Etnogeneza Słowian w świetle

źródeł historycznych

Jordanes

„Wewnątrz nich [mowa o rzekach Cisa,

Dunaj i niezidentyfikowana Flutausis] jest
Dacja, na kształt diademu uwieńczona
stromymi Alpami [Karpatami], a wzdłuż
ich lewego stoku, który skłania się ku
zachodowi, rozsiadł się, poczynając od
źródeł rzeki Wiskla, na niezmierzonych
obszarach liczny naród Wenedów. A choć
ich imiona zmienne są teraz, stosownie do
rozmaitych szczepów, to przecież głównie
nazywa się ich Sklawenami i Antami”

Jordanes

„Oni bowiem, jak zaczęliśmy to

wykładać na początku, czyli w
katalogu ludów, pochodząc z
jednej krwi, trzy obecnie przybrali
imiona tj. Wenedowie, Antowie
oraz Sklawenowie”

Prokop z Cezarei

„Także imię mieli z dawien dawna

jedno Sklawinowie i Antowie:
jednych i drugich bowiem zwano
dawniej Sporami, sądzę że dlatego
ponieważ rozproszeni [gr.
sporaden], z dala od siebie
zamieszkują swój kraj”

Anonim lub Kosmograf z

Rawenny

„Około szóstej godziny nocy jest

ojczyzna Scytów, skąd wywodzi się

plemię Słowian”

Geograf Bawarski

„Zeriuani, które jest takim krajem, że

z niego wszystkie plemiona

słowiańskie wyszły i ród [swój], jak

zapewniają, wywodzą”

al-Masudi

„Słowianie należą do potomków Madaja,

syna Jafeta, syna Noego; od nich wywodzą

się wszystkie narody słowiańskie i do niego

schodzą się ich genealogie (...) Tworzą oni

liczne narody. Otóż między nimi jest

[naród], przy którym od dawna, od samego

początku była władza; jego król nazywa się

[lub: był zwany, nosił tytuł] Madżak. Naród

ten zwie się Walinjana. I temu ludowi

zwykły były się podporządkowywać

pozostałe plemiona słowiańskie, ponieważ

lud ten dzierżył władzę i inni królowie jej

ulegali”

al-Masudi

„Wspominaliśmy już na początku dzieje

króla, któremu panujący ich w dawnych
czasach podlegali królowi Madżak,
władcy Walinjana. (...) Lud ten jest wśród
plemion słowiańskich najczystszej krwi;
był on czczony pośród ich narodów i mógł
się między nimi powołać na stare zasługi.
Potem nastała niezgoda między ich
narodami; rozluźniła się ich organizacja i
poszczególne narody skupiły się w sobie
(...)”

al-Bekri

„Stanowią oni [Słowianie] liczne i

różniące się plemiona. W ubiegłych
czasach zbierał [skupiał] ich razem
pewien król, noszący tytuł Maha. Był on z
[pewnego] ich plemienia zwanego Wolinan
[lub Wolinana], a to plemię jest [było?]
wielce poważane wśród nich. Potem
poróżnili się między sobą, tak że ustał u
nich ład, a plemiona ich potworzyły
oddzielne grupy, zaś nad każdym
plemieniem ich zapanował król”

Nestor

„Po mnogich zaś latach siedli byli

Słowianie nad Dunajem, gdzie teraz
ziemia węgierska i bułgarska. I od tych
Słowian rozeszli się po ziemi i
przezwali się imionami swoimi, gdzie
siedli na którym miejscu.”

„I tak rozszedł się naród słowiański, a

od niego i pismo nazwano
słowiańskim”

Pop Duklanin

„(...) pojawił się od stron pólnocnych naród

zwany Gotami, lud dziki i nieokiełznany,
którym rządzili trzej bracia, synowie
jakiegoś króla Swewlada o następujących
imionach: pierwszy Brus, drugi Totila, trzeci
zaś Ostroil”

„Oba narody, to jest Goci będący Słowianami i

Bułgarzy, z racji, że mieli wspólny język i
dlatego, że byli poganami, zaczęli się
wzajemnie miłować”