizacji posiadającej osobowość

prawną, która sama nie używa znaku towarowego,

może być udzielone prawo ochronne na znak

przeznaczony do używania przez przedsiębiorców

stosujących się do zasad ustalonych w

regulaminie znaku przyjętym przez uprawnioną

organizację i podlegających w tym zakresie jej

kontroli (wspólny znak towarowy gwarancyjny).

2. Uprawniony z prawa ochronnego na wspólny

znak towarowy gwarancyjny nie może odmówić,

bez ważnych powodów, prawa używania znaku

przedsiębiorcom, którzy spełniają kryteria

określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 1.

Wyłączenia ochrony



Art. 129. 1. Nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia,

które:
1) nie mogą być znakiem towarowym;
2) nie mają dostatecznych znamion odróżniających.

2. Z zastrzeżeniem art. 130 nie mają dostatecznych znamion

odróżniających oznaczenia, które:
1) nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla

których zostały zgłoszone;
2) składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w

obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego

pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu

wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności;
3) weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w

uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych.

Art. 130. Przy ocenie, czy oznaczenie ma dostateczne

znamiona odróżniające, należy uwzględnić wszystkie

okoliczności związane z oznaczaniem nim towarów w obrocie.

Odmowa udzielenia prawa ochronnego na podstawie przepisu

art. 129 ust. 1 pkt 2 nie może nastąpić w szczególności, jeżeli

przed datą zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie

Patentowym znak ten nabrał, w następstwie jego używania,

charakteru odróżniającego w przeciętnych warunkach obrotu.

Oznaczenie geograficzne



Po raz pierwszy wymienione w Konwencji

paryskiej



W prawie europejskim w Rozporządzeniu Nr

2081/92 –oznacza nazwę regionu, konkretne

miejsce lub w wyjątkowych wypadkach

nazwę kraju uzywana do opisu produktu

rolnego lub artykułu żywnościowego

pochodzącego z tego regionu, konkretnego

miejsca lub kraju i posiadającego specyficzną

jakość, cieszące się uznaniem i posiadające

inne cechy przypisane temu pochodzeniu

geograficznemu oraz którego produkcja lub/i

przetwarzanie lub/i produkcja odbywa się na

określonym obszarze geograficznym

Oznaczenie geograficzne



Definicja wg Porozumienia w Sprawie
Handlowych Aspektów Praw Własności
Intelektualnej „ oznaczenia
identyfikujące towar jako pochodzący z
terytorium Członka lub regionu, lub
miejsca na tym terytorium, jeżeli pewna
jakość, reputacja lub inna cech towaru
jest przypisywana zasadniczo
pochodzeniu geograficznemu tego
towaru”

Oznaczenie geograficzne w

pwp



Art. 174. 1. Oznaczeniami
geograficznymi, w rozumieniu ustawy, są
oznaczenia słowne odnoszące się
bezpośrednio lub pośrednio do nazwy
miejsca, miejscowości, regionu lub kraju
(teren), które identyfikują towar jako
pochodzący z tego terenu, jeżeli określona
jakość, dobra opinia lub inne cechy towaru
są przypisywane przede wszystkim
pochodzeniu geograficznemu tego towaru.

Rodzaje oznaczeń

geograficznych

Art. 175. 1. Oznaczeniami geograficznymi są:

nazwy regionalne jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów,

które:

–

pochodzą z określonego terenu oraz

–

posiadają szczególne właściwości, które wyłącznie lub w

przeważającej mierze zawdzięczają oddziaływaniu środowiska geograficznego

obejmującego łącznie czynniki naturalne oraz ludzkie - których wytworzenie

lub przetworzenie następuje na tym terenie;

oznaczenia pochodzenia jako oznaczenia służące do wyróżniania

towarów:

–

pochodzących z określonego terenu oraz

–

posiadających pewne szczególne właściwości albo inne cechy

szczególne przypisywane pochodzeniu geograficznemu, czyli terenowi, gdzie

zostały one wytworzone lub przetworzone.

2. Przez oznaczenia geograficzne rozumie się także oznaczenia stosowane

dla towarów, które są wytworzone z surowców lub półproduktów

pochodzących z określonego terenu, większego niż teren wytworzenia

lub przetworzenia towaru, jeżeli są one przygotowywane w szczególnych

warunkach i istnieje system kontroli przestrzegania tych warunków.

3. Za oznaczenia geograficzne uznaje się również, z zachowaniem

warunków określonych w ust. 2, określenia o charakterze geograficznym

nieodpowiadające dosłownie terenowi, z którego towar pochodzi, lub

inne określenia używane tradycyjnie, jeżeli są one stosowane dla

towarów pochodzących z danego terenu.

Projekt racjonalizatorski



Brak definicji



Art. 7. pwp 1. Przedsiębiorcy mogą przewidzieć

przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na

warunkach określonych w ustalanym przez siebie

regulaminie racjonalizacji.

2. Przedsiębiorca może uznać za projekt

racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde

rozwiązanie nadające się do wykorzystania,

niebędące wynalazkiem podlegającym

opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem

przemysłowym lub topografią układu scalonego.

3. W regulaminie, o którym mowa w ust. 1,

przedsiębiorca określa co najmniej, jakie

rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w

przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie,

a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów

i zasady wynagradzania twórców tych projektów.

Uznanie rozwiązania za projekt zależy od

przedsiębiorcy

Nieuczciwa konkurencja



Konwencja Paryska wśród przedmiotów
własności przemysłowej wymienia
zwalczanie nieuczciwej konkurencji
(brak konkretnego dobra
niematerialnego będącego przedmiotem
prawa podmiotowego)



TWE zobowiązuje do stworzenia systemu
zapewniającego niezakłóconą
konkurencję



Ustawa z 16.04.1993 r. o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji, Dz.U. z 2003 r.
Nr 153, poz. 1503 ze zm.

Ustawa o zwalczaniu

nieuczciwej konkurencji



reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej
konkurencji w działalności gospodarczej, w
szczególności produkcji przemysłowej i rolnej,
budownictwie, handlu i usługach - w interesie
publicznym, przedsiębiorców oraz klientów.



Przedsiębiorcami, w rozumieniu ustawy, są osoby
fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej, które prowadząc,
chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub
zawodową uczestniczą w działalności gospodarczej.



Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie
sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli
zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub
klienta.

Czyny nieuczciwej

konkurencji



Czynami nieuczciwej konkurencji są w
szczególności: wprowadzające w błąd oznaczenie
przedsiębiorstwa, fałszywe lub oszukańcze
oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów
albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie
towarów lub usług, naruszenie tajemnicy
przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub
niewykonania umowy, naśladownictwo produktów,
pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,
utrudnianie dostępu do rynku, przekupstwo osoby
pełniącej funkcję publiczną, a także nieuczciwa lub
zakazana reklama, organizowanie systemu
sprzedaży lawinowej oraz prowadzenie lub
organizowanie działalności w systemie
konsorcyjnym.

Nieuczciwe praktyki

rynkowe



USTAWA z dnia 23 sierpnia 2007 r.

o przeciwdziałaniu nieuczciwym

praktykom rynkowym, Dz.U. Nr
171, poz. 1206 - określa nieuczciwe
praktyki rynkowe w działalności
gospodarczej i zawodowej oraz zasady
przeciwdziałania tym praktykom w
interesie konsumentów i w interesie
publicznym.

Nieuczciwe praktyki

rynkowe



Art. 4. 1. Praktyka rynkowa stosowana przez

przedsiębiorców wobec konsumentów jest nieuczciwa,

jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny

sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie

rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem

umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub

po jej zawarciu.



2. Za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje się w

szczególności praktykę rynkową wprowadzającą w błąd

oraz agresywną praktykę rynkową, a także stosowanie

sprzecznego z prawem kodeksu dobrych praktyk, jeżeli

działania te spełniają przesłanki określone w ust. 1.



3. Za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje się

prowadzenie działalności w formie systemu

konsorcyjnego lub organizowanie grupy z udziałem

konsumentów w celu finansowania zakupu w systemie

konsorcyjnym. Praktyki te nie podlegają ocenie w świetle

przesłanek określonych w ust. 1.

Praktykę rynkową uznaje się za działanie wprowadzające w błąd, jeżeli działanie to w

jakikolwiek sposób powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego

konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.

Wprowadzającym w błąd działaniem może być w szczególności:

rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji;

rozpowszechnianie prawdziwych informacji w sposób mogący wprowadzać w błąd;

działanie związane z wprowadzeniem produktu na rynek, które może wprowadzać w

błąd w zakresie produktów lub ich opakowań, znaków towarowych, nazw handlowych lub

innych oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorcę lub jego produkty, w szczególności

reklama porównawcza w rozumieniu art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o

zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503, z późn. zm.3));
4)

nieprzestrzeganie kodeksu dobrych praktyk, do którego przedsiębiorca dobrowolnie

przystąpił, jeżeli przedsiębiorca ten informuje w ramach praktyki rynkowej, że jest związany

kodeksem dobrych praktyk.

Wprowadzające w błąd działanie może w szczególności dotyczyć:

istnienia produktu, jego rodzaju lub dostępności;

cech produktu, w szczególności jego pochodzenia geograficznego lub handlowego,

ilości, jakości, sposobu wykonania, składników, daty produkcji, przydatności, możliwości i

spodziewanych wyników zastosowania produktu, wyposażenia dodatkowego, testów i

wyników badań lub kontroli przeprowadzanych na produkcie, zezwoleń, nagród lub

wyróżnień uzyskanych przez produkt, ryzyka i korzyści związanych z produktem;
3)

obowiązków przedsiębiorcy związanych z produktem, w tym usług serwisowych i

procedury reklamacyjnej, dostawy, niezbędnych usług i części;
4)

praw konsumenta, w szczególności prawa do naprawy lub wymiany produktu na nowy

albo prawa do obniżenia ceny lub do odstąpienia od umowy;
5)

ceny, sposobu obliczania ceny lub istnienia szczególnej korzyści cenowej;

rodzaju sprzedaży, powodów stosowania przez przedsiębiorcę praktyki rynkowej,

oświadczeń i symboli dotyczących bezpośredniego lub pośredniego sponsorowania,

informacji dotyczących sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorcy lub jego

przedstawiciela, w tym jego imienia i nazwiska (nazwy) i majątku, kwalifikacji, statusu,

posiadanych zezwoleń, członkostwa lub powiązań oraz praw własności przemysłowej i

intelektualnej lub nagród i wyróżnień.

Przy ocenie, czy praktyka rynkowa wprowadza w błąd przez działanie, należy uwzględnić

wszystkie jej elementy oraz okoliczności wprowadzenia produktu na rynek, w tym sposób

jego prezentacji.

Zaniechanie



Praktykę rynkową uznaje się za

zaniechanie wprowadzające w błąd,

jeżeli pomija istotne informacje

potrzebne przeciętnemu

konsumentowi do podjęcia decyzji

dotyczącej umowy i tym samym

powoduje lub może powodować

podjęcie przez przeciętnego

konsumenta decyzji dotyczącej umowy,

której inaczej by nie podjął.

Zaniechanie

Wprowadzającym w błąd zaniechaniem może w być w szczególności:

zatajenie lub nieprzekazanie w sposób jasny, jednoznaczny lub we

właściwym czasie istotnych informacji dotyczących produktu;
2)

nieujawnienie handlowego celu praktyki, jeżeli nie wynika on

jednoznacznie z okoliczności i jeżeli powoduje to lub może

spowodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji

dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.

4. W przypadku propozycji nabycia produktu, za istotne informacje, o

których mowa w ust. 1, uznaje się w szczególności:
1)

istotne cechy produktu w takim zakresie, w jakim jest to właściwe

dla danego środka komunikowania się z konsumentami i produktu;
2)

imię, nazwisko (nazwę) i adres przedsiębiorcy (siedzibę) oraz

przedsiębiorcy, na którego rzecz działa;
3)

cenę uwzględniającą podatki lub, w przypadku gdy charakter

produktu nie pozwala w sposób racjonalny na wcześniejsze obliczenie

ceny, sposób, w jaki cena jest obliczana, jak również wszelkie

dodatkowe opłaty za transport, dostawę lub usługi pocztowe lub, w

sytuacji gdy wcześniejsze obliczenie tych opłat nie jest w sposób

racjonalny możliwe, informację o możliwości powstania takich

dodatkowych kosztów;
4)

uzgodnienia dotyczące sposobu płatności, dostawy lub wykonania

produktu oraz procedury rozpatrywania reklamacji;
5)

informacje o istnieniu prawa do odstąpienia od umowy lub

rozwiązania umowy, jeżeli prawo takie wynika z ustawy lub umowy.

Podmioty prawa własności

intelektualnej



Podmioty prawa autorskiego:

Twórca
Producent lub wydawca
Pracodawca
Uczelnia



Podmioty prawa własności przemysłowej:

Twórca (prawa osobiste)
Twórca, następca prawny twórcy, pracodawca,

zamawiający, przedsiębiorca , który udzielił
pomocy (prawa majątkowe)

Twórca



Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie

stanowi inaczej. Jest to osoba fizyczna.



Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której

nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na

egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano

do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób

w związku z rozpowszechnianiem utworu.



Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo

autorskie do swojej części utworu mającej

samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw

pozostałych współtwórców.



Jeżeli twórcy połączyli swoje odrębne utwory w celu

wspólnego rozpowszechniania, każdy z nich może

żądać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia

na rozpowszechnianie tak powstałej całości, chyba że

istnieje słuszna podstawa odmowy, a umowa nie

stanowi inaczej.

Producent lub wydawca



Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w

wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go

producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa

organizacja zbiorowego zarządzania prawami

autorskimi.



Domniemywa się, że producentem lub wydawcą jest

osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym

charakterze na przedmiotach, na których utwór

utrwalono, albo podano do publicznej wiadomości w

jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem

utworu.



Autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego, w

szczególności do encyklopedii lub publikacji

periodycznej, przysługują producentowi lub wydawcy, a

do poszczególnych części mających samodzielne

znaczenie - ich twórcom. Domniemywa się, że

producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do

tytułu.

Pracodawca



Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej,

pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku

wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z

chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w

granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego

zamiaru stron.



Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia

utworu, nie przystąpi do rozpowszechniania utworu

przeznaczonego w umowie o pracę do rozpowszechnienia,

twórca może wyznaczyć pracodawcy na piśmie odpowiedni

termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po

jego bezskutecznym upływie prawa uzyskane przez

pracodawcę wraz z własnością przedmiotu, na którym

utwór utrwalono, powracają do twórcy, chyba że umowa

stanowi inaczej. Strony mogą określić inny termin na

przystąpienie do rozpowszechniania utworu.



Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwilą

przyjęcia utworu pracodawca nabywa własność

przedmiotu, na którym utwór utrwalono.

Pracodawca

c.d.



Jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu

miesięcy od dostarczenia utworu o jego nieprzyjęciu lub

uzależnieniu przyjęcia od dokonania określonych zmian w

wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że

utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić

inny termin.



Jeżeli w umowie o pracę nie postanowiono inaczej, instytucji

naukowej przysługuje pierwszeństwo opublikowania utworu

naukowego pracownika, który stworzył ten utwór w wyniku

wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Twórcy

przysługuje prawo do wynagrodzenia. Pierwszeństwo

opublikowania wygasa, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od

dostarczenia utworu nie zawarto z twórcą umowy o wydanie

utworu albo jeżeli w okresie dwóch lat od daty jego przyjęcia

utwór nie został opublikowany.



Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego

przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze

stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie

stanowi inaczej.

uczelnia



Uczelni w rozumieniu przepisów o

szkolnictwie wyższym przysługuje

pierwszeństwo w opublikowaniu pracy

dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia

nie opublikowała pracy dyplomowej w

ciągu 6 miesięcy od jej obrony,

student, który ją przygotował, może ją

opublikować, chyba że praca

dyplomowa jest częścią utworu

zbiorowego.

Twórca



Pierwotnie uprawniony z praw majątkowych.

Prawa majątkowe podlegają ochronie przez

ściśle określony czas (wzór użytkowy – 10 lat,

wzór przemysłowy -25 lat)



Prawa powstają z chwilą nabycia

uprawnienia potwierdzającego objęcie

ochroną przedmiotu własności przemysłowej

(uzyskanie patentu, prawa ochronnego,

prawa z rejestracji.



Współtwórcom wynalazku, wzoru

użytkowego albo wzoru przemysłowego

uprawnienie do uzyskania patentu, prawa

ochronnego lub prawa z rejestracji

przysługuje wspólnie.

następca prawny twórcy



Spadkobierca, nabywca prawa



Mogą być przeniesione lub przejść tylko
prawa majątkowe (nie osobiste)



. Prawo do uzyskania patentu na
wynalazek, prawa ochronnego na wzór
użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru
przemysłowego jest zbywalne i podlega
dziedziczeniu.



Umowa o przeniesienie prawa wymaga,
pod rygorem nieważności, zachowania
formy pisemnej.

Pracodawca lub

zamawiający



W razie dokonania wynalazku, wzoru
użytkowego albo wzoru przemysłowego
w wyniku wykonywania przez twórcę
obowiązków ze stosunku pracy albo z
realizacji innej umowy, prawo do
uzyskania patentu na wynalazek albo
prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak
również prawa z rejestracji wzoru
przemysłowego przysługuje pracodawcy
lub zamawiającemu, chyba że strony
ustaliły inaczej.

Przedsiębiorca



W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być

określony podmiot, któremu przysługiwać będą prawa w

razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru

przemysłowego w związku z wykonywaniem tej umowy.



W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo

wzoru przemysłowego przez twórcę przy pomocy

przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z tego

wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego

we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy

strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy przysługuje w

całości lub części prawo



Przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów

racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym

przez siebie regulaminie racjonalizacji, w którym określaja

co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane

uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty

racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych

projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PODSTAWY PRAWA I OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ, Psychologia USWPS Warszawa, Prawo własności intel
Prawo właśności intelektualnej, Dla studenta, Prawo własności intelektualnej
PRAWO WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ, semestrII, Jarocin
Opracowane tematy do kolokwium Prawo własności intelektualnej i przemysłowej
szafran,prawo autorskie i prawo własności intelektualnej, Prawo znaków towarowych
PRAWO WLASNOSCI INTELEKTUALNEJ Wyklad 1, semestrII, Jarocin
WYKŁADY Prawo własności intelektualnej
Prawo własności intelektualnej SCIAGA, materiały, HES
PRAWO własności intelektualnej
PRAWO WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ karne
PRAWO własność intelektualna
Prawo wlasnosci intelektualnej
PRAWO WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ(1), Ochrona Własności Intelektualnej
Egzamin -

więcej podobnych podstron