Metody rekultywacji

Trzy grupy metod:

Metody techniczne

Metody biologiczno-techniczne

Metody biologiczne

Metody techniczne

• Uwzględniają

możliwość

nawiezienia

na

obiekt

rekultywowany warstwy gleby lub

potencjalnie żyznego gruntu o

odpowiedniej miąższości.

W przypadku nawożenia warstwy

gleby powinno się zachować w

miarę

możliwości

poziomy

genetyczne gleby.

Miąższość warstwy nawożonej zależy

od

jakości

gruntu

który

przykrywamy – grunty toksyczne

wymagają większych miąższości

niż grunty jałowe lecz nietoksyczne.

Metody techniczne

Warstwą nawożoną może być np.

część

skał

zalegających

w

nadkładzie, pod warunkiem, że
cechują się one odpowiednimi
właściwościami (np. lessowy).

Innym źródłem materiału służącego

do

pokrycia

nieużytku

jest

warstwa

gleby

próchnicznej

zdejmowana przed rozpoczęciem
zwałowania. Jest to tzw. zabieg
humusowania.

Metody techniczne

Zalety:
- Łatwa rekultywacja biologiczna.
- Możliwość wprowadzenia bardziej

wymagających gatunków roślin.

- Szybszy rozwój gleby

Wady:
- Koszt!
- Problemy z pozyskaniem dużych

ilości materiału o odpowiedniej
jakości.

- Pozyskanie materiału do pokrycia

nieużytku wiąże się z koniecznością
dewastacji innego terenu.

Metody techniczno-

biologiczne

Metody te łączą elementy techniczne

i elementy biologiczne.

Dość często stosowane np. w

górnictwie węgla brunatnego

W

ramach

części

technicznej

wyróżniamy;

- Kierowaną gospodarkę nadkładem

(ewentualnie

selektywną

gospodarkę nadkładem)

- Dekoncentrację
- Neutralizację

Metody techniczno-

biologiczne

Metody te łączą elementy techniczne

i elementy biologiczne.

Dość często stosowane np. w

górnictwie węgla brunatnego

W

ramach

części

technicznej

wyróżniamy;

- Kierowaną gospodarkę nadkładem

(ewentualnie

selektywną

gospodarkę nadkładem)

- Dekoncentrację
- Neutralizację

Metody techniczno-

biologiczne

Kierowana gospodarka nadkładem

polega na przetransportowaniu na
powierzchnię

zwałowiska

wybranego piętra nadkładu w
którym udział utworów potencjalnie
najżyźniejszych jest jak największy.

Selektywna gospodarka nadkładem

jest bardziej skomplikowana –
wśród utworów budujących nadkład
wyróżnia się te o najlepszych
właściwościach

i

tak

kieruje

procesem zwałowania aby tylko one
trafiły na powierzchnie zwałowiska.

Metody techniczno-

biologiczne

Nieselektywna gospodarka nadkładem

jest najmniej korzystna. W wyniku
takiej gospodarki na powierzchni
zwałowiska mogą znaleźć się utwory
toksyczne co utrudnia rekultywację i
podnosi jej koszty.

W przypadku pojawienia się takich

utworów

konieczna

jest

ich

neutralizacja albo izolacja.

Neutralizacja stosowana jest często w

przypadku

gruntów

toksycznie

kwaśnych

Metody techniczno-

biologiczne

Dekoncentracja

–

polega

na

przemieszaniu

utworów

nieproduktywnych z utworami
produktywnymi,
przemieszczonymi

na

obiekt

rekultywowany.

Przykładem dekoncentracji może

być np. dodawanie do utworów
toksycznie kwaśnych popiołów z
elektrowni, które charakteryzują
się wysokim odczynem i działają
neutralizująco.

Metody biologiczne

Polegają na wprowadzeniu odpowiednio

dobranej roślinności bezpośrednio na
nieużytek i powierzeniu jej funkcji
glebotwórczej.

Zaleta: metoda jest tania

Wada:
wymaga dużej wiedzy z zakresu

hodowli lasu, dendrologii, chemii
gleby

efektywność tej metody jest mocno

uzależniona

od

jakości

gruntów

budujących nieużytek

Metody biologiczne

Do metod biologicznych zaliczmy

metodę sukcesji kierowanej.

Polega

ona

na

wykorzystaniu

roślinności

samorzutnie

wkraczającej na nieużytek.

Warunki ekologiczne panujące na

nieużytku można modyfikować
tak

aby

proces

sukcesji

kontrolować

i

ewentualnie

przyspieszyć.

Metody techniczno-

biologiczne

Część

biologiczna

metod

techniczno-biologicznych
obejmuje

wprowadzenie

roślinności i jej pielęgnację.

W

ramach

części

biologicznej

można

stosować

roślinność

testową (np. celem wykrycia
powierzchni

o

gorszych

właściwościach) lub roślinność
przedplonową (np. jako tzw.
nawóz zielony).