Budowa chemiczna

skóry

Naskórek

W procesie keratynizacji
(rogowacenia) zachodzą
równocześnie dwa zjawiska
migracji pionowej –
wędrowanie komórek ku
górze i dyferencji –
różnicowaniu. W wyniku tego
procesu keratynocyty
przekształcają się
w bezjądrzaste komórki –
korneocyty (całkowicie
wypełnione keratyną).

Turn over time - TOT

Czas przejścia komórki od warstwy podstawnej

do jej złuszczenia wynosi ok. 28 dni.
Czas ten to zaprogramowana śmierć

keratynocytu – apoptoza
Proces odnowy naskórka ulega spowolnieniu

już od 25 roku życia
W ciągu 80 lat życia naskórek odnawia się

około 1000 razy
Dzienna ilość złuszczonego naskórka wynosi

6 ÷ 14 g

Warstwa rogowa naskórka

Warstwa rogowa zbudowana jest z korneocytów spojonych
lipidowym cementem międzykomórkowym.
Korneocyt zbudowany jest z rdzenia w skład którego wchodzi
keratyna, niewielkie ilości protein. NMF, woda. Wokół rdzenia
znajduje się białkowo lipidowa otoczka zwana kopertą
korneocytu. Korneocyty są ze sobą zespolone za pomocą
korneodesmosomów.
Aby nastąpiło złuszczenie naskórka musi dojść do
enzymatycznego rozpuszczenia białek korneodesmosomów

Cement
międzykomórkowy

rdzeń

koperta

korneodesmoso
my

Rogowacenie naskórka

Wyróżnia się tonofibryle będące prekursorem
keratyny
i tworzące szkielet komórki

Różnicowanie komórek przejawia się syntezą
białek cytokeratyn oraz odkładaniem w
cytoplazmie komórki pęczków filamentów
cytokeratynowych, pojawiaja się bialka
budujace koperte korneocytu

Pojawiaja się ziarnistości
keratyhiolinowe zawierające
profilagrynę dajacą początek NMF

Dojrzewające komórki naskórka wydzielaja
do przestrzeni międzykomórkowych
enzymy, które maja za zadanie
zorganizowanie struktury cementu
miedzykomórkowego

Rogowacenie naskórka



Ortokeratoza - prawidłowe rogowacenie i

złuszczenie komórek.



Hyperkeratoza - nadmierne rogowacenie

prawidłowe przekształcanie komórek.



Parakeratoza - nieprawidłowe przekształcanie,

skrócenie (TOT do 4-5 dni) pominięcie warstwy

ziarnistej, komórki warstwy rogowej zawierają

przetrwałe jądra komórkowe.



Dyskeratoza - nieprawidłowe rogowacenie często

pojedynczych komórek. Komórki rogowacieją już w

warstwie kolczystej, lub przechodzą w inne z

pominięciem postaci pośrednich.

CERAMIDY

Ceramidy powstają we wnętrzu rogowaciejacych
komórek warstwy kolczystej i ziarnistej.
Najpierw powstaje glukoceramid. W czasie
przesuwania się komórek ku górze ceramidy
wydostają się do przestrzeni
międzykomórkowych.
Ceramidy stanowią 40% lipidów macierzy.
Funkcja ceramidów to przede wszystkim
zapobieganie ucieczki wody i zapobieganie
wnikaniu obcych substancji

Wyodrębnia się 7 klas ceramidów, określając je
cyframi rzymskimi. Najbardziej pożądane są
ceramidy klasy I i III. Wyjątkową właściwością tej
klasy ceramidów jest wysoka zawartość kwasu
linolowego.
Ceramidy są przedmiotem zainteresowania
naukowców, ulepszane są procesy ich izolacji i
przygotowania do użycia w kosmetykach.
Najczęściej używane w produkcji kosmetyków są
ceramidy pochodzące z drożdży lub z lecytyny
sojowej .
Ostatnio opracowano technologię sztucznego
otrzymywania ceramidów.

Według lekarzy dermatologów i
kosmetologów po 35. roku życia należy
zacząć wprowadzać ceramidy od
zewnątrz.
Odbudują one szczelność międzykomórkową

i powstrzymają nadmierne odparowywanie
wody ze skóry.

KOLAGEN



Colla - klej, genno - rodzić. W tłumaczeniu z

greki klejogenny. To słowo oddaje funkcję

kolagenu będącego białkiem s p a j a j ą c y m

elementy komórkowe, umożliwiającym

powstanie z pojedynczych komórek zarówno

tkanek jak i narządów.

Kolagen przez całe życie organizmu pozostaje

w stałej wymianie. Najtrwalszy jest w kościach,

gdzie wymiana następuje co rok, zaś najmniej

trwały w wątrobie, gdzie trwa to miesiąc.

Kolagen to białko proste, zbudowane
wyłącznie z aminokwasów, należące do
białek włóknistych, czyli mówiąc ściśle,
fibrylarnych skleroprotein. Zbudowany jest z
długich, spiralnych łańcuchów peptydowych,
w których występuje 19 aminokwasów.
Najważniejsze z nich to: prolina, glicyna,
hydroksyprolina i hydroksylizyna, przy czym
ostatnie dwa nie występują praktycznie
w innych białkach.

Kolagen występuje w wielu tkankach organizmu a jego budowa jest

zróżnicowana w zależności od funkcji i miejsca występowania.

Generalnie rodzaje kolagenu dzieli się na 12 – 14 typów:
typ I - jest to najbardziej powszechnie występujący rodzaj kolagenu

w ludzkim organizmie. Jest on obecny w tkance tworzącej blizny, w

ścięgnach i tkance łącznej kości.
typ II - występuje w chrząstkach stawowych
typ III - występuje w tkance -, w trakcie zabliźniania ran, zanim

zostanie wytworzony kolagen typu I
typ IV - występuje w mikrowłóknach międzytkankowych, tworzących

cienkie membrany między różnymi tkankami organizmu
typ V - śródmiąższowy - występuje na granicy tkanki tworzącej blizny

i tkanek na krawędzi blizn - występuje zawsze jako dopełnienie

kolagenu typu I
typ VI - odmiana typu V - spełniająca tę samą funkcję
typ VII - występuje w tkance nabłonkowej, m.in w skórze i na

powierzchni tętnic
typ VIII - występuje w śródbłonku - tkankach tworzących błony

śluzowe i wnętrze żył i tętnic
IX, X, XI - występują w chrząstkach - razem z typem II
XII - występuje razem z typami I i III w wielu tkankach.
Oprócz tego istnieje jeszcze 5 niesklasyfkowanych dotąd rodzajów

kolagenu, których funkcja w organizmie nie jest wciąż wyjaśniona.

ELASTYNA



Elastyna podobnie jak kolagen jest białkiem

występującym w skórze właściwej. Prekursorem

elastyny jest tropoelastyna, która jest polipeptydem

zawierającym około 800 reszt aminokwasowych.

Elastyna zbudowana jest głównie z aminokwasów

hydrofobowych takich jak: alanina, fenyloalanina,

pralina, leucyna, prolina, walina. Dzięki temu elastyna

jest nierozpuszczalna w wodzie.

Specyficznym dla elastyny aminokwasem jest

desmozyna, która jest elementem cząsteczki elastyny

odpowiedzialnym za tworzenie połączeń pomiędzy

łańcuchami polipeptydowymi tzw.wiązań

desmozynowych.

Glikozaminoglikany skóry (GAG)

to mukopolisacharydy,. Głównymi ich

przedstawicielem jest kwas

hialuronowy

Kwas hialuronowy obok kolagenu jest najważniejszym

składnikiem naszej skóry

Kwas hialuronowy   - to mukopolisacharyd łączący z sobą

włókna kolagenowe i elastynowe w skórze właściwej. Tworzy z

wodą gęsty śluz lub żel. Kwas hialuronowy jest w stanie

związać od tysiąca do czterech tysięcy razy więcej wody niż

wynosi jego masa i z tego powodu jest stosowany w

produktach kosmetycznych jako jeden z najbardziej

wartościowych czynników nawilżających. Kwas hialuronowy

uzyskiwany jest z kogucich grzebieni lub wytwarzany

biotechnlogicznie.

W młodej skórze kwasu hialuronowego jest pod dostatkiem, co

gwarantuje jej sprężystość i brak zmarszczek.
Z wiekiem ilość kwasu maleje. W późniejszym czasie skóra

człowieka się starzeje, skóra traci zdolność wiązania wody i

powstają zmarszczki.